Εργατικός Αγώνας

Να βγάλουμε τον «Μεγάλο Αδελφό» έξω από τα σχολεία

Ανακοίνωση της Επιτροπής Παιδείας της Κίνησης Κομμουνιστών Εργατικός Αγώνας.

«Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται» λέει ο σοφός λαός. Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ θέλησε να αξιοποιήσει την τωρινή «αναμπουμπούλα» της πανδημίας για να περάσει τα πιο αντιδραστικά σχέδια της για την εκπαίδευση.

Αρχή έγινε με το νομοθέτημα για αλλαγές στην εκπαίδευση που πέρασε με διαδικασίες fast track. Η συνέχεια δόθηκε με μια τροπολογία που τέθηκε «βιαστικά» μέσα σε νομοσχέδιο για τη… βελτίωση της μεταναστευτικής διαδικασίας και ψηφίστηκε νύχτα μόνο από τους κυβερνητικούς βουλευτές κάνοντας νόμο του κράτους την τοποθέτηση καμερών στις σχολικές αίθουσες για «εκπαιδευτικούς» λόγους στα πλαίσια της εξ αποστάσεως «σύγχρονης» (δηλαδή σε πραγματικό χρόνο) διδασκαλίας.

Οι διατάξεις του επίμαχου νομοθετήματος που «λόγω του επείγοντος χαρακτήρα» του δεν τέθηκε σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση, επιτρέπουν (ή επιβάλλουν) κάμερες μέσα στις σχολικές τάξεις με την αιτιολογία της αδυναμίας όλων των μαθητών να προσέλθουν στο σχολείο.

Συγκεκριμένα η τροπολογία αναφέρει ότι «προβλέπεται η δυνατότητα παροχής εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, με τη χρήση μέσων τεχνολογίας και υπό τη μορφή σύγχρονης τηλεκπαίδευσης (δηλαδή, απευθείας διδασκαλίας και μετάδοσης μαθήματος σε πραγματικό χρόνο από εκπαιδευτικό με τη χρήση κατάλληλων μέσων τεχνολογίας) σε μαθητές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι δεν δύνανται να παρακολουθήσουν τη δια ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία είτε λόγω αναστολής λειτουργίας της οικείας εκπαιδευτικής δομής είτε για άλλο λόγο που ανάγεται σε έκτακτο ή απρόβλεπτο γεγονός, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης. Ειδικότερα, οι λόγοι αυτοί αφορούν σε έκτακτη ή απρόβλεπτη κατάσταση που καθιστά αντικειμενικά ιδιαιτέρως δυσχερή ή αδύνατη την παρακολούθηση δια ζώσης μαθημάτων (για παράδειγμα, προσωρινή ή/και παρατεταμένη, καθολική ή μερική, αναστολή ή απαγόρευση της εκπαιδευτικής λειτουργίας, όπως επίσης και η μη συμμετοχή με φυσική παρουσία συγκεκριμένων μαθητών σε περίπτωση επιδημικών νόσων, λήψης έκτακτων μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας, επέλευσης φυσικής καταστροφής ή για άλλο έκτακτο λόγο). Προβλέπεται, επίσης, ότι η ταυτόχρονη διδασκαλία σε μαθητές οι οποίοι συμμετέχουν στο μάθημα με φυσική παρουσία και σε άλλους μαθητές οι οποίοι συμμετέχουν εξ αποστάσεως επιτρέπεται μόνο σε περίπτωση επιδημικών νόσων. Αποκλειστικός σκοπός της παρεχόμενης σχετικής δυνατότητας είναι η παροχή εκπαίδευσης, η οποία ανάγεται σε δημόσιο συμφέρον» (δείτε εδώ το πλήρες κείμενο της τροπολογίας όπως κατατέθηκε).

Τα παραπάνω σημαίνουν ότι θεσμοθετείται πια η από καιρό διαμορφωμένη κατασκευή μαθητών πολλών ταχυτήτων. Το υπουργείο νομιμοποιεί την επιλεκτική απουσία μαθητών από την τάξη, τις μισοάδειες τάξεις και τον ευτελισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Και όλα αυτά στην καλύτερη περίπτωση που όλα θα λειτουργήσουν όπως ακριβώς εξαγγέλονται. Γιατί η χειρότερη περίπτωση, η σκληρή καθημερινότητα, λέει πως δεν υπάρχουν υλικοτεχνικές υποδομές σε όλα τα σχολεία και σε κάθε αίθουσα των σχολείων για να υποστηριχθεί τεχνικά αυτό το αμφίβολης αποτελεσματικότητας εγχείρημα.

Ακόμα όμως και αν υπήρχαν, τίποτα δεν εξασφαλίζει ότι οι απόντες μαθητές έχουν όλοι συσκευές για να παρακολουθήσουν και να συμμετάσχουν στις τηλεδιδασκαλίες. Γιατί το χαρακτηριστικότερο ζήτημα που κατέδειξε η πανδημία ήταν πως δεν υπάρχουν σε κάθε λαϊκό σπίτι οι υλικοτεχνικές υποδομές (υπολογιστές, λάπτοπ, tablet,κινητά) για να συμμετάσχουν όλα τα παιδιά ισότιμα στην τηλεδιδασκαλία.

Το μέτρο αυτό που υλοποιεί η κυβέρνηση αλλάζει ολοκληρωτικά το χάρτη της εκπαίδευσης όπως τον ξέραμε μέχρι σήμερα. Διαρρηγνύεται η διαλεκτική σχέση εκπαιδευτικού – μαθητή, καταργείται η σχολική αίθουσα ως φυσικός χώρος εκπαίδευσης, οι διδακτικές διαδικασίες βιάζονται και παραδίδονται ως θέαμα στον οποιονδήποτε τηλεμπανιστιρτζή. Ο εκπαιδευτικός μετατρέπεται σε τηλεοπτικό αστέρα που θα υπόκειται σε κριτική για την εμφάνισή του, το λέγειν του, την «σκηνική του παρουσία» από τηλεκαρνάβαλους που θα αναλύουν τις εκπαιδευτικές του ικανότητες μέσα από τον μεσημεριανό ή τον απογευματινό τηλεκανιβαλισμό. Οι μαθητές στην άγουρη ηλικία που διαμορφώνουν συνείδηση μετατρέπονται σε εν δυνάμει «παίκτες» τηλεπαιχνιδιού και το σχολείο γίνεται ένας πελώριος «Big Brother». Και μάλιστα η παραγωγή είναι εντελώς δωρεάν και με την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας. Οι μαθητές από το σπίτι εθίζονται στην «τηλεοπτική» σχέση του λαλίστατου «πρωταγωνιστή» με τους άφωνους θεατές. Αξίζει να σημειωθεί ότι επειδή πολλά εκπαιδευτικά τηλεπρογράμματα έχουν σχεδιαστεί να λειτουργούν σε υπολογιστή, η εφαρμογή τους σε κινητά είναι τεχνικά αδύνατη. Άρα ακόμα και αν συμμετέχουν όλοι οι μαθητές στην «διδασκαλία» δεν μπορούν να έχουν όλοι τις ίδιες δυνατότητες.

Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι πολλές οικογένειες δεν έχουν πολλές συσκευές και έτσι οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να περιμένουν πότε θα έρθουν οι γονείς τους στο σπίτι για να χρησιμοποιήσουν το κινητό του πατέρα ή της μητέρας με την προϋπόθεση ότι αυτός δεν το χρησιμοποιεί. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να προσπαθήσει να λύσει αυτό το πρόβλημα, μεγαλώνει τις ανισότητες αντιμετωπίζοντας «ισότιμα» ανισότιμες οικογένειες.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως αυτό το μέτρο θα ισχύει μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις όπως της πανδημίας. Μα αν συνέβαινε κάτι τέτοιο δεν υπήρχε λόγος να νομοθετήσει τόσο πρόχειρα και τόσο βιαστικά. Το πιθανότερο είναι πως με την επίκληση άλλων «ειδικών συνθηκών» το μέτρο θα γενικευτεί και όταν περάσει η κρίση. Αυτό σημαίνει πως ο «μεγάλος αδερφός» εισβάλει στα σχολεία καθιστώντας τους μαθητές ινδικά χοιρίδια προς παρατήρηση και τους εκπαιδευτικούς υπό παρακολούθηση και ομηρία από διευθυντές, σχολικούς συμβούλους, προϊσταμένους ακόμα και γονείς και δημοσιογράφους. Για την δουλειά τους πλέον δεν θα έχουν λόγο μόνο τα αρμόδια υπηρεσιακά όργανα αλλά και οποιοσδήποτε αναρμόδιος και άσχετος με το εκπαιδευτικό αντικείμενο. Η αναφορά της τροπολογίας ότι απαγορεύεται η εγγραφή και αποθήκευση της διδασκαλίας είναι αυτή ακριβώς που ενισχύει τις ανησυχίες πως όλα αυτά είναι μια νέα μέθοδος παρακολούθησης, ελέγχου, πιθανά και αξιολόγησης της εκπαίδευσης.

