1. Η εκλογή της 5ης Ιουλίου δεν είναι δημοκρατική, ούτε συνιστά δημοψήφισμα (referendum). Πρόκειται για μια αυθαίρετη και αυταρχική διαδικασία (plebiscite) που έχει σχεδιαστεί για να υποκλέψει από τους πολίτες την απάντηση που θέλει η κυβέρνηση και να ενισχύσει τη θέση της στο εσωτερικό της χώρας. Η διαδικασία δεν είναι νόμιμη και αυτό αποδεικνύεται πολιτικά και νομικά (ανεπαρκέστατη ή ανύπαρκτη δημοσιοποίηση στους πολίτες του σχεδίου συμφωνίας, ασαφές ερώτημα που τους τίθεται, ελαχιστότατος χρόνος συζήτησης και συγκρότησης των επιτροπών του Ναι και του Όχι, παραβίαση της νομοθεσίας για τους όρους διεξαγωγής δημοψηφισμάτων, η κυβέρνηση δεν λέει ποια είναι η πρότασή της μα ποια δεν είναι κοκ.). Άρα με όρους δημοκρατίας, δημοψηφίσματος και του συντάγματος, πρόκειται για μια μη νόμιμη διαδικασία με ένα μη νόμιμο αποτέλεσμα, όποιο κι’ αν είναι αυτό.
2. Η διαδικασία δεν μπορούσε να είναι νόμιμη, γιατί δεν μπορούσαν και δεν μπορούν να διεξαχθούν πραγματικό, εύνομο, δημοψήφισμα ή εκλογές, στις υφιστάμενες συνθήκες χρεωκοπίας. Είτε η κυβέρνηση πρέπει να επιβάλλει ελέγχους κεφαλαίου κλπ., οι οποίοι στην πλήρη μορφή τους θα οδηγούσαν τη χώρα εκτός ευρώ, είτε να τους επιβάλλει ατελώς ή και καθόλου, οπότε θα όδευε σε κατάρρευση. Και στις δυο περιπτώσεις θα προκαθόριζε το αποτέλεσμα της εκλογής στην μια ή την άλλη κατεύθυνση, ενώ η εκλογή θα διεξαγόταν σε καθεστώς πανικού, υστερίας, ασφυκτικών πιέσεων κλπ.
3. Ωστόσο, παραμένει το πολιτικό δεδομένο ότι η κυβέρνηση εξαναγκάζει τον λαό να επιλέξει Ναι ή Όχι σε ένα ερώτημα που αποκλειστικά η ίδια του έθεσε: Ναι σε μια μνημονιακή συμφωνία (σε ένα σχέδιο συμφωνίας) που θέλουν οι δανειστές και που θα σωρεύσει κι’ άλλα μνημονιακά ερείπια στην κοινωνία ή Όχι; Είναι αυτονόητο πως οι πολίτες με κοινή νοημοσύνη (και δίχως εγωϊστικό ιδιωτικό συμφέρον) καθώς και το “Σχέδιο Β” δεν μπορούν παρά να ψηφίσουν Όχι. Εννοείται πως, στην σύντομη προεκλογική περίοδο, εμείς προβάλλουμε το Όχι ως άρνηση όλων των μνημονίων και της μήτρας που αναπόφευκτα τα γεννά. Η μήτρα αυτή είναι οι κανόνες της ευρωζώνης, της οικονομικής και νομισματικής ένωσης. Επίσης τασσόμαστε σταθερά υπέρ της μονομερούς αθέτησης πληρωμών από την Ελλάδα. Οι ενδιαφέρουσες θέσεις του ΚΚΕ, που ισοδυναμούν όμως τεχνικά με άκυρο, καθώς και ορισμένες τάσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς υπέρ της αποχής, συνιστούν αυτοκτονία, και μάλιστα μετά την τοποθέτηση της τρόϊκας εξωτερικού υπέρ του Ναι και της εκ μέρους των Γιουνκέρ, Ολλάντ κλπ. ταύτισης του Όχι με την έξοδο από το ευρώ.
(πηγή: sxedio-b.gr)
