Εργατικός Αγώνας

Για τις θέσεις του ΚΣ της ΚΝΕ για το 11ο Συνέδριό της

Περιμένοντας… την επανάσταση που θα ’ρθει

Γράφει ο Πλάτωνας Κρητικός

Το Δεκέμβρη του 2014 θα πραγματοποιηθεί το 11ο Συνέδριο της ΚΝΕ. Ο κύκλος της μετάλλαξης της ΚΝΕ, η οποία ακολουθεί την αντίστοιχη μετάλλαξη του ΚΚΕ – το οποίο επιδιώκει να είναι ότι είναι το κόμμα της εργατικής τάξης, αλλά συνεχώς απομακρύνεται απ’ αυτό το στόχο με ολέθριες συνέπειες για την εργατική τάξη και το λαό – ολοκληρώνεται με γρήγορους ρυθμούς.

Αυτός ο κύκλος μπορούμε να πούμε ότι άρχισε πιο φανερά να διαγράφεται από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ το 2005 συνεχίστηκε με το 9ο και περισσότερο με το 10ο Συνέδριο της ΚΝΕ όπου στην απόφασή του προλειάνθηκε και το έδαφος για την αλλαγή του προγράμματος του ΚΚΕ, αφού έκανε την εμφάνισή της η κατεύθυνση για αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική γραμμή και η εγκατάλειψη της γραμμής για την οικοδόμηση του ΑΑΔΜ.

Συνεχίστηκε με τις αποφάσεις του 19ου συνεδρίου του ΚΚΕ και την ψήφιση του νέου προγράμματος. Ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο με την πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΚΚΕ για τη νεολαία στα τέλη του 2013 και φυσικά θα ολοκληρωθεί με το επερχόμενο συνέδριο της ΚΝΕ που θα ψηφίσει νέο καταστατικό, το οποίο θα εναρμονιστεί με το προσφάτως ψηφισθέν καταστατικό του ΚΚΕ.

Στην παραπάνω εκτίμηση οδηγούν οι θέσεις του ΚΣ της ΚΝΕ που δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 6 Σεπτέμβρη με τον Οδηγητή και με το ευφάνταστο «νεανικό» σύνθημα: «Πρωτοπόρα νεολαία του ΚΚΕ. Μαχητικά στο δρόμο για το σοσιαλιστικό αύριο, χωρίς κρίσεις, πολέμους εκμετάλλευση». Γενικολογία και μετάθεση της λύσης των προβλημάτων στο μέλλον ενός σοσιαλισμού, αναγκαίου και επίκαιρου μεν, αλλά θολού και μακρινού στόχου στις λαϊκές και κυρίως στις νεανικές συνειδήσεις, που δεν μπορεί να εμπνεύσει τη νεολαία.

Διαβάζοντας κανείς τις θέσεις το πρώτο που θα μπορούσε να διαπιστώσει είναι η έλλειψη ζωντάνιας και νεανικού ενθουσιασμού. Είναι συνολικά ένα κείμενο στριφνό, δυσκολοδιάβαστο και κουραστικό ακόμα και για τα μέλη της ΚΝΕ, πόσο μάλλον για ευρύτερα τμήματα «της νεολαίας της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων», που φιλοδοξεί ν’ απευθυνθεί η ΚΝΕ μ’ αυτό.

Αποτελεί μια κακή αντιγραφή της απόφασης της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΚΚΕ επαναλαμβάνοντας τις εκτιμήσεις και τις κατευθύνσεις της. Αυτό βέβαια δεν είναι γενικά κακό, όμως είναι ένα γεγονός που αναδεικνύει τη φτώχεια των επεξεργασιών από την ίδια την ΚΝΕ για τα ζητήματα που αφορούν τη ζωή και τη συνείδηση της νέας γενιάς, αλλά και την αδύναμη σχέση της με μάζες νεολαίας και το κίνημά της. Αυτό φαίνεται ακόμη από την αρθρογραφία που εμφανίζεται τελευταία στο Ριζοσπάστη από στελέχη του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, η οποία στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι, δυστυχώς, ακόμα και αυτολεξεί αντιγραφή των θέσεων, αν και γράφτηκαν με τη φιλοδοξία να βοηθήσουν στη βαθύτερη κατανόηση των θέσεων από τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ.

Ένα δεύτερο στοιχείο που παρατηρείς, θα λέγαμε εντυπωσιακό όχι όμως πρωτόγνωρο για τη σημερινή ΚΝΕ, είναι το γεγονός ότι τα προβλήματα που ζει και βιώνει η νεολαία βρίσκονται σε δεύτερο πλάνο στις θέσεις και δεν τις απασχολούν σοβαρά ως βασικός παράγοντας ανάπτυξης του κινήματος της.

Η όποια αναφορά γίνεται δεν αποτελεί προσπάθεια ανάλυσης της πραγματικότητας που βιώνουν οι νέοι και οι νέες της χώρας μας και της επίδρασης αυτής της πραγματικότητας στη συνείδηση των νέων. Αποτελεί προσπάθεια απλά παρουσίασης των προβλημάτων κυρίως ως οι αρνητικοί αντικειμενικοί παράγοντες στην ανάπτυξη της δράσης της ΚΝΕ και στη επιδιωκόμενη συσπείρωση των νέων γύρω της και από την πολιτική του ΚΚΕ.

Η μέθοδος αυτή ανάλυσης δεν ακολουθεί προηγούμενη μέθοδο κατά την οποία το βασικό ζήτημα που απασχολούσε πάντα τις θέσεις της ΚΝΕ, τουλάχιστον ως το 8ο συνέδριό της, ήταν η απάντηση στο ερώτημα για το ποιες είναι οι σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας, οι αλλαγές στη ζωή της, στη σκέψη της, στο ίδιο το κίνημά της. Στη βάση μιας τέτοιας συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης επιδίωκε να διαμορφώνει την τακτική της στο κίνημα της νεολαίας, στα διάφορα τμήματά του, με τη στήριξη και τη βοήθεια των αναλύσεων και της πολιτικής του ΚΚΕ, ώστε να επιτυγχάνει όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά τους στόχους της για τον προσανατολισμό του κινήματος σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή δημοκρατική κατεύθυνση και σε συμπόρευση με την εργατική τάξη και το κίνημά της.

Κατ’ επέκταση αυτής της προσέγγισης, που κάνει το ΚΣ, οδηγείται και στο να μην υπάρχει, επί της ουσίας, ενασχόληση με το νεολαιίστικο κίνημα, την πορεία του τα τελευταία χρόνια, σε συνθήκες οξύτατης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Κάτι το οποίο γίνεται ακόμη χειρότερο αφού δεν ανοίγει καμία συζήτηση γύρω από την τακτική που πρέπει να αναπτύξει η ΚΝΕ στην προσπάθειά της για την αναζωογόνησή του κινήματος της νεολαίας και την ανοδική αγωνιστική του δράση για τα φλέγοντα προβλήματα των νέων σε συνθήκες οξύτατης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.

Τέτοια ζητήματα δεν απασχολούν πια το ΚΣ της ΚΝΕ και φυσικά την πολιτική, ιδεολογική, και τώρα πια και οργανωτική, καθοδήγησή του, δηλαδή την ΚΕ του ΚΚΕ. Άλλωστε με την αντίληψη που κυριαρχεί στη σημερινή ΚΝΕ δεν μπορεί να γίνεται λόγος για νεολαιίστικο κίνημα σαν κάτι το ενιαίο, αφού τέτοιο ούτε υπήρξε ποτέ ούτε βεβαίως πρόκειται να υπάρξει. Θέση που είναι σύμφωνη με τις αποφάσεις της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΚΚΕ για τη νεολαία και το 2005 και το 2013, αλλά και με το νέο πρόγραμμα του ΚΚΕ, κατά το οποίο η νεολαία, με το κίνημα της φυσικά, δεν έχει κάποιον ιδιαίτερο ρόλο να διαδραματίσει στην επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Όπως καθαρά μπορούμε να συμπεράνουμε από τα παραπάνω και από το ίδιο το κείμενο των θέσεων, αλλά και από το σχέδιο καταστατικού, ο κύριος σκοπός της ΚΝΕ ως νεολαίας του ΚΚΕ δεν είναι να παλεύει στο πλευρό του ΚΚΕ και κάτω από την καθοδήγησή του για την οργάνωση και διαπαιδαγώγηση της νεολαίας στον αγώνα για μια κοινωνία ειρήνης, ελευθερίας, δημοκρατίας, κοινωνικής δικαιοσύνης, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπως αναφέρεται στο μέχρι σήμερα καταστατικό που ψηφίστηκε στο 7ο Συνέδριο της ΚΝΕ το 1997. Αυτή η αντίληψη αναθεωρείται για να γίνει πιο «ξεκάθαρη», αφού έτσι όπως είναι διατυπωμένη εισάγει οπορτουνιστικές αντιλήψεις, αναφερόμενη δε και σε «αστικά»* συνθήματα όπως: ελευθερία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, ειρήνη.

