Εργατικός Αγώνας

Η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) φυγομαχεί ξανά στο ΕΚΑ

Γράφει ο Ιάσωνας Μπελίδης.

Με μια μακροσκελέστατη ανακοίνωση 1460!!! λέξεων, (Ριζοσπάστης 14/6/2016), η ΔΑΣ, η παράταξη του ΠΑΜΕ στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας (ΕΚΑ), επιχειρεί να πείσει τους εργαζόμενους για την άρνησή της να λάβει μέρος και την τρέχουσα τριετία, στο προεδρείο της διοίκησης του ΕΚΑ.

Αναφερόμενη για την ίδια στάση που τήρησε και την προηγούμενη τριετία, προσπαθεί, με αερολογίες, να αποδείξει ότι η στάση της αυτή δικαιώθηκε γιατί τα προσκείμενα σε αυτήν σωματεία έκαναν κάποιες δραστηριότητες!!! Επί λέξει αναφέρει: «Τα ταξικά συνδικάτα της Αθήνας πρωταγωνίστησαν σε μεγάλες εργατικές και λαϊκές πρωτοβουλίες, όπως το συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη του 2014, στο θέμα του Ασφαλιστικού, στην πρόταση για απεργία στις 12 Νοέμβρη του 2015, που αποτέλεσε και αφετηρία των αγώνων όλης αυτής της περιόδου». Πρόκειται για δραστηριότητες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ.

Το ερώτημα συνεπώς που ανακύπτει, με βάση τη λογική του προαναφερόμενου αποσπάσματος αλλά και όλης της ανακοίνωσης της ΔΑΣ, είναι: η συμμετοχή της ΔΑΣ στο προεδρείο του ΕΚΑ θα εμπόδιζε να γίνουν αυτές οι δραστηριότητες του ΠΑΜΕ; Μάλιστα αν αυτές οι δραστηριότητες προτείνονταν να γίνουν μέσα και από το ΕΚΑ, θα είχαν μικρότερη ή μεγαλύτερη απήχηση; Ασφαλώς μεγαλύτερη. Επίσης την άρνησή της η ΔΑΣ να συμμετέχει στο προεδρείο του ΕΚΑ προσπαθεί να την θεμελιώσει σε μια ακατάσχετη καταγγελιολογία ενάντια στον παλιό και νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Όσο σωστές και αν είναι αυτές οι καταγγελίες, δυστυχώς η ίδια η στάση της ΔΑΣ και του ΠΑΜΕ τις ακυρώνει αφού και οι ηγεσίες της ΔΑΣ και του ΠΑΜΕ “συνέπραξαν” αντεργατικά, με αυτόν το παλιό και νέο εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό στο κρίσιμο ζήτημα του ασφαλιστικού καθώς και σε άλλα ζητήματα. Συγκεκριμένα από κοινού οι δυνάμεις της ΔΑΣ και του ΠΑΜΕ με τον παλιό και νέο κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό συμφώνησαν και συναποφάσισαν, μετά την απεργία στις 4 Φλεβάρη 2016, να μη γίνει καμιά κινητοποίηση για να εμποδιστεί η εισαγωγή στη βουλή του κυβερνητικού αντιασφαλιστικού εκτρώματος, παρά να γίνει μονάχα μια 48ωρη απεργία όταν θα ετίθετο για συζήτηση στη βουλή αυτό το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, δηλαδή κατόπιν εορτής.

Έτσι, για πάνω από τρεις ολόκληρους μήνες, η κυβέρνηση, ανεμπόδιστη και απερίσπαστη, μεθόδευσε τις κινήσεις της και τελικά το ψήφισε στη βουλή αυτό το νομοσχέδιο, χωρίς να συναντήσει δυσκολίες. Μαζί επίσης με αυτόν τον πουλημένο εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, οι δυνάμεις της ΔΑΣ και του ΠΑΜΕ στους συνταξιούχους συνέπραξαν και σε συμφωνία με τον υπουργό Κατρούγκαλο, περιέλαβαν σε αυτό το νομοσχέδιο!!! το 102 άρθρο, με βάση το οποίο παρακρατείται!!! υποχρεωτικά συνδικαλιστική εισφορά από τους συνταξιούχους και έτσι μετατρέπεται ο συνταξιουχικός συνδικαλισμός σε κρατικό συνδικαλισμό, με γενικότερες αντισυνδικαλιστικές παρενέργειες ενόψει και του νέου νόμου για το συνδικαλισμό.

Κατά τ΄άλλα, η ΔΑΣ νομίζει ότι «καθαρίζει» βάζοντας στην ανακοίνωσή της τους εξής τρεις υπότιτλους-συνθήματα: «ο αρνητικός συσχετισμός για τους εργαζόμενους στο ΕΚΑ παραμένει», «τέρμα πια στις αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες». «δε νομιμοποιούμε τον αντεργατικό συσχετισμό και τον εκφυλισμό στο ΕΚΑ». Από εκεί και πέρα η ΔΑΣ θεωρεί ότι το εκλογικό αποτέλεσμα στο ΕΚΑ: «Είναι ένα θετικό αποτέλεσμα, παρά το γεγονός ότι ο αρνητικός συσχετισμός στο ΕΚΑ δεν άλλαξε» Τώρα πώς γίνεται να είναι και θετικό το αποτέλεσμα και ταυτόχρονα να έχουμε αρνητικό συσχετισμό, μόνο οι «φωστήρες» της ΔΑΣ μπορούν να το εξηγήσουν.

Επίσης οι ίδιοι «φωστήρες» θα πρέπει να μας εξηγήσουν γιατί, το να συμμετέχουν στο προεδρείο του ΕΚΑ σηματοδοτεί αυταπάτες και σύμπραξη με το κεφάλαιο, όπως υπονοούν με τον δεύτερο υπότιτλο-σύνθημα τους; Όσο δε για τον τρίτο υπότιτλο-σύνθημά τους, δεν μπορούν να πείσουν κανέναν ότι δε νομιμοποιούν τον εκφυλισμό στο ΕΚΑ αφού οι ίδιοιως πρώτη δύναμη στο ΕΚΑ και την προηγούμενη τριετία, συνέπραξαν και συνετέλεσαν στον εκφυλισμό και στην απαξίωση του ΕΚΑ, αρνούμενοι τη συμμετοχή τους στο προεδρείο, αφήνοντας έτσι τις υπόλοιπες αντεργατικές δυνάμεις να «αλωνίζουν».

Γεγονός πάντως είναι ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους και παρά την ακατάσχετη κούφια πολυλογία της ανακοίνωσής τους, η ηγεσίες και οι καθοδηγητές της ΔΑΣ και του ΠΑΜΕ δεν μπορούν, όσο και αν στρουθοκαμηλίζουν, να κρύψουν την πραγματικότητα που λέει ότι οι εργαζόμενοι και στη ΓΣΕΕ και στο ΕΚΑ τους δίνουν την πρέπουσα απάντηση για αυτήν την τακτική τους. Γι’ αυτό στο 36ο συνέδριο της ΓΣΕΕ, τον περασμένο Μάρτη, τους γύρισαν την πλάτη και δεν τους ψήφισαν 11.000 ψηφοφόροι τους αλλά και στο πρόσφατο 29ο συνέδριο του ΕΚΑ τους απέρριψαν και δεν τους ψήφισαν 5.850 ψηφοφόροι τους.

Στο ερώτημα που εύλογα πλανάται: “γιατί αυτή η συμπεριφορά των δυνάμεων του ΠΑΜΕ; Υπάρχει τόση ανικανότητα στην ηγετική και καθοδηγητική του ομάδα;”. Ασφαλώς και μπορεί να υπάρχουν και τέτοια στοιχεία ανικανότητας και ανεπάρκειας. Το κύριο όμως είναι ότι το ΠΑΜΕ έχει μετατραπεί σε έναν κακέκτυπο γραφειοκρατικό ιμάντα του πολιτικού του φορέα, του ΚΚΕ, που, με αναρχοσυνδικαλιστική λογική, αντιμετωπίζει το συνδικαλιστικό κίνημα ως πολιτικό υποκείμενο της επανάστασης!!! μιας επανάστασης που θα προκύψει με έναν μεταφυσικό τρόπο και από συνδικάτα που όπως και ο πολιτικός φορέας του ΠΑΜΕ, χωρίς μέτωπα ωρίμανσης της συνείδησης για την επανάσταση, χωρίς συμμαχίες, αιτήματα και βήματα ωρίμανσης αυτής της συνείδησης, με «καθαρότητα» ιδεολογική, οργανωτική, πολιτική δηλ. με αμιγή ταξικά συνδικάτα!!! θα οδηγηθούμε στην επανάσταση.

Στα πλαίσια αυτά και στο ΕΚΑ οι δυνάμεις της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) φυγομαχούν, δεν θέλουν να μπουν στο προεδρείο του αν και ως πρώτη δύναμη θα μπορούσαν να πάρουν τον πρόεδρο του και αυτό το κάνουν, γιατί δεν μπορούν να το ελέγξουν απόλυτα και μη έχοντας εμπιστοσύνη στις θέσεις τους, έχοντας δηλ. επίγνωση ότι δεν μπορούν να πείσουν τους εργαζόμενους, με αυτές τις άκαιρες και άστοχες θέσεις τους, αναλώνονται σε αλλοπρόσαλλη πολυλογία, αρνούνται τις θέσεις ευθύνης που τους χρεώνουν, με την ψήφο τους, οι εργαζόμενοι και προτιμούν τη σιγουριά της αποχής, αφήνοντας τους άλλους να «αλωνίζουν» αντεργατικά σε βάρος των εργαζομένων. Αντικειμενικά δηλ., δια της αποχής τους από θέσεις ευθύνης, γίνονται συνένοχοι στις αντεργατικές τακτικές των άλλων δυνάμεων.

Μετά απ’ όλα αυτά, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να πάρουν οι ίδιοι την υπόθεση των συνδικάτων στα δικά τους τα χέρια.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας