Εργατικός Αγώνας

Συντροφικά, Άρης

Στα πλαίσια του αφιερώματος για τα 70 χρόνια από το θάνατο του Άρη Βελουχιώτη, ο Εργατικός Αγώνας παρουσιάζει την τελευταία αλληλογραφία του Άρη με το ΚΚΕ λίγο πριν τα μοιραία γεγονότα της 15ης Ιούνη 1945. Πρόκειται α) για το Υπόμνημα του Άρη προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, β) την απάντηση του Γ. Σιάντου, γ) την επιστολή του Άρη προς όλα τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ και δ) το γράμμα του προς το Νίκο Ζαχαριάδη.

 

 

 

 

 1.    Υπόμνημα

Για το Π.Γ. της Κ.Ε. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας

Τρίκαλα

Αγαπητοί σύντροφοι,

Πάνω στο ζήτημα, για το οποίο θα σας μιλήσω πιο κάτω, έχω μιλήσει σε μερικούς συντρόφους του Π.Γ. κάμποσες φορές. Τώρα και γραπτά θα προσπαθήσω να τραβήξω την προσοχή σας σ’ αυτό για να παρθεί μια θέση και απόφαση που θα συμφέρει, νομίζω, στο κίνημα. Πρόκειται για το εξής: καλό θα ’τανε αν κατορθωνότανε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να στέλνονταν στη Σερβία μερικές χιλιάδες αγωνιστών ένοπλες ή και άοπλες. Εκεί και θα πολεμούσανε το φασισμό και θα εξοπλίζονταν άρτια και θα αποκτούσαν μεγάλη πολεμική πείρα, ώστε να μπορούν ν’ αποδώσουν πολεμικό έργο σοβαρό, όταν θα τους χρειαζόμασταν και θα τους φέρναμε εδώ. Αυτό, βέβαια, τώρα δεν μπορεί να γίνει. Όμως μπορεί να γίνει κάτι άλλο. Τούτο: Υπάρχουν μια σειρά αγωνιστές του ΕΛΑΣ, που τώρα, με τη διάλυσή του και το πέρασμα σ’ αγώνες μ’ άλλες μορφές -για κάμποσο διάστημα δεν ξέρω πόσο- δε θα είναι σε θέση να προσφέρουν και πολλά πράγματα, σ’ οποιονδήποτε τομέα κι αν μπουν, έξω από το στρατό και τον πόλεμο ή άλλες ειδικές υπηρεσίες (Ο.Π.Λ.Α.) κ.λπ. Έξω από το ότι μπορεί- υπάρχει μεγάλος κίνδυνος- να τους χάσουμε κι ολοκληρωτικά (με συλλήψεις ή καταδίκες ή και με δολοφονίες). Σαν τέτοιες κατηγορίες αγωνιστών λογαριάζω τούτες: α) Μια μερίδα στρατιωτικών μόνιμων ή εφέδρων, που είναι κομματικοί. Πρόσφεραν πολλά στον αγώνα. Είναι καλοί ως επαγγελματίες στρατιωτικοί. Έχουν εκτεθεί πολύ. Δεν μπορούν να αποδώσουν παρά ελάχιστα σ’ οποιονδήποτε άλλο τομέα της κομματικής δουλειάς και δε θα μπουν στο νέο στρατό οπωσδήποτε, β) Μια σειρά καπετάνιοι του ΕΛΑΣ. Καλά παιδιά. Με επίδοση στρατιωτική καλή. Που έχουν εκτεθεί πολύ. Και που, επίσης, ελάχιστα θα πρόσφεραν σ’ άλλο τομέα. Παίρνω παράδειγμα τον εαυτό μου και το λέω με ειλικρίνεια. Σ’ όποια δουλειά κι αν με βάλετε δε θ’ αποδώσω ποτέ όσα σε στρατό και πόλεμο. Άλλωστε, τώρα είναι και έξω από την όρεξή μου καθετί άλλο, γ) Μια σειρά παιδιών των οργανώσεων και της Ο.Π.Λ.Α. ή Ε.Π. που εκτέθηκαν πολύ και θα μπορούσαν αργότερα, σαν χρειαστεί, ν’ αποδώσουν τεράστια και πάλι στον ίδιο τομέα. Κι αυτοί, από την άποψη της ικανότητας ν’ αποδώσουν σ’ άλλο τομέα, περίπου, βρίσκονται στο ίδιο το επίπεδο με τους αγωνιστές των δύο πρώτων κατηγοριών. Όλοι αυτοί, κατά τη γνώμη μου, που δε θα ξεπερνούν τους 150-200, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως εξής: Εντελώς ανεπίσημα χωρίς ντόρο, κατά μικρές ομάδες και μ’ άλλα ονόματα, θα μπορούσαν να σταλθούν έξω, στη Σερβία. Εκεί ν’ αποτελέσουν δυο γκρούπες. Η μια να περάσει ένα είδος σχολειό πολέμου, με καθηγητές τους ίδιους τους Έλληνες αξιωματικούς ή και ξένους (Σέρβους ή άλλους) ή να ενταχθεί σε στρατιωτικές μονάδες του σερβικού στρατού για να πολεμήσει. Και στις δυο περιπτώσεις, όταν, κάποτε, θα έρχονταν εδώ, θ’ αποτελούσαν γερά στελέχη στο είδος τους. Η άλλη, κάτω από δικούς μας και ξένους επίσης καθηγητές, να περνούσαν ένα ειδικό σχολειό και να παρακολουθούσαν και τη δουλειά της Σερβικής Λαϊκής Ασφάλειας. Θα έρχονταν αύριο εδώ, όντας όχι μόνο από τα καλύτερα λαγωνικά αλλά και οργανωτές καλοί τέτοιων σωμάτων.

Οι αδυναμίες που παρουσιάστηκαν στη δράση του ΕΛΑΣ, αλλά και της Ο.Π.Λ.Α. και της Ε.Π. νομίζω πως πρέπει να μας πείσουν ότι έχουμε να ωφεληθούμε σημαντικά αν έχουμε έστω και ένα τόσο -όσο αναφέρω πιο πάνω- αριθμό ειδικοποιημένων στελεχών, μέσα στην πόρτα μας (Σερβία) και τα φέρουμε εδώ σε δεδομένη στιγμή.

Όλοι αυτοί αποτελούν για το κίνημα ένα κεφάλαιο σοβαρό που δεν πρέπει να το χάσουμε. Οι αστοί ξέρουν να φυλάνε τους ανθρώπους τους χρόνια ολόκληρα για να τους χρησιμοποιήσουν κάποτε. Δε βλέπω το λόγο γιατί δεν πρέπει να κάνουμε και εμείς όχι απολύτως το ίδιο μα κάτι ανάλογο. Έξω από τη δράση τους, και με τ’ όνομά τους απλώς, μερικοί θα παίξουν σπουδαίο ρόλο σε περίπτωση νέου ξεσηκωμού μας. Εξάλλου, απέναντι των κατηγοριών αυτών, το κίνημα έχει και ηθική υποχρέωση να πάρει κάποιο μέτρο προστασίας και χρησιμοποιήσεως εν καιρώ. Μια που στην παρούσα στιγμή, κατά τις συζητήσεις για συμφωνία, δεν μπορούσε, από πολλούς και διάφορους λόγους, να πατήσει περισσότερο ποδάρι.

Δεν ξέρω πώς βρίσκετε τη σκέψη μου. Εγώ πιστεύω πως έχω απόλυτα δίκιο. Σκεφθείτε και αποφασίστε. Εσείς είστε οι αρμόδιοι. Πάντως, ό,τι έχει να γίνει πρέπει να γίνει σύντομα και προ της εκπνοής της προθεσμίας περί παραδόσεως του οπλισμού του ΕΛΑΣ.

Περιμένοντας απάντηση, σας χαιρετώ συντροφικά.

Τρίκαλα 14.ΙΙ.1945

 

(Πηγή: Γρ. Φαράκου: Άρης Βελουχιώτης- Το χαμένο αρχείο- Άγνωστά κείμενα, εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, Αθήνα 1997, σελ. 333- 335)

 

2   Γράμμα του Σιάντoυ στον Βελουχιώτη

3/3/45, Αγαπητέ Θανάση

Πήραμε το σημείωμά σου της 2/3,45. Λυπηθήκαμε πολύ που δεν μπόρεσες να καταλάβεις τη σημερινή εσωτερική και εξωτερική κατάσταση από την οποία βγαίνει η γνωστή θέση μας. Αυτή τη στιγμή δεν είναι ώρα εφαρμογής της πρότασής σου. Πρέπει να περάσουμε στον κύκλο της πολιτικής μαζικής δράσης για να κρατήσουμε την επαφή και την ηγεσία του λαϊκού κινήματος, για να δημιουργήσουμε όλες τις προϋποθέσεις για την τελική νίκη. Οι μορφές πάλης δεν είναι καλούπια. Έτσι πρέπει να ανταποκρίνονται στη συγκεκριμένη κάθε φορά κατάσταση.

Με την ένοπλη δράση σου τούτη τη στιγμή θα βλάψεις, γιατί ο εχθρός θα δικαιολογήσει την τρομοκρατία που θέλει να εφαρμόσει στην πόλη και στην ύπαιθρο. Θα εμποδίσεις το Κ(όμμα) να στριμώξει και να εκθέσει τους Άγγλους και [την] εσωτερική αντίδραση στο εσωτερικό και εξωτερικό.

Σου συνιστούμε να ξανασκεφθείς καλά αυτό το ζήτημα.

Το καλύτερο είναι να έρθεις αμέσως στην Αθήνα, να φανείς εκεί και υστέρα μπορεί να τραβηχθείς κάπου να μείνεις σαν εφεδρεία. Αν αυτά το φοβάσαι, τότε να κάτσεις αυτού κρυμμένος και να μη προβείς σε καμιά απολύτως εμφάνιση και δράση μέχρις ότου δούμε την εξέλιξη της κατάστασης. Να συνδεθείς με την ΚΟΠΣ.

Γεια χαρά

Γέρος

 

(Πηγή: Γρ. Φαράκου: Άρης Βελουχιώτης- Το χαμένο αρχείο- Άγνωστά κείμενα, εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, Αθήνα 1997, σελ. 366)

 

3   Προς όλα τα μέλη της Κ.Ε. του ΚΚΕ

Αγαπητοί σύντροφοι,

Με το σημείωμα μου τούτο θα προσπαθήσω να τραβήξω την προσοχή σας στα πιο κάτω.

I.             Όπως πιστεύω, θα έχετε πειστεί και εσείς τώρα πως οι Έλληνες αντιδραστικοί και οι Άγγλοι κατακτητές δεν έχουν καμιά πρόθεση να εφαρμόσουν έστω κι αυτή την ετεροβαρή, επιζήμια στα συμφέροντα του λαού μας και μη δίδουσα καμιά εγγύηση-ομολογία δική σας- για το σεβασμό των ελευθεριών του λαού μας, συμφωνία της Βάρκιζας. Οι παραβάσεις είναι καθημερινές και σοβαρές. Τις ξέρετε εσείς καλύτερα και δεν συντρέχει κανένας λόγος να τις απαριθμήσω.

II.            Αν δεν σας ήταν εύκολο να γνωρίζετε προοπτικά τες προθέσεις της ελληνικής αντίδρασης και των Άγγλων εχθρών της Ελλάδας, τώρα, θέλω να πιστεύω πως πρέπει να μπορείτε να τις βλέπετε. Πρόθεσή τους είναι: όχι να συμβάλουν σε προσπάθεια για ομαλή εξέλιξη της πολιτικής ζωής του τόπου, ή έστω να ανεχθούν απλώς τη δική σας προσπάθεια προς την τέτοια κατεύθυνση, αντίθετα, να οργανώσουν και να διεξαγάγουν με πλεονεκτικές γι’ αυτούς συνθήκες τον εμφύλιο πόλεμο μ’ όλα τα μέσα.

III.           Η διάσκεψη και συμφωνία της Γιάλτας δεν πρέπει να έχετε καμιά αυταπάτη πως είναι δυνατά να επιδράσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να στρέψει το τιμόνι της χώρας που αφήσατε να κρατούν γερά στα χέρια τους οι Άγγλοι. Η Σοβιετική Ένωση, όπως πρέπει να σας είναι γνωστά, δεν μπορεί να κάνει «ελληνική» πολιτική ώστε να επέμβει ενεργά στο ελληνικό δράμα. Γιατί δεν κάνει ούτε Σέρβικη, ούτε Βουλγάρικη, ούτε Ρώσικη ακόμα πολιτική. Κάνει πολιτική παγκόσμιας επανάστασης, και δεν είναι διατεθειμένη ούτε κατ’ ελάχιστο να τη διακινδυνεύσει για το μικρό αυτό ποσοστά της ανθρωπότητας που λέγονται Έλληνες, που οι ίδιοι- διά των ηγετών τους- οδηγήθηκαν στη νέα σκλαβιά και που στο κάτω κάτω, αργά ή γρήγορα, μετά την πλήρη νίκη της πολιτικής της παγκόσμιας επανάστασης της Σ.Ε. δεν μπορεί παρά να είναι στο πλευρό του σοσιαλισμού.

Η Σ.Ε. θα μπορούσε να επέμβει «ενεργότερα», όπως, δεν αποκλείεται, κι αυτή η Αμερική, αν εμείς -εσείς δηλαδή- ήσασταν ικανοί να δημιουργήσετε στην Ελλάδα διαφορετική κατάσταση, ανάλογη περίπου με την της Γιουγκοσλαβίας και ίσως και καλύτερη, με μια ορθή και συνεπή πολιτική και όχι γεμάτη «αριστερά» και δεξιά οπορτουνιστικά τακτικά λάθη στα βασικότερα προβλήματα της χώρας. Οι δυνατότητες υπήρχαν όλες για μια τέτοια πολιτική και για δημιουργία μιας τέτοιας διαφορετικής κατάστασης στη χώρα μας. Και όποιος δεν το βλέπει και δεν παραδέχεται αυτό πρέπει να είναι ή μαρξιστικά αγράμματος ή … τι να πω.

IV. Μπορεί, όπως μου παρήγγειλε ρητά ο σ. Γιάννης διά του σ. Ζήση, να υπάρχει «σαφής παραίνεση» των Ρώσων συντρόφων προς το ΚΚΕ για το κλείσιμο της συμφωνίας της Βάρκιζας. Όμως αυτό δεν αλλάζει τίποτα. Μετά τη σωρεία των σοβαρών οπορτουνισμών τακτικών λαθών από των αρχών του 1943 στη διεύθυνση του αγώνος από μέρους σας και το εγκληματικό επιστέγασμά τους, τη μάχη των Αθηνών, έχασαν την εμπιστοσύνη τους κι αναγκάστηκαν, για να μην οδηγήσετε τη χώρα και το λαό της σε μεγαλύτερες καταστροφές, να σας «συμβουλέψουν» να υποχωρήσετε και να κλείσετε τη συμφωνία της Βάρκιζας. Τις απόψεις του Γεν. Στρατηγείου του ΕΛΑΣ για τις δυνατότητες συνέχισης του αγώνα είμαι σίγουρος ότι δεν τις είπατε πουθενά και συνεπώς δεν γνώριζαν οι Ρώσοι σύντροφοι αν μπορούσε και σε ποιες δυνάμεις να βασιστεί μια άλλη πολιτική.

V.            Το ΕΑΜ ως το Λίβανο ακολουθούσε ανιούσα γραμμή ανάπτυξης. Από εκεί κι ύστερα πήρε την κάτω βόλτα. Από τη «μάχη της Αθήνας» κι ύστερα και την ήττα και, πολύ περισσότερο, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, χάνει σε επιρροή ραγδαία. Προβλέπω ως το δημοψήφισμα και τις εκλογές και πιθανή διάσπασή του.

VI.          Το ΚΚΕ έχασε από την αίγλη του και τη δύναμη συγκέντρωσης και μέσα στο ΕΑΜ και μέσα στο λαό. Ακόμα έχασε σε στενούς οπαδούς του και σε μέλη του. Τις στατιστικές εσείς τις κρατάτε και είμαι βέβαιος πως θα έχετε διαπιστώσει ήδη σημαντικά ποσοστό διαρροής. Προοπτική μου είναι ότι αυτά το ποσοστά θα δυναμώσει πολύ.

