Εργατικός Αγώνας

Και τώρα δεν είναι αργά για το μέτωπο

Γράφει ο Τάκης Παπακωνσταντινόπουλος.

Οι συνθήκες είναι αναμφίβολα δύσκολες και η ανάγκη άμεσης και αποτελεσματικής αντίδρασης επιτακτική. Η προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος λόγω υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου με την καταστροφή κεφαλαίου πρώτα στις οικονομικά ασθενείς χώρες δεν αμφισβητείται ούτε από τους ίδιους τους καπιταλιστές.

Η καταστροφή κεφαλαίου υλοποιείται παντού και βέβαια στη χώρα μας με συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης με μέτρα που κατεδαφίζουν εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών που απόσπασε το εργατικό κίνημα.

Τώρα που οι κατακτήσεις αυτές παίρνονται πίσω με τόσο βάναυσο τρόπο υπάρχουν δυνάμεις στο εργατικό κίνημα ή σε πολιτικό επίπεδο να τις υπερασπιστούν; Υπάρχει προοπτική και ελπίδα ανατροπής αυτής της πολιτικής;

Και δυνάμεις υπάρχουν και δυνατότητες υπάρχουν να αποκρουστεί αυτή η πολιτική και ακόμα να ανατραπεί. Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις; Πρώτα και κύρια ο εργαζόμενος λαός που ακόμα και τα αντανακλαστικά αυτοσυντήρησής  του δεν θα τον αφήσουν απαθή. Δείγματα αγωνιστικής διάθεσης υπήρξαν άσχετα αν δεν ήταν ανάλογα των απαιτήσεων και ήταν κατά κάποιο τρόπο  αποσπασματικά χωρίς την απαιτούμενη  συνέχεια.

Πολίτικες δυνάμεις υπάρχουν και αυτές βρίσκονται στο χώρο της ευρύτερης αριστεράς που διαθέτουν τα χαρακτηριστικά εκείνα που τους καθιερώνουν στο συγκεκριμένο χώρο. Τέτοια χαρακτηριστικά είναι πρώτα και κύρια η διάθεση για αγώνα κατά του μνημονίου που προωθεί η κυβέρνηση, η απόφαση για σύγκρουση με την κυριαρχία της αστικής τάξης την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ιμπεριαλισμό.

Η δύναμη λοιπόν του λαού που παράγει τον πλούτο και οι δυνάμεις της αριστεράς θεωρητικά υπερτερούν απέναντι στην αστική τάξη που δεν μπορεί να πείσει για την αναγκαιότητα των μέτρων που καταδικάζουν το λαό στην εξαθλίωση για να διαφυλάξουν    και να αυξήσουν τα κέρδη τους. Άρα θεωρητικά μια αναμέτρηση θα είχε σίγουρο νικητή από την πλευρά αυτών που παλεύουν για το δίκιο. Όμως κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει τουλάχιστον μέχρι τώρα. Απεναντίας συμβαίνει το παράδοξο η αστική τάξη που έχει ξεμείνει από όπλα για να συνεχίζει να παραπλανεί το λαό, έχει ακόμα τον έλεγχο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποιες είναι αιτίες;

Οι αιτίες είναι πολλές και δεν είναι άσχετες με το αρνητικό παγκόσμιο περιβάλλον ιδιαίτερα μετά την ανατροπή ή την ήττα για άλλους του υπαρκτού σοσιαλισμού, αλλά υπάρχουν και ευθύνες συνολικά της αριστεράς για την κατάσταση του συνδικαλιστικού  κινήματος που επέτρεψαν στον εργοδοτικό συνδικαλισμό να χειραγωγεί για δεκαετίες  το κίνημα. Δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν και να εργαστούν για μια πλατιά συσπείρωση εργατικής τάξης, μισθωτών και μικροαστικών στρωμάτων.

Αλλά και τώρα δεν είναι αργά. Η ανάγκη δημιουργίας ενιαίου μετώπου εργατικής τάξης, μισθωτών και άλλων μη προνομιούχων εργαζομένων, μαζί με τις πολιτικές δυνάμεις που τώρα είναι κατακερματισμένες αλλά θέλουν να πάρουν μέρος στον αγώνα κατά των μνημονίων, της ΕΕ και του ιμπεριαλισμού με απώτερο στόχο τον σοσιαλισμό.

Ο τρόπος οικοδόμησης του σοσιαλισμού που δεν αποτελεί ρεαλιστικό στόχο για το άμεσο μέλλον, δεν πρέπει να αποτελέσει εμπόδιο για την δημιουργία μιας τέτοιας συμμαχίας που θα αγωνίζεται στη βάση προγράμματος για κατάργηση των μνημονίων και της άγριας λιτότητας, μονομερούς διαγραφής του χρέους, φορολογικής μεταρρύθμισης για ανακούφιση των ασθενών τάξεων, δωρεάν παιδείας, υγείας, κοινωνικής πρόνοιας κ.α.

Σε ένα τέτοιο μέτωπο έχουν θέση οι κομμουνιστές αλλά και οι αριστεροί εκείνοι που δεν θέλουν να συμβιβαστούν με την πολιτική του κεφαλαίου, αλλά να συγκρουστούν με αυτή και να ανοίξουν το δρόμο για το σοσιαλισμό. Τέτοιες συζητήσεις έχουν ήδη ξεκινήσει και συνεχίζονται με στόχο να μην μείνουν μόνο συζητήσεις αλλά να μετατραπούν σε δράση. Έτσι και στο Αίγιο ξεκινά στο άμεσο μέλλον (εντός του Ιουνίου) μια προσπάθεια αρχικά με μεγάλη εκδήλωση όπως δείχνουν τα μηνύματα από τον κόσμο, συνάντησης της  Κίνησης Κομμουνιστών-Εργατικός Αγώνας, της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, (με ανοιχτές πάντα τις πόρτες και για το ΚΚΕ αν θελήσει μα συμμετάσχει), με αντικείμενο την συγκρότηση μετώπου κομμουνιστικών και αριστερών δυνάμεων, που τώρα είναι  κατακερματισμένες με σκοπό την μάχη για την ανατροπή αυτής της καταστρεπτικής πολιτικής.

Τη μάχη αυτή κανένας δεν μπορεί να την κερδίσει μόνος του. Η ανάληψη τέτοιων πρωτοβουλιών μπορεί να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά και να πάρει Πανελλαδική διάσταση.

Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε την μοίρα αυτού του τόπου και επιβάλλεται να το κάνουμε τώρα! Δεν είναι αργά!

 

 

Ο Τάκης Παπακωνσταντινόπουλος είναι νευρολόγος. Είναι βαθύς γνώστης των προβλημάτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καθώς διετέλεσε επί σειρά ετών επικεφαλής των δημοτικών κινήσεων που στήριζε το ΚΚΕ στην περιοχή της Αιγιάλεας και δημοτικός σύμβουλος Αιγίου.

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας