Από τον τακτικό αναγνώστη του Εργατικού Αγώνα Σπύρο Σαλβάνο πήραμε την παρακάτω επιστολή. Ο συντάκτης της μας καταλογίζει σκόπιμη διαστρέβλωση των θέσεων του Δ. Κουτσούμπα με στόχο να κάνουμε αντιπαράθεση για την αντιπαράθεση. Δημοσιεύουμε αυτούσια την επιστολή του συντρόφου χωρίς κανένα σχολιασμό εκ μέρους μας. Η τετράχρονη αρθρογραφία του Εργατικού Αγώνα είναι ο μόνος μας μάρτυρας πως η κριτική του είναι τουλάχιστον υπερβολική.
Με αφορμή το σχόλιο συντάκτη σας για την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα (Δ.Κ) στην Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Συνάντηση.
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε, όπως έχω σημειώσει και άλλες φορές στην ιστοσελίδα σας, ότι συμφωνούμε στην εσφαλμένη πολιτική αντίληψη που έχει το ΚΚΕ, κατά τη γνώμη μας, για το θέμα των συνεργασιών με άλλες αντικαπιταλιστικές αντιμονοπωλιακές δυνάμεις, στη συγκρότηση μετώπου για την αντιμετώπιση της λαίλαπας που πλήττει σήμερα τους εργαζόμενους της χώρας μας. .
Από το σημείο αυτό, όμως, έως το να γράφουμε άρθρα-απόψεις απλώς για να κάνουμε αντιπαράθεση με το ΚΚΕ, να κάνουμε την τρίχα τριχιά και να μη λαμβάνουμε υπ’ όψιν, ηθελημένα ή αθέλητα, όλη τη δομή της ομιλίας του κρινόμενου αλλά και τις καταγγελίες από μέρους του για τους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς και την ευθύνη που έχουν στα θέματα του πολέμου και της αποσταθεροποίησης γενικότερα, νομίζω ότι δεν συμβάλλουμε στην προσπάθεια δημιουργίας επαναστατικού μετώπου για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, την έξοδο από την ΕΕ και πιθανή κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη.
Οι αντιρρήσεις μου:
A) Πάνω στις δύο πρώτες παρατηρήσεις:
Βεβαίως και το κυρίαρχο της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας δεν είναι η θρησκεία, όμως τη δεδομένη περίοδο (μετά το Παρίσι), το κυρίαρχο που προβάλλεται από τις συντηρητικές δυνάμεις και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ είναι ακριβώς ο φανατισμός και η βαρβαρότητα των ισλαμιστών και η θρησκευτική τους ταυτότητα.
Ως προς το ποιος ξεκίνησε πρώτος και τα περί διεθνούς δικαίου η τοποθέτηση του (ΔΚ) αναφέρεται ξεκάθαρα στην ποικιλότροπη επέμβαση των ΗΠΑ, της ΕΕ, των μοναρχιών του κόλπου και της Τουρκίας, όπως και για τη χρηματοδότηση και τον εξοπλισμό της συριακής αντιπολίτευσης από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Επίσης για το θέμα της Ουκρανίας εμφατικά αναφέρεται στην εισήγηση ποιος είχε την ευθύνη στο συγκεκριμένο πολιτικό σκηνικό και κατονομάζονται ευθαρσώς οι ΗΠΑ και η ΕΕ.
Δεν αντιλαμβάνομαι συνεπώς γιατί το σχόλιο θίγει ζητήματα τα οποία έχουν σημειωθεί από τον εισηγητή (ΔΚ) και μάλιστα με ισχυρότερο πολιτικό λόγο, θα έλεγα, απ΄ αυτόν που αναγράφεται στο σχόλιο.
Β) Για το θέμα της (ΤΤΙΡ):
Kι εδώ ο σχολιαστής κατά τη γνώμη μου σφάλει, δεδομένου ότι το πρόβλημα δεν είναι αν κάποιος αστός ή ο συντηρητικός πολιτικός φορέας έχει επί μέρους επιφυλάξεις ή αντιδράσεις γι’ αυτήν. Το ζητούμενο για μας είναι να αποκαλύπτεις με τις πολιτικές σου θέσεις το χαρακτήρα αυτής της συμφωνίας, σε όφελος ποιου λειτουργεί και τα τμήματα του κεφαλαίου που εξυπηρετούνται απ’ αυτή.
Σε τελευταία ανάλυση και ο δεξιός ή ο συντηρητικός πολίτης όπως και μερικές από τις πολιτικές του δυνάμεις είναι αντιμνημονιακές ή έχουν αντίθετη άποψη, υποτίθεται, για την περικοπή μισθών και συντάξεων ή την αύξηση της φορολογίας. Αν δεν αναδείξεις όμως την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ που είναι υπεύθυνη γι’ αυτό, δε δείχνεις το στόχο και την αναγκαιότητα ανατροπής του συστήματος.
Γ) … για το λίπασμα που θρέφει το τέρας του φασισμού…:
Ιστορικά o (ΔΚ) έχει απόλυτο δίκιο. Ποιοι παρέδωσαν στο φασισμό ή σε φασίζοντα στοιχεία σε κάποιες χώρες την εξουσία; (Γερμανία 1930, Ιταλία Μουσολίνι, Ελλάδα 1967, Κύπρος 1974 και δεν γνωρίζω πόσες άλλες περιπτώσεις)
Δ) Ως προς τις τελευταίες παρατηρήσεις περί περιφερειακών πολέμων…:
Πρόκειται για πολιτικές εκτιμήσεις τις οποίες δεν μπορείς να τις αποκλείσεις ακριβώς επειδή δεν είσαι Πυθία. Όμως, ανεξαρτήτως των εκτιμήσεών που έχει ο καθένας στο θέμα της έντασης των πολέμων είναι προφανές ότι το πολεμικό κλίμα της δεκαετίας αυτής είναι εντονότερο απ’ αυτό των δεκαετιών του ’80 ή ’90.
Καταλήγοντας: Θεωρώ ότι τέτοιου είδους κριτική, διαστρέβλωσης και απόκρυψης πολιτικών θέσεων δεν αρμόζει σε κομμουνιστές, σε Μ-Λενινιστές. Οι τέτοιες αναφορές πέρα του ότι δημιουργούν τείχη σε πολλούς από τους συντρόφους του ΚΚΕ που προβληματίζονται για την πολιτική του δεν βοηθά συνολικότερα στη δημιουργία μετώπου της αριστεράς, μετώπου που θα επιδιώξει την ανατροπή.
Εξάλλου έχεις αρκετά ζητήματα ιδεολογικά και τακτικής από το 17ο Συνέδριο και μετά, για να μην πω πολύ παλαιότερα, για μία γόνιμη αντιπαράθεση αλλά πάντοτε με στόχο την εξυπηρέτηση της στρατηγικής του πολιτικού φορέα της εργατικής τάξης που δεν μπορεί να είναι άλλος από τον σοσιαλισμό.
Σπύρος Σαλβάνος
