Πριν από πενήντα χρόνια, ο παλαιστίνιος διανοούμενος Γασάν Καναφάνι διατύπωσε μια ξεκάθαρη θέση για το μποϊκοτάζ του Ισραήλ. Ο Καναφάνι εκείνη την εποχή δεν ήταν μόνο ένας αξιοσέβαστος συγγραφέας μυθιστορημάτων και διηγημάτων. Ήταν επίσης ένας από τους εξέχοντες εκπροσώπους της παλαιστινιακής ένοπλης επανάστασης, εκπροσωπώντας το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
«Το μποϊκοτάζ μας του Ισραήλ δεν βασίζεται σε μια συναισθηματική θέση, παρά μάλλον, προέρχεται από την φύση της αντιπαράθεσής μας με αυτόν τον εχθρό. Το μποϊκοτάζ είναι από μόνο του μια δήλωση», έγραψε ο Καναφάνι.
Τα σχόλιά του ήρθαν ως απάντηση σε μια συζήτηση μεταξύ ισραηλινών και παλαιστινίων φοιτητών που διοργανώθηκε από το BBCστην Κύπρο. «Το να κάθεσαι με τον εχθρό – έστω και σε ένα τηλεοπτικό στούντιο – είναι ένα μεγάλο λάθος στη μάχη, και δεν θα πρέπει να το θεωρήσουμε ένα μικρό ζήτημα», είπε ο Καναφάνι. «Βρισκόμαστε σε κατάσταση πολέμου και, τουλάχιστον για τους Παλαιστίνιους, είναι θέμα ζωής και θανάτου».
Τα λόγια του Καναφάνι παρουσιάστηκαν στο Palestinian Affairs Magazine τον Αύγουστο του 1972 μετά την δολοφονία του από την Μοσάντ, τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Η ίδια του η ζωή αντικατόπτριζε μια συμπληρωματική προσέγγιση ως προς την παλαιστινιακή αντίσταση: ένοπλος αγώνας, πολιτιστική δουλειά, διεθνής αλληλεγγύη και δραστηριότητες μποϊκοτάζ έρεαν μαζί προς τους σκοπούς της δικαιοσύνης, της απελευθέρωσης και της επιστροφής [ΣτΜ. των παλαιστινίων προσφύγων].
Ενωτική οπτική
Η κατανόηση αυτής της ιστορικής οπτικής καθολικής απελευθέρωσης μπορεί να παράσχει σημαντικά διδάγματα προς βοήθεια των σημερινών ακτιβιστών/-ριών για την δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη που αντιμετωπίζουν νέες κατασταλτικές επιθέσεις.
Αυτή η ενωτική οπτική της παλαιστινιακής αντίστασης έχει υποστεί διαρκή και λυσσαλέα επίθεση από τα όργανα της ισραηλινής προπαγάνδας όπως το Υπουργείο Στρατηγικών Υποθέσεων. Μέχρι πριν λίγους μήνες, αυτού του υπουργείου ηγείτο ο Γκιλάντ Ερντάν, πολιτικός του δεξιού κόμματος Λικούντ, ο οποίος πιστώνεται επίσης την παρακράτηση των σορών σφαγιασθέντων Παλαιστινίων και το κόψιμο των μερίδων νερού παλαιστίνιων κρατουμένων στο πλαίσιο του έτερου ρόλου του ως υπουργός εσωτερικής ασφάλειας.
Ο Ερντάν προορίζεται τώρα να υπηρετήσει ως ο νέος εγκληματίας πολέμου που θα εκπροσωπεί το Ισραήλ ως πρεσβευτής του τόσο στις ΗΠΑ όσο και στον ΟΗΕ.
Οι ισχυρισμοί αυτών των προπαγανδιστών συχνά στερούνται βάσης, δεν υποστηρίζονται επαρκώς από έρευνα και είναι γελοιωδώς συνωμοσιολογικοί.
Το Υπουργείο Στρατηγικών Υποθέσεων έχει κλιμακώσει τις επιθέσεις του εναντίον παλαιστινιακών οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνεργάζονται με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, ισχυριζόμενο ότι αποτελούν οργανώσεις-βιτρίνα απαγορευμένων πολιτικών κομμάτων όπως το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Οι σύμμαχοι του Ισραήλ στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και αλλού, οι ίδιοι με τη δική τους μακρά ιστορία ρατσιστικής αποικιοκρατίας, εποικιστικής αποικιοκρατίας και σημερινού ιμπεριαλισμού, έχουν ανταποκριθεί θετικά σε αυτές τις εκστρατείες προπαγάνδας.
