Η ποδοσφαιρική διαδρομή του Κριστιάν Καρεμπέ είναι ευρύτατα γνωστή. Λίγοι γνωρίζουν πως πίσω της έχει μια απίστευτη ιστορία ρατσισμού και μισαλλοδοξίας με θύμα τον παππού του Γουίλι και θύτες τους «πολιτισμένους» Ευρωπαίους. Αυτή την ιστορία παρουσιάζει ο Gonzalo Mazarrasa στην ισπανική ιστοσελίδα «Confidecial» σε άρθρο του με τίτλο «Ο Karembeu, είδωλο σε μια χώρα που αλυσόδεσε και αντιμετώπισε τον παππού του σαν κανίβαλο». Μια ιστορία που δείχνει το μεγαλείο του αθλητισμού απέναντι στους θιασώτες του ρατσισμού και του φασισμού. Διαβάστε τη σε δική μας μετάφραση-διασκευή:
Ο Karembeu είναι ένας από τους παίκτες ποδοσφαίρου που μπορεί να καυχηθεί που κέρδισε τα πάντα στο ποδόσφαιρο. Ως διεθνής, υπερασπίστηκε τη φανέλα με το εθνόσημο της Γαλλίας, μιας χώρας που χαρακτήρισε τον παππού του ως κανίβαλο.
Πρόσφατα το TVE μετέδωσε μια σειρά ντοκιμαντέρ με την ονομασία «Tribus XXI» που παρουσιάζουν τον πρώην ποδοσφαιριστή Christian Karembeu να επισκέπτεται διάφορες ιστορικές κοινότητες. Παρότι είναι σύγχρονοί μας, παραμένουν προσδεμένοι στις παραδόσεις και τις τελετές τους, πιο κοντά στην Προϊστορία παρά στον τεχνολογικό και προηγμένο 21ο αιώνα. Το πολιτισμικό σοκ είναι εντυπωσιακό.
Το ενδιαφέρον του Karembeu για αυτές τις πρωτόγονες φυλές δεν προέρχεται από τώρα, αλλά από πολύ νωρίτερα. Πριν μπορέσει να καυχηθεί ότι κέρδισε τα πάντα στον πλανήτη του ποδοσφαίρου. Παγκόσμιος Πρωταθλητής, Πρωταθλητής Ευρώπης και Πρωταθλητής Συνομοσπονδιών με την Εθνική Ομάδα της Γαλλίας. Δύο φορές νικητής του Champions League και μία φορά του διηπειρωτικού κυπέλλου με τη Ρεάλ Μαδρίτης, πρόσθεσε κι άλλους τίτλους με τη Ναντ και τον Ολυμπιακό, σε μια πλούσια καριέρα που τον οδήγησε στην Ιταλία, την Αγγλία και την Ελβετία.
Ωστόσο, η ζωή του Karembeu δεν ήταν ποτέ εύκολη. Ο παίκτης γεννήθηκε στο ωκεάνιο αρχιπέλαγος της Νέας Καληδονίας, το οποίο ανήκει στη Γαλλία. Με μόλις 230.000 κατοίκους, ο ΟΗΕ το θεωρεί ακόμη ως εκκρεμή αποικία. Το 2018 πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία, όπου τελικά επικράτησε το «όχι». Η Νέα Καληδονία βρίσκεται κάτω από τη γαλλική κυριαρχία από τα μέσα του 19ου αιώνα.
Αυτός ήταν ο τόπος καταγωγής του Christian Karembeu και των 18 αδελφών του. Από αυτό το νησί στον Ειρηνικό, ανακαλύφθηκε από έναν ανιχνευτή ταλέντων της Nantes ο οποίος τον πήγε σ’ αυτή την πόλη για να αφιερωθεί στο ποδόσφαιρο. Ο Karembeu έφτασε εκεί επηρεασμένος από μια τραγική οικογενειακή εμπειρία.
Ένας ανθρώπινος ζωολογικός κήπος
Στην Ευρώπη των αρχών του εικοστού αιώνα, με ιμπεριαλιστικές και ηγετικές τάσεις και με αποικίες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, ήταν συνηθισμένο οι διοργανώσεις εκθέσεων για να επιδεικνύονται (στμ: στους Ευρωπαίους) αυτοί οι μακρινοί λαοί. Ο στόχος: να δικαιολογηθεί η κυριαρχία και η ηθική ανωτερότητα που έπρεπε να εφαρμόζει η Δύση πάνω αυτούς. Στις εκθέσεις δεν υπήρχε πρόβλημα να επιδεικνύεται ο τρόπος ζωής που όσων κατοικούσαν εκεί. Τελετές, έθιμα, κτίρια, τρόποι δράσης … και αυτό περιλάμβανε τους ίδιους τους ντόπιους σε έναν τρελό ανθρώπινο ζωολογικό κήπο. Αυτόχθονες άνθρωποι μεταφερόταν από τα μέρη όπου οι (ευρωπαϊκές) δυνάμεις ασκούσαν την κυριαρχία τους και εμφανιζόταν μέσα σε κλουβιά μαζί με άλλα θηρία και ζώα.
Στις εκθέσεις επικρατούσαν περιγραφές των πρωτόγονων εθίμων τους που απείχαν πολύ από αυτά μιας πόλης όπως το Παρίσι, της πόλης των φώτων, της προόδου και της ανάπτυξης. Σε μεγάλα περίπτερα, οι Άραβες, οι Ασιάτες, οι Αφρικανοί και οι Ωκεάνιοι διδάσκονταν …όλοι ντυμένοι με τα δικά τους ρούχα και εργαλεία. Η έκθεση του Παρισιού το 1931 είχε διοργανωθεί κυρίως από τη Γαλλική Δημοκρατία, αλλά συμμετείχαν επίσης οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Ιταλία, η Πορτογαλία, οι Κάτω Χώρες και το Ηνωμένο Βασίλειο. Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια των έξι μηνών που διήρκεσε, οι επισκέπτες ξεπέρασαν τα 30 εκατομμύρια. Στοιχεία αδιανόητα για τη σημερινή εποχή.
Ο παππούς Γουίλι
Μεταξύ των Ινδιάνων της Ωκεανίας που εκτέθηκαν ήταν ο Willy Karembeu. Ένας άντρας που μεταφέρθηκε από τη Νέα Καληδονία, ο οποίος εμφανίστηκε ως κανίβαλος που έτρωγε τους συνομηλίκους του και, πέρα από τη βιαιότητά του, μιλούσε μια παράξενη διάλεκτο. Φυσικά, αυτά δεν ήταν αλήθεια, αλλά αυτό δεν είχε σημασία. Δεν υπήρχε τρόπος να αμφισβητηθούν από μια δυτική οικογένεια που επισκεπτόταν το Παρίσι τη δεκαετία του 1930. Τα παιδιά είχαν κάποιον να φοβούνται, οι ενήλικες να προβληματιστούν σχετικά με την ηθική υπεροχή του δυτικού πολιτισμού και τους πολιτικούς να δικαιολογούν το καθεστώς κυριαρχίας τους πάνω σε αυτά τα εδάφη.
Την ιστορία του παππού του Karembeu αφηγήθηκε ο Didier Daeninckx στο βιβλίο του «Cannibale» (στμ: «κανίβαλος»). Οι συνέπειες από εκείνους τους έξι μήνες που αλυσοδέθηκε και εκτέθηκε σε ένα κλουβί, ενώ τον παρατηρούσαν από τα κάγκελα οι «πολιτισμένοι» άντρες, κράτησε όλη του τη ζωή.
70 χρόνια αργότερα, στο ίδιο Παρίσι, σε μικρή απόσταση από το σημείο όπου πραγματοποιήθηκε η Παγκόσμια Έκθεση, ο εγγονός του, φορώντας τη φανέλα με το γαλλικό εθνόσημο, ανακηρύχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο ποδόσφαιρο.
Πηγή: elconfidencial.com
