Εργατικός Αγώνας

Η μικρή και έντιμος Ελλάς

Οι επικρίσεις και η απόρριψη της ελληνογαλλικής αμυντικής συμφωνίας από τα κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς σχολιάστηκε από διάφορα  αστικά μέσα ενημέρωσης ότι η αριστερά υποστηρίζει μία μικρή αλλά έντιμη Ελλάδα.

Η κριτική αυτή περιλαμβάνει και το ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίον τοποθετούν κάποιοι στην αριστερά,  μάλλον άδικα, αφού επί της ουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δυσαρεστήθηκε με τη συμφωνία αυτή για το λόγο ότι η αμυντική και εξωτερική πολιτική του δεν διαφέρει πολύ από αυτή των αστικών δυνάμεων.

Τώρα να έρθουμε στην ουσία.

Στην Ελλάδα, λοιπόν, τα αστικά κόμματα είναι αυτά που θέλουν και προφανώς επιδίωξαν να καταστήσουν την Ελλάδα μεγάλη, ενώ ή αριστερά, κυρίως οι κομμουνιστές την ήθελαν μικρή και τίμια, περίπου ως μία μίζερη πραγματικότητα.

Είναι λογικό το ερώτημα αν η μεγάλη Ελλάδα στην οποία αναφέρονται είναι παράλληλα και ανέντιμη και αν η ανεντιμότητα συνοδεύει την αστική πολιτική τουλάχιστον σε σχέση με τα σύνορα και την επέκτασή τους.

Η μεγάλη Ελλάδα ιστορικά συνδέθηκε με τη Μεγάλη Ιδέα, με  την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών,  την κόκκινη  Μηλιά καμιά φορά και ως το Αφγανιστάν στο οποίο έφτασε ο Μέγας Αλέξανδρος.

Και αν για ορισμένη ιστορική περίοδο η εθνική και κρατική ολοκλήρωση μπορούσε να δικαιολογήσει κάποιες επιδιώξεις, στις μέρες μας κάθε λογική επέκτασης της επικράτειας είναι παραλογισμός και μαύρη αντίδραση. Και, για να είμαστε σαφείς η αστική τάξη της χώρας, τουλάχιστον τμήματα της και  πολιτικοί εκπρόσωποι της, ακόμη και σήμερα εμφορούνται από τέτοιες απόψεις.

Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί το επιχείρημα που κατά κόρον χρησιμοποιήθηκε μετά την απόφαση  για επέκταση των χωρικών υδάτων της χώρας στο Ιόνιο στα 12 ναυτικά μίλια και ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η μόνη κυβέρνηση που μεγάλωσε την Ελλάδα μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την προσάρτηση του 1947 τον Δωδεκανήσων.

Τεράστια όμως σημασία έχει με ποιο κόστος έγιναν όλα αυτά. Ποιο ήταν το κόστος της Μεγάλης Ιδέας διαχρονικά για τη χώρα μας και για τις υπόλοιπες χώρες των Βαλκανίων, αφού παρόμοια πολιτική είχαν όλες οι αστικές τάξεις της περιοχής. Τεράστιοι πόροι ξοδεύτηκαν στους πολέμους αυτούς  και είναι βασική αιτία της οικονομικής καχεξίας. Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί, εκατομμύρια ξεκληρισμένοι από  τους βαλκανικούς πολέμους και τη Μικρασιατική εκστρατεία που οδήγησε στο ξεκλήρισμα 1,5 εκατομμυρίου ελληνικού πληθυσμού, χώρια ο αποπροσανατολισμός ευρύτερων λαϊκών τμημάτων πού μπολιάστηκαν με τον σωβινισμό και τον εθνικισμό που η πολιτική αυτή έφερε και δηλητηρίασε τις σχέσεις μεταξύ λαών και κρατών. Εφτά χρεοκοπίες έχει μέχρι σήμερα το νεοελληνικό κράτος και σχεδόν όλες συνδέονται με τον ένα ή τον άλλον τρόπο με την πολιτική αυτή.

Η πολιτική της αριστεράς, κατά βάση των κομμουνιστών, ήταν και είναι τίμια αφού δεν υπηρετεί συμφέροντα και δεν υλοποιεί επιδιώξεις ιδιοτελείς παρά μόνο το συλλογικό συμφέρον και την ευημερία του λαού. Θεωρεί ως κεντρικό καθήκον της τη λαϊκή ευημερία, και την ειρηνική συμβίωση και συνεργασία με τους γειτονικούς λαούς. Υποστηρίζει τα σταθερά σύνορα χωρίς διεκδικήσεις σε βάρος γειτονικών λαών και χωρίς παράλληλα να εκχωρεί κυριαρχία και δικαιώματα της χώρας. Υποστηρίζει ισότιμες σχέσεις με τα άλλα κράτη και δεν εκχωρεί το έδαφος της χώρας για αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις που στόχο έχουν άλλες χώρες και λαούς προς όφελος των οικονομικών και στρατηγικών συμφερόντων των ιμπεριαλιστών. Σέβεται την ιστορία και τον πολιτισμό καθώς και την ταυτότητα κάθε λαού. 

Η αστική τάξη και οι εκπρόσωποι της στους επεκτατικούς πολέμους και τις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες έδιναν πάντα το παρόν θυσιάζοντας τα παιδιά και τους κόπους του ελληνικού λαού, ενώ στους απελευθερωτικούς αγώνες και ιδίως τον αγώνα της κατοχής προτίμησε την αποχή ή τη συνεργασία με τους κατακτητές.

Αυτή ήταν η πολιτική της Μεγάλης ιδέας και τα αποτελέσματά της ο ελληνικός λαός τα  βιώνει.

 

                                                                                          Τ. Κ.

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας