Με απόφασή του, το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών έκανε δεκτή κατά πλειοψηφία την αίτηση αποφυλάκισης του πυρηνάρχη Νίκαιας της εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» Γιώργου Πατέλη.
Ο Πατέλης έχει καταδικαστεί σε κάθειρξη 10 χρόνων για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση και για απλή συνέργεια στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Κατά την πρόταση του, ο εισαγγελέας αιτιολόγησε πως «δεν υπάρχει σοβαρά μεγάλη πιθανότητα τέλεσης νέας πράξης καθώς το συγκεκριμένο αδίκημα τελέστηκε για συγκεκριμένους λόγους εν όψει συγκεκριμένων συνθηκών». Μάλιστα έφτασε στο σημείο να πει πως πρόκειται για «υποδειγματικό κρατούμενο».
Το αίτημα για αποφυλάκιση από την μεριά του Πατέλη, περιελάμβανε τα… ψυχολογικά προβλήματα του παιδιού του.
Πριν λίγους μήνες με ομόφωνη απόφαση και θετική πρόταση από την εισαγγελέα της έδρας, το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών αποφάσισε την αναστολή εκτέλεσης της ποινής του ναζιστή Γεωργ. Τσακανίκα, που καταδικάστηκε 6 χρόνια για συμμετοχή στη ναζιστική εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Ο Τσακανίκας μαζί με τον Καζαντζόγλου και τον Πατέλη, ανήκαν στην ΤΟ Νίκαιας της ΧΑ.
Πιο πριν, το Φλεβάρη, είχαμε την πρώτη αποφυλάκιση καταδικασμένου χρυσαυγίτη όταν το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών έκανε δεκτό το αίτημα του Νίκου Παπαβασιλείου και έτσι ο καταδικασθείς ως μέλος της εγκληματικής οργάνωσης βγαίνει από τη φυλακή μόλις τέσσερις μήνες μετά την καταδίκη του.
Επίσης την αποφυλάκιση από τις φυλακές Δομοκού του πρώην βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Μιχαλη Αρβανίτη, αποφάσισε το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών τον Σεπτέμβρη με περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της υποχρεωτικής εμφάνισης μία φορά το μήνα στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής του.
Είναι πραγματικά εκπληκτικό το πως τελικά το αστικό κράτος, με τη “δικαιοσύνη” του, αποφυλακίζει στελέχη εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης πριν καν συμπληρώσουν ούτε ένα χρόνο στη φυλακή.
Η αστική “δικαιοσύνη”, κλείνει το μάτι με νόημα σε εγκληματίες ναζιστές, τη στιγμή που εξαντλεί και το παραμικρό χρονικό περιθώριο, για να κρατήσει στα κελιά των φυλακών, περιπτώσεις όπως του Τάσου Θεοφίλου, (πέντε χρόνια κρατήθηκε φυλακισμένος) των “Ηριάννας και Περικλή”, ενώ σε 19 χρόνια καταδικάστηκε ο Βαγγέλης Σταθόπουλος, για συμμετοχή στην οργάνωση «Επαναστατική Αυτοάμυνα». Όσο για τον περίφημο “ινδιάνο”, αυτός κρατήθηκε μετά από καταγγελία του κουμπάρου του εφτά μήνες στη φυλακή.
Η περίπτωση Πατέλη μάς ξαναθυμίζει το πως “ζυγίζει” στη ζυγαριά της η “δικαιοσύνη” στο καπιταλιστικό σύστημα αυτούς που τον υπηρετούν ως μαντρόσκυλα του συστήματος. Που είναι πρόθυμοι να τρομοκρατήσουν αλλά και να σκοτώσουν για χάρη του κεφαλαίου.
Θα έλεγε κανείς πως η δικαιοσύνη ως πυλώνας του αστικού κράτους, με πολύ μεγάλη ευκολία τσακίζει απεργίες και δικαιώματα, και δεν λειτουργεί ποτέ, πέρα και έξω από τις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής.
Χρησιμεύει ως δεκανίκι σε στιγμές που είναι ιστορικά αναγκαίες είτε να αποφυλακίσει χρυσαυγίτες, είτε να καταδικάσει απεργούς, είτε να εφαρμόσει “τρομονόμους”.
Από την εποχή των στρατοδικείων και των βασιλικών επιτρόπων μέχρι το σήμερα, ένα βαθύ κράτος, με πρόσχημα την εφαρμογή των νόμων, γίνεται σιδερένια γροθιά στη στήριξη του συστήματος.
Την ίδια στιγμή, ο μέσος πολίτης βλέποντας την ατιμωρησία προς τους ναζί εγκληματίες, κυριεύεται από απαισιοδοξία, από απογοήτευση πως ό,τι και να γίνει δεν υπάρχει τιμωρία και δικαιοσύνη.
Οι αγώνες του αντιφασιστικού κινήματος τα προηγούμενα χρόνια, η μάχη που δόθηκε για να καταδικαστεί η χρυσή αυγή, ο προοδευτικός νομικός κόσμος που συντάχθηκε απέναντι στα εγκλήματα, με αποφάσεις σαν και του Πατέλη, είναι σα να φτύνονται κατάμουτρα.
Είναι σα να μας λένε τα διάφορα πενταμελή εφετεία, πως “ό,τι κι αν κάνετε, εμείς θα βγάλουμε έξω τους ναζί. Θα εφαρμόσουμε το νόμο για να σας ρίξουμε στάχτη στα μάτια, αλλά μετά, θα τον αναιρέσουμε και θα στείλουμε τους νεοναζί σπίτια τους”.
Συμπερασματικά καταλήγουμε στο ότι καμιά αστική δικαιοσύνη δεν μπορεί να περιφρουρήσει τα ταξικά συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να γλυτώσει από τον εκμεταλλευτή του και να δικαιωθεί από ένα ταξικό αστικό δικαστήριο.
Μόνο ένα ενωτικό αντιιμπεριαλιστικό ταξικό κίνημα μπορεί να δώσει απαντήσεις και λύσεις απέναντι στο φασισμό και το ναζισμό, και να δώσει στον κόσμο να καταλάβει, πως κανένας χρυσαυγητισμός δεν τέλειωσε με την δίκη της χρυσής αυγής.
Ο αγώνας συνεχίζεται!
