Η διάταξη του νόμου είναι σαφής:
«Τα μέλη της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού, της Επιτροπής Αντιμετώπισης Έκτακτων Συμβάντων Δημόσιας Υγείας και της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, δεν ευθύνονται, δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν, ή ψήφο που έδωσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Δίωξη επιτρέπεται μόνο για συκοφαντική δυσφήμιση ή εξύβριση».
Ποιες είναι ακριβώς αυτές οι επιτροπές;
Η πρώτη είναι αμιγώς κυβερνητικό όργανο, καμιά σχέση δεν έχει με λοιμοξιολόγους η άλλους γιατρούς.
Η δεύτερη είναι η επιτροπή λοιμοξιολόγων και των υπολοίπων γιατρών και η τρίτη είναι η επιτροπή για τον έλεγχο και την πορεία των εμβολιασμών.
Προτού πάμε παρακάτω να θυμίσουμε ότι το ακαταδίωκτο έχουν οι υπουργοί με τον γνωστό νόμο Βενιζέλου και ότι το συγκεκριμένο παράσημο (ναι περί παρασήμου πρόκειται αφού απονέμεται από την εκάστοτε κυβέρνηση σε όσους υπηρετούν πιστά αυτήν και όχι το δημόσιο συμφέρον) έχει απονεμηθεί και στα μέλη του ΤΑΙΠΕΔ, του φορέα που είναι υπεύθυνος για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Η νομοθετική παρέμβαση ήρθε λίγες μετά την δημοσιογραφική αποκάλυψη των πρακτικών της δεύτερης επιτροπής όπου αποδείχθηκε ότι οι υπουργοί απαιτούσαν και έπαιρναν αυτά που ήθελαν από την επιτροπή, ενώ τα εμφάνιζαν ως… αποφάσεις της επιτροπής.
Να θυμίσουμε επίσης ότι η πολιτική ηγεσία αποφασίζει και όχι η επιτροπή η οποία απλώς προτείνει.
Η στιγμή είναι κατάλληλη για την απονομή του… παρασήμου του ακαταδίωκτου αφού πλέον τα κυβερνητικά μέτρα –μπάχαλο, αμφισβητούνται από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού (και όχι των ψεκασμένων) για την χρησιμότητά τους. Και οι νεκροί πλησιάζουν τους 10.000.
Τα παραπάνω είναι η αιτία για αυτόν το νόμο. Το ξέρουν ότι θα ζητηθούν ευθύνες (όχι μόνο πολιτικές) για την εκατόμβη των νεκρών αλλά και για την οικονομική καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις τους.
Και θα ζητηθούν και από αυτούς που αντάλλαξαν τον όρκο του Ιπποκράτη για να γίνουν τηλεοπτικές περσόνες και από αυτούς που πήραν τις πολιτικές αποφάσεις και κρύβονταν πίσω από την επιτροπή των λοιμοξιολόγων, χωρίς οι τελευταίοι να τους καταγγείλουν γι’ αυτό, και από το σύνολο της κυβέρνησης και τον Πρωθυπουργό που έχει την κύρια ευθύνη.
Εδώ αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι το ακαταδίωκτο συμπεριλαμβάνει και την μη κατάθεσή τους αλλά και την μη μαρτυρία τους!
Ότι όμως και να κάνουν, κάποια στιγμή θα μαθευτεί τι έχει γίνει και πώς φτάσαμε σε αυτό το μπάχαλο. Κι όταν το πουλόβερ θα αρχίσει να ξηλώνεται, τίποτα δεν θα σταματήσει την αγανάκτηση να εκφραστεί.
