Ο Μανώλης Ρασούλης υποστήριζε ότι «οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει». Πιθανό. Το σίγουρο πάντως είναι πως στη χώρα μας οι κυβερνήσεις πέφτουνε αλλά το χάλι της ελληνικής καλαθοσφαίρισης διαρκώς κάνει καινούρια limit up. Μπάχαλο και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μπάχαλο και με κυβέρνηση ΝΔ. Ή σωστότερα, όπως λέει και πάλι ο Ρασούλης, «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν».
Αυτό που ξεκίνησε στις αρχές Φλεβάρη ως ακραία αντίδραση μιας ομάδας απέναντι «στο σύστημα» που μόνιμα (όπως υποστηρίζει) την «στήνει», 6 μήνες μετά φαίνεται πως αλλάζει εντελώς το άθλημα, όπως τουλάχιστο το ξέραμε ως τώρα. Ή, για να το πούμε σωστότερα, μεταφέρει τα αίσχη και τις παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου σ΄ ένα σπορ που ως τώρα μόνο υγεία απέπνεε, παρά την αναπόφευκτη σε συνθήκες καπιταλισμού εμπορευματοποίησή του.
Πες μου πώς φτάσαμε ως εδώ (στα σύνορα του εξωαποδώ);
Επειδή δεν είναι βέβαιο πως όλη η Ελλάδα ενδιαφέρεται ή έχει ενημέρωση για τις εξελίξεις στο χώρο, ας (ξανα)δούμε τα γεγονότα όσο πιο συνοπτικά γίνεται.
Στον ημιτελικό του ελληνικού κυπέλλου μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, που βάση κλήρωσης διεξάγεται στο ΟΑΚΑ, ορίζονται από την Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας (ΚΕΔ) διαιτητές οι Αναστόπουλος, Μάνος και Παναγιώτου, τους οποίους η ΚΑΕ Ολυμπιακός θεωρεί εχθρικούς απέναντί της (το απόλυτα σχιζοφρενικό ελληνικό παράδοξο να θεωρούν εχθρικούς κάποιους διαιτητές ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα και ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη είναι από μόνο του μια παθογένεια, αλλά δεν είναι της παρούσης).
Η τριάδα, ως να θέλει να αποδείξει τις σε βάρος της κατηγορίες, σφυρίζει αρκετά περίεργα και παρεξηγήσιμα δυναμιτίζοντας το ήδη τεταμένο κλίμα. Στο ημίχρονο κι ενώ χάνει με διαφορά 15 πόντων, η ΚΑΕ Ολυμπιακός δίνει εντολή αποχώρησης της ομάδας η οποία για την πράξη της αποκλείεται από το κύπελλο και της αφαιρούνται 2 βαθμοί από το πρωτάθλημα. Στο ΟΑΚΑ επικρατεί παροξυσμός και η χυδαιότητα «χτυπάει κόκκινο» με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο που αφήνει στον πάγκο της φιλοξενούμενης ομάδας νωπά κοτόπουλα και κόκκινα στριγκάκια για τα οποία δεν λογοδοτεί κανείς. Η ΚΑΕ Ολυμπιακός αρχίζει έναν #mexritelous ανένδοτο απαιτώντας να μη ξανασφυρίξει η τριάδα κανέναν αγώνα της ομάδας και να ορίζονται ξένοι διαιτητές μόνο στους αγώνες με τον Παναθηναϊκό. Εντελώς «συμπωματικά» η διαιτητική τριάδα δεν διασταυρώνεται με τον Ολυμπιακό το επόμενο διάστημα.
Σχεδόν ένα μήνα μετά, στον αγώνα Ολυμπιακός –Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ, η ΚΑΕ Ολυμπιακός δεν επιτρέπει στην ομάδα να αγωνιστεί γιατί δεν εισακούστηκαν οι όροι της για ορισμό ξένων διαιτητών. Το παιχνίδι κατακυρώνεται σε βάρος της και της αφαιρούνται άλλοι 6 βαθμοί.
«Συμπτώσεις» και διαμόρφωση βαθμολογίας
Στο επόμενο διάστημα «συμπωματικά» και πάλι δεν ορίζεται κανένας ανεπιθύμητος διαιτητής σε αγώνες του Ολυμπιακού, σαν κάποιοι να θέλουν να του στείλουν το μήνυμα πως εισακούστηκαν οι μισοί του όροι αλλά όχι όλοι.
Κάπου εδώ οι «συμπτώσεις» παύουν να είναι κοκκινωπές και πρασινίζουν απότομα. Στην τελευταία αγωνιστική ορίζεται διαιτητής ο Παναγιώτης Αναστόπουλος στο παιχνίδι Ολυμπιακός-Προμηθέας μετά από δημόσια «απορία»-εντολή του Δ. Γιαννακόπουλου. Η «σύμπτωση» βγάζει μάτι γιατί ο Αναστόπουλος έχει ήδη οριστεί να διαιτητεύσει αγώνα μεταξύ ξένων ομάδων και εσπευσμένα αντικαθίσταται ώστε να είναι διαθέσιμος εκεί που διακυβεύονται πάρα πολλά. Τελικά, μετά από μια επίθεση «αγνώστων» (φαινόμενο σύνηθες στο ποδόσφαιρο που επεκτείνεται ταχύτατα και στο μπάσκετ), ο διαιτητής δηλώνει κώλυμα, αντικαθίσταται και ο αγώνας του Ολυμπιακού με τον Προμηθέα διεξάγεται κανονικά. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο με τον αγώνα του Παναθηναϊκού με την Κύμη. Με προσωπική απόφαση Γιαννακόπουλου, ο Παναθηναϊκός δεν προσέρχεται και η Κύμη, παίρνοντας το ματς στα χαρτιά, σώζεται. Τελικός χαμένος από την εξέλιξη είναι το Λαύριο που υποβιβάζεται στην Α2 αν και, με βάση τη λογική των αποτελεσμάτων μέσα στα γήπεδα, είχε σωθεί. Από τον Παναθηναϊκό αφαιρούνται 6 βαθμοί, η κατάταξη των ομάδων αλλάζει έτσι ώστε να προκύψει και πάλι «σταύρωμα» Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στα play offs. Κάπου εδώ τελειώνει το (ο Θεός να το κάνει) αγωνιστικό ρεπορτάζ και αρχίζει το νομικό.
Και τώρα μιλούν οι δικηγόροι
Η ΚΑΕ Ολυμπιακός ζητά ακύρωση του ορισμού διαιτητών της τελευταίας αγωνιστικής με το επιχείρημα πως η ήδη παράτυπη ΚΕΔ δεν είχε απαρτία. Ζητά επίσης να μην επικυρωθεί η τελική κατάταξη και να μη αρχίσουν τα play offs. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν υιοθετείται. Η ΚΑΕ Ολυμπιακός, ενώ ανεμίζει το λάβαρο της εξυγίανσης από το «βρώμικο κατεστημένο», απομονώνεται από τις «μικρές» ΚΑΕ και μένει μόνη μέσα στον Ελληνικό Σύνδεσμο Ανώνυμων Καλαθοσφαιρικών Εταιριών (ΕΣΑΚΕ).
Τα play offs.ξεκινούν, ο Παναθηναϊκός διασταυρώνεται με τον Ολυμπιακό, εκείνος για τις γνωστές αιτιάσεις δεν προσέρχεται, του αφαιρούνται άλλοι 6 βαθμοί και τελικά, βάσει κανονισμών, υποβιβάζεται στην Α2. Παράλληλα, ο ΕΣΑΚΕ ως υπεύθυνος για τη διοργάνωση του πρωταθλήματος συζητά την αύξηση των ομάδων κατά 2 στην Α1 ώστε να μην υποβιβαστούν ο Κολοσσός Ρόδου (που αγωνιστικά υποβιβάστηκε) και το Λαύριο που βρέθηκε στην Α2 ελέω Παναθηναϊκού. Αυτό δεν προχωρά κι έτσι φτάνουμε στις εκλογές του Ιούλη. Κάπου εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ παραδίδει τη σκυτάλη έχοντας χάσει κύρος από αυτή την ιστορία μετά τις απόπειρες Βασιλειάδη να βρεθεί λύση και τη σκαιά αντιμετώπισή του από τον πρόεδρο της ΕΟΚ Γ. Βασιλακόπουλο και τον Δ. Γιαννακόπουλο που μετέτρεψαν τη σύσκεψη σε τσίρκο.
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η κατάσταση δεν αλλάζει
Πριν καλά-καλά ορκιστεί ο νεοδημακράτης υφυπουργός αθλητισμού, το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται. Σε συνεδρίαση του ΕΣΑΚΕ αποφασίζεται να σωθεί τελικά το Λαύριο που έτσι κι αλλιώς έπεσε άδικα και υποβιβάζονται στην Α2 ο Κολοσσός Ρόδου και ο Ολυμπιακός. Επειδή όμως ο Κολοσσός αγοράζει το ΑΦΜ του Χολαργού, η απόφαση στην ουσία τον αφήνει αδιάφορο αφού έτσι κι αλλιώς παραμένει στην Α1 και ο μόνος που υποβιβάζεται στην Α2 είναι τελικά ο Ολυμπιακός. Με άλλα λόγια, ασχέτως αν έχουν δίκιο ή άδικο στην επιχειρηματολογία ή τις ενέργειες τους, οι ερυθρόλευκοι εμφανίζονται δικαιωμένοι επικοινωνιακά όταν λένε πως τα πάντα μεθοδεύτηκαν από το «σύστημα» (ΕΟΚ, ΚΕΔ, ΕΣΑΚΕ) που ευνοεί τον αιώνιο αντίπαλο τους ώστε αυτός να παίζει χωρίς αντίπαλο (ποιος στ’ αλήθεια πιστεύει πως η ΑΕΚ, ο Άρης, ο ΠΑΟΚ ή ο συμπαθέστατος και ιδιαίτερα δυνατός Προμηθέας μπορούν να αμφισβητήσουν άμεσα την πράσινη κυριαρχία;). Επειδή όμως εδώ μιλάμε για ελληνική υπόθεση, τα πάντα είναι ρευστά και κανείς δεν παίρνει όρκο αν το ξεκίνημα του νέου πρωταθλήματος (αν και όποτε γίνει) θα βρει την Α1 και την Α2 με αυτή τη σύνθεση. Και ο παραλογισμός, που διώχνει τους υγιείς φιλάθλους από το χώρο, καλά κρατεί.
Ευθύνες Αγγελόπουλων-Γιαννακόπουλου
Σε αντίθεση με άλλους χώρους, εδώ οι υπεύθυνοι είναι πολλοί και γνωστοί. Ας τους δούμε ξεκινώντας από κείνους που, κατά την προσωπική μας γνώμη, έχουν μικρότερο μερίδιο ευθύνης πηγαίνοντας κλιμακωτά σ΄ εκείνους που συνέβαλλαν τα μέγιστα σ΄ αυτό το χάος.
Οι πρώτοι και πλέον ορατοί λοιπόν είναι οι ιδιοκτήτες των δυο μεγάλων ΚΑΕ που, στο βωμό της κυριαρχίας επί του αντιπάλου, δεν ορρωδούν προ ουδενός. Γιατί η αδικία που υφίσταται ο ένας από τον άλλον (υπαρκτή ή διογκωμένη) δεν είναι τίποτα μπροστά στις αδικίες που υφίστανται άλλες ομάδες προς όφελος και των δυο. Οι ενέργειες και τα τερτίπια τους θυμίζουν κακομαθημένα παιδιά που όταν δεν γίνεται το δικό τους είναι έτοιμα «να πάρουν την μπάλα τους» και να φύγουν. Σωστό ή λάθος έχει καταντήσει κουραστικό το «δράμα» των αδελφών Αγγελόπουλων που μάταια «πετάνε λεφτά» σε μια ομάδα «καταδικασμένη να χάνει από το σύστημα». Από την άλλη ο Δ. Γιαννακόπουλος με τον οξύ χαρακτήρα του και τις υστερικές ως απαράδεκτες αντιδράσεις του (κατάρες στην οικογένεια Σπανούλη, ευτελισμός του αθλητισμού με κοτόπουλα και στριγκάκια κλπ) περισσότερο βλάπτει την εικόνα τη δική του και της ομάδας του λειτουργώντας περισσότερο ως οπαδός παρά ως παράγοντας. Η αντίληψη του περί του αθλητισμού και του fair play δεν έχει την παραμικρή σχέση με τα ιδανικά των τεράστιων παραγόντων που διαδέχτηκε. Και οι μεν και ο δε, παγιδευμένοι στο επικοινωνιακό παιχνίδι, δεν κάνουν καμία υποχώρηση και τραβάνε το σκοινί μέχρι να σπάσει.
Ο γραφικός ΕΣΑΚΕ
Ο επόμενος υπεύθυνος για το χάλι του μπάσκετ είναι ο ΕΣΑΚΕ. Οι παράγοντες των «μικρότερων» ομάδων που τον απαρτίζουν ενδιαφέρονται να εξοικονομήσουν πόρους από διαφημίσεις και τηλεοπτικά δικαιώματα και σύρονται στο άρμα όποιας μεγάλης ΚΑΕ έχει στη δοσμένη στιγμή το πάνω χέρι. Οι αποφάσεις τους είναι αστείες και αντικρουόμενες μεταξύ τους και, με τη στάση τους στο όλο θέμα, έχουν συμβάλλει στη σύγχυση και τον ευτελισμό του αθλήματος. Μοναδική εξαίρεση που απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα είναι ο υγιέστατος οργανισμός που λέγεται ΚΑΕ Προμηθέας Πάτρας. Τόσο σε διοικητικό όσο και σε αγωνιστικό επίπεδο είναι ίσως το μόνο κίνητρο για τους τελευταίους Δονκιχώτηδες να μην γυρίσουν ακόμα την πλάτη στο σπορ.
Η ανεξέλεγκτη ΚΕΔ
Πέτρα του σκανδάλου είναι η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα ΚΕΔ. Μια επιτροπή που ξεκίνησε ως το όργανο επιβολής των ορέξεων του ισχυρότερου και κατέληξε εντελώς ανεξέλεγκτη από όλους. Επιλέγει διαιτητές με δικά της κριτήρια που δεν έχουν σχέση με τις νόρμες του αθλήματος αποκλείοντας όσους σφυρίζουν στην Euroleague, ρυθμίζει τη σύνθεσή της και τις απαρτίες της χωρίς να λογοδοτεί πουθενά. Ακόμα και με όλα τα παραπάνω, πολλά θα είχαν αποφευχθεί αν η ΚΕΔ ήταν ένας πραγματικά σοβαρός και αξιόπιστος παράγοντας του αθλήματος.
Ο ισόβιος παράγοντας
Κι επειδή πάντα το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, εκείνος που έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες είναι ο ισόβιος (όπως φαίνεται) πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (ΕΟΚ), ο Γιώργος Βασιλακόπουλος. Αντί θεσμικά να επεμβαίνει και να λύνει τα προβλήματα εν τη γενέσει τους, ο Βασιλακόπουλος αντιλαμβάνεται το άθλημα ως τιμάριο του και λειτουργεί ως τσιφλικάς που επιβάλλει τις απόψεις του με κάθε τρόπο. Βαθύτατα συγκεντρωτικός και αυταρχικός ο από κάθε άποψη πράσινος (διετέλεσε παίκτης του Παναθηναϊκού και ευνοούμενος του Α. Παπανδρέου) Βασιλακόπουλος αποφασίζει και διατάσσει για κάθε τι. Πολλές φορές οι ενέργειες του καταντούν γελοίες (όπως πρόσφατα που εγκατέλειψε τα επίσημα για να διαμαρτυρηθεί σε διαιτητή επειδή «έσφαζε» την εθνική μας ομάδα νέων, ή όταν απαίτησε και πέτυχε να κατεβούν οι φανέλες δυο ζωντανών θρύλων του αθλήματος, του Διαμαντίδη και του Σπανούλη, από τα Δύο Αοράκια στο Ηράκλειο). Ο Βασιλακόπουλος δεν μπορεί να αποτελέσει λύση στο πρόβλημα γιατί είναι ο ίδιος το πρόβλημα. Όχι μόνο στο ελληνικό αλλά στο πανευρωπαϊκό μπάσκετ, ο Βασιλακόπουλος είναι εκείνος που οξύνει την κόντρα ανάμεσα στη FIBA και τη Eurolegue τόσο σε επίπεδο συλλογικών διοργανώσεων όσο και σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Ο βοναπαρτισμός του τον εμποδίζει να ελευθερώσει το άθλημα από τον πνιγηρό εναγκαλισμό του. Θεωρεί τον εαυτό του υπεράνω ακόμα κι από τους πολιτειακούς παράγοντες (όπως έδειξε η προσβλητική άρνηση του να δει τον Γ. Βασιλειάδη, ακόμα δεν ξέρουμε πώς θα συμπεριφερθεί στον διάδοχό του). Προφανώς, όσο θα συνεχίζει να εμπλέκεται ο Γ. Βασιλακόπουλος, η κατάσταση μαθηματικά θα επιδεινώνεται. Η τελευταία προσφορά του αιώνιου παράγοντα στο σπορ που υποστηρίζει πως αγαπά πρέπει να είναι απλά η αποχώρηση του από αυτό. Εκτός αν όλοι οι εμπλεκόμενοι πιστεύουν πως μετά απ’ αυτόν υπάρχει το χάος και κανείς δε μπορεί να καλύψει το κενό του.
Η πολιτεία θέλει;
Αφήσαμε τελευταία την πολιτεία επειδή είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση. Χωρίς να είναι ο κατεξοχήν υπεύθυνος, οφείλει να προστατεύσει το άθλημα που απαξιώνεται. Στο κάτω κάτω, όσο κι αν υπάρχουν τα αυτοδιοίκητα στον αθλητισμό, δεν μπορεί το κράτος να παρακολουθεί αμέτοχο τα τεκταινόμενα. Οφείλει να καλέσει μια ευρεία σύσκεψη με όλους τους ενδιαφερόμενους και να μην επιτρέψει καμιά συμμετοχή κανενός σωματείου ή φορέα στην όποια διοργάνωση, εσωτερική ή διεθνή, αν δεν αλλάξουν πράγματα. Να θεσπιστούν κανόνες του παιχνιδιού που θα τηρούνται απαρέγκλιτα απ’ όλους και κανείς δεν θα είναι υπεράνω κριτικής ή κυρώσεων. Σε οποιαδήποτε τσιριμόνια εκ μέρους παραγόντων, σωματείων ή φορέων οι υπεύθυνοι να εξοστρακίζονται περιοδικά ή μόνιμα από την οικογένεια του αθλητισμού.
Το χρωστάνε στους πιτσιρικάδες
Η καταστάσεις για το ελληνικό μπάσκετ είναι οριακές και πρέπει όλοι με νηφαλιότητα και παραμερισμό του «εγώ» και των επιδιώξεων τους να το αντιληφθούν. Για να μην απαξιωθεί το άθλημα που μας χάρισε συγκινήσεις στην Αθήνα, το Βελιγράδι και τη Σαϊτάμα. Το χρωστάνε στον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φασούλα, τον Αργύρη Καμπούρη. Το χρωστάνε στον Άρη, τον ΠΑΟΚ, τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Το χρωστάνε στους αθλητές που έπαψαν να είναι πρωταγωνιστές εκείνοι και εμποδίζονται να κάνουν αυτό που αγαπούν και για το οποίο πληρώνονται. Το χρωστάνε στην εικόνα της χώρας μας που πλήττεται διεθνώς από όλο αυτό το τσίρκο σε σημείο που σοβαροί παράγοντες του αθλήματος να αποφεύγουν να δουλέψουν στην Ελλάδα. Μα πιο πολύ το χρωστάνε στους πιτσιρικάδες που κοπανάνε «μια μπάλα με σπυριά» κι ονειρεύονται να γίνουν οι αυριανοί Παπαλουκάδες, Διαμαντίδηδες, Σπανούληδες, Τολιόπουλοι, Δίπλαροι…
Υπάρχει ακόμα ελπίδα; Υπάρχει γυρισμός;
Το επόμενο διάστημα θα δείξει.
