Γράφει ο Παναγιώτης Παπακωνσταντινόπουλος
Από την έναρξη της πανδημίας ο συνολικός αριθμός των λοιμώξεων ανέρχεται στα 5 περίπου εκατομμύρια. Ο συνολικός αριθμός θανάτων που έχουν καταγραφεί είναι 33.200 Ένας μεγάλος αριθμός θανάτων στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες του πλανήτη έχει επίσημα καταγραφεί ότι οφειλόταν στον COVID -19. Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή μήπως ένας αριθμός απεβίωσε από άλλη ασθένεια που είχε παράλληλα με τον COVID-19; Στην διάρκεια του πρώτου και του δεύτερου κύματος ενώ τα ποσοστά προσβολής από τον ιό ήταν μικρά , όμως οι θάνατοι από ανθρώπους που είχαν την νόσο ήταν πολλοί . Με το κύμα Omicron τα ποσοστά μόλυνσης αυξήθηκαν κατά 22% και οι εισαγωγές στα νοσοκομεία αυξήθηκαν κατά 31%.
Οι καθηγητές της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Λίνα Πάσχου (Επίκουρη Καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας), Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Καθηγήτρια Θεραπευτικής-Επιδημιολογίας-Προληπτικής Ιατρικής) και Θάνος Δημόπουλος (Καθηγητής Θεραπευτικής-Αιματολογίας-Ογκολογίας και Πρύτανης ΕΚΠΑ) αναφέρουν « Τα ποσοστά μόλυνσης είναι τόσο υψηλά, που η πιθανότητα να εισαχθεί κάποιος στο νοσοκομείο ή και να πεθάνει ενώ έχει μολυνθεί από κορονοϊό είναι πολύ μεγάλη. Επιπρόσθετα, το πρόγραμμα εμβολιασμού και αναμνηστικών δόσεων παρέχει στους ανθρώπους πολύ υψηλά (95% +) επίπεδα προστασίας από θάνατο λόγω COVID-19. Επομένως, είναι πιθανό αυτή τη στιγμή τα στατιστικά στοιχεία με αιτία θανάτου την COVID-19 να υπερεκτιμούν το πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν πραγματικά λόγω μόλυνσης με την παραλλαγή Omicron».
Γιατί λοιπόν να υπάρχει αύξηση της θνησιμότητας όπως επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ενώ θα περιμέναμε μείωση;
Ένα μεγάλο μέρος των θανάτων σχετίζεται με μια «παράλληλη επιδημία» δηλαδή την μετατροπή πολλών νοσοκομείων σε νοσοκομεία μιας νόσου και την αδυναμία πρόσβασης άλλων ασθενών πλην COVID στο δημόσιο σύστημα υγείας.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ήδη από το Μάρτιο του 2020 είχαν προειδοποιήσει τα κράτη – μέλη για τον κίνδυνο μίας παράλληλης επιδημίας, της επιδημίας δηλαδή υποθεραπείας όλων των υπόλοιπων νοσημάτων και της εκρηκτικής αύξησης της νοσηρότητας και θνησιμότητας από άλλα αίτια, μη σχετιζόμενα άμεσα με την COVID-19.
Η κατάσταση του συστήματος υγείας στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες που επιβλήθηκαν πολιτικές λιτότητας και ιδιωτικοποίησης σχετίζεται πιθανότατα με την πλεονάζουσα θνησιμότητα ή αλλιώς τους πλεονάζοντες μη COVID-19 θανάτους.
Στην Ελλάδα ,πόσα τακτικά χειρουργεία αναβλήθηκαν, πόσες πτέρυγες νοσοκομείων έμεινες κλειστές που εξυπηρετούσαν χρόνια περιστατικά, πόσα τακτικά εξωτερικά ιατρεία έμειναν κλειστά;
Και τέλος η αποδυνάμωση αντί ενίσχυσης της πρωτοβάθμιας περίθαλψης πόσο συνέβαλε σε αυτή την παράδοξη πλεονάζουσα θνησιμότητα;
Το συμπέρασμα που προκύπτει σχετίζεται με την ανάγκη για την οικοδόμηση δημόσιου συστήματος υγείας ικανού και πλήρως στελεχωμένου που να υπερασπίζεται την σωματική και ψυχική υγεία του λαού.