VII.         Η «διαφώτιση» του λαού, των οπαδών του ΕΑΜ και των οπαδών και μελών του ΚΚΕ επί της «αναγκαιότητας» της πολιτικής της Βάρκιζας είναι αστεία κυριολεκτικά και κανένα μέλος του ΚΚΕ δεν την πιστεύει. Μα και τι διαφώτιση να γίνει; Κατά ποιο ταχυδακτυλουργικό τρόπο 0α μπορούσε το άσπρο να γίνει μαύρο; Αφήνω τους οπαδούς του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, δεν υπάρχει κανένα μέλος απλό, γραμματέας βάσης, αχτιδικός ή περιφερειακός, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων στους τελευταίους αυτούς, που η δύναμη της συνήθειας και η ρουτίνα δεν τους αφήνει να δούνε, που να μην έρχεται να με συναντήσει με λαχτάρα σε κάθε χωριό που περνάω και να μου ρίχνει βροχή τα ερωτήματα: Γιατί το κάνατε αυτά; Για πού πάμε, γιατί χύσαμε το αίμα μας και κάψαμε τα σπίτια μας επί τρία χρόνια; Γιατί μας παραδίνετε αμαχητί; Τι θα κάνουμε τώρα; Πού είναι η λαϊκή μας δικαιοσύνη και η αυτοδιοίκηση; Γιατί και πάλι θα μας χαρακτηρίζουν το βιος μας ως λαθραίο και θα ξαναπληρώνουμε 2.000 δραχμές για ένα τσιγάρο χωριάτικο καπνό με εφημερίδα; Τι θα κάνουμε με τους εθνοφύλακες-μπουραντάδες που άρχισαν τις έρευνες, τους ξυλοδαρμούς, τις απαγορεύσεις συγκεντρώσεων, συνελεύσεων κ.λπ.; Τι θα κάνουμε με την αντίδραση των χωριών μας που σήκωσε κεφάλι και μας απειλεί ανοιχτά ότι θα μας σφάξουν όλους; Με τι θα προστατευθούμε; Με τον «εθνικό στρατό»; Μα πώς θα γίνει τέτοιος αφού εμάς δεν μας δέχονται χαρακτηρίζοντάς μας ανίκανους οι επιτροπές με χίλιες ψεύτικες δικαιολογίες; Δεν το βλέπετε πως στην περιοχή Καρδίτσας από την κλάση του 1939 δεν πήραν ούτε 20% από τους αμαρκάριστους ως δικούς των; Όλα αυτά θα ήταν ένας σίφουνας ενάντιά σας, αν εγώ για να αποφύγω διασπάσεις κ.λπ. δεν έκανα την πρόταση να πάω έξω να θέσω τις απόψεις μου, μη τυχόν και λυθεί κομματικά το ζήτημα, κι έβγαζα από τα χωριά τους τους 200 και πλέον αντάρτες που είχα καταγράψει στο βουνά και άρχιζα τον πόλεμο.

VIII.        Παντού οι οργανώσεις είχαν μουδιάσει. Η αντίδραση είχε σηκώσει κεφάλι. Το πέρασμά μας δημιουργεί ρίγη συγκινήσεως και ενθουσιασμού και οι γυναίκες ακόμα βγαίνουν και μας καλωσορίζουν, μας εύχονται «καλή επιτυχία και καλή λευτεριά από το νέο καταχτητή». Η αντίδραση κρύβεται. Πολλοί φεύγουν για τις πόλεις. Το ξεκαθάρισμα Εδεσιτών στην Ευρυτανία, που είχαν έλθει με ρητή εντολή να οργανώσουν εκεί ένοπλες ομάδες αντίδρασης, επικροτήθηκε από όλους. Θα ξεκαθάριζα και την ομάδα του Π. Μελιά ( Ευρυτανία-Λεπιανά) και την ομάδα Σούρλα σε μια εβδομάδα, αν δεν ερχόταν ο αντιπρόσωπός σας. Στους κομματικούς των χωριών λέμε ότι για ειδικούς λόγους δεν πρέπει να εμφανιστούμε. Περπατάμε όλη νύχτα και κρυβόμαστε την ημέρα για να φανούμε συνεπείς σ’ ό,τι συμφωνήσαμε με εσάς. Μα οι κομματικοί επιμένουν και με τρόπο το διαλαλούν οι ίδιοι στους χωριανούς τους: «ξαναβγήκαν αντάρτες μας. Σε λίγο θα βγούμε και πάλι όλοι, ο Άρης μας είναι εδώ μη φοβάστε. Ξέρει αυτός και θα νικήσουμε και πάλι Έλληνες αντιδραστικούς και Άγγλους κατακτητές».

IX.           Εσείς δεν τα βλέπετε όλα αυτά. Έχετε απομονωθεί από τη λαϊκή μάζα και έχετε χάσει τον παλμό της. Συνέλθετε έστω και τώρα. Δεν είναι αργά. Αργότερα σίγουρα θα είναι πολύ αργά και θα χρειαστούν τεράστιες θυσίες σε κόπους και σε αίμα για ν’ αρχίσει κάτι σοβαρό. Προς Θεού! Μην αφήνετε όλο αυτό τον κόσμο στην απόγνωση. Μην αφήνετε να θρονιαστεί η αντίδραση οριστικά. Μην πιστεύετε άτι η «εθνοφυλακή» είναι πραγματικά εθνικός στρατός και μη βάζετε τον κόσμο να τους δέχεται τους Μπουραντάδες ως «παιδιά του λαού», ενώ αυτοί τους δέρνουν. Μην κάνετε το έγκλημα να επιτρέψετε στην εθνοφυλακή να εγκατασταθεί παντού και να παίξει το ρόλο της παλιάς χωροφυλακής.