*(βλέπε σχετικά στην απόφαση του 10ου συνεδρίου της ΚΝΕ όπου χωρίς καμία ντροπή λέγεται ότι: «Υπάρχει, πλέον, οδυνηρή πείρα γι’ αυτά που έλεγαν ότι θα φέρει η ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος τότε: «Ελευθερία», «ειρηνική συνύπαρξη χωρών», «κοινωνική ευημερία», «πρόοδο», «πλουραλιστική δημοκρατία».

Τα αστικά αυτά συνθήματα μεταφράστηκαν σε νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, σε αιματοκύλισμα λαών: στη Γιουγκοσλαβία, στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν.» Χαρίζονται έτσι αυτές οι αξίες στον ίδιο το δήμιό τους στην αστική τάξη, η οποία στην εποχή του ιμπεριαλισμού έχει περάσει στην αντίδραση και δεν μπορεί ούτε θέλει να υπηρετήσει αυτές τις αξίες. Άλλωστε ποτέ δεν ήταν ο συνεπής εκφραστής τους ως το τέλος. Ειρήνη, Δημοκρατία, Ελευθερία, Πρόοδος, Ευημερία δεν είναι απλές έννοιες, κάποια ουσιαστικά που αποτυπώνουν απλά κάποιες αξίες και ιδέες. Είναι μικρές λέξεις που για τη διεκδίκησή τους κινήθηκαν αγωνιστικά εκατομμύρια λαϊκές μάζες, που γι’ αυτές οι λαοί έχυσαν το αίμα τους, έδωσαν τη ζωή τους. Μόνο η εργατική τάξη, ως φορέας της επαναστατικής αλλαγής και της κοινωνίας που θα καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο μπορεί να δώσει ουσιαστικό νόημα σ’ αυτά τα συνθήματα και να συμβάλλει στην ολοκληρωτική επικράτησή τους στην κοινωνία όταν πάρει στα χέρια της την εξουσία. Μόνο η εργατική τάξη και το κόμμα της μπορούν μ’ αυτά τα συνθήματα να συγκινήσουν τις νεανικές καρδιές, να εμπνεύσουν και να κερδίσουν τις νεανικές συνειδήσεις. Γι’ αυτό δεν μπορεί χαρίζονται έτσι στον αντίπαλο.)

Σύμφωνα με την κυρίαρχη αντίληψη σήμερα στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ, διορθώνονται οι «ασάφειες» για το τι είναι η ΚΝΕ. Αλλάζει ο χαρακτήρας και ο σκοπός ύπαρξης της Κομμουνιστικής Νεολαίας. Αυτό αποτυπώνεται στη θέση 10:

«είμαστε οργάνωση νεολαίας του ΚΚΕ, οπότε η λειτουργία και η δράση της ΚΝΕ μέσα στη νεολαία συμβάλλει ώστε σε επαναστατικές συνθήκες το Κόμμα να βρεθεί με την πλειοψηφία της εργατικής τάξης συσπειρωμένη γύρω του και σε συμμαχία με λαϊκά στρώματα, για να κατακτηθεί επαναστατικά η πολιτική εξουσία».

Εδώ φυσικά υπονοείται η δράση της ΚΝΕ μόνο στο τμήμα της νέας γενιάς που ανήκει ή προέρχεται από την εργατική τάξη.

Επίσης το σχέδιο καταστατικού στο χαρακτήρα και τις επιδιώξεις της ΚΝΕ αναφέρει:

«η ΚΝΕ είναι οργάνωση νεολαίας του ΚΚΕ. Είναι επαναστατική οργάνωση εθελοντών που καθοδηγείται ολόπλευρα από το ΚΚΕ και παλεύει για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας…» Και παρακάτω γράφει: «…επιδιώκει να κερδηθεί η νεολαία στον αγώνα για την κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Δίνει όλες της τις δυνάμεις για την εκπλήρωση των προγραμματικών καθηκόντων του ΚΚΕ, για την κατάκτηση, την περιφρούρηση και στερέωση της νέας εξουσίας, την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας.»

Για να έρθει και μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ σε άρθρο της στο Ριζοσπάστη να δηλώσει με παρρησία στην εισαγωγή του κειμένου ότι:

«Βαδίζοντας προς το 11ο Συνέδριο της ΚΝΕ, μας απασχολεί πώς θα διαμορφώνουμε μια στέρεη υποδομή μακροπρόθεσμου χαρακτήρα με στόχο να συμβάλουμε στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος με νέες και νεότερες ηλικίες, στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, να γίνουμε Κομμουνιστική Νεολαία με ικανότητα και προετοιμασία δράσης σε όλες τις συνθήκες. Αυτό κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από τη συμβολή μας στο κύριο μέτωπο για το Κόμμα μας: Τη συγκέντρωση δυνάμεων στην εργατική τάξη, στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους, στην εργαζόμενη νεολαία, έχοντας ιδιαίτερο καθήκον να παρεμβαίνουμε από νωρίς στα παιδιά της εργατικής τάξης που σήμερα βρίσκονται στους χώρους Εκπαίδευσης και αύριο θα την αναπληρώσουν.»

Τί πετσόκομμα αλήθεια των στόχων και του σκοπού ύπαρξης της ΚΝΕ!! Τί τρομερή υπονόμευση της ιστορικής απόφασης της ΚΕ του ΚΚΕ το 1968 να τη δημιουργήσει!! Τι προκλητική συνειδητή αγνόηση της ίδιας της πείρας της ΚΝΕ από τη 45χρονη και πλέον συνεισφορά της στην ανάπτυξη και τις κατακτήσεις του κινήματος της νεολαίας!!! Τι απαράδεκτος περιορισμός της νεολαίας που απευθύνεται η ΚΝΕ, αφήνοντας ένα σημαντικό κομμάτι της βορά στα σχέδια και την ιδεολογία της αστικής τάξης αφού, όπως δηλώνει το Γραφείο του ΚΣ στο άρθρο του στον Οδηγητή που δημοσιεύθηκαν οι θέσεις, ηΚΝΕ συζητά την ιδεολογία της όχι μόνο με αυτούς που συμφωνούν εκ των προτέρων μαζί της, αλλά με όλους αυτούς που τους ταιριάζει (τι νεολογισμός!!!), δηλαδή με κριτήριο το πού ανήκουν και από πού προέρχονται ταξικά. Και δηλώνει ότι επιδιώκει να διευρύνει διαρκώς την επιρροή της (μόνο, όχι κυρίως, όχι ιδιαίτερα, αλλά μόνο!!!) στους νέους της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Αλλά εκτός απ’ όλ’ αυτά είναι και τεράστια υποτίμηση του ιστορικού ρόλου που έχει να διαδραματίσει η νεολαία στο επαναστατικό κίνημα, ως ένας από τους βασικούς πυλώνες του, αφού σε κάθε επαναστατική διαδικασία σημαντική έως και καθοριστική ήταν, είναι και θα είναι η στάση της νεολαίας, το με ποιον θα πάει και ποιον θα στηρίξει με τη μαχητικότητα και τον ενθουσιασμό της.

Όλα αυτά που σημειώνονται παραπάνω, αυτές οι επισημάνσεις για την μετάλλαξη της ΚΝΕ και την οπορτουνιστική της στροφή είναι αποτέλεσμα της «ολόπλευρης», όπως λέγεται πια, καθοδήγησης από το ΚΚΕ, δηλαδή από την ηγετική του ομάδα. Πηγάζουν από τις ίδιες τις αποφάσεις και εκτιμήσεις του ΚΚΕ, με διάφορες αφορμές διατυπωμένες, οι οποίες έχουν οδηγήσει το ιστορικό κόμμα να έχει μεταλλάξει τη στάση του τόσο θεωρητικά όσο και στην πρακτική δράση απέναντι στη νεολαία και το ρόλο της στην κοινωνία και τις εξελίξεις, πράγμα που συνιστά καραμπινάτη ιδεολογική παρέκκλιση συνεπέστατη με όλες τις άλλες παρεκκλίσεις, που το έχουν οδηγήσει στη σημερινή μετάλλαξη του και τη συνεχή του απομάκρυνση από την επιδίωξη να είναι το κόμμα της εργατικής τάξης.

Καλό θα ήταν να παρακολουθήσουμε μερικές απ’ αυτές τις εκτιμήσεις και τις αποφάσεις:

Α) Ως γνωστόν στο 19ο Συνέδριο ψηφίστηκε το νέο πρόγραμμα του ΚΚΕ. Σ’ αυτό απουσιάζει η νεολαία και ο ιδιαίτερος ρόλος της όταν μιλάει για τις κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης:

«Κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης θα είναι η εργατική τάξη ως η ηγετική δύναμη, οι μισοπρολετάριοι, τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων στην πόλη, η φτωχή αγροτιά, που πλήττονται από τα μονοπώλια, γι’ αυτό έχουν αντικειμενικό συμφέρον από την κατάργησή τους, την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, από την ανατροπή της εξουσίας της, έχουν συμφέρον από τις νέες σχέσεις παραγωγής»

καταργώντας έτσι τις σχετικές αναφορές του προηγούμενου προγράμματος του 15ου Συνεδρίου, το οποίο αναφέρει για το ίδιο θέμα:

«Κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης θα είναι η εργατική τάξη ως ηγετική δύναμη, οι μισοπρολετάριοι, η φτωχή αγροτιά και τα πιο καταπιεσμένα λαϊκά μικροαστικά στρώματα της πόλης. Η νεολαία θα παίξει δραστήριο ρόλο στον αγώνα για το σοσιαλισμό και την οικοδόμησή του».

Αυτό στο νέο πρόγραμμα του ΚΚΕ δεν αναγνωρίζεται. Και δεν αναγνωρίζεται γιατί το ΚΚΕ δεν θεωρεί πια σημαντικό και καθοριστικό το ρόλο της νεολαίας στην κοινωνία, και του κινήματός της κατ’ επέκταση. Και δεν το θεωρεί σημαντικό γιατί έχει εγκαταλείψει στη χάραξη της τακτικής και της στρατηγικής του τα εργαλεία του μαρξισμού – λενινισμού, έχει εγκαταλείψει την τακτική του ενιαίου μετώπου της εργατικής τάξης, της συμμαχίας της με τα διάφορα μικροαστικά στρώματα, αλλά και τη διαπάλη με την άρχουσα τάξη για το ποιος και πως θα κερδίσει τις διαταξικές κατηγορίες του πληθυσμού.

Αρνείται τη, μέχρι πριν λίγα χρόνια, θέση ότι η νεολαία αποτελεί διαταξική κοινωνική κατηγορία. Ενώ δέχεται δηλαδή από τη μια μεριά ότι οι νέοι και οι νέες σαφώς εντάσσονται ταξικά στις διαφορετικές τάξεις και στρώματα της κοινωνίας, ανάλογα με τη θέση τους στην παραγωγή ή την ταξική τους καταγωγή. Από την άλλη, όμως, δεν παραδέχεται ότι τα ιδιαίτερα βιολογικά, ψυχολογικά, κοινωνικά χαρακτηριστικά της νεολαίας επιδρούν καθοριστικά στον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνει συνείδηση, τα αναγνωρίζει απλώς ως στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη στην προπαγάνδα, στη ζύμωση της στρατηγικής και μόνο.Όμως τα ιδιαίτερα αυτά χαρακτηριστικά επηρεάζουν την κοινωνική συμπεριφορά γενικά της νεολαίας, την οδηγούν σε συνεχείς ταλαντεύσεις, αφού η μικρή ηλικία συνεπάγεται και μικρή κοινωνική και πολιτική εμπειρία.

Το κυριότερο θετικό χαρακτηριστικό της νεολαίας είναι ότι, φύσει και θέσει, αναζητά το καινούργιο, αμφισβητεί, χωρίς ακόμα να είναι κοινωνικά κατασταλαγμένη.

Η νεολαία, σαν κοινωνική κατηγορία με όλα τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε, αντιμετωπίζει προβλήματα, που βέβαια αφορούν κάθε τμήμα της με βάση τη ταξική του καταγωγή και την ταξική του προοπτική. Τα προβλήματα αυτά δεν οφείλονται σε τυχαίους παράγοντες. Είναι αποτελέσματα σε τελική ανάλυση της βασικής αντίθεσης του καπιταλισμού, της αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας, δηλαδή είναι αποτέλεσμα της ίδιας της ανάπτυξης του καπιταλισμού και όλων των αντιθέσεων που τον ταλανίζουν στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Η όξυνση και η ένταση των προβλημάτων της νεολαίας είναι αποτέλεσμα της κυρίαρχης πολιτικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της προσπάθειας να φορτωθούν τα βάρη της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων με σκοπό να εξυπηρετηθεί το μεγάλο κεφάλαιο και να μην μειώσει τα κέρδη του.Η φύση των προβλημάτων, που συναντά νεολαία, είναι ταξική και αντικειμενικά αυτά οδηγούν στην όξυνση της ταξικής πάλης, στην οποία εκ των πραγμάτων η νεολαία καλείται να πάρει θέση.

Οι επιδράσεις αυτής της κοινωνικής πραγματικότητας, της ταξικής πάλης που αναπτύσσεται, στη διαμόρφωση της συνείδησης των νέων είναι αντιφατικές: η διάθεση για μάθηση και για αγώνα, η δυσαρέσκεια, η αποστροφή προς την κυρίαρχη πολιτική συχνά συνυπάρχει με την απογοήτευση, τον ατομισμό, την παθητικότητα.Η μεταβατική κατάσταση της ζωής της και οι ιδιομορφίες της επηρεάζουν και τη στάση της στα κοινωνικά προβλήματα. Έτσι δημιουργούνται συχνά εύκολες μεταβολές στη γνώμη της.

Σ’ αυτή την ανάλυση στηρίζεται και η αναγκαιότητα δημιουργίας αυτοτελούς μαζικής πολιτικής οργάνωσης νεολαίας, μιας ΚΝ σχολείου επαναστατικής δράσης, στο πλάι του ΚΚ. Με βάση αυτήν αντίληψη το ΚΚΕ χρειάζεται να βοηθά και να καθοδηγεί την ΚΝΕ ώστε επιτυχημένα και αποτελεσματικά να κάνει πολιτική για τη νεολαία και με νεολαιίστικο τρόπο, ν’ ασχολείται με όλα τα προβλήματα της νεολαίας, να αναπτύσσει μεγάλη ποικιλία τρόπων και μέσων με τους οποίους η νέα γενιά θα συναντιέται με τα ιδανικά, τις αξίες του κομμουνισμού και το επαναστατικό κίνημα της εποχής μας. Γι’ αυτό το ΚΚΕ τότε μόνο θα παίζει σωστά το ρόλο του όταν ενισχύει με την πολιτική και τη δράση του την ΚΝΕ ώστε να ξεδιπλώνει, όλο και πιο πλατιά, την πρωτοβουλία και την αυτοτέλειά της, για να έρχεται πιο κοντά στις ανάγκες της νεολαίας, να αποτελεί πόλο έλξης για τη νεολαία, να εκφράζει την ψυχολογία, τις διαθέσεις και τις σύγχρονες ανάγκες της, να γίνει ακόμα πιο ικανή να συμβάλλει στην ποσοτική και ποιοτική ανάπτυξη του νεολαιίστικου κινήματος, να επηρεάζει τον προσανατολισμό του σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, ώστε να συμβάλλει στους ταξικούς αγώνες και να συναντιέται με το ταξικό ρεύμα στο εργατικό κίνημα.

Όμως η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ θεωρεί οπορτουνιστική στρέβλωση τη μέχρι πριν λίγα χρόνια αντίστοιχη θέση και δράση της ΚΝΕ και κατ’ επέκταση του ΚΚΕ για το ζήτημα αυτό το οποίο είχε συζητηθεί και λυθεί στο 6ο Συνέδριο της ΚΝΕ, στην περίοδο της ανασυγκρότησης του.

Παρακάτω:

Β) Το 19ο Συνέδριο ψήφισε νέο καταστατικό του ΚΚΕ το οποίο έχει την δική του πρόβλεψη για το ζήτημα του ρόλου και του χαρακτήρα της ΚΝΕ:

«Η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας δημιουργήθηκε από το ΚΚΕ. Είναι επαναστατική οργάνωση νεολαίας του ΚΚΕ, που δέχεται την κοσμοθεωρία του, το μαρξισμό – λενινισμό, το Πρόγραμμα του ΚΚΕ και προωθεί τη στρατηγική του…. Η ΚΝΕ συγκροτείται στο πλευρό του Κόμματος, με διακριτή οργανωτική δομή που καθοδηγείται ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά, σε όλα τα επίπεδα από το ΚΣ της ΚΝΕ έως την ΟΒ, από τα αντίστοιχα όργανα του Κόμματος»

καταργώντας έτσι την πάγια ως τότε θέση των καταστατικών του:

«Η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας είναι μαζική πολιτική οργάνωση της ελληνικής νεολαίας, οργανωτικά αυτοτελής. Καθοδηγείται ιδεολογικά, πολιτικά από το ΚΚΕ, δέχεται το Πρόγραμμα του ΚΚΕ και προωθεί την πολιτική του».

Η αλλαγή της θέσης και της αντίληψης που κυριαρχεί σήμερα για τη σχέση ΚΚΕ – ΚΝΕ φαίνεται και από τους αντίστοιχους τίτλους των κεφαλαίων που χρησιμοποιούνται στο νέο καταστατικό του ΚΚΕ. Ο παλιός τίτλος «Σχέσεις ΚΚΕ – ΚΝΕ» μετατράπηκε σε «Η ΚΝΕ οργάνωση Νεολαίας του ΚΚΕ».

Είναι πολύ χαρακτηριστικό το πώς αντιλαμβάνεται αυτή τη σχέση η ΚΕ του ΚΚΕ και την οποία επιδιώκει να καλλιεργήσει στη συνείδηση των μελών του κόμματος και της ΚΝΕ. Η θέση αυτή αντανακλά την αντίληψη που αρνείται στην ουσία της την ύπαρξη νεολαιίστικου κινήματος και του αυτοτελούς ρόλου του μέσα στο μαζικό λαϊκό κίνημα. Όπως γράφεται στην απόφαση της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του 2013 :

«Η νεολαία δε συνιστά ιδιαίτερη τάξη ή στρώμα. Είναι αναπόσπαστο στοιχείο της κοινωνικοταξικής διάρθρωσης. Επομένως, το μαθητικό, το σπουδαστικό-φοιτητικό κίνημα δεν μπορούν να προβάλλουν αυτοτελή πολιτική πρόταση, δηλαδή δεν μπορεί να υπάρχει κίνημα της νεολαίας με δικό του ξεχωριστό στόχο εξουσίας».

Άρα, στη βάση αυτής της αντίληψης θα συμπληρώναμε ότι, δεν υφίσταται αναγκαιότητα ύπαρξης αυτοτελούς μαζικής πολιτικής οργάνωσης νεολαίας με επαναστατικά χαρακτηριστικά, η οποία θα δρα μέσα στο κίνημα της νεολαίας, δίνοντας τη μάχη, με στήριγμα στην ιδεολογική και πολιτική καθοδήγηση του ΚΚΕ, για τον προσανατολισμό του κινήματος σε αντιμονοπωλιακή – αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση και στο πλάι της εργατικής τάξης, για το σοσιαλισμό. Αλλά απλά μια κομματική οργάνωση του ΚΚΕ με χώρο ευθύνης της και μαζικό χώρο που αναπτύσσει τη δράση της τη νεολαία ως τμήμα της κοινωνικοταξικής διάρθρωσης της κοινωνίας, και μάλιστα ένα συγκεκριμένο κομμάτι της, η οποία δεν έχει να παίξει κανένα ιδιαίτερο ρόλο.

Γι’ αυτό και τα αυξημένα κριτήρια στρατολογίας που αναφερόμαστε παρακάτω, αλλά και το σε ποιους απευθύνεται η ΚΝΕ.

Γ) Στη διακήρυξη για τα 95 χρόνια του ΚΚΕ αποτυπώνεται γλαφυρά η θέση της ΚΕ του ΚΚΕ για τη νεολαία και τη δράση της ΚΝΕ:

«Κόμμα ικανό να καθοδηγήσει την ΚΝΕ, για να περάσει σε φάση σημαντικής ανάπτυξης των δυνάμεών της. Να αναπτύξει τις δυνάμεις της στους μαθητές και τις μαθήτριες των εργατικών – λαϊκών οικογενειών, στους μαθητές – σπουδαστές της επαγγελματικής – τεχνικής εκπαίδευσης, στους φοιτητές εργατικής – λαϊκής καταγωγής».

Τέτοιος διαχωρισμός της νεολαίας δεν έχει ξαναγίνει από το ΚΚΕ, παρά μόνο από τη σημερινή ηγεσία του. Δεν απευθύνεται σε όλους τους μαθητές ούτε σε όλους τους φοιτητές. Να γιατί έχουν μειωθεί οι δυνάμεις ιδιαίτερα στα σχολεία αλλά και στις σχολές, όπως επισημαίνουν και οι θέσεις του ΚΣ, αποφεύγοντας να δώσουν μια πειστική και ουσιαστική εξήγηση χωρίς αναμάσημα ιδεολογημάτων και τη μετατόπιση της ευθύνης στο κακό το ριζικό και στις αρνητικές αντικειμενικές συνθήκες, όπως οι ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες.

Δ) Στις θέσεις για το 19ο συνέδριο γράφεται:

«Σήμερα στην ΚΝΕ, παρά την πρόοδο που έγινε στην επεξεργασία των κριτηρίων στρατολογίας και δοκιμασίας πριν ενταχτούν στο Κόμμα… Εξακολουθούν να υπάρχουν υστερήσεις στην αφομοίωση των νέων μελών ή και προχειρότητα στη στρατολογία…..»

την ίδια στιγμή σε άλλα σημείο διαπιστώνεται ότι:

«…οι καθυστερημένοι σχετικά ρυθμοί στρατολογίας σε σχέση με τις ανάγκες ιδιαίτερα στους χώρους δουλειάς που απασχολούν μικρότερες ηλικίες, αλλά και στα σχολεία, στις τεχνικές σχολές, στη μαθητεία, στα ΤΕΙ, στα Πανεπιστήμια»

χωρίς να θεωρείται μια από τις βασικές αιτίες αυτού του γεγονότος και η αυστηροποίηση των κριτηρίων στρατολόγησης στην ΚΝΕ.

Εδώ και χρόνια έχει εγκαταλειφθεί η σταθερή προσπάθεια για μαζική ΚΝΕ, για δημιουργία οργανώσεων σε όλους τους νεολαιίστικους χώρους, που πέρα από βασικοί δείκτες για την αποτελεσματικότητα της δουλειάς της ΚΝΕ στη νεολαία, είναι βασική προϋπόθεση για να μπορέσει η ΚΝΕ να κατακτήσει την ικανότητα να υλοποιεί τα καθήκοντα της στο κίνημα, να προπαγανδίζει και να διαδίδει στη νεολαία την πολιτική του ΚΚΕ, να μπορεί να μπολιάζει τη νεολαία με τις αξίες και τα ιδανικά του, να λειτουργεί σαν σχολείο διαπαιδαγώγησης και διαμόρφωσης των αυριανών μελών του Κόμματος, υλοποιώντας έτσι το καθήκον να συμβάλλει στην οργανωτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ, που είναι μια σημαντική προϋπόθεση για την υλοποίηση της πολιτικής του.

Για να μην κουράζουμε άλλο τον αναγνώστη και συνοψίζοντας για τις παρεκκλίσεις που παρουσιάζει η πολιτική του ΚΚΕ και στα ζητήματα της νεολαίας θα λέγαμε ότι η στάση του ΚΚΕ σήμερα χαρακτηρίζεται από την ανατροπή της αντίληψης για τη φύση και τη θέση της νεολαίας, έτσι ώστε να αρνείται ότι είναι διαταξική κοινωνική κατηγορία, με συνέπεια να μην απευθύνεται σε όλη τη νεολαία, αλλά μόνο στη νεολαία της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ενώ ταυτόχρονα υποτιμάται ο ρόλος της νεολαίας και του κινήματος της στην πάλη για το σοσιαλισμό. Άρα είναι και αλλαγή της αντίληψης για το κίνημα της νεολαίας, αφού αμφισβητείται ανοιχτά η δυνατότητα αυτοτελούς ύπαρξής του, και ουσιαστικά ενισχύεται πρακτικά η ταύτισή του με την ΚΝΕ και τις συσπειρώσεις της στους χώρους της νεολαίας, ενώ ταυτόχρονα προσδίδεται στην εργατική – εργαζόμενη νεολαία ρόλος πρωτοπορίας μέσα στο κίνημα της νεολαίας, όπως το εννοεί βέβαια το ΚΚΕ, με αποτέλεσμα την αλλοίωση του χαρακτήρα της ΚΝΕ μετατρέποντας την στην ουσία σε κομματική οργάνωση της νεολαίας, στην οποία υπάρχει πια και η κυριαρχία λαθεμένων αντιλήψεων για τη στρατολόγηση της νεολαίας στην ΚΝΕ με το ιδεολόγημα της αντιπαράθεσης της ποσότητας στην ποιότητα.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας