Ένα τσουνάμι κροκοδείλιων δακρύων εδώ και μέρες έχει «πλημμυρίσει» τα παγκόσμια κυρίαρχα ΜΜΕ (μέσα μαζικής εξαπάτησης) που αφορούν τη συνεχιζόμενη τραγωδία που εξελίσσεται στο Αφγανιστάν εδώ και δεκαετίες. Η παγκόσμια κυριαρχία πλέον των ισχυρών ΜΜΕ, με πρωτεύοντα το διαδικτυακό τοπίο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι σε ορισμένες περιπτώσεις πιο αποτελεσματική και από τις κάννες των όπλων στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
Ας γυρίσουμε λίγο πίσω το ρολόι της Ιστορίας: Το 1978, ένα μαζικότατο απελευθερωτικό κίνημα με επικεφαλής το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα του Αφγανιστάν (PDPA) ανέτρεψε τη δικτατορία του Μοχάμεντ Νταούντ, ξαδέλφου του βασιλιά Ζαχίρ, και μια εξαιρετικά δημοφιλής επανάσταση βρέθηκε στην εξουσία, αιφνιδιάζοντας τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς προστάτες της βασιλικής οικογένειας και της διεφθαρμένης πολιτικής τάξης που τους υποστήριζε.
Με το προηγούμενο βασιλικό καθεστώς, το προσδόκιμο ζωής στο Αφγανιστάν ήταν 35 έτη, ενώ ένα στα τρία παιδιά πέθαινε στη βρεφική ηλικία. Περίπου το 90% του πληθυσμού ήταν αναλφάβητο. Η νέα κυβέρνηση εισήγαγε δωρεάν ιατρική περίθαλψη και δωρεάν καθολική παιδεία. Ξεκίνησε μια εκστρατεία μαζικής εκπαίδευσης χωρίς εξαιρέσεις – μάλιστα οι γυναίκες είχαν τα πρωτεία στις εγγραφές στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Για τις γυναίκες, τα κέρδη δεν είχαν προηγούμενο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, οι μισοί φοιτητές ήταν γυναίκες. Επίσης, οι γυναίκες αποτελούσαν το 40% των γιατρών του Αφγανιστάν, το 70% των καθηγητών του και το 30% των δημοσίων υπαλλήλων του.
Αυτήν την περίοδο στη Δύση τη γνωρίσαμε ως «περίοδο σοβιετικής κατοχής». Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι στον Ψυχρό Πόλεμο, οι δύο υπερδυνάμεις βρέθηκαν σε πολλά σημεία στον κόσμο και για αρκετές δεκαετίες σε μια σκληρή ιδεολογική και γεωπολιτική αντιπαράθεση και σε ορισμένες περιπτώσεις, σε ένοπλες συγκρούσεις σε διάφορες γωνιές του πλανήτη (proxy wars): Κόλπος των Χοίρων, Αγκόλα, Ναμίμπια, Αιθιοπία κ.λπ.
Ήταν τόσο ριζικές οι κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές στο Αφγανιστάν ώστε παραμένουν ζωντανές στις αναμνήσεις όσων επωφελήθηκαν. Η Σάιρα Νουράνι, μια γυναίκα χειρουργός που έφυγε από το Αφγανιστάν το 2001 και ζει σήμερα στη Γερμανία, θυμήθηκε πρόσφατα στα γερμανικά ΜΜΕ: «Κάθε κορίτσι θα μπορούσε να πάει στο Γυμνάσιο και στο Πανεπιστήμιο. Μπορούσαμε να πάμε όπου θέλαμε και να φορέσουμε αυτό που μας άρεσε… Πηγαίναμε σε καφετέριες και στον κινηματογράφο για να δούμε τις τελευταίες ινδικές ταινίες την Παρασκευή… Όλα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά όταν οι μουτζαχεντίν άρχισαν να κερδίζουν τον πόλεμο με την απίστευτη στρατιωτική και προπαγανδιστική βοήθεια της Δύσης».
Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, το πρόβλημα με την επαναστατική κυβέρνηση ήταν ότι υποστηρίχθηκε από τη Σοβιετική Ένωση με υλικό και πολιτικό τρόπο. Ο γραμματέας του προέδρου Τζίμι Κάρτερ, Σάιρους Βανς (γνωστός μας για τη διαμεσολάβησή του στο Κυπριακό την εποχή εκείνη), έγραψε αργότερα στα απομνημονεύματά του: «Δεν είχαμε αποδείξεις για σοβιετική συνενοχή στο πραξικόπημα κατά της βασιλικής οικογένειας».
Στις 3 Ιουλίου του 1979, ένας άγνωστος σχεδιασμός λαμβάνει «σάρκα και οστά» εν αγνοία του αμερικανικού λαού και του Κογκρέσου. Ο πρόεδρος Κάρτερ ενέκρινε ένα πρόγραμμα «μυστικής δράσης», αξίας 500 εκατομμυρίων δολαρίων σε πρώτη φάση, για την ανατροπή της πρώτης κοσμικής, προοδευτικής κυβέρνησης του Αφγανιστάν. Αυτό το μυστικό σχέδιο έλαβε την κωδική ονομασία «Κυκλώνας», ενώ τον πρώτο λόγο στον σχεδιασμό και την υλοποίηση τον είχε η CIA.
Τα πρώτα 500 εκατομμύρια δολάρια εξαγόρασαν, δωροδόκησαν και όπλισαν μια ομάδα φυλάρχων και θρησκευτικών ζηλωτών, φονταμενταλιστών, γνωστών ως μουτζαχεντίν. Μαζική στρατολόγηση τυχοδιωκτών και θρησκευτικών ζηλωτών ξεκίνησε σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο. Ο «μυστικός στρατός» της Αμερικής εκπαιδεύτηκε σε στρατόπεδα στο Πακιστάν που διοικούνταν από πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες, τη CIA και τη βρετανική MI6. Άλλοι στρατολογήθηκαν σε ένα ισλαμικό κολέγιο στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης – σε κοντινή απόσταση από τους Δίδυμους Πύργους. Ένας από τους νεοσύλλεκτους ήταν ένας Σαουδάραβας μηχανικός, με συγγενικούς δεσμούς με τη βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας. Το όνομά του, Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Ο στόχος ήταν η διάδοση του ισλαμικού φονταμενταλισμού στην Κεντρική Ασία και η αποσταθεροποίηση και, τελικά, η καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης. Ένα σχέδιο που με συνδυασμό πολλών σύνθετων γεγονότων, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ, τελικά υλοποιήθηκε. Γεγονός είναι ότι το Αφγανιστάν, με την κορυφαία στρατιωτική σύγκρουση και ήττα της ΕΣΣΔ, έπαιξε έναν κεντρικό ρόλο ως «πιόνι» σε μια παρτίδα σκάκι που λάμβανε χώρα για δεκαετίες. Το τελικό αποτέλεσμα δικαίωσε τον μακροπρόθεσμο αμερικανικό ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό.
Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, οι Ταλιμπάν προσπάθησαν να απομακρυνθούν από τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Είχαν πλέον χωρίσει οι δρόμοι τους και οι Ταλιμπάν, παρότι δεν έχουν ιδεολογικοπολιτική ομοιογένεια, δεν θέλησαν να συγκρουστούν με τους πάτρωνές τους στην Ουάσινγκτον και τα κανάλια επικοινωνίας πάντα έμειναν ανοιχτά. Τρανή απόδειξη (δημοσιευμένη κιόλας) η προ ολίγων ημερών συνάντηση ηγετικού στελέχους των Ταλιμπάν με τον αρχηγό της CIA ώστε να διευθετηθούν λεπτομέρειες που αφορούσαν την απόσυρση των ΗΠΑ, των στρατιωτών τους και των συνεργατών τους από τη χώρα.
Κάτι όμως που προκαλεί μεγάλη εντύπωση είναι η έλλειψη σχεδίου για την εκκένωση του τεράστιου οπλοστασίου των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν. Η δικαιολογία ότι δεν προβλεπόταν μια τόσο γρήγορη κατάρρευση του καθεστώτος Γκάνι δεν πείθει ότι το Πεντάγωνο δεν είχε σχεδιασμό (plan Β) ώστε το μαζικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ να μην έπεφτε στα χέρια των Ταλιμπάν. Ο καιρός, και μάλιστα πολύ σύντομα, θα δείξει ποιοι θα επωφεληθούν από τον μαζικό και σύγχρονο πολεμικό οπλισμό και ποιες δυνάμεις θα κερδίσουν από αυτό το γεγονός.
Η απόκρυψη ιστορικών δεδομένων σε μια τόσο ταραγμένη χώρα δεν είναι καθόλου τυχαία. Αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της απόλυτης ιμπεριαλιστικής διαστρέβλωσης που στόχο έχει «την επιστροφή του δολοφόνου στον τόπο του εγκλήματος»…
Πηγή: efsyn.gr
