“Από το 1969 είχε ιδρυθεί αστυνομικό τμήμα μέσα στις πανεπιστημιουπόλεις”.
Αυτή η δήλωση του υφυπουργού Παιδείας Άγγελου Συρίγου σε διαδικτυακή συζήτηση της Ελληνικής ένωσης για τα δικαιώματα του ανθρώπου, με αφορμή την πρόθεση της κυβέρνησης να ιδρύσει πανεπιστημιακή αστυνομία, αποκάλυψε άλλο ένα αντιδραστικό βήμα της κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη.
Το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, η ακαδημαϊκή ελευθερία μπαίνουν στο… γύψο από τις στοχεύσεις που συμπεριλαμβάνονται στα νομοθετικά μέτρα που πρόσφατα ανακοίνωσε η υπουργός Παιδείας και που περιλαμβάνουν και την ίδρυση αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια.
Δεν προκαλεί έκπληξη, που ενώ δεν έχουμε χουντική κυβέρνηση, το όλο και συχνότερο φλερτ της κυβέρνησης σε μέτρα όπως την απαγόρευση συναθροίσεων, των περιορισμό των απεργιών, την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, το χτύπημα του συνδικαλιστικού κινήματος, θυμίζουν άλλες εποχές όπου υπουργοί και ασφαλίτες πηγαίναν πλάι-πλάι.
Όσο κι αν ο κος Συρίγος προσπάθησε αργότερα, αφού υπήρξαν έντονες αντιδράσεις, να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ότι δηλαδή είχε χαρακτήρα “ιστορικής αναφοράς” η δήλωσή του, εντούτοις η κακή έξωθεν μαρτυρία της πολιτικής της κυβέρνησης εδώ και καιρό, δεν αφήνει περιθώρια ότι ήταν κάτι που ειπώθηκε εν τη ρύμη του λόγου.
Η κυβέρνηση θέλει να εθίσει στον λαό και την κοινωνία τη λογική του μπάτσου, να συνηθίσουμε ότι όλα στη χώρα έχουν εκτροχιαστεί και χρειάζονται αστυνόμευση, γιατί μόνο η αστυνόμευση μπορεί να μας σώσει.
Υπάρχει ένας κοινωνικός κατήφορος που σταματάει μόνο με την πρόσληψη αστυνομικών για κάθε τομέα της κοινωνίας, γιατί ένας μπάτσος χρειάζεται παντού.
Υπάρχουν τόσα εργασιακά δικαιώματα που έχουν διαφθείρει τους εργαζόμενους κάνοντάς τους τεμπέληδες και πρέπει αυτά να περικοπούν για να “γίνουμε άνθρωποι”, άρα κόψτε δικαιώματα, αυξήσεις, απεργίες.
Με δυο λόγια, “η χώρα βαδίζει προς τον γκρεμό και ήρθαμε εμείς να τη σώσουμε”. Σας θυμίζει κάτι αυτό;
Ο καπιταλισμός στις κρίσεις του αναζητά τον κάθε είδους αυταρχισμό για να σταθεί στα πόδια του να επιβάλλει την πολιτική του και να συνεχίσει να εκμεταλλεύεται την εργατική υπεραξία.
Το 1967 το έπραξε με χούντα. Αν δει ότι δεν τον παίρνει να κάνει χούντα, ξεφτιλίζει ακόμη και την αστική δημοκρατία παίρνοντας μέτρα χουντικής έμπνευσης, όπως μια αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια.
Δηλαδή μια κυβέρνηση που προέκυψε από εκλογές, όπως η ΝΔ, μπορεί να είναι και δημοκρατικά εκλεγμένη και ταυτόχρονα να ξανασυστήνει το “σπουδαστικό της ασφάλειας”.
Είναι γνωστή η φράση πως “στην επταετία κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα”. Ήρθε η ώρα να συμπληρώσουμε αυτή τη φράση λέγοντας “και με έναν μπάτσο μέσα στα πανεπιστήμια”.