Η παλαιστινιακή αντίσταση σε οποιαδήποτε μορφή – ακόμα και η απλή έκφραση του δικαιώματος στο μποϊκοτάζ και την άρνηση εμπορίου και συναλλαγής και εκμετάλλευσης από μια αποικιοκρατική δύναμη – κατασυκοφαντείται ως απαράδεκτη, μισαλλόδοξη και εν δυνάμει εγκληματική.
Για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε νέους όρους όσον αφορά την χρηματοδότηση των παλαιστινιακών μη κυβερνητικών οργανώσεων. Αυτοί οι όροι απαιτούν από τις οργανώσεις να επιβεβαιώσουν ότι άτομα, υπάλληλοι και συνεταίροι που εμπλέκονται στα προγράμματά τους δεν σχετίζονται με καμία από τις μεγάλες παλαιστινιακές πολιτικές οργανώσεις που έχουν χαρακτηριστεί ως «τρομοκρατικές οργανώσεις» από την Ε.Ε. – και ενώ η Ε.Ε. επιβραβεύει το Ισραήλ για τα εγκλήματά του.
Αυτές οι προσπάθειες πάνε χέρι-χέρι με τις προσπάθειες ποινικοποίησης του μποϊκοτάζ του Ισραήλ.
Στα παραδείγματα συμπεριλαμβάνεται το αντι-BDS ψήφισμα του γερμανικού κοινοβουλίου καθώς και οι περαιτέρω περιορισμοί χρηματοδότησης στην Δανία, την Ολλανδία και αλλού που συγκεκριμένα απαγορεύουν χορηγίες σε παλαιστινιακές οργανώσεις που υποστηρίζουν το μποϊκοτάζ, την απόσυρση επενδύσεων και τις κυρώσεις.
Αυτή η κατασταλτική εκστρατεία αποσκοπεί στην ποινικοποίηση της παλαιστινιακής αντίστασης και πολιτικής οργάνωσης. Επιδιώκει επίσης να ανακατευθύνει τις παλαιστινιακές προτεραιότητες, απειλώντας την ζωτική οικονομική στήριξη οργανώσεων οι οποίες, για παράδειγμα, προσφεύγουν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου, αντιπαρατίθενται στην εθνοκάθαρση στην Ιερουσαλήμ ή υπερασπίζονται τους παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους από τα βασανιστήρια, την κακοποίηση και την άδικη κράτηση.
Είναι κρίσιμο ότι επίσης επιδιώκει να απομονώσει τόσο το διεθνές κίνημα μποϊκοτάζ όσο και την παλαιστινιακή ένοπλη αντίσταση από μια ευρύτερη διεθνή στήριξη αλλά και το ένα από την άλλη, προσπαθώντας να βάλει μια πολιτική σφήνα αποκήρυξης ανάμεσα στα δύο, ώστε να καταφέρει ένα συνδυαστικό χτύπημα και στα δύο.
Από τις συνεργαζόμενες [με τον κατακτητή] «Ενώσεις των Χωριών» [ΣτΜ. που το Ισραήλ είχε προσπαθήσει να στήσει στα παλαιστινιακά χωριά στο τέλος της δεκαετίας του 70] μέχρι τον «συντονισμό ασφάλειας» της Παλαιστινιακής Αρχής [με το Ισραήλ] στο πλαίσιο των Συμφωνιών του Όσλο, το Ισραήλ και οι ιμπεριαλιστές εταίροι του έχουν επανειλημμένα επιδιώξει να εξαναγκάσουν τις παλαιστινιακές οργανώσεις και κινήματα να αλλάξουν τους εαυτούς τους κατ’ εικόνα του αποικιοκράτη.
Σε αυτήν την περίπτωση απαιτούν το κίνημα μποϊκοτάζ, οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και οι καμπάνιες αλληλεγγύης να απορρίψουν και να αποκηρύξουν οποιουσδήποτε δεσμούς με τα ίδια τα κινήματα και τους μαχητές που έχουν κρατήσει ζωντανό τον παλαιστινιακό λαό και την υπόθεσή του.
Υποστήριξη όλης της αντίστασης
Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά αυτή η επίθεση είναι αναγκαίο όχι μόνο να αποκαλυφθούν οι ψευδείς ισχυρισμοί αλλά και να απορριφθεί το ίδιο τους το θεμέλιο. Η σχέση με την παλαιστινιακή ένοπλη αντίσταση και τα πολιτικά της κόμματα δεν είναι λόγος ντροπής ή δικαιολογία για καταστολή.
Ένα παράδειγμα αυτού απαντάται στην παλαιστινιακή εκστρατεία απόρριψης της χρηματοδότησης υπό όρους – οργανώσεις έχουν αρνηθεί χορηγίες εκατομμυρίων δολαρίων για να παραμείνουν ξεκάθαρες όσον αφορά αυτές τις αρχές.
Άλλο ένα παράδειγμα βλέπουμε στο Λίβανο. Ο Samah Idriss, ιδρυτικό μέλος της Καμπάνιας Μποϊκοτάζ Υποστηρικτών του Ισραήλ στο Λίβανο, επισημαίνει: «Το λαϊκό μποϊκοτάζ είναι μέρος και κομμάτι της «συνολικής αντίστασης», η οποία περιλαμβάνει επίσης και την ένοπλη αντίσταση. Και οι δύο μορφές της αντίστασης, πολιτική και στρατιωτική, είναι συμπληρωματικές και δεν θα πρέπει να θεωρείται ότι αποκλείουν η μία την άλλη».
H ενδεχόμενη στιγμιαία ανακούφιση που θα επιτευχθεί από την αποστασιοποίηση ή την αποκήρυξη της ένοπλης αντίστασης είναι στην καλύτερη περίπτωση παροδική.
Το πιο σημαντικό, συμβάλλει ευθέως στην εκστρατεία απαξίωσης, ποινικοποίησης και απομόνωσης εκείνων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του παλαιστινιακού αγώνα. Το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του ποτέ δεν αποδέχτηκαν καμία μορφή παλαιστινιακής αντίστασης, και οι εκστρατείες μποϊκοτάζ και η λαϊκή οργάνωση δεν αποτελούν εναλλακτικές στην ένοπλη αντίσταση αλλά αλληλοεξαρτώμενες τακτικές αγώνα.
Οποιαδήποτε ουσιώδης υπεράσπιση του παλαιστινιακού αγώνα θα πρέπει ξεκάθαρα να υποστηρίζει το δικαίωμα αντίστασης στην αποικιοκρατία με οποιαδήποτε μέσα, συμπεριλαμβανομένου του ένοπλου αγώνα – και την υποστήριξη των προσπαθειών να αφαιρεθούν οι παλαιστινιακές αντιστασιακές οργανώσεις από τις λίστες «τρομοκρατικών οργανώσεων». Οι πολιτικές και μιντιακές καμπάνιες υπέρ της παλαιστινιακής υπόθεσης θα πρέπει να εργαστούν συνειδητά για την υποστήριξη του θεμιτού της παλαιστινιακής αντίστασης και την κανονικοποίησή της.
Το θεμιτό του ένοπλου αγώνα για την απελευθέρωση ενός λαού από την αποικιοκρατική και ξένη κυριαρχία είναι επιπλέον σαφώς αναγνωρισμένο στο διεθνές δίκαιο. Πράγματι, τα ίδια ευρωπαϊκά κράτη που τώρα επιδιώκουν να ποινικοποιήσουν και να απαξιώσουν την παλαιστινιακή αντίσταση τιμούν ως ήρωες τους δικούς τους αντιστασιακούς μαχητές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση επίσης τιμά επίσημα τον Νέλσον Μαντέλα, που εφάρμοσε αμετανόητα τον ένοπλο αγώνα.
Το σημερινό σύνταγμα της Σουηδίας ακόμα και ρητά υποχρεώνει τους δημόσιους αξιωματούχους «να δράσουν με τρόπο που εξυπηρετεί καλύτερα την προσπάθεια άμυνας και τις δραστηριότητες αντίστασης» σε περίπτωση που η χώρα βρεθεί υπό κατοχή. Ποια είναι λοιπόν η βάση για την άρνηση αυτού του δικαιώματος μόνο σε όσους βρίσκονται υπό την κατοχή και την αποικιοκρατία του Ισραήλ, πέρα από την ρατσιστική αποδοχή αυτής της καταπίεσης;
Η ξεκάθαρη οπτική και η παραδειγματική ζωή του Καναφάνι μας δίνει μια ουσιαστική προσέγγιση για να αντιμετωπίσουμε την καταστολή και να υπερασπιστούμε την Παλαιστίνη. Ο λαϊκός αγώνας, η ένοπλη αντίσταση, το αραβικό και το διεθνές κίνημα μποϊκοτάζ και τα παγκόσμια μαζικά κινήματα και αγώνες για την απελευθέρωση ρέουν, σαν χείμαρροι, μέσα από διαφορετικές περιοχές και από διαφορετικές διαδρομές, για να ενωθούν στο ορμητικό ρεύμα ενός παλαιστινιακού επαναστατικού μέλλοντος.
Ο Khaled Barakat είναι παλαιστίνιος συγγραφέας και ακτιβιστής. Υπέστη πολιτική απαγόρευση και αποκλεισμό από την Γερμανία εξαιτίας της πολιτικής δραστηριότητας και έκφρασής του για την Παλαιστίνη.
Αρχική δημοσίευση: slowmotionbook.wordpress.com
Πηγή: electronicintifada.net
Mετάφραση από τα αγγλικά: Γ. Κ.
