Εργατικός Αγώνας

Για τη φωτιά στο Μάτι

Η πρόσφατη φωτιά στο Μάτι Αττικής συγκλόνισε κυριολεκτικά την ελληνική κοινωνία. Δεν ήταν μόνο ο μεγάλος αριθμός των νεκρών που οι στάχτες τους έπεσαν στη ψυχή της και θα περάσουν χρόνια για να φύγουν, αλλά και ο τρόπος που χάθηκαν οι περισσότεροι. Η Αργυρά Ακτή άφησε ανεξίτηλα μαύρα χρώματα στις μνήμες μας, που δεν μπορούν να σβύσουν, όσα κι αν ειπωθούν από τους υπεύθυνους. Η γεωγραφική θέση της φωτιάς, σε οικιστική περιοχή, δίπλα από την πρωτεύουσα της χώρας, ανάμεσα στο δεύτερο μεγάλο λιμάνι της Αττικής και την ιστορική πόλη του Μαραθώνα, επηρέασε αλλά και τρόμαξε την κοινωνία ακόμη περισσότερο.

Είναι βέβαιο, ότι η συγκεκριμένη φωτιά επηρέασε και τη γενικότερη κατάσταση της χώρας, καθώς εξελίχθηκε λίγο πριν την «προγραμματισμένη έξοδο» από τη μνημονιακή κατάσταση. Σίγουρα άλλαξε πολλά από τα σχέδια της κυβέρνησης, ακύρωσε τις φιέστες που ετοίμαζαν και βέβαια ανάγκασε τους κυβερνώντες να καταφύγουν σε μια σειρά δικαιολογιών, που εύκολα μπορούν να χαρακτηρισθούν αστείες και ψευδείς, αλλά κυρίως επικίνδυνες. Ήταν η πλέον «πολιτική» φωτιά των τελευταίων χρόνων. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε μεγάλη παρέλαση ειδικών και μη σε όλα τα είδη ΜΜΕ, με αναλύσεις, μεγάλες «αλήθειες», μικρά ψέμματα έως μυθεύματα, αποπροσανατολισμούς, μεταθέσεις ευθυνών, ακατάσχετη μπουρδολογία, ασυναρτησία και αοριστία, συγκαλύψεις και γενικά μία προσπάθεια η μπάλα να μεταφερθεί σε άλλο γήπεδο.

Στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού και μετάθεσης των αιτίων του προβλήματος που πρωτοστάτησε η κυβέρνηση, λειτουργώντας με σχεδιασμό για να κερδίσει χρόνο, χρησιμοποίησε διάφορες δικαιολογίες, ψέμματα, προφάσεις, υποσχέσεις και υπεκφυγές, την ώρα που οι ευθύνες της είναι εμφανείς και μόνο δικές της και η ευαισθητοποίηση του κόσμου καυτή. Προσπάθεια να μη συζητηθεί η εφαρμοζόμενη και ασκούμενη δασική πολιτική εντός του υφιστάμενου αντι-δασικού νομοθετικού πλαισίου, που αντιμετωπίζει τη δασική γη ως αγοραίο εμπόρευμα στο βωμό της κερδοφορίας. Τα δάση και οι δασικές γαίες διαχρονικά αποτελούν πολύ φθηνά φιλέτα για την «αναπτυξιακή» εκμετάλλευση και την συνεχή αύξηση-μεγιστοποίηση του κέρδους των μεγάλων επιχειρήσεων. Ένα νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο παραδοσιακά λειτουργεί ευνοϊκά στην κατεύθυνση της καταπάτησης της Δημόσιας Δασικής περιουσίας και που η σημερινή κυβέρνηση, έχει φροντίσει στα τρία μόλις χρόνια εξουσίας να το εμπλουτίσει, σε αντίθεση βέβαια με όσα υποστήριζε στο παρελθόν.

Ένα άθλιο εργαλείο προπαγάνδας που χρησιμοποιήθηκε για τη μετάθεση των ευθυνών, ήταν αυτό της ευθύνης των ανθρώπων που κάηκαν, αφού δεν έπρεπε να χτίσουν εκεί που… έχτισαν. Μάλιστα, το επιχείρημα αυτό, το «έριξε» στη συζήτηση υπουργός, που θα έπρεπε να ελέγχεται για την κατοικία του σε δασική καταπατημένη έκταση, στην ακριβότερη περιοχή της χώρας. Έτσι, το όλο πρόβλημα μεταφέρθηκε έντεχνα από την κυβέρνηση στα αυθαίρετα, που θα πρέπει να κατεδαφισθούν, ώστε να μην καίγονται άνθρωποι στις επόμενες φωτιές, για να μην ανοίξει η όποια συζήτηση για όλο το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο.

Το μεγαλύτερο επίτευγμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην κατεύθυνση του εμπλουτισμού του αντι-δασικού νομοθετικού πλαισίου, είναι η «ανακάλυψη» των οικιστικών πυκνώσεων. Μία ανακάλυψη, που ξέφυγε τόσα χρόνια απο τους προηγούμενους προστάτες των δασών, αυτούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Μία έννοια «μάσκα» θα έλεγε κανείς, χρώματος σταχτί και περιμετρικά ιώδους, καθώς κρύβει την πραγματικότητα με μια απροσδιόριστη αοριστία, την οποία προσπαθούν τώρα με διάφορες ομάδες εργασίας να της δώσουν συγκεκριμμένη ταυτότητα, σχετικά με τον τρόπο που θα νομιμοποιηθούν οι αυθαιρεσίες, που τόσα χρόνια με την ευλογία τους πραγματοποιούνται, αλλά και να ξεπεράσουν την εμφανή αντισυνταγματικότητα της. Μάλιστα, έχουν συστήσει «Ομάδα Εργασίας με έργο το σχέδιο νομοθετικής ρύθμισης για την περιβαλλοντική και πολεοδομική διαχείριση των περιοχών οικιστικών πυκνώσεων» με τις υπογραφές των υπουργών Περιβάλλοντος, αυτών που τώρα διαλαλούν τις κατεδαφίσεις των αυθαιρέτων και την εφαρμογή φιλοπεριβαλλοντικής πολιτικής!

Είναι ξεκάθαρο χωρίς καμία αμφισβήτηση ότι «Οικιστική πύκνωση είναι η νομιμοποίηση της υφιστάμενης αυθαιρεσίας στα δάση και τις δασικές εκτάσεις». Αυτή είναι η μεγάλη συνεισφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην προστασία των δασών και… στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής που επικαλείται και που θέτει ως στόχο στην υπό διαβούλευση δασική στρατηγική της.

Οι μπουλντόζες μάλιστα τις τελευταίες ημέρες έπιασαν δουλειά, γκρεμίζοντας κάποια αυθαίρετα, αλλά κυρίως μετατοπίζοντας το πρόβλημα. Γιατί ποιος μπορεί να πεισθεί ότι θα λυθεί το πρόβλημα με την κατεδάφιση κάποιων αυθαίρετων κατασκευών, όταν η μήτρα που γεννάει τις αυθαιρεσίες αντί να καταστραφεί, ενισχύεται; Ας θυμηθούμε στο σημείο αυτό, ότι πέρασε ήδη ένας χρόνος και τα επικίνδυνα οικήματα από τον περσινό σεισμό στη Μυτιλήνη, δεν έχουν ακόμη κατεδαφισθεί με ότι αυτό συνεπάγεται για τους κατοίκους της περιοχής, τη δημόσια υγεία, την καθημερινότητα τους. Από την άλλη, τρέχουν να δείξουν την αποφασιστικότητα και την αποτελεσματικότητα αυτού του κράτους στις κατεδαφίσεις…

Πρόσφατα, άνοιξε άλλος ένας κύκλος αποπροσανατολισμού των αιτιών που δημιουργούν αυτές τις καταστάσεις, πέρα από τα αυθαίρετα. Είναι η συζήτηση για την μεταφορά της δασοπυρόσβεσης απο την Πυροσβεστική στη διαλυμένη -στην κυριολεξία από έμψυχο δυναμικό- Δασική Υπηρεσία. Τεράστιο θέμα, με πολλές διακλαδώσεις και εξαρτήσεις, που θα έπρεπε να αποτελεί καλά μελετημένο και τεκμηριωμένο τμήμα ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την ορθολογική διαχείριση και προστασία των δασών στα πλαίσια της αειφορίας, όπως αποκαλείται. Ορθολογική δασική διαχείριση χωρίς πιστώσεις όμως δεν μπορεί να υπάρξει και είναι μόνο λόγια και παχιές κουβέντες για πρόσκαιρη κατανάλωση, καθώς είναι πλέον γνωστό, αποδεδειγμένο και αναμφισβήτητο, ότι μεταπολεμικά καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει διαθέσει την απαραίτητη και αναγκαία για τα δάση χρηματοδότηση. Τα αποτελέσματα της χρηματοδότησης στα δάση είναι μακροπρόθεσμα, ενώ οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα «σχεδιάζουν» (με ερωτηματικό!) το πολύ σε βάθος τετραετίας.

Τη συζήτηση αυτή, καταθέτοντας και σχετικό κείμενο, είχαν την πρωτοβουλία να την ανοίξουν κυρίως δασολόγοι, την οποία και ονόμασαν «Πρωτοβουλία για τα δάση». Πρωτεργάτες αυτής της πρωτοβουλίας, είναι συνδικαλιστές (πρώην και νυν) που υπηρετούν πιστά και με αυταπάρνηση για πολλά χρόνια τον δικομματισμό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κι από κοντά έρχονται και τα στελέχη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είτε στα συνδικαλιστικά όργανα των δασολόγων, είτε στο Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, είτε βέβαια διορισμένοι σε κυβερνητικές θέσεις ευθύνης. Μαζί τους Πανεπιστημιακοί και Ερευνητές (που ζητάνε ως συνήθως να… αξιοποιηθούν), πρώην και νυν κεντρικά στελέχη της Δασικής Υπηρεσίας που μερικοί απο αυτούς για πολλά χρόνια στο παρελθόν -αλλά και σήμερα- είναι εμπνευστές και στυλοβάτες της εφαρμοζόμενης δασικής νομοθεσίας και πολιτικής, συμμετέχοντας μάλιστα και στις διαμορφούμενες ρυθμίσεις για τις οικιστικές πυκνώσεις, στη δασική στρατηγική κλπ, ελεύθεροι επαγγελματίες που διαφήμιζαν στα αποκαϊδια του παρελθόντος στην ίδια περιοχή εξειδίκευση στους αποχαρακτηρισμούς δασών και άλλοι, που με την ασκούμενη δασική πολιτική, βιοπορίζονται με μελέτες δεκάδων εκατομυρίων ευρώ, που θα έπρεπε να υλοποιούνται απο το Δημόσιο, στελέχη της ΛΑΕ που παράλληλα ασκούν ως διορισμένοι απο την κυβέρνηση εξουσία και πολιτική και βοηθούν στο μοίρασμα αυτών των μελετών. Εντύπωση προκαλεί η συνυπογραφή στελέχους του ΚΚΕ, που ενώ πρόσφατα σε δημόσιες τοποθετήσεις και ομιλίες του για τις φωτιές έδειχνε τις πραγματικές αιτίες και τους ενόχους, τώρα τσουβαλιάζεται σε αυτήν την πρωτοβουλία….

Στο κείμενο που κυκλοφόρησαν, γίνεται επιγραμματική και επιφανειακή αναφορά στη λανθασμένη επικέντρωση της Πολιτείας στην αυθαίρετη δόμηση και επισήμανση ότι η δασική νομοθεσία ευνοεί τους καταπατητές, αλλά κυρίως εστιάζεται στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Είναι χαρακτηριστικό, ότι από τις συνολικά 14 προτάσεις που απευθύνουν στην κυβέρνηση και στην κοινωνία, ΚΑΜΜΙΑ δεν αναφέρεται στην ανάγκη αλλαγής του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου. Ούτε καν χρησιμοποιείται η μοντέρνα και καμουφλαρισμένη έκφραση σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως συνηθίζεται, αυτή του εκσυγχρονισμού… της νομοθεσίας.

Όσα μέσα και να χρησιμοποιηθούν, είναι βέβαιο ότι τα γεγονότα αυτά δεν ξεχνιούνται εύκολα και οι πραγματικές αιτίες δεν μπορεί να κρύβονται στο διηνεκές. Όσα εργαλεία αποπροσανατολισμού και να χρησιμοποιηθούν, ο αγώνας του λαϊκού κινήματος θα αναδείξει τις πραγματικές αιτίες αυτής της νοσηρής, υποκριτικής και απαράδεκτης κατάστασης, θα απαιτήσει και θα επιβάλλει λύσεις και για την αλλαγή του δασικού νομοθετικού πλαισίου προς όφελος των εργαζομένων και του λαού, για την πραγματική προστασία της κοινωνίας και των δασών μας.

 

Δασοφύλακας

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας