Η ανακοίνωση της ετυμηγορίας του δικαστηρίου για τη δράση της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, είναι ένα γεγονός τεράστιας σημασίας. Λυδία λίθος για τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη.
Αλλά δεν είναι το τέλος της ιστορίας του νεοναζισμού στην Ελλάδα.
Ευελπιστούμε να είναι το τέλος για τους συγκεκριμένους νεοναζί, αλλά ανεξαρτήτως της απόφασης, θα είναι λάθος να ξεχάσουμε με ποιον τρόπο, μερικοί ανελλήνιστοι εγκληματίες κατέληξαν αρχηγοί ταγμάτων με χρηματοδότηση από τον κρατικό κορβανά.
Θα είναι λάθος να ξεχάσουμε πόσες ψήφους μάζευαν, ακόμα και μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Πώς μπήκαν στα σπίτια μας, μέσω συγκεκριμένων ΜΜΕ ως “μουσικοί”, ως “συνοδοί γιαγιάδων”, ως προστάτες περιοχών, ως “γυμνασμένοι τύποι που κάνουν βουτιές μοστράροντας τη σβάστικα”.
Πώς χρησιμοποιήθηκαν από συγκεκριμένα συμφέροντα ως μπράβοι απέναντι στους λαϊκούς αγώνες και απέναντι σε φοιτητές και συνδικαλιστές.
Πώς θεωρήθηκαν κάποια στιγμή ως “μια κάποια λύση” από το σύστημα, με την προϋπόθεση να “σοβαρευτούν”.
Δεν θα πρέπει όμως να ξεχάσουμε και αυτούς που αντιστάθηκαν, σε εποχές που οι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής το πρωί ήταν στο κοινοβούλιο, το μεσημέρι στην τηλεόραση και τη νύχτα κυνηγούσαν πρόσφυγες και μετανάστες.
Διότι, όταν ο φυρερίσκος και η συμμορία του, ήταν πανίσχυροι με την ψήφο χιλιάδων καθόλου παραπλανημένων ψηφοφόρων, υπήρξαν ευτυχώς και αυτοί που αντιστάθηκαν.
Φοιτητές, συνδικαλιστές, εργαζόμενοι, καλλιτέχνες, συλλογικότητες, δικηγόροι, δημοσιογράφοι πάλεψαν με κίνδυνο της ζωής τους απέναντι στους λύκους και ήταν αυτοί που όταν το σύστημα χάιδευε τους φονιάδες, διακρίνοντας μέσα στην κρίση κάποιο πιθανό όφελος, ύψωσαν το Τείχος της Δημοκρατίας.
Το έχτισαν σε κάθε γειτονιά με επιμονή, έχοντας απέναντί τους προπαγάνδα και μαχαίρια.
Ένας από αυτούς, έχασε τη ζωή του. Ο Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε γιατί έμεινε όρθιος απέναντι στον φασισμό. Με το αίμα του ανάγκασε όσους μέχρι τότε έκαναν τα στραβά μάτια σε άλλες δολοφονικές επιθέσεις, να βγάλουν τον φάκελο από το συρτάρι.
Ο βασικότερος λόγος, που δεν πρέπει να τα ξεχάσουμε όλα αυτά, είναι επειδή η τιμημένη σιωπηλή πλειοψηφία, δεν είναι καθόλου αθώα.
Ούτε για την ανοχή της απέναντι στους κασιδιάρηδες, ούτε για τον πότε κρυφό και πότε ολοφάνερο ρατσισμό της, ούτε για το ότι έπρεπε να χυθεί το αίμα ενός Έλληνα για να ασχοληθεί, ούτε για το ότι κατανάλωσε το “θέαμα Χρυσή Αυγή” ως άλλο ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα, ούτε για το ότι άφησε τους λίγους, μόνους να αντισταθούν.
Δυστυχώς η πλειοψηφία, θα έχει στο μέλλον την ευκαιρία να επανορθώσει, καθώς όλα δείχνουν ότι η ιστορία θα επαναληφθεί.
Οι συνθήκες (οικονομική κρίση, προσφυγικό, αναζωπύρωση του εθνικισμού) που οδηγούν ένα μέρος των εξαθλιωμένων στην αναζήτηση εύκολων λύσεων, αδύναμων “εχθρών” και ισχυρών προστατών για ένα χαρτζιλίκι υπάρχουν.
Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, εξακολουθούν επίσης να υπάρχουν και να έχουν τις ίδιες απόψεις. Το ότι είναι διασκορπισμένοι, δεν σημαίνει τίποτα.
Οι ανισότητες οξύνονται, αφού διαδοχικές κυβερνήσεις αρνούνται να ενισχύσουν τον μοναδικό παράγοντα σύγκλισης εισοδημάτων και κοινωνικής κινητικότητας σε βάθος χρόνου: την Παιδεία και τη διάχυση της γνώσης.
Αν παλιά “το ψέμα έκανε το γύρω του κόσμου, πριν η αλήθεια προλάβει να φορέσει το παντελόνι της”, σήμερα η ακροδεξιά προπαγάνδα όχι μόνο τρέχει με την ταχύτητα των Social Media, αλλά και με δεκάδες μεταμφιέσεις αναλόγως την εποχή και τη συγκυρία.
Το μόνο που λείπει από αυτό το εκρηκτικό μίγμα, είναι ο μελλοντικός επικεφαλής. Και αυτός όταν έρθει, θα είναι λουστραρισμένος, προσεκτικός, με τη γραβάτα του και το χαμόγελό του, τις ισχυρές πλάτες, την χρηματοδότηση και τα ΜΜΕ έτοιμα από πάντα να τον εμφανίσουν ως κάποιον που “αγαπά την πατρίδα λίγο πιο εριστικά”.
Όταν γίνει αυτό, θα πρέπει να είμαστε όλοι έτοιμοι να ξορκίσουμε τις ενοχές μας στην πράξη.
Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι Διευθυντής του News 24/7.
Πηγή: news247.gr