X.            Μην αυταπατάστε ότι τα όπλα που κρύψαμε θα μπορέσετε αργότερα να τα χρησιμοποιήσετε. Όχι! Θα τα βρουν σε λίγο οι εθνοφύλακες, χρησιμοποιήστε τα – έστω και μέρος τους- από τώρα. Βγάλτε από τώρα, έστω και λίγους, αντάρτες, έστω από μια ομάδα σε κάθε επαρχία. Μην τη χρωματίζετε ως δική σας ή ως συνέχεια του ΕΛΑΣ. Αφήστε την καμουφλαρισμένη, αφού δεν καταλαβαίνετε ότι πρέπει να ξαναπάρει τα όπλα ο ΕΛΑΣ. Δε θέλετε εμένα επικεφαλής τους; Βρείτε έναν άλλον. Πάντως μην κάνετε το έγκλημα να αργείτε. Ενεργήστε σύντομα και δραστήρια.

XI.           Εγώ συνεχίζω το ταξίδι για το Ηπειρ[ωτικό] γραφείο και από εκεί για έξω. Όμως με κάποια επιβράδυνση γιατί κινούμαστε όπως ξέρετε και λέω και πιο πάνω.

Επί όλων των ανώτερα) ελπίζω να έχω γραπτή απάντησή σας με έκτακτο σύνδεσμο ώσπου να φτάσω στο Ηπειρ[ωτικο) γραφείο. Εύχομαι να σκεφτείτε ώριμα έστω και την τελευταία στιγμή.

Εν πορεία 24/3/45

Συντροφικά

Άρης Βελουχιώτης

 

(Πηγή: Γρ. Φαράκου: Άρης Βελουχιώτης- Το χαμένο αρχείο- Άγνωστά κείμενα, εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, Αθήνα 1997, σελ. 400- 404)

 

4   Γράμμα στον Ν. Ζαχαριάδη

4-6-45

Προσωπικό γράμμα προς τον αρχηγό του ΚΚΕ

σ. Νίκο Ζαχαριάδη

Αθήνα

Αγαπημένε σ. Νίκο

Μόλις σήμερα πληροφορήθηκα θετικά τον ερχομό σου. Εύχομαι ανυστερόβουλα το καλώς όρισες και πιστεύω ακράδαντα πως ο ερχομός σου και η ανάληψη ξανά από μέρους σου της ηγεσίας ίου κόμματος θα θέσει οριστικά τέρμα σε μια πολύ κακή, κατά τη γνώμη μου, κατάσταση.

Τα των δικών μου απόψεων και ενεργειών θα τα έμαθες σίγουρα. Όμως δυστυχώς μονόπλευρα και είμαι βέβαιος πως δεν θ’ αρνηθείς να μου δώσεις τη δυνατότητα να σου τα πω και εγώ όπως τα νιώθω.

Σου δηλώνω πως είμαι έτοιμος να σταματήσω κάθε περαιτέρω ενέργειά μου και δράση μου αν εσύ μου το πεις. Μα νομίζω πως για ν’ αποφανθείς αν έχω δίκαιο ή άδικο πρέπει ν’ ακούσεις τις απόψεις μου.

Γι’ αυτό προτείνω να πραγματοποιηθεί μια προσωπική συνάντησή μας, όπου και όπως εσύ κανονίσεις, πλην των Αθηνών φυσικά. Αν τούτο δεν το βρίσκεις σωστό ή κατορθωτό στείλε μου έναν σ. της εκλογής σου, που να μπορεί όμως να με καταλάβει για να πω και προφορικά τις απόψεις μου και να του τις δώσω και γραπτά και μετά αποφάσισε.

Από τη Βορειοδυτική και Δυτική Θεσσαλία στην οποία κινούμαι τώρα θα τραβήξω για τη Νοτιοδυτική και Νότια.

Η απάντησή σου θα με βρει διά της Π.Ε. Καρδίτσης- Μουζακίου.

Περιμένοντας απάντησή σου. Σου σφίγγω το χέρι και σε φιλώ συντροφικά Άρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας).

Μεσοχώρα 4-6-45

 

(Πηγή: Γρ. Φαράκου: Άρης Βελουχιώτης- Το χαμένο αρχείο- Άγνωστά κείμενα, εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, Αθήνα 1997, σελ. 430)

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας