Δύο κείμενα-ντοκουμέντα του Ι. Β. Στάλιν
«Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, ενεργώντας εξ ονόματος της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης, συμφωνούμε με την άνευ όρων παράδοση όλων των ενόπλων δυνάμεων μας κατά ξηράν, θάλασσα και αέρα, καθώς και όλων των δυνάμεων που βρίσκονται τώρα υπό την γερμανική διοίκηση, προς την Ανώτατη Διοίκηση του Κόκκινου Στρατού και ταυτόχρονα προς την Ανώτατη Διοίκηση των συμμαχικών εκστρατευτικών δυνάμεων». Ήταν 9 Μαΐου 1945, ώρα 0.43′ π.μ.. Μια ιστορική στιγμή όπου, με τα παραπάνω λόγια από το πρώτο άρθρο της συνθήκης συνθηκολόγησης άνευ όρων της Γερμανίας, επισφραγιζόταν και τυπικά η αντιφασιστική νίκη των λαών. Ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος στην ουσία έφτανε στο τέρμα του αν και οι πολεμικές συγκρούσεις, κυρίως στην Ανατολή, δεν είχαν ακόμη τελειώσει. Η Ευρώπη, μπορούσε να ανασάνει ελεύθερα και οι λαοί της να μαζέψουν τα συντρίμμια τους, να κοιτάξουν μπροστά και να ελπίσουν- όχι αβάσιμα- ότι το μέλλον τους θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Σε τελευταία ανάλυση κανείς δεν ήθελε να πιστεύει ότι χύθηκε άδικα τόσο πολύ αίμα. Κι ήταν πραγματικά υπερβολικά πολύ.
Ο ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΑΝΑΣ, κατά τη συνήθη πρακτική του να απεχθάνεται τις επετείους-μνημόσυνα δίνει στους αναγνώστες του δύο σημαντικά κείμενα-ντοκουμέντα του Ι. Β. Στάλιν για την αξιολόγηση του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, τον προσδιορισμό του χαρακτήρα του και την κατάσταση που διαμορφωνόταν μετά από αυτόν.
Γνωρίζουμε ότι πάνω σε αυτά τα κείμενα υπάρχουν λογιών- λογιών αντιρρήσεις και διαφωνίες. Τηρούμε όμως την βασική μας αρχή οι συζητήσεις να γίνονται επί πραγματικών στοιχείων και ντοκουμέντων- και σε αντιπαράθεση με αυτά- κι όχι με ό,τι κατεβάζει η κούτρα του καθενός. Υπό αυτή την έννοια θεωρούμε ότι η παράθεση αυτών των ντοκουμέντων το σύνολό τους συμβάλει σε μια πραγματική συζήτηση κι όχι στην αναπαραγωγή της μόνιμης ασθένειας των κομμουνιστών και της Αριστεράς να κατασκευάζουν έξω από την πραγματικότητα και να προσαρμόζουν την πραγματικότητα στην κατασκευές τους.
Στα κείμενα του Στάλιν έχουμε υπογραμμίσει (με bold) ορισμένα σημεία που πρέπει να προσεχτούν ιδιαίτερα. Όχι ότι τα άλλα τα θεωρούμε υποδεέστερα. Σε κάθε περίπτωση ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και το αποτέλεσμά του είναι μια ανεξάντλητη πηγή διδαγμάτων και συμπερασμάτων την οποία δεν μπορεί να αγνοήσει όποιος επιθυμεί και θέλει το ξαναζωντάνεμα του επαναστατικού κινήματος.
ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ
9 Μάη 1945
Σύντροφοι! Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες!
Ήρθε η μεγάλη μέρα της νίκης κατά της Γερμανίας. Η φασιστική Γερμανία, που τη γονάτισαν ο Κόκκινος Στρατός και τα στρατεύματα των συμμάχων μας, παραδέχτηκε την ήττα της και συνθηκολόγησε άνευ όρων.
Στις 7 Μάη υπογράφηκε στην πόλη Ρέιμς το προκαταρκτικό πρωτόκολλο της συνθηκολόγησης. Στις 8 Μάη εκπρόσωποι της γερμανικής ανώτατης διοίκησης παρουσία εκπροσώπων της Ανώτατης Διοίκησης των συμμαχικών δυνάμεων και της Ανώτατης Διοίκησης των σοβιετικών δυνάμεων υπέγραψαν στο Βερολίνο την τελική πράξη συνθηκολόγησης, η εκτέλεση της οποίας άρχισε από την 24η ώρα της 8 Μάη.
Γνωρίζοντας τη συνήθεια λύκου των Γερμανών κυβερνώντων, που θεωρούν τα σύμφωνα και τις συμφωνίες κενό χαρτί, δεν έχουμε τη βάση να πιστεύουμε στο λόγο τους. Ωστόσο, σήμερα από το πρωί τα γερμανικά στρατεύματα, εκτελώντας την πράξη της συνθηκολόγησης, άρχισαν να καταθέτουν μαζικά τα όπλα και να παραδίνονται αιχμάλωτοι στα στρατεύματά μας. Δεν πρόκειται πια για κενό χαρτί. Πρόκειται για την πραγματική συνθηκολόγηση των ενόπλων δυνάμεων της Γερμανίας. Είναι αλήθεια ότι μια ομάδα γερμανικών στρατευμάτων στην περιοχή της Τσεχοσλοβακίας αποφεύγει ακόμα τη συνθηκολόγηση. Ελπίζω όμως ότι ο Κόκκινος Στρατός θα κατορθώσει να τη συνεφέρει.
Μπορούμε τώρα εντελώς δικαιολογημένα να δηλώσουμε ότι ήρθε η ιστορική μέρα της οριστικής συντριβής της Γερμανίας, η μέρα της μεγάλης νίκης του λαού κατά του γερμανικού ιμπεριαλισμού.
Οι μεγάλες θυσίες που κάναμε στο όνομα της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της Πατρίδας μας, οι αμέτρητες στερήσεις και βάσανα που δοκίμασε ο λαός μας στη διάρκεια του πολέμου, η εντατική δουλειά στα μετόπισθεν και στο μέτωπο, που προσφέρθηκαν στο βωμό της Πατρίδας, δεν πήγαν χαμένα και στέφθηκαν με πλήρη νίκη κατά του εχθρού. Η αιώνια πάλη των σλαβικών λαών για την ύπαρξή τους και για την ανεξαρτησία τους έληξε με νίκη ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές και τη γερμανική τυραννία.
Από σήμερα πάνω από την Ευρώπη θα κυματίζει το μεγάλο λάβαρο της λευτεριάς των λαών και της ειρήνης ανάμεσα στους λαούς.
Πριν από τρία χρόνια ο Χίτλερ είχε δηλώσει πάνδημα ότι στα καθήκοντά του περιλαμβάνεται να διαμελίσει τη Σοβιετική Ένωση και αποσπάσει απ’ αυτήν τον Καύκασο, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία, τη Βαλτική και άλλες περιοχές. Είχε δηλώσει ευθέως: «Θα καταστρέφουμε τη Ρωσία, ώστε να μην μπορεί ποτέ να ορθοποδήσει». Αυτό ήταν πριν από τρία χρόνια. Αλλά δε στάθηκε δυνατό να πραγματοποιηθούν οι παράλογες ιδέες του Χίτλερ, η πορεία του πολέμου τις εξανέμισε. Στην πραγματικότητα προέκυψε κάτι το εντελώς αντίθετο από κείνο για το οποίο παραληρούσαν οι χιτλερικοί. Η Γερμανία συντρίφτηκε κατακέφαλα. Τα γερμανικά στρατεύματα συνθηκολογούν. Η Σοβιετική Ένωση πανηγυρίζει τη νίκη, αν και δεν προτίθεται ούτε να διαμελίσει ούτε να καταστρέφει τη Γερμανία.
Σύντροφοι! Ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος τελείωσε με πλήρη νίκη μας. Η περίοδος του πολέμου στην Ευρώπη έληξε. Άρχισε η περίοδος της ειρηνικής ανάπτυξης.
Σας συγχαίρω με την ευκαιρία της νίκης, αγαπητοί μου συμπατριώτες και συμπατριώτισσες!
Δόξα στον ηρωικό μας Κόκκινο Στρατό, που υπερασπίστηκε την ανεξαρτησία της Πατρίδας μας και κέρδισε τη νίκη κατά του εχθρού!
Δόξα στο μεγάλο μας λαό, το λαό- νικητή!
Αιώνια η μνήμη στους ήρωες που έπεσαν στις μάχες με τον εχθρό και έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά και την ευτυχία του λαού μας!
(Πηγή: «Ι. Β. Στάλιν- Άπαντα», τόμος 15, εκδόσεις Σ.Ε. Αθήνα 2008, σελ. 275- 277)
ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΣΤΑΛΙΝ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ
9 Φλεβάρη 1946
Σύντροφοι!
Από την εποχή των τελευταίων εκλογών για το Ανώτατο Σοβιέτ πέρασαν οκτώ χρόνια. Ήταν μια περίοδος, πλούσια σε γεγονότα αποφασιστικού χαρακτήρα. Τα πρώτα τέσσερα χρόνια πέρασαν μέσα στην εντατική δουλειά των σοβιετικών ανθρώπων για την πραγματοποίηση του τρίτου πεντάχρονου πλάνου. Τα δεύτερα τέσσερα χρόνια περιλαμβάνουν τα γεγονότα του πολέμου ενάντια στους Γερμανούς και Ιάπωνες εισβολείς, τα γεγονότα του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Είναι αναμφίβολο ότι ο πόλεμος αποτελεί την κύρια πλευρά της περιόδου που πέρασε.
Θα ήταν λάθος να νομίσει κανείς ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ξέσπασε τυχαία ή σαν αποτέλεσμα λαθών του ενός ή του άλλου κρατικού παράγοντα, αν και λάθη ασφαλώς έγιναν. Στην πραγματικότητα ο πόλεμος ξέσπασε ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ανάπτυξης των παγκόσμιων οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων πάνω στη βάση του σύγχρονου μονοπωλιακού καπιταλισμού. Οι μαρξιστές έχουν πολλές φορές δηλώσει ότι το καπιταλιστικό σύστημα της παγκόσμιας οικονομίας κρύβει μέσα του τα στοιχεία της γενικής κρίσης και των στρατιωτικών συγκρούσεων, ότι λόγω αυτού η εξέλιξη του παγκόσμιου καπιταλισμού στην εποχή μας δε συντελείται με τη μορφή σχεδιοποιημένης και ισόμετρης πορείας προς τα μπρος, αλλά μέσα από κρίσεις και πολεμικές καταστροφές. Το ζήτημα είναι ότι η ανισόμετρη ανάπτυξη των καπιταλιστικών χωρών οδηγεί συνήθως με την πάροδο του χρόνου στην απότομη διατάραξη της ισορροπίας μέσα στο παγκόσμιο σύστημα του καπιταλισμού, και μάλιστα εκείνη η ομάδα των καπιταλιστικών χωρών που θεωρεί τον εαυτό της λιγότερο εξασφαλισμένο με πρώτες ύλες και αγορές, επιχειρεί συνήθως να αλλάξει την κατάσταση και να ξαναμοιράσει τις «σφαίρες επιρροής» προς όφελος της, με τη χρήση στρατιωτικής βίας. Σαν αποτέλεσμα αυτού εμφανίζεται διάσπαση του καπιταλιστικού κόσμου σε δυο εχθρικά στρατόπεδα και ξεσπάει πόλεμος.
Μάλλον, θα μπορούσε να αποφευχθούν οι πολεμικές καταστροφές, αν θα υπήρχε η δυνατότητα να ανακατανέμονται περιοδικά οι πρώτες ύλες και οι αγορές κατανάλωσης ανάμεσα στις χώρες σύμφωνα με το οικονομικό βάρος τους, στη βάση της λήψης συντονισμένων και ειρηνικών αποφάσεων. Αυτό όμως είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί στις σημερινές καπιταλιστικές συνθήκες εξέλιξης της παγκόσμιας οικονομίας.
Επομένως, σαν αποτέλεσμα της πρώτης κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος της παγκόσμιας οικονομίας ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, σαν αποτέλεσμα της δεύτερης κρίσης ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι αντίγραφο του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Αντίθετα, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος διαφέρει ουσιαστικά ως προς το χαρακτήρα του από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι τα κύρια φασιστικά κράτη- Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία- προτού επιτεθούν στις συμμαχικές χώρες, εξάλειψαν στις χώρες τους τα τελευταία υπολείμματα των αστικοδημοκρατικών ελευθεριών, εγκαθίδρυσαν σκληρό τρομοκρατικό καθεστώς, καταπάτησαν την αρχή της κυριαρχίας και της ελεύθερης ανάπτυξης των μικρών χωρών, κήρυξαν την πολιτική αρπαγής ξένων εδαφών ως δική τους πολιτική και διακήρυξαν δημόσια ότι επιδιώκουν την παγκόσμια κυριαρχία και την επέκταση του φασιστικού καθεστώτος σε όλο τον κόσμο και μάλιστα με την κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας και των κεντρικών περιοχών της Κίνας τα κράτη του άξονα έδειξαν ότι είναι έτοιμα να πραγματοποιήσουν την απειλή υποδούλωσης όλων των φιλελεύθερων λαών. Λόγω αυτού του γεγονότος ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ενάντια στα κράτη του άξονα, σε διάκριση με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προσέλαβε εξαρχής ακόμα το χαρακτήρα αντιφασιστικού, απελευθερωτικού πολέμου, ένα από τα καθήκοντα του οποίου ήταν επίσης η αποκατάσταση των δημοκρατικών ελευθεριών. Η είσοδος της Σοβιετικής Ένωσης στον πόλεμο ενάντια στα κράτη του άξονα μπορούσε μόνο να ενισχύσει και, πράγματι, ενίσχυσε τον αντιφασιστικό και απελευθερωτικό χαρακτήρα του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Σ’ αυτό ακριβώς το έδαφος διαμορφώθηκε ο αντιφασιστικός συνασπισμός της Σοβιετικής Ένωσης, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, της Μεγάλης Βρετανίας και άλλων φιλελεύθερων κρατών, ο οποίος έπαιξε αργότερα αποφασιστικό ρόλο στην υπόθεση της συντριβής των ενόπλων δυνάμεων των κρατών του άξονα.
Έτσι έχουν τα πράγματα με το ζήτημα της προέλευσης και του χαρακτήρα του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Τώρα, μάλλον, όλοι αναγνωρίζουν ότι ο πόλεμος πράγματι δεν ήταν κι ούτε μπορούσε να είναι ένα τυχαίο γεγονός στη ζωή των λαών, ότι μετατράπηκε στην πράξη σε πόλεμο των λαών για την ύπαρξή τους, ότι γι’ αυτό ακριβώς δεν μπορούσε να είναι πρόσκαιρος, κεραυνοβόλος.
Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, αυτός ο πόλεμος ήταν γι’ αυτήν ο πιο σκληρός και δύσκολος απ’ όλους του πολέμους που ποτέ δοκίμασε η ιστορία της Πατρίδας μας.
Ο πόλεμος όμως δεν ήταν μόνο κατάρα. Ήταν συγχρόνως μεγάλο σχολείο δοκιμασίας και ελέγχου όλων των δυνάμεων του λαού. Ο πόλεμος αποκάλυψε όλα τα στοιχεία και γεγονότα στα μετόπισθεν και στο μέτωπο, αφαίρεσε αλύπητα όλα τα πέπλα και καλύμματα, που έκρυβαν το πραγματικό πρόσωπο των κρατών, των κυβερνήσεων, των κομμάτων και τα παρουσίασε επί σκηνής χωρίς μάσκες, χωρίς στολίδια, με όλα τα ελαττώματα και πλεονεκτήματα. Ο πόλεμος οργάνωσε κάτι σαν εξέταση για το Σοβιετικό καθεστώς μας, για το κράτος μας, για την κυβέρνησή μας, για το Κομμουνιστικό Κόμμα μας και έβγαλε τα συμπεράσματα της δουλειάς τους σαν να μας έλεγε: νάτοι, οι άνθρωποι και οι οργανώσεις μας, τα έργα και οι ημέρες τους, κοιτάξτε τους προσεκτικά και ανταμείψτε τους σύμφωνα με τα έργα τους.
Αυτή είναι μία από τις θετικές πλευρές του πολέμου.
Για μας, για τους εκλογείς, το γεγονός αυτό έχει μεγάλη σημασία, διότι μας βοηθάει να εκτιμήσουμε γρήγορα και αντικειμενικά τη δράση του κόμματος και των ανθρώπων του και να βγάλουμε σωστά συμπεράσματα. Σε άλλες εποχές θα έπρεπε να μελετάμε τις ομιλίες και τις εισηγήσεις των εκπροσώπων του κόμματος, να τις αναλύουμε, να συγκρίνουμε τα λόγια τους με τα έργα τους, να βγάζουμε τα συμπεράσματα και λοιπά. Αυτό απαιτεί μια σύνθετη και δύσκολη δουλειά και μάλιστα δεν υπάρχει εγγύηση ότι δε θα γίνουν λάθη. Άλλο ζήτημα τώρα, που τελείωσε ο πόλεμος, που ο ίδιος ο πόλεμος επαλήθευσε τη δουλειά των οργανώσεων και των καθοδηγητών μας και εξήγαγε τα συμπεράσματά του. Τώρα είναι πολύ πιο εύκολο για μας να βρούμε άκρη και να καταλήξουμε σε σωστά συμπεράσματα.
Επομένως, ποια είναι τα αποτελέσματα του πολέμου;
Υπάρχει ένα κύριο αποτέλεσμα, στη βάση του οποίου προέκυψαν όλα τ’ άλλα αποτελέσματα. Αυτό το αποτέλεσμα συνίσταται στο ότι στην έκβαση του πολέμου οι εχθροί ηττήθηκαν, ενώ εμείς μαζί με τους συμμάχους μας ήμασταν οι νικητές. Τελειώσαμε τον πόλεμο με πλήρη νίκη κατά των εχθρών, αυτό είναι το κύριο αποτέλεσμα του πολέμου. Αυτό είναι όμως ένα πολύ γενικό συμπέρασμα και δεν μπορούμε να βάλουμε εδώ τελεία. Φυσικά, το να συντρίψει κανείς τους εχθρούς σ’ έναν τέτοιο πόλεμο, όπως ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, που δεν υπήρχε παρόμοιος στην ιστορία της ανθρωπότητας, σημαίνει να πετύχει μια κοσμοϊστορική νίκη. Όλα αυτά είναι σωστά. Είναι, ωστόσο, ένα γενικό συμπέρασμα και δεν μπορούμε να ικανοποιηθούμε μ’ αυτό. Για να κατανοήσουμε τη μεγάλη ιστορική σημασία της νίκης μας, επιβάλλεται να αναλύσουμε αυτό το ζήτημα πιο συγκεκριμένα.
Επομένως, πώς θα πρέπει να κατανοήσουμε τη νίκη μας κατά των εχθρών, τι μπορεί να σημαίνει αυτή η νίκη από τη σκοπιά της κατάστασης και ανάπτυξης των εσωτερικών δυνάμεων της χώρας μας;
Η νίκη μας σημαίνει, πριν απ’ όλα, ότι νίκησε το Σοβιετικό κοινωνικό σύστημά μας, ότι το Σοβιετικό κοινωνικό σύστημα άντεξε μ’ επιτυχία τη δοκιμασία στη φωτιά του πολέμου και απόδειξε την πλήρη βιωσιμότητά του.
Όπως είναι γνωστό, στον ξένο τύπο πολλές φορές διατυπώθηκαν οι ισχυρισμοί ότι το Σοβιετικό κοινωνικό σύστημα είναι ένα «παρακινδυνευμένο πείραμα», καταδικασμένο σε αποτυχία, ότι το Σοβιετικό σύστημα είναι ένα «σπιτάκι από τραπουλόχαρτα», που δεν έχει ρίζες στη ζωή και έχει επιβληθεί στο λαό από τα όργανα της Τσεκά, ότι αρκεί ένα μικρό σπρώξιμο απέξω, ώστε αυτό το «σπιτάκι από τραπουλόχαρτα» να γίνει στάχτη.
Τώρα μπορούμε να πούμε ότι ο πόλεμος ανέτρεφε ως ανεδαφικούς όλους αυτούς τους ισχυρισμούς του ξένου τύπου. Ο πόλεμος έδειξε ότι το Σοβιετικό κοινωνικό σύστημα είναι ένα γνήσιο λαϊκό σύστημα, που βγήκε από τα σπλάχνα του λαού και χαίρει της ισχυρής υποστήριξής του, ότι το Σοβιετικό κοινωνικό σύστημα είναι απόλυτα βιώσιμη και σταθερή μορφή οργάνωσης της κοινωνίας.
Κάτι περισσότερο. Τώρα δε γίνεται πλέον λόγος, αν είναι βιώσιμο ή όχι το Σοβιετικό κοινωνικό σύστημα, διότι μετά τα ολοφάνερα διδάγματα του πολέμου κανείς από τους σκεπτικιστές δεν τολμάει πλέον να εκφράσει αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα του Σοβιετικού κοινωνικού συστήματος. Τώρα γίνεται λόγος για το ότι το Σοβιετικό κοινωνικό σύστημα αποδείχτηκε πιο βιώσιμο και σταθερό από το μη σοβιετικό κοινωνικό σύστημα, ότι το Σοβιετικό κοινωνικό σύστημα είναι η καλύτερη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας από κάθε μη σοβιετικό κοινωνικό σύστημα.
Η νίκη μας σημαίνει, δεύτερον, ότι νίκησε το Σοβιετικό κρατικό σύστημά μας, ότι το πολυεθνικό Σοβιετικό κράτος μας άντεξε όλες τις δοκιμασίες του πολέμου και απόδειξε τη βιωσιμότητά του.
Όπως είναι γνωστό, διάσημοι παράγοντες του ξένου τύπου εκφράστηκαν πολλές φορές με το πνεύμα ότι το Σοβιετικό πολύ εθνικό κράτος αποτελεί ένα «τεχνητό και μη βιώσιμο οικοδόμημα», ότι σε περίπτωση των όποιων περιπλοκών η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης είναι αναπότρεπτη, ότι η Σοβιετική Ένωση θα έχει την τύχη της Αυστροουγγαρίας.
Τώρα μπορούμε να πούμε ότι ο πόλεμος ανέτρεψε αυτές τις δηλώσεις του ξένου Τύπου ως στερούμενες κάθε βάσης. Ο πόλεμος έδειξε ότι το Σοβιετικό πολυεθνικό κρατικό σύστημα άντεξε μ’ επιτυχία τη δοκιμασία, δυνάμωσε ακόμα περισσότερο στη διάρκεια του πολέμου και αποδείχτηκε απόλυτα βιώσιμο κρατικό σύστημα. Οι κύριοι αυτοί δεν κατάλαβαν ότι η αναλογία με την Αυστροουγγαρία είναι αβάσιμη, διότι το πολυεθνικό μας κράτος δε δημιουργήθηκε πάνω σε αστική βάση που παρακινεί τα αισθήματα της εθνικής δυσπιστίας και της εθνικής έχθρας, αλλά πάνω σε σοβιετική βάση, η οποία, αντίθετα, καλλιεργεί τα αισθήματα της φιλίας και της αδελφικής συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς του κράτους μας.
Εξάλλου, μετά τα διδάγματα του πολέμου αυτοί οι κύριοι δεν τολμούν πλέον να αμφισβητήσουν τη βιωσιμότητα του Σοβιετικού κρατικού συστήματος. Τώρα δε γίνεται πλέον λόγος για τη βιωσιμότητα του Σοβιετικού κρατικού συστήματος, διότι για τη βιωσιμότητά του δεν υπάρχει αμφιβολία. Τώρα γίνεται λόγος για το ότι το Σοβιετικό κρατικό σύστημα αποδείχτηκε υπόδειγμα πολυεθνικού κράτους, ότι το Σοβιετικό κρατικό σύστημα συνιστά ένα τέτοιο σύστημα κρατικής οργάνωσης, όπου το εθνικό ζήτημα και το πρόβλημα της συνεργασίας των εθνών έχουν λυθεί καλύτερα, απ’ ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο πολυεθνικό κράτος.
Η νίκη μας σημαίνει, τρίτο, ότι νίκησαν οι Σοβιετικές Ένοπλες Δυνάμεις, νίκησε ο Κόκκινος Στρατός μας, ότι ο Κόκκινος Στρατός υπόμεινε όλες τις αναποδιές του πολέμου, τσάκισε κατακέφαλα τους στρατούς των εχθρών μας και βγήκε από τον πόλεμο νικητής. (Φωνή από την αίθουσα: «Με την καθοδήγηση του συντρόφου Στάλιν!». Σηκώνονται όλοι όρθιοι, θυελλώδη, παρατεταμένα χειροκροτήματα, που περνούν σε επευφημίες).
Τώρα όλοι αναγνωρίζουν, τόσο οι φίλοι όσο και οι εχθροί ότι ο Κόκκινος Στρατός στάθηκε στο ύψος των υψηλών καθηκόντων του. Δεν είχαν όμως έτσι τα πράγματα πριν από έξι χρόνια, την περίοδο πριν από τον πόλεμο. Όπως είναι γνωστό, εξέχοντες παράγοντες του ξένου τύπου και πολλές αναγνωρισμένες αυθεντίες της πολεμικής τέχνης στο εξωτερικό δήλωναν επανειλημμένα ότι η κατάσταση του Κόκκινου Στρατού προκαλεί μεγάλες αμφιβολίες, ότι ο Κόκκινος Στρατός είναι κακώς εξοπλισμένος και δεν έχει πραγματικά διοικητικά στελέχη, ότι το ηθικό του δεν αντέχει καμιά κριτική, ότι μπορεί να είναι χρήσιμος για την άμυνα, αλλά δεν είναι ικανός για επίθεση, ότι σε περίπτωση χτυπήματος από μέρους των γερμανικών στρατευμάτων, ο Κόκκινος Στρατός θα πρέπει να καταρρεύσει σαν «κολοσσός με πήλινα πόδια». Τέτοιες δηλώσεις γίνονταν όχι μόνο στη Γερμανία, αλλά και στη Γαλλία, την Αγγλία, την Αμερική.
Τώρα μπορούμε να πούμε ότι ο πόλεμος ανέτρεψε όλες αυτές τις δηλώσεις ως ανεδαφικές και αστείες. Ο πόλεμος έδειξε ότι ο Κόκκινος Στρατός δεν είναι «κολοσσός με πήλινα πόδια», αλλά πρώτης κλάσης στρατός της εποχής μας, που διαθέτει έναν πλήρως σύγχρονο εξοπλισμό, εμπειρότατα διοικητικά στελέχη και υψηλά ηθικά-μαχητικά προσόντα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Κόκκινος Στρατός είναι ο ίδιος στρατός που τσάκισε κατακέφαλα το γερμανικό στρατό, που χτες ακόμα προξενούσε τρόμο στους στρατούς των ευρωπαϊκών κρατών.
Πρέπει να επισημάνουμε ότι όλο λιγότεροι και λιγότεροι γίνονται οι «επικριτές» του Κόκκινου Στρατού. Κάτι περισσότερο, στον Τύπο του εξωτερικού όλο και πιο συχνά δημοσιεύονται σημειώματα που τονίζουν τις υψηλές αρετές του Κόκκινου Στρατού, τη δεξιότητα των μαχητών και διοικητών του, την άψογη στρατηγική και τακτική του. Αυτό είναι ευνόητο. Μετά τις λαμπρές νίκες του Κόκκινου Στρατού κοντά στη Μόσχα και το Στάλινγκραντ, το Κουρσκ και το Μπέλγκοροντ, το Κίεβο και το Κίροβογκραντ, το Μινσκ και το Μπομπρούισκ, το Λένινγκραντ και το Τάλιν, το Ιάσιο και το Λβοβ, το Βιστούλα και το Νέμαν, στο Δούναβη και τον Όντερ, τη Βιέννη και το Βερολίνο, ύστερα απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να μη παραδεχτεί κάποιος ότι ο Κόκκινος Στρατός είναι πρώτης τάξης στρατός, από τον οποίο μπορούν να διδαχτούν πολλά. (Θυελλώδη χειροκροτήματα).
Έτσι συγκεκριμένα καταλαβαίνουμε εμείς τη νίκη της χώρας μας ενάντια στους εχθρούς της.
Αυτά είναι βασικά τα αποτελέσματα του πολέμου.
Θα ήταν λάθος να νομίζει κανείς ότι μπορεί να σημειωθεί μια τέτοια ιστορική νίκη χωρίς την προκαταρκτική προετοιμασία ολόκληρης της χώρας για ενεργό άμυνα. Δεν είναι λιγότερο εσφαλμένο να νομίζει κανείς ότι μια τέτοια προετοιμασία μπορεί να γίνει σε σύντομο χρονικό διάστημα, στη διάρκεια κάποιων τριών-τεσσάρων χρόνων, θα ήταν ακόμα πιο εσφαλμένο να υποστηρίζει κανείς ότι νικήσαμε χάρη μόνο στη γενναιότητα των στρατευμάτων μας, Χωρίς τη γενναιότητα δεν είναι, φυσικά, δυνατό να νικήσει κανείς. Μόνο όμως η γενναιότητα δεν αρκεί για να νικήσει κανείς έναν εχθρό που έχει πολυάριθμο στρατό, πρώτης τάξης εξοπλισμό, καλά εκπαιδευμένους αξιωματικούς και καλά οργανωμένο ανεφοδιασμό. Για να δεχτούμε το χτύπημα ενός τέτοιου εχθρού, να τον αποκρούσουμε και μετά να του κατανικήσουμε, γι’ αυτό έπρεπε να έχουμε, εκτός από την απαράμιλλη γενναιότητα των στρατευμάτων μας, έναν απολύτως σύγχρονο εξοπλισμό και μάλιστα σε αρκετή ποσότητα και καλά οργανωμένο ανεφοδιασμό, επίσης σε ικανές διαστάσεις. Γι’ αυτό όμως χρειαζόταν να έχουμε και μάλιστα σε αρκετή ποσότητα τέτοια στοιχειώδη πράγματα, όπως: μέταλλο- για την παραγωγή οπλισμού, εξάρτυσης, εξοπλισμού για τις επιχειρήσεις, καύσιμα- για τη στήριξη της λειτουργίας των επιχειρήσεων και των μεταφορών, βαμβάκι- για την παραγωγή ιματισμού, ψωμί – για την τροφοδοσία του στρατού.
Μπορούμε άραγε να υποστηρίξουμε ότι προτού μπει στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η χώρα μας διέθετε ήδη τις ελάχιστα απαραίτητες υλικές δυνατότητες για να ικανοποιήσει βασικά αυτές τις ανάγκες; Νομίζω ότι μπορούμε να το υποστηρίξουμε. Για την προετοιμασία αυτού του τεράστιου έργου χρειάστηκε να πραγματοποιηθούν τρία πεντάχρονα σχέδια ανάπτυξης της λαϊκής οικονομίας. Αυτά ακριβώς τα τρία πεντάχρονα σχέδια μας βοήθησαν να δημιουργήσουμε αυτές τις υλικές δυνατότητες. Σε κάθε περίπτωση η θέση της χώρας μας από την άποψη αυτή πριν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1940, ήταν κατά μερικές φορές καλύτερη, απ’ ό,τι πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1913.
Ποιες υλικές δυνατότητες διέθετε η χώρα μας πριν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;
Για να σας βοηθήσω να κατανοήσετε αυτό το έργο, θα χρειαστεί να κάνω έναν σύντομο απολογισμό για τη δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος στον τομέα της προετοιμασίας της χώρας μας για την ενεργό άμυνα.
Αν πάρουμε τα στοιχεία του 1940, παραμονές του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, και τα συγκρίνουμε με τα στοιχεία του 1913, παραμονές του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, θα έχουμε την εξής εικόνα.
Κατά τη διάρκεια του 1913 στη χώρα μας παρήχθησαν 4 εκατομμύρια 220 χιλιάδες τόνοι χυτοσίδηρου, 4 εκατομμύρια 230 χιλιάδες τόνοι ατσαλιού, 29 εκατομμύρια τόνοι κάρβουνου, 9 εκατομμύρια τόνοι πετρελαίου, 21 εκατομμύρια 600 χιλιάδες τόνοι εμπορεύσιμων σιτηρών, 740 χιλιάδες τόνοι ακατέργαστου βαμβακιού.
Αυτές ήταν οι υλικές δυνατότητες της χώρας μας, με τις οποίες μπήκε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αυτή ήταν η οικονομική βάση της παλιάς Ρωσίας που μπορούσε να αξιοποιηθεί για τη διεξαγωγή του πολέμου.
Σε ό,τι αφορά το 1940, στη διάρκεια αυτού του χρόνου στη χώρα μας παρήχθησαν: 15 εκατομμύρια τόνοι χυτοσιδήρου, δηλαδή σχεδόν κατά τέσσερις φορές περισσότερο απ’ ό,τι το 1913, 18 εκατομμύρια 300 χιλιάδες τόνοι ατσαλιού, δηλαδή κατά τεσσεράμισι φορές περισσότερο, απ’ ό,τι το 1913, 166 εκατομμύρια τόνοι κάρβουνου, δηλαδή κατά πεντέμισι φορές περισσότερο, απ’ ό,τι το 1913, 31 εκατομμύρια τόνοι πετρελαίου, δηλαδή κατά τρεισήμισι φορές περισσότερο απ’ ό,τι το 1913,38 εκατομμύρια 300 χιλιάδες τόνοι εμπορεύσιμων σιτηρών, δηλαδή κατά17 εκατομμύρια τόνοι περισσότερο απ’ ό,τι το 1913, 2 εκατομμύρια 700 χιλιάδες τόνοι ακατέργαστου βαμβακιού, δηλαδή κατά τρεισήμισι φορές περισσότερο, απ’ ό,τι το 1913.
Αυτές ήταν οι υλικές δυνατότητες της χώρας μας, με τις οποίες μπήκε στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αυτή ήταν η οικονομική βάση της Σοβιετικής Ένωσης που μπορούσε να αξιοποιηθεί για τη διεξαγωγή του πολέμου.
Η διαφορά, όπως βλέπετε, είναι κολοσσιαία.
Μια τέτοια πρωτοφανής αύξηση της παραγωγής δεν μπορεί να θεωρηθεί απλή και συνηθισμένη ανάπτυξη της χώρας από την καθυστέρηση στην πρόοδο. Αυτό ήταν ένα άλμα, με τη βοήθεια του οποίου η Πατρίδα μας μετατράπηκε από καθυστερημένη χώρα σε πρωτοπόρα, από αγροτική σε βιομηχανική.
Αυτή η ιστορική μετατροπή έγινε κατά τη διάρκεια τριών πεντάχρονων σχεδίων, αρχίζοντας από το 1928- από τον πρώτο χρόνο του πρώτου πεντάχρονου σχεδίου. Μέχρι τότε χρειάστηκε να ασχοληθούμε με την ανόρθωση της καταστραμμένης βιομηχανίας και την επούλωση των πληγών που είχε δεχτεί σαν αποτέλεσμα του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου και του εμφυλίου πολέμου. Αν συνάμα ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι το πρώτο πεντάχρονο σχέδιο εκπληρώθηκε μέσα σε 4 χρόνια, ενώ η πραγμάτωση του τρίτου πεντάχρονου σχεδίου διακόπηκε από τον πόλεμο στον τέταρτο χρόνο εκπλήρωσής του, συνάγεται ότι για τη μετατροπή της χώρας μας από αγροτική σε βιομηχανική χρειάστηκαν μόνο 13 περίπου χρόνια.
Δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε ότι το χρονικό διάστημα των 13 χρόνων είναι απίστευτα σύντομο χρονικό διάστημα για την πραγματοποίηση μιας τέτοιας μεγαλειώδους υπόθεσης.
Έτσι ακριβώς εξηγείται, στην ουσία, ότι η δημοσίευση αυτών των αριθμών προκάλεσε στον καιρό της στον ξένο Τύπο θύελλα διχογνωμιών. Οι φίλοι έκριναν ότι συνέβη ένα «θαύμα». Οι δε κακόβουλοι δήλωσαν ότι τα πεντάχρονα σχέδια αποτελούν «μπολσεβίκικη προπαγάνδα» και «ταχυδακτυλουργίες της Τσεκά». Αλλά επειδή δεν υπάρχουν θαύματα στον κόσμο και η Τσεκά δεν είναι τόσο ισχυρή για να αλλάξει τους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης, η «κοινή γνώμη» στο εξωτερικό αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με τα γεγονότα.
Με τη βοήθεια ποιας πολιτικής κατόρθωσε το Κομμουνιστικό Κόμμα να εξασφαλίσει αυτές τις υλικές δυνατότητες στη χώρα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;
Πριν απ’ όλα με τη βοήθεια της σοβιετικής πολιτικής της εκβιομηχάνισης της χώρας.
Η σοβιετική μέθοδος εκβιομηχάνισης της χώρας διαφέρει ριζικά από την καπιταλιστική μέθοδο εκβιομηχάνισης. Στις καπιταλιστικές χώρες η εκβιομηχάνιση αρχίζει συνήθως από την ελαφρά βιομηχανία. Επειδή στην ελαφρά βιομηχανία απαιτούνται λιγότερες επενδύσεις και το κεφάλαιο περιστρέφεται γρηγορότερα, και μάλιστα η αποκόμιση κέρδους είναι ευκολότερη υπόθεση, απ’ ό,τι στη βαριά βιομηχανία, η ελαφρά βιομηχανία γίνεται εκεί το πρώτο αντικείμενο της εκβιομηχάνισης. Μόνο μετά την πάροδο μακράς χρονικής περιόδου, κατά τη διάρκεια της οποίας η ελαφρά βιομηχανία συσσωρεύει κέρδη και τα συγκεντρώνει στις τράπεζες, μόνο ύστερα απ’ αυτό έρχεται η σειρά της βαριάς βιομηχανίας και αρχίζει η σταδιακή μεταφορά των συσσωρεύσεων στη βαριά βιομηχανία, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την ανάπτυξή της. Πρόκειται όμως για μια μακροχρόνια διαδικασία που απαιτεί μεγάλο χρονικό διάστημα μερικών δεκαετιών, κατά τη διάρκεια του οποίου αναγκάζονται να περιμένουν την ανάπτυξη της ελαφράς βιομηχανίας και να φυτοζωούν χωρίς τη βαριά βιομηχανία. Εννοείται ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν μπορούσε να ακολουθήσει αυτόν το δρόμο. Το Κόμμα ήξερε ότι ο πόλεμος πλησιάζει, ότι είναι αδύνατο να αμυνθεί η χώρα χωρίς βαριά βιομηχανία, ότι πρέπει να καταπιαστούμε το συντομότερο με την ανάπτυξη της βαριάς βιομηχανίας, ότι το να καθυστερήσουμε σ’ αυτή την υπόθεση σημαίνει να χάσουμε. Το Κόμμα θυμόταν τα λόγια του Λένιν ότι χωρίς βαριά βιομηχανία είναι αδύνατο να προασπιστεί η ανεξαρτησία της χώρας, ότι χωρίς αυτή μπορεί να χαθεί το Σοβιετικό σύστημα. Γι’ αυτό το Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας μας απερρι4ε το «συνηθισμένο» δρόμο εκβιομηχάνισης και άρχισε την υπόθεση της εκβιομηχάνισης της χώρας με την ανάπτυξη της βαριάς βιομηχανίας. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο, αλλά κατορθωτό. Μεγάλη βοήθεια παρείχε σ’ αυτή την υπόθεση η εθνικοποίηση της βιομηχανίας και των τραπεζών, η οποία έδωσε τη δυνατότητα για γρήγορη συγκέντρωση και μεταφορά των πόρων στη βαριά βιομηχανία.
Δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία ότι χωρίς αυτό θα ήταν αδύνατο να πετύχουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε βιομηχανική χώρα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Δεύτερο, με τη βοήθεια της πολιτικής της κολεκτιβοποίησης της αγροτικής οικονομίας.
Για να βάλουμε τέρμα στην καθυστέρησή μας στον τομέα της αγροτικής οικονομίας και να δοθούν στη χώρα περισσότερα εμπορεύσιμα σιτηρά, περισσότερο βαμβάκι κλπ., επιβαλλόταν να περάσουμε από το μικρό αγροτικό νοικοκυριό στο μεγάλο νοικοκυριό, διότι μόνο το μεγάλο νοικοκυριό έχει τη δυνατότητα να εφαρμόσει τη νέα τεχνική, να αξιοποιήσει όλα τα γεωπονικά επιτεύγματα και να δώσει περισσότερα εμπορεύσιμα προϊόντα. Το μεγάλο όμως νοικοκυριό είναι δυο ειδών- καπιταλιστικό και κολεκτιβίστικο. Το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας όχι μόνο για λόγους αρχών, αλλά και επειδή προϋποθέτει πολύ μακρύ δρόμο ανάπτυξης και απαιτεί την προκαταρκτική καταστροφή των αγροτών και τη μετατροπή τους σε ακτήμονες. Γι’ αυτό το Κομμουνιστικό Κόμμα ακολούθησε το δρόμο της κολεκτιβοποίησης της αγροτικής οικονομίας, το δρόμο της μεγέθυνσης της αγροτικής οικονομίας με τη συνένωση των αγροτικών νοικοκυριών σε κολχόζ. Η μέθοδος της κολεκτιβοποίησης αποδείχτηκε στον υψηλότερο βαθμό προοδευτική μέθοδος όχι μόνο γιατί δεν προϋπέθεσε την καταστροφή των αγροτών, αλλά και ιδιαίτερα γιατί έδωσε τη δυνατότητα μέσα σε μερικά χρόνια να καλυφθεί όλη η χώρα με μεγάλα συνεταιριστικά νοικοκυριά, τα οποία έχουν τη δυνατότητα να εφαρμόζουν τη νέα τεχνική, να αξιοποιούν όλα τα γεωπονικά επιτεύγματα και να δώσουν στη χώρα περισσότερα εμπορεύσιμα προϊόντα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι χωρίς την πολιτική της κολεκτιβοποίησης δε θα μπορούσαμε να τελειώσουμε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα με την προαιώνια καθυστέρηση της αγροτικής μας οικονομίας.
Δεν μπορούμε να πούμε ότι η πολιτική του κόμματος δε συνάντησε αντίδραση. Όχι μόνο οι καθυστερημένοι άνθρωποι, οι οποίοι γυρίζουν την πλάτη στο καθετί νέο, αλλά και πολλά σημαντικά μέλη του κόμματος τραβούσαν συστηματικά το κόμμα προς τα πίσω και προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να το σύρουν στο «συνηθισμένο» καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης. Όλες οι αντικομματικές μηχανορραφίες των τροτσκιστών και των δεξιών, όλη η «δουλειά» τους στον τομέα του σαμποταρίσματος των μέτρων της κυβέρνησής μας απέβλεπαν σ’ ένα σκοπό: να ματαιώσουν την πολιτική του κόμματος και να φρενάρουν την υπόθεση της εκβιομηχάνισης και της κολεκτιβοποίησης. Το κόμμα όμως δεν ενέδωσε στις απειλές ορισμένων, ούτε στις κραυγές άλλων και προχώρησε σταθερά μπροστά, παρόλα τα εμπόδια. Η υπηρεσία του κόμματος συνίσταται στο ότι δεν προσαρμόστηκε στους καθυστερημένους, δε φοβήθηκε να βαδίσει ενάντια στο ρεύμα και διατηρούσε όλο τον καιρό για τον εαυτό του τη θέση της ηγετικής δύναμης. Δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία πως χωρίς μια τέτοια σταθερότητα και αντοχή το Κομμουνιστικό Κόμμα δε θα μπορούσε να υπερασπιστεί την πολιτική της εκβιομηχάνισης της χώρας και της κολεκτιβοποίησης της αγροτικής οικονομίας.
Μπόρεσε άραγε το Κομμουνιστικό Κόμμα να αξιοποιήσει σωστά τις υλικές δυνατότητες που δημιουργήθηκαν με αυτόν τον τρόπο, ώστε να αναπτύξουμε την πολεμική παραγωγή και να εφοδιάζουμε τον Κόκκινο Στρατό με τον απαραίτητο εξοπλισμό;
Νομίζω ότι μπόρεσε να το κάνει αυτό και μάλιστα μπόρεσε με τη μεγαλύτερη επιτυχία.
Αν δεν υπολογίσουμε τον πρώτο χρόνο του πολέμου, όταν η εκκένωση της βιομηχανίας προς τα ανατολικά παρεμπόδισε το έργο της ανάπτυξης της πολεμικής παραγωγής, τότε κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών χρόνων του πολέμου το κόμμα κατόρθωσε να σημειώσει τέτοιες επιτυχίες, που του έδωσαν τη δυνατότητα όχι μόνο να εφοδιάζει το μέτωπο με επαρκή ποσότητα πυροβόλων, πολυβόλων, τουφεκιών, αεροπλάνων, αρμάτων μάχης, πυρομαχικών, αλλά και να συσσωρεύει αποθέματα. Παράλληλα είναι γνωστό ότι ο οπλισμός μας όχι μόνο δεν υστερούσε ως προς την ποιότητα του γερμανικού, αλλά γενικά τον ξεπερνούσε.
Είναι γνωστό ότι η βιομηχανία μας αρμάτων μάχης στη διάρκεια των τελευταίων τριών χρόνων του πολέμου παρήγαγε ετησίως κατά μέσο όρο πάνω από 30 χιλιάδες τανκς, αυτοκινούμενα και τεθωρακισμένα οχήματα. (Θυελλώδη χειροκροτήματα).
Είναι γνωστό, παρακάτω, ότι η αεροπορική μας βιομηχανία παρήγαγε την ίδια περίοδο ετησίως έως 40 χιλιάδες αεροπλάνα. (Θυελλώδη χειροκροτήματα).
Είναι γνωστό επίσης ότι η βιομηχανία μας πυροβόλων παρήγαγε την ίδια περίοδο ετησίως έως 120 χιλιάδες πυροβόλα όλων των διαμετρημάτων (θυελλώδη χειροκροτήματα), έως 450 χιλιάδες οπλοπολυβόλα και βαριά πολυβόλα (θυελλώδη χειροκροτήματα), πάνω από 3 εκατομμύρια τουφέκια (χειροκροτήματα) και γύρω στα 2 εκατομμύρια αυτόματα (χειροκροτήματα).
Είναι γνωστό, τέλος, ότι η βιομηχανία μας ολμοβόλων κατά την περίοδο 1942-1944 παρήγαγε ετησίως κατά μέσο όρο 100 χιλιάδες όλμους. (Θυελλώδη χειροκροτήματα).
Εννοείται ότι συγχρόνως μ’ αυτά παραγόταν η ανάλογη ποσότητα βλημάτων πυροβολικού, ναρκών κάθε είδους, αεροπορικών βομβών, φυσιγγίων για τουφέκια και πολυβόλα.
Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι μόνο το 1944 παρήχθη- σαν πάνω από 240 εκατομμύρια βλήματα, βόμβες και νάρκες (χειροκροτήματα) και7 δισεκατομμύρια400 εκατομμύρια φυσίγγια. (Θυελλώδη χειροκροτήματα).
Αυτή είναι γενικά η εικόνα του εφοδιασμού του Κόκκινου Στρατού με οπλισμό και πυρομαχικά. Όπως βλέπετε, δε μοιάζει με την εικόνα εκείνη που παρουσίαζε ο εφοδιασμός του στρατού μας κατά την περίοδο του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, όταν το μέτωπο δοκίμαζε χρόνια ανεπάρκεια σε πυροβολικό και βλήματα, όταν ο στρατός πολεμούσε χωρίς τανκς και αεροπορία, όταν σε κάθε τρεις στρατιώτες δινόταν ένα τουφέκι.
Σε ό,τι αφορά τον εφοδιασμό του Κόκκινου Στρατού με τρόφιμα και ιματισμό, γνωρίζουν όλοι ότι το μέτωπο όχι μόνο δεν είχε από την άποψη αυτή καμία έλλειψη, αλλά είχε μάλιστα και τα αναγκαία αποθέματα.
Έτσι έχουν τα πράγματα με τη δουλειά του Κομμουνιστικού Κόμματος της χώρας μας κατά την περίοδο πριν από τον πόλεμο και κατά τη διάρκεια του ίδιου του πολέμου.
Τώρα μερικά λόγια για τα σχέδια δουλειάς του Κομμουνιστικού Κόμματος για το άμεσο μέλλον. Όπως είναι γνωστό, αυτά τα σχέδια εκτίθενται στο νέο πεντάχρονο σχέδιο, το οποίο πρέπει να εγκριθεί σύντομα. Οι βασικοί στόχοι του νέου πεντάχρονου σχεδίου συνίστανται στο να ανορθώσουμε τις πληγείσες περιοχές της χώρας, να αποκαταστήσουμε το προπολεμικό επίπεδο της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας και έπειτα να ξεπεράσουμε λίγο- πολύ αυτό το επίπεδο. Για να μην αναφέρουμε ότι στο άμεσο μέλλον θα καταργηθεί το σύστημα διανομής με δελτία (θυελλώδη, παρατεταμένα χειροκροτήματα), θα δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη διεύρυνση της παραγωγής ειδών ευρείας κατανάλωσης, στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων με τη συνεχή μείωση των τιμών σε όλα τα εμπορεύματα (θυελλώδη, παρατεταμένα χειροκροτήματα) και στην ευρεία οικοδόμηση κάθε είδους επιστημονικών-ερευνητικών ινστιτούτων (χειροκροτήματα), ικανών να δώσουν στην επιστήμη τη δυνατότητα να ξεδιπλώσει τις δυνάμεις της. (Θυελλώδη χειροκροτήματα).
Δεν αμφιβάλλω ότι, αν δώσουμε την πρέπουσα βοήθεια στους επιστήμονές μας, αυτοί θα μπορέσουν όχι μόνο να φτάσουν, αλλά και να ξεπεράσουν στο άμεσο μέλλον τα επιτεύγματα της επιστήμης των χωρών του εξωτερικού. (Παρατεταμένα χειροκροτήματα).
Σε ό,τι αφορά τα σχέδια για μια πιο μακροχρόνια περίοδο, το κόμμα σκοπεύει να οργανώσει μια νέα ισχυρή ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, που θα μας έδινε τη δυνατότητα να ανεβάσουμε το επίπεδο της βιομηχανίας μας, για παράδειγμα, κατά τρεις φορές σε σύγκριση με το προπολεμικό επίπεδο, Θα πρέπει να πετύχουμε η βιομηχανία μας να μπορεί να παράγει ετησίως περίπου 50 εκατομμύρια τόνους χυτοσίδηρο (παρατεταμένα χειροκροτήματα), περίπου 60 εκατομμύρια τόνους ατσάλι (παρατεταμένα χειροκροτήματα), περίπου 500 εκατομμύρια τόνους κάρβουνο (παρατεταμένα χειροκροτήματα), περίπου 60 εκατομμύρια τόνους πετρέλαιο (παρατεταμένα χειροκροτήματα). Μόνο υπό αυτό τον όρο μπορούμε να θεωρούμε ότι η Πατρίδα μας θα είναι εξασφαλισμένη απέναντι σε οποιαδήποτε τυχαία γεγονότα. (Θυελλώδη χειροκροτήματα). Για το σκοπό αυτό θα χρειαστούν, μάλλον, τρία νέα πεντάχρονα σχέδια, αν όχι περισσότερα. Αυτό το έργο μπορούμε να το κάνουμε και οφείλουμε να το κάνουμε. ( Θυελλώδη χειροκροτήματα).
Αυτός είναι ο σύντομος απολογισμός μου για τη δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος της χώρας μας στο πρόσφατο παρελθόν και για τα σχέδια της δουλειάς του για το μέλλον. (Θυελλώδη, παρατεταμένα χειροκροτήματα).
Δουλειά σας είναι να κρίνεται κατά πόσο σωστά εργάστηκε και εργάζεται το Κομμουνιστικό Κόμμα (χειροκροτήματα) κι αν άραγε μπορούσε να εργαστεί καλύτερα. (Μεγάλη ζωηρότητα, χειροκροτήματα).
Λένε ότι δεν κρίνουν τους νικητές (χαρούμενη ζωηρότητα, χειροκροτήματα), ότι δεν πρέπει να επικρίνονται, δεν πρέπει να ελέγχονται. Αυτό δεν είναι σωστό. Οι νικητές μπορεί και πρέπει να κρίνονται (ζωηρές φωνές, χειροκροτήματα), μπορεί και πρέπει να επικρίνονται και να ελέγχονται. Αυτό είναι χρήσιμο όχι μόνο για την υπόθεση, αλλά και για τους ίδιους τους νικητές (φωνές επιδοκιμασίας, χειροκροτήματα): θα υπάρχει λιγότερη ξιπασιά, θα υπάρχει περισσότερη σεμνότητα. (Ζωηρές φωνές, χειροκροτήματα). Θεωρώ ότι η εκλογική εκστρατεία είναι η δίκη των εκλογέων στο Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας μας, ως κυβερνών κόμμα. Τα δε αποτελέσματα των εκλογών θα σημαίνουν την ετυμηγορία των εκλογέων. (Δυνατές φωνές επιδοκιμασίας, χειροκροτήματα.) Δεν θα άξιζε πολλά το Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας μας, αν αυτό φοβόταν την κριτική, τον έλεγχο. Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι έτοιμο να δεχτεί την ετυμηγορία των εκλογέων. (Θυελλώδη χειροκροτήματα).
Στον εκλογικό αγώνα το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν κατεβαίνει μόνο του. Κατεβαίνει στις εκλογές σε συνασπισμό με τους εξωκομματικούς. Παλιότερα οι κομμουνιστές έβλεπαν τους εξωκομματικούς και την απουσία κομματικής ένταξης με ορισμένη δυσπιστία. Αυτό εξηγείται με το ότι υπό τη σημαία του ανένταχτου κρύβονταν διάφορες αστικές ομάδες, τις οποίες δε συνέφερε να εμφανιστούν μπροστά στους εκλογείς χωρίς μάσκα. Έτσι ήταν στο παρελθόν. Τώρα όμως έχουμε άλλους καιρούς. Τους εξωκομματικούς τους χωρίζει τώρα από την αστική τάξη ένα εμπόδιο που ονομάζεται Σοβιετικό κοινωνικό σύστημα. Αυτό όμως το εμπόδιο ενώνει τους εξωκομματικούς με τους κομμουνιστές σε μια κοινή κολεκτίβα των σοβιετικών ανθρώπων. Ζώντας σε μια κοινή κολεκτίβα, μαζί αγωνίστηκαν για την αύξηση της ισχύος της χώρας μας, μαζί πολέμησαν και έχυσαν αίμα στα μέτωπα στο όνομα της ελευθερίας και του μεγαλείου της Πατρίδας μας, μαζί σφυρηλάτησαν τη νίκη κατά των εχθρών της χώρας μας. Η διαφορά μεταξύ μας είναι μόνο ότε ορισμένοι είναι μέλη του κόμματος, ενώ άλλοι όχι. Όμως αυτή είναι μια τυπική διαφορά, Το σημαντικό είναι ότι και οι μεν και οι δε δημιουργούν ένα κοινό έργο. Γι’ αυτό ο συνασπισμός των κομμουνιστών και των εξωκομματικών είναι μια φυσική και ζωτική υπόθεση. (Θυελλώδη, παρατεταμένα χειροκροτήματα).
Κλείνοντας, επιτρέψτε μου να σας εκφράσω ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη που μου δείξατε (παρατεταμένα, ακατάπαυτα χειροκροτήματα. Φωνή από το ακροατήριο: «Στο μεγάλο στρατηλάτη όλων των νικών, σύντροφο Στάλιν, ζήτω!), προτείνοντας την υποψηφιότητά μου για βουλευτή του Ανώτατου Σοβιέτ. Μπορείτε να μην αμφιβάλετε ότι θα προσπαθήσω να δικαιώσω την εμπιστοσύνη σας. (Σηκώνονται όλοι όρθιοι. Θυελλώδη, ακατάπαυτα χειροκροτήματα, που μετατρέπονται σε επευφημίες. Από τις διάφορες γωνιές της αίθουσας ακούγονται φωνές: «Ζήτω ο μεγάλος Στάλιν, ζήτω!», «Στο μεγάλο αρχηγό των λαών, ζητώ!», «Δόξα στο μεγάλο Στάλιν!», «Ζήτω ο σύντροφος Στάλιν, ο παλλαϊκός υποψήφιος!», «Δόξα στο δημιουργό όλων των νικών μας, σύντροφο Στάλιν!»).
(Πηγή: «Ι. Β. Στάλιν- Άπαντα», τόμος 16, εκδόσεις Σ.Ε. Αθήνα 2010, σελ. 17- 37)