Έτσι θεσμοθετημένα πλέον ο «Μεγάλος Αδελφός» εισβάλει στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, στους κατεξοχήν χώρους ελεύθερης έκφρασης. Κι ίσως να μην αργεί η μέρα που θα δούμε στα σχολεία την είσοδο οργάνων της «τάξης» για να απομακρύνουν δασκάλους που στοχάστηκαν ελεύθερα. Στον ολοκληρωτισμό η παρακολούθηση πολιτών και η «εφαρμογή της τάξης» (όχι της σχολικής, της κρατικής) είναι αλληλένδετα. Από αυτή την άποψη η εκπαίδευση όπως την ξέραμε αλλάζει δραματικά. Και -ποιος ξέρει;- αν αυτό το μοντέλο δοκιμαστεί και ικανοποιήσει τους στόχους που έθεσαν οι κυβερνώντες, τι τους εμποδίζει να επεκτείνουν την εφαρμογή και σε άλλους τομείς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα; Σε βαθμό που το Οργουελικό «1984» θα φαντάζει ξεπερασμένη λογοτεχνική δημοσίευση.

Για τις τροπολογίες που εσπευσμένα ψήφισε η κυβέρνηση έσπευσε να συμβουλευτεί την αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων. Όμως με το πρόσχημα του «επείγοντος» αρνήθηκε να τις φέρει σε συζήτηση στη κοινωνία. Η σπουδή της δείχνει τις προθέσεις της και τη φοβία που έχει προς τον λαϊκό παράγοντα.

Είναι φανερό πως με την ψήφιση του νομοθετήματος η κυβέρνηση δεν λύνει κανένα εκπαιδευτικό ζήτημα, όπως της αδιοριστίας εκπαιδευτικών, της υποστελέχωσης σχολικών μονάδων, των ελλείψεων σε κτιριακές και υλικοτεχνικές υποδομές, των αντιεκπαιδευτικών προγραμμάτων σπουδών και τόσων άλλων προβλημάτων που ώζουν. Αντίθετα επιδεινώνει τα πολλά και συσσωρευμένα χρόνια προβλήματα της εκπαίδευσης.

Οι μόνοι που μπορούν να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα είναι τα μεγάλα φροντιστήρια, τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και οι οικονομικά εύρωστες οικογένειες που πληρώνουν αδρά όλους τους παραπάνω για να μορφώσουν τα παιδιά τους. Από αυτή την άποψη η κυβέρνηση έκανε τεράστιο δώρο στην ιδιωτική εκπαίδευση βαθαίνοντας τις ανισότητες και το χάσμα ανάμεσα στα παιδιά των λίγων και στη συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών που προέρχονται από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα. Εκμεταλλεύεται την ανησυχία για την πανδημία όχι για να προλάβει να θωρακίσει την δημόσια δωρεάν παιδεία ενόψει νέας έξαρσης της πανδημίας που αναμένεται το φθινόπωρο, αλλά για να της καταφέρει αποφασιστικό χτύπημα υπέρ της αγοραίας εκπαίδευσης.

Είναι ιδιαίτερα ηχηρή η απουσία αντιδράσεων από τους εκπροσώπους του εκπαιδευτικού κινήματος. Αυτό το κενό πρέπει να καλυφθεί άμεσα από κάθε ζωντανή και μάχιμη εκπαιδευτική φωνή, από όλους εκείνους που θα υποστούν τις συνέπειες αυτής της νεοφιλελεύθερης επέλασης. Από κοντά θα πρέπει να βρεθούν και οι εκπρόσωποι του μαθητικού και γονεϊκού κινήματος που και αυτοί θα πληγούν.

Στη μάχη πρέπει να στρατευτούν εργαζόμενοι, συνδικάτα, μαζικοί φορείς γιατί, σε τελική ανάλυση, η παιδεία είναι – και πρέπει να είναι- υπόθεση όλου του λαού. Οι στόχοι κοινοί, παλλαϊκοί:

  • Να καταργηθεί στην πράξη το άθλιο νομοθέτημα που θα έκανε περήφανο τον Γιόζεφ Γκέμπελς.
  • Να καταργηθεί και το νομοθέτημα για αλλαγές που θα σαρώσουν τη δημόσια εκπαίδευση πριμοδοτώντας την αγοραία μόρφωση για λίγους «αρίστους» και δημιουργώντας τον εργασιακό Καιάδα των νέων ανέργων, των υποαπασχολούμενων και των «υδραυλικών από το Περιστέρι» και τις άλλες φτωχογειτονιές.
  • Να στηριχθεί η δημόσια και δωρεάν Παιδεία για όλους χωρίς εξαιρέσεις και ταξικούς αποκλεισμούς!

Από αυτό τον ταξικό πόλεμο που δέχεται η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να λείψει κανείς.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας