Το τελευταίο διάστημα είναι φανερά πολλά σημάδια εγκληματικότητας. Την ειδεχθή δολοφονία της 20χρονης μητέρας στα Γλυκά νερά, ακολούθησε νέα δολοφονία–εκτέλεση στην Μεταμόρφωση, ενώ είχε προηγηθεί η δολοφονία του δημοσιογράφου Γ. Καραιβάζ.
Και βέβαια δεκάδες είναι τα άλλα σοβαρά εγκληματικά περιστατικά όπως ληστείες, εκβιασμοί κλπ.
Τα –σε ένα βαθμό- πρωτόγνωρα αυτά γεγονότα σπέρνουν ανησυχία στους πολίτες, αλλά σπέρνουν ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία στην ηγεσία της κυβέρνησης και της ΝΔ.
Όχι για το φαινόμενο αυτό καθ’ αυτό αλλά για το ότι ένα από τα βασικά χαρτιά της ΝΔ προεκλογικά, ήταν η ασφάλεια των πολιτών.
Και τι δεν είχαμε ακούσει από τους σημερινούς κυβερνώντες όταν ήταν αντιπολίτευση. Εκτός των κατηγοριών στην τότε κυβέρνηση (σύνηθες φαινόμενο για κάθε αντιπολίτευση), που όταν γίνεται κυβέρνηση κάνει ακριβώς ό,τι κατηγορούσε.
Έδιναν αφειδώς υποσχέσεις σε κάθε κατεύθυνση για την ασφάλεια των πολιτών από εγκληματίες και κάθε είδους κακοποιούς, έως τους….διαδηλωτές που εμπόδιζαν την κυκλοφορία!
Την άσκημη θέση της κυβέρνησης, επιδεινώνει και η αποτυχία σε άλλα «βαριά» χαρτιά (Βόρεια Μακεδονία, οικονομία) αλλά και το υγειονομικό και ο χειρισμός της πανδημίας, που, από τον αρχικό κυβερνητικό «θρίαμβο», μετατρέπεται σε κανονικό εφιάλτη και μνημείο ανικανότητας με διαλυμένο το σύστημα Υγείας και τους νεκρούς να πλησιάζουν τις 11.000.
Και όλα αυτά παρά τις εκατοντάδες προσλήψεις αστυνομικού προσωπικού και αγορά αστυνομικού υλικού, αλλά και την απίστευτη αβάντα των ΜΜΕ (ράδιο και τηλεόραση) όχι μόνο στο θέμα της εγκληματικότητας αλλά στο σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής.
Τι συμβαίνει τελικά;
Τι φταίει και, παρά την αύξηση του αστυνομικού προσωπικού και των τεχνικών μέσων, η εγκληματικότητα όχι μόνο δεν μειώνεται αλλά αποκτά νέα πιο επικίνδυνα χαρακτηριστικά (πχ συμβόλαια θανάτου);
Είναι καθαρά ζήτημα προσανατολισμού της αστυνομίας, χωρίς να αγνοούνται και κυκλώματα εντός της που αρκετά έχουν αποκαλυφθεί.
Όσο ο κύριος αντίπαλος της αστυνομίας παραμένει όποιος αγωνίζεται, όποιος διαδηλώνει, όποιος διεκδικεί μια καλύτερη ζωή, τότε τίποτα δεν θα αλλάξει.
Όσο κυριαρχεί αυτή η λογική του εχθρού-λαού, όσο επιβραβεύεται η βαρβαρότητα απέναντι σε εργαζόμενους αλλά και σε όποιον διεκδικεί με αγώνες το δίκιο του, η εγκληματικότητα θα κάνει πάρτι βοηθούμενη και από την κακή οικονομική κατάσταση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Το ίδιο τραγικές είναι και οι απόψεις που ακούγονται από κυβερνητικούς και όχι μόνο αξιωματούχους. Που αντί να ρίξουν το βάρος στην βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών, στην κατανόηση του το τι είναι και τι πρέπει να γίνει στο σωφρονιστικό σύστημα, προωθούν απόψεις που «αμερικανοποιούν» τον δημόσιο βίο στο θέμα αυτό.
Απόψεις που δυστυχώς φτάνουν μέχρι στην πρόταση για οπλοφορία των πολιτών.
Ας τους σταματήσουμε πριν είναι πραγματικά αργά.
