Η «αρχή σοφίας», το μνημειώδες ποίημα του Κώστα Βάρναλη που είναι αφιερωμένο σε όσους έρποντας «φρόνιμα και ταχτικά» πάνε «με κείνον που νικά», θα έλεγε κανείς πως αποτυπώνει τη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας στην οποία κυριαρχούν «πατριδοκαταλύτες, ξένοι και ντόπιοι αλήτες».
Η εξαιρετική μελοποίηση και ερμηνεία του Θάνου Τζήκα και του Βασίλη Καραμπούζη το μετέτρεψε σε ένα εκπληκτικό τραγούδι-ύμνο των αμετανόητων και των ανυπότακτων.
Ο Εργατικός Αγώνας, όντας από τα σπάργανά του κομμάτι των αμετανόητων και των ανυπότακτων, το οπτικοποίησε ερασιτεχνικά. Και, κρατώντας τα λόγια του Λαού, το αφιερώνει σε όλους τους αμετανόητους και ανυπότακτους που καρτερούν να γυρίσει ο ήλιος και ν’ αναστηθεί η Ελλάδα της Αντίστασης και του Αγώνα. Με την αυτονόητη υπόμνηση πως «το μέλλον δε θα’ρθει από μονάχο του, έτσι νέτο σκέτο, αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς»!
Ἀρχὴ σοφίας
«Φρόνιμα καὶ ταχτικὰ
πάω μὲ κεῖνον ποὺ νικᾷ».
Ὁ ἕνας
Λίγη δροσιά, οὐρανέ μου,
καὶ χάηδεμα τ᾿ ἀνέμου,
κελάηδημα πουλιοῦ,
ξανάνιωμ᾿ Ἀπριλιοῦ!
Ἀνάσ᾿, ἀνάσα λίγη!
Χρόνια ἡ θελιὰ μᾶς πνίγει.
Λίγη χαρὰ σ᾿ ἀφτὰ
τὰ σκοτεινὰ γραφτά!
Σοῦ πήρανε, λαέ μου,
τὸ δίκιο τοῦ πολέμου
πατριδοκαταλύτες,
ξένοι καὶ ντόπιοι ἀλῆτες!
Ὁ ἄλλος
Ἂν θέλεις νὰ χαρεῖς
τὴ λεφτεριά, νωρὶς
γίνε προδότης, γίνε!
Τιμή, ντροπὴ δὲν εἶναι.
Θά ῾ναι μαζί σου οἱ νόμοι
κι ἡ πλερωμένη γνώμη!
Πέτα τὴν ἀνθρωπιά σου
κι ἀπ᾿ τὸν ἀφέντη πιάσου!
Κι ἅμα σὲ φτύνει ἀφτός,
νὰ κάθεσαι σκυφτὸς
καὶ θά ῾χεις τὰ πρωτεῖα
στὴ σάπια πολιτεία.
Ὁ λαός
Ἔξω τοῦ ἀφέντη ἁρμάδα
φυλάει, μὲ μπούκα ὀρθή,
τὸ λείψανό σου, Ἑλλάδα,
μὴν ξάφνου ἀναστηθεῖ!
