Εργατικός Αγώνας

Άλλο ένα επεισόδιο στο σήριαλ του σχεδίου Βαρουφάκη για παράλληλο νόμισμα

Γράφει ο Γεράσιμος   Αραβανής.

Στο γνωστό σήριαλ του παράλληλου νομίσματος που εκπόνησε ο Γ. Βαρουφάκης ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και κέρδισε, όπως ισχυρίζεται, ενθουσιώδη σχόλια και υποδοχή των συναδέλφων του υπουργών και παίζεται μήνες τώρα προστέθηκε άλλο ένα επεισόδιο με το βιβλίο που εξέδωσε ο Βαρουφάκης με διηγήσεις, επεισόδια και παρασκήνια από την περίοδο αυτή και με τις δηλώσεις του Π. Λαφαζάνη για σχέδιο που εκπόνησε ο ίδιος και προέβλεπε υπαγωγή της Τράπεζας της Ελλάδας στην κυβέρνηση, έκδοση άλλου νομίσματος, δραχμή, δάνειο από τη Ρωσία και πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα, αν η χώρα βρισκότανε εκτός ευρωζώνης.

Αφορμή ήθελε η ΝΔ, άρπαξε την ευκαιρία, προχώρησε στην έκδοση νέων ανακοινώσεων με στόχο την παραπληροφόρηση, και τον αποπροσανατολισμό, όπως νομίζει, του λαού πάνω στον κίνδυνο που υπήρχε το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ να οδηγούσε τη χώρα εκτός ευρώ και ΕΕ. Μόνο που η ΝΔ δεν κατάλαβε, απ’ ότι φαίνεται, ότι ο λαός λίγη προσοχή δίνει σ’ όλα αυτά μπροστά στα τεράστια προβλήματα που του φόρτωσαν όλες οι κυβερνήσεις και τα μνημονιακά κόμματα     και σ’ αυτά που έρχονται από το 4ο μνημόνιο και την επερχόμενη συμφωνία με το ΔΝΤ για την συμμετοχή του τελευταίου στο ελληνικό πρόγραμμα αφενός και αφετέρου ότι παρήλθε ο καιρός που η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία έβλεπε την ΕΕ σαν σιγουριά και ασφάλεια. Σήμερα ο μισός και περισσότερος πληθυσμός τάσσεται εναντίον της ΕΕ, άρα δεν συγκινείται από παρόμοια σήριαλ.

Υπήρξε πράγματι πιθανότητα η κυβέρνηση το 2015 να οδηγήσει τη χώρα σε ρήξη με την ΕΕ και να βγει από το ευρώ και εν πάσει περιπτώσει αυτό το σήριαλ που αποσκοπεί;

Όποιος παρακολουθούσε στοιχειωδώς την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 ήταν βαθιά πεισμένος ότι δεν είχε καμία πρόθεση να αμφισβητήσει τον ευρωενωσιακό προσανατολισμό της χώρας και κατά κανένα τρόπο τα συμφέρονται και τα προκλητικά προνόμια του κεφαλαίου.

Όταν στις εκλογές του Μάη του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση με 17% και στις επόμενες εκλογές μέσα σε ένα  μόλις μήνα πήγε στο 27%, το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε και η ΝΔ δέχτηκε μεγάλα πλήγματα, αντιλήφθηκε πλέον ότι ο δρόμος για την κυβέρνηση ήταν ανοικτός. Τροποποίησε αμέσως την ρητορική και τις θέσεις του, η ηγετική ομάδα προχώρησε στον απόλυτο έλεγχο του κόμματος μέσω της διάλυσης των τάσεων και ομογενοποίηση του σε ένα ενιαίο κόμμα για να υποταχθεί κάθε διαφορετική φωνή και κάθε πιθανή αντίσταση, ανοίχθηκε για συμμαχίες ή τουλάχιστον για εξασφάλιση ανοχής στο ΣΕΒ και τα μεγάλα μονοπωλιακά συγκροτήματα της χώρας, οργάνωσε ταξίδια και συναντήσεις στις Βρυξέλλες και Βερολίνο με στόχο να δώσει τις ανάλογες διαβεβαιώσεις και να δεσμευτεί, έκανε τα γνωστά ταξίδια στις ΗΠΑ και άνοιξε διαύλους επικοινωνίας με την κυβέρνηση και το αμερικάνικο κατεστημένο. Πέρα από όλα τ’ άλλα δεν είναι δυνατόν ΗΠΑ και ΕΕ να μην έθεσαν στις συναντήσεις αυτές τα κεντρικά προβλήματα τα σχετικά με την Ελλάδα που τους απασχολούσαν και να μην πήραν τις ανάλογες διαβεβαιώσεις. Οι ΗΠΑ την διεύρυνση της αξιοποίησης της βάσης της Σούδας και άλλων στρατιωτικών εγκαταστάσεων, τη σύσφιξη των δεσμών της χώρας πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών με τις ΗΠΑ και μάλιστα από μια «αριστερή» κυβέρνηση. Οι δε ευρωπαίοι προφανώς ζήτησαν ρητή δέσμευση για την συνέχιση την μνημονίων, και την διασφάλιση των συμφερόντων των κρατών και των μονοπωλίων τους στην Ελλάδα και την υποταγή της χώρας ως το μακρινό μέλλον.

Συνειδητά ο κ. Τσίπρας έκανε αυτές τις κινήσεις και απολύτως φυσιολογικά Ευρωπαίοι και Αμερικανοί ησύχασαν, αν είχαν κάποιες ανησυχίες. Σε κανένα τουλάχιστον κομμουνιστή και αριστερό, αλλά και στην μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα στους απλούς ανθρώπους δεν έμεναν αμφιβολίες ποια πολιτική θα ακολουθούσε όταν θα ερχόταν στην κυβέρνηση. Άλλωστε αυτό λεγόταν και γράφονταν κατά κόρο από πολλές πλευρές. Δεν γνωρίζουμε αν οι συναγωνιστές της Αριστερής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ είχαν αυταπάτες, αν κάτι τέτοιο μαρτυρά το σχέδιο που εκπόνησε ο Π. Λαφαζάνης και αναφέρει στην συνέντευξη του, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία του λαού αυταπάτες δεν έτρεφε.

Άρα για ποιο λόγο η Κυβέρνηση να εκπονήσει ένα τέτοιο σχέδιο και μάλιστα με σκοπό να το εφαρμόσει; Τέτοια σχέδια είναι από τα πράγματα αναγκασμένη να εκπονήσει και να εφαρμόσει μια κυβέρνηση που πάει για σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ και επειδή όλα αυτά που ισχυρίζεται ο Βαρουφάκης δεν είναι, τουλάχιστον εξολοκλήρου, μυθεύματα θεωρούμε   ότι οι πιθανοί λόγοι φαίνεται ότι είναι οι εξής:

Ο προφανής, να αποπροσανατολιστεί ένα τμήμα του ελληνικού λαού από τα οξύτατα προβλήματά του, να συζητεί τη Βαφουφακιάδα και όχι τα μνημόνια, κοινή ιδιοκτησία πλέον Τσίπρα, Μητσοτάκη, Γεννηματά κλπ. Θέτοντας και ανακυκλώνοντας με τέτοιο τρόπο και κινδυνολογώντας σχετικά με την έξοδο της χώρας από την ΕΕ αφενός μεν η ΝΔ ευελπιστεί να συσπειρώσει τον κόσμο της, να συμπιέσει άλλα κόμματα του αστικού χώρου και μαζί να προσελκύσει ένα τμήμα «νοικοκυραίων» που στήριξαν άλλους κομματικούς σχηματισμούς ή δεν πήγαν στην κάλπη, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να ενοχλείται από αυτές τις «αποκαλύψεις» γιατί όλοι γνωρίζουν πλέον, έδωσε εξετάσεις και πέτυχε με ψηλό βαθμό και η επίθεση της ΝΔ τον βοηθάει να συσπειρώσει ένα σημαντικό τμήμα της βάσης του που έχει μετακινηθεί στο χώρο των αναποφάσιστων. Συνολικά στόχος είναι να καμφθούν τα αντιΕΕ αισθήματα του λαού, να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέραν των μνημονίων και να παρεμποδιστεί η τάση ανάκαμψης των αγωνιστικών διαθέσεων του λαού και του λαϊκού κινήματος.

Η κατηγορία που απευθύνει η ΝΔ για ανευθυνότητα και έλλειψη σοβαρότητας εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ και του Α. Τσίπρα δεν έχει βάση. Δεν μπορεί να εξηγηθεί με τέτοια επιχειρηματολογία η όλη συζήτηση για εναλλακτικό σχέδιο όταν και αν η χώρα θα βρισκόταν εκτός ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταλήξει για το δρόμο που θα ακολουθούσε, αλλά φαίνεται ότι άφηνε να αιωρούνται όλα αυτά για να ικανοποιεί την αριστερή τάση του κόμματός του και το ριζοσπαστικό τμήμα των ψηφοφόρων του και θεωρούσε αφελώς ότι οι φήμες αυτές θα έφθαναν στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες και θα συνέβαλαν να πετύχει η κυβέρνηση ένα λιγότερο επώδυνο συμβιβασμό. Αυτό πράγματι ήταν μέγιστη αφέλεια όταν ο συσχετισμός δύναμης ήταν συντριπτικός εις βάρος της κυβέρνησης και είχε δείξει έμπρακτα ότι η πορεία που θα ακολουθούσε ήταν ευρώ και ξερό ψωμί.

Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές και αφού αντιπαράθεση επί των ουσιαστικών λαϊκών προβλημάτων τα μνημονικά κόμματα αδυνατούν να κάνουν αφού στέκουν στην ίδια πλευρά των ταξικών συμφερόντων τόσο θα εντείνονται οι συγκρούσεις πάνω σε δευτερεύοντα ή και παραπλανητικά ζητήματα. Ήδη είναι σε εξέλιξη κάμποσα σήριαλ πέραν της Βαρουφακιάδας. Το σήριαλ της «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης που ο ένας κατηγορεί τον άλλον ότι προσπαθεί να την χειραγωγήσει και ότι αυτή παίρνει θέση στα πολιτικά και κομματικά ζητήματα ενώ δεν θα έπρεπε, το μεγάλο σήριαλ των σκανδάλων που είναι υπαρκτότατο αλλά ποτέ κανένα σημαντικό σκάνδαλο δεν διαλευκάνθηκε και απ’ ότι φαίνεται δεν θα διαλευκανθεί, το σήριαλ των εξεταστικών για τόσα και τόσα θέματα που η Βουλή αποφασίζει κλπ.

Στις προσπάθειες αποπροσανατολισμού του λαού η απάντηση δεν είναι η εμπλοκή σ’ αυτές και η επιχειρηματολογία τι έκανε και τι δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ κλπ, αλλά το ξεσκέπασμα των επιδιώξεων και των σχεδίων όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων και μηχανισμών, η ανάδειξη των αιτιών των τεράστιων λαϊκών προβλημάτων και η ανάπτυξη του κινήματος και των αγώνων εναντίον των μνημονίων και των πολιτικών δυνάμεων της χώρας που τα υπηρετούν, εναντίον της πολιτικής της ΕΕ με κατεύθυνση την αποδέσμευση, εναντίον της πλήρους παράδοσης της χώρας στο πολυεθνικό κεφάλαιο, εναντίον των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολέμων που όλο πλησιάζουν στην γειτονία μας και που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η χώρα μας συμμετέχει στην ιμπεριαλιστική συμμαχία εναντίο των λαών.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας