Εργατικός Αγώνας

Η πολιτική κατάσταση και ο ρόλος των ΜΜΕ

Του Βασίλη Καλαματιανού.

Το τελευταίο διάστημα, λόγω της όξυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της πανδημίας COVID-19, φάνηκε, μέσα από την καθημερινή παρουσία σε τηλεοράσεις και εφημερίδες, ότι η χώρα διαθέτει μεγάλο αριθμό καθηγητών στον τομέα της Υγείας καθώς και διεθνολόγων. Έχει επίσης και πολλούς εν αποστρατεία στρατηγούς, ναυάρχους πτεράρχους.

Η επιστημονική κατάρτιση και επάρκεια όλων αυτών δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και μάλιστα χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση. Ωστόσο, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι για τόσο σοβαρά ζητήματα δεν ακούστηκαν, δεν διατυπώθηκαν διαφορετικές γνώμες ή, ορθότερα, ουσιαστικά διαφορετικές γνώμες αλλά ούτε και ερωτήματα από τους δημοσιογράφους που να οδηγούν σε άλλες πλευρές, να στριμώχνουν.

Ας αναφερθούμε στη χρήση της μάσκας. Τον Μάρτη, από την αρχή της πανδημίας, ο κύριος Τσιόδρας και όλοι οι άλλοι επιχειρηματολογούσαν ότι δεν χρειάζεται η μάσκα, αντίθετα μπορεί να προκαλέσει ζημιά. Την ίδια στιγμή, στη Γιουχάν και στη Σεούλ όλοι κυκλοφορούσαν με μάσκες. Δεν τέθηκε ούτε μια φορά το ερώτημα «γιατί εκεί φοράνε μάσκες;». Τώρα γνωρίζουμε ότι οι τότε διαβεβαιώσεις και κατευθύνσεις δινόταν επειδή δεν υπήρχαν μάσκες. Τώρα για το ίδιο ζήτημα γίνεται λόγος για χρήση μάσκας στα σχολεία, ποιοι πρέπει να φοράνε και ποιοι όχι, από ποια ηλικία θα τη φοράνε, αν θα πρέπει να γίνεται μάθημα με βάρδιες ή όχι κλπ. Δεν είπε κανείς ότι πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη, δηλαδή να μην υπάρχουν πάνω από 20 μαθητές ανά τμήμα. Κάνοντας τις παραπάνω αναφορές δεν μειώνουμε την προσφορά κανενός στις μονάδες Υγείας, τα νοσοκομεία, τα εργαστήρια κλπ.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η ενημέρωση για όλα αυτά κινείται στα πλαίσια της κυβερνητικής πολιτικής, την στηρίζει. Είναι χαρακτηριστικό ότι από όλους τους παράγοντες ένας έκανε διαφορετική προσέγγιση από τα κυβερνητικά αφηγήματα και αναγκάσθηκε να παραιτηθεί. Πρόκειται για τον ναύαρχο Διακόπουλο, σύμβουλο του πρωθυπουργού για ζητήματα εθνικής ασφάλειας. Τι είπε; Είπε ότι «έρευνες έγιναν, ας μην κοροϊδευόμαστε».

Κατευθυνόμενη «ενημέρωση»

Η προσπάθεια κατευθυνόμενης ενημέρωσης, μέσα από την απόκρυψη ή διαστρέβλωση γεγονότων, ούτε ανακαλύφθηκε ούτε χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τον Κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο φαινόμενο ή, καλύτερα, για μια προσπάθεια των πιο ισχυρών κρατών, μέσα από την ενημέρωση από ελεγχόμενα ΜΜΕ, να διαμορφώνουν και να χειραγωγούν την κοινή γνώμη. Πρόκειται για ένα πολύ σύνθετο ζήτημα που σχετίζεται με την παραγωγή των ειδήσεων, της επεξεργασία και τη μετάδοσή τους. Είναι ένα πλέγμα, ένα σύστημα επεμβάσεων στις συνειδήσεις των λαών προκειμένου να εξασφαλίζονται τα συμφέροντα των κρατούντων, κρατών και ιδιωτών. Σε παγκόσμια κλίμακα κυριαρχούν τα ευρωατλαντικά: το Reuters, το BBC, το Associated Press, αλλά και κολοσσοί της τεχνολογίας όπως η Apple, η Microsoft, το Facebook, η Google. Διευκολύνουν τις παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών κρατών ενάντια σε χώρες και κυβερνήσεις, δαιμονοποιούν μη αρεστές χώρες, όπως τη Βόρεια Κορέα, το Ιράν, τη Συρία, τη Βενεζουέλα και τώρα τη Λευκορωσία. Δεν τους αρέσουν ηγέτες όπως ο Άσαντ, ο Μαδούρο, ο Λουκασένκο. Παρεμβαίνουν ωμά σ’ αυτές τις χώρες.

Φυσικά οι εξελίξεις δεν είναι μονόδρομος. Και στον τομέα της ενημέρωσης αναπτύσσονται και άλλες δυνάμεις. Η Ρωσία όπως και η Κίνα έχουν τις δικές τους «μηχανές αναζήτησης». Η Κίνα, με το Δίκτυο 50, προηγείται των ΗΠΑ ενώ οι εταιρίες Huaweiκαι ZTE είναι από τις καλύτερες στο είδος τους. Το 2,1% του κινεζικού ΑΕΠ διατίθεται στην τεχνολογική έρευνα. Η Κίνα είναι δεύτερη στη λίστα με τις περισσότερες αιτήσεις για κατοχύρωση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας με στόχο να εξελιχθεί σε κορυφαίο κέντρο τεχνητής νοημοσύνης.

Εκτιμώντας τις παραπάνω αναφορές, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι πραγματοποιούνται βαθιές ριζικές αλλαγές σε παγκόσμια κλίμακα. Το κέντρο βάρους των οικονομικών και τεχνολογικών εξελίξεων δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ και η Ευρώπη, η Ασία είναι ένας εξ ίσου ισχυρός πόλος. Αυτό δίνει δυνατότητες σε λαούς και κράτη να απελευθερώσουν τις πολιτικές τους, να γίνουν πολυδιάστατες.

Στη χώρα μας το πολιτικό-οικονομικό σύστημα αγνοεί τις όποιες αλλαγές, παραμένει σταθερά προσηλωμένο στο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», τον ευρωμονόδρομο και την αμερικανοδουλεία. Οι πηγές ενημέρωσης είναι αντίστοιχου προσανατολισμού. Μια ματιά στο ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες των βασικών τηλεοπτικών σταθμών και εφημερίδων αρκεί για να φανεί καθαρά η εικόνα των συμφερόντων που υπηρετούν. Στηρίζουν τα πιο πιστά κόμματα και κυβερνήσεις αυτής της πολιτικής, παίρνουν αντίστοιχα ανταλλάγματα και οφέλη.

Με βάση αυτά τα δεδομένα πρέπει να εκτιμάμε την κατάσταση και τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μπολιασμένες με αρκετό εθνικισμό φραστικά από ελληνικής πλευράς και επεκτατισμό στην πράξη από πλευράς Τουρκίας.

Η αντιμετώπιση των τουρκικών ενεργειών

Για μεγάλο διάστημα η κυβέρνηση παραπλανούσε το λαό λέγοντας ότι «όσα λέει ο Ερντογάν είναι για εσωτερική κατανάλωση», ότι «η Τουρκία είναι απομονωμένη», ότι «η Ελλάδα δεν είναι μόνη, έχει ισχυρούς συμμάχους». Παρουσίαζε και παρουσιάζει στρατιωτικές ασκήσεις αμερικανικών και ελληνικών δυνάμεων και την παρουσία αεροπλανοφόρων με τρόπο που να εμφανίζεται ως ενίσχυσή της έναντι της Τουρκίας. Αλλά και όταν στις 27 Νοέμβρη 2019 υπεγράφη το τουρκο-λυβικό σύμφωνο, η κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι αυτό δεν έχει καμιά ισχύ. Αργότερα βέβαια στις συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο υποχρεώθηκε σε υποχωρήσεις που σχετίζονται με μειωμένη επήρεια ή με καθόλου υπολογισμό επήρειας ελληνικών νησιών αλλά και με την παραχώρηση αλιείας στην Ιταλία -ακόμα και εντός χωρικών υδάτων- με το αστείο επιχείρημα ότι οι Ιταλοί ψάρευαν κόκκινη γαρίδα που δεν θέλουν οι Έλληνες ψαράδες, ζήτημα με το οποίο συμφώνησε και ο Μ. Βορίδης.

Τελευταίες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης είναι ότι θα κάνει ό,τι είναι αναγκαίο αν παραβιασθούν από την Τουρκία τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Όμως περισσότερες από δέκα μέρες το Oruc Reis περνοδιαβαίνει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα με πλήρη παρέαση (ρυμούλκηση καλωδίων) αλλά η κυβέρνηση «διαβεβαιώνει» ότι δεν κάνει έρευνα.

Οι ισχυρές συμμαχίες δεν έχουν αποδειχθεί. ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ δεν παίρνουν μέτρα εναντίον της Τουρκίας, αλλά για τη Λευκορωσία παίρνουν, μαζί και ο Κ. Μητσοτάκης. Από τη συνάντηση Μακρόν-Μέρκελ φαίνεται πως, παρά τις διαφοροποιήσεις, οι δυο χώρες σπρώχνουν για διάλογο. Είναι άγνωστο αυτή τη στιγμή αν θα γίνει, πότε και με ποια ατζέντα. Δύο πράγματα θα σημειώσουμε: α) Μετά από κάθε ένταση πραγματοποιούνταν μια συμφωνία για να λήγει η ένταση χωρίς να λύνονται τα προβλήματα. Το 1976 το Πρωτόκολλο της Βέρνης, το 1987 του Νταβός, το 1996 της Μαδρίτης, το 1999 του Ελσίνκι. Το 2002 άρχισαν διερευνητικές επαφές για την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο, Δεν ήταν στην ατζέντα η ανατολική Μεσόγειος και το Καστελόριζο. Σε 55 συναντήσεις μέχρι το 2013 δεν σημειώθηκε πρόοδος. Το 2016 διακόπηκαν. β) Τις τελευταίες μέρες φαίνεται μια διαφοροποίηση του Κ. Μητσοτάκη. Ενώ πάντα γινόταν λόγος για υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ, υπήρξαν δηλώσεις ότι ο διάλογος θα γίνει αν η Τουρκία αποσύρει το Oruc Reis και τις απειλές. Είναι καθαρό ότι από την πλευρά της ΕΕ, της γερμανικής προεδρίας, του ΝΑΑΤΟ και των ΗΠΑ ασκούνται πιέσεις λιγότερο ή περισσότερο και στις δυο πλευρές. Δεν τους ενδιαφέρει η κατάληξη, το περιεχόμενο της συμφωνίας.

Εμείς λέμε «ναι» σε συμφωνία χωρίς υποχωρήσεις και παραχωρήσεις. Λέμε ότι χρειάζεται πλήρης και αντικειμενική ενημέρωση του ελληνικού λαού. Θεωρούμε επίσης ότι συμφωνία που να λύνει συνολικά τα προβλήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν θα υπάρξει στην παρούσα φάση.

Κάποιες αντιπολιτευόμενες στην κυβέρνηση πολιτικές δυνάμεις κάνουν λόγο για «έλλειμμα εθνικής στρατηγικής», δηλαδή πως η υπάρχουσα με ΝΑΤΟ και ΕΕ θέλει συμπλήρωμα. Αυτό βέβαια είναι «μία απ’ τα ίδια».

Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι ένας νέος προσανατολισμός εξωτερικής πολιτικής και συμμαχιών. Να σταματήσουν τα παράξενα: η Ελλάδα να πολεμάει όσους αντιστέκονται στην Τουρκία και να υποστηρίζει όσους συντάσσονται με αυτή. Να βάζει εμπάργκο σε χώρες που στηρίζουν τις ελληνικές θέσεις σε Αιγαίο, Κύπρο και ανατολική Μεσόγειο.

Παραπέρα απαιτείται επέκταση χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια με ταυτόχρονη εξασφάλιση και οριοθέτηση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας με καταγγελία ή αγνόηση των συμφωνιών της Μαδρίτης και του Ελσίνκι.

 

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας