Γράφει ο Βασίλης Μπάκος
Είναι αρχές καλοκαιριού του 1975, 10 Ιουνίου.. Στο προαύλιο του 19ου Δημοτικού σχολείου της Νίκαιας ο Δάσκαλος Γιάννης Βαγενάς έγραφε ιστορία. Ξεκινούσε την πολυήμερη απεργία πείνας του στήνοντας μια πρόχειρη σκηνή. Μαθητές, γονείς, κάτοικοι της περιοχής και ευρύτερα του Πειραιά και της Αθήνας στέκονται στο πλευρό του. Τα αιτήματα του σαφή, δίκαια, λιτά: Εκδημοκρατισμός-αποχουντοποίηση της εκπαίδευσης – μπλόκο στον επιθεωρητισμό – βελτίωση της θέσης των εκπαιδευτικών – πανεπιστημιακή εκπαίδευση για τους δασκάλους.
«Ήρθε ο επιθεωρητής να μας εξετάσει. Ο κύριός μας του μίλαγε, μα αυτός δεν έδινε σημασία. Μας έλεγε τα ίδια που ακούγαμε από τον Παττακό. Ο κύριος επέμενε και ο επιθεωρητής του φώναξε οργισμένα: -Έβγα έξω! Ο κ. Διευθυντής του σχολείου, μας απείλησε με αποβολή όταν φωνάζαμε πως θέλουμε το δάσκαλό μας». Πρόκειται για μαρτυρία μαθητών της τάξης του Γ.Βαγενά. Το περιστατικό αυτό αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για την έναρξη της απεργίας πείνας.
Ο ίδιος ο Γ. Βαγενάς, συνδικαλιστής της Διδασκαλικής Ανανεωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης (ΔΑΣΚ), δηλώνει: «Αυτοί που έκαναν ρεβεράτζες και υμνολογούσαν τους χουντικούς δικτάτορες για να ανέβουν ψηλά, παραγκωνίζοντας συναδέλφους τους, με προκάλεσαν. Ο κ. Τσιατάς ήρθε προκατειλημμένος να με ταπεινώσει. Ενώ υπάρχει διαταγή από το υπουργείο Παιδείας να μη γίνεται επιθεώρηση παρά μόνο σε νέους δασκάλους, που έχουν ανάγκη έκθεσης και ενώ ισχυριζόταν ότι ήρθε για επίσκεψη, κάλεσε στον πίνακα ένα μαθητή και του έδωσε ένα πρόβλημα αριθμητικής. Σε διαμαρτυρία μου γιατί κάνει επιθεώρηση, αυτός άρχισε να με προσβάλει. Αναγκάστηκα να αποχωρήσω από την αίθουσα. Επέστρεψα μετά λίγα λεπτά και βρήκα μέσα το διευθυντή του σχολείου. Στην παράκλησή μου προς τον κ. Τσιατά να πάμε στο γραφείο να συζητήσουμε, δεν μου έδωσε σημασία και αφού επέμενα, φώναξε οργισμένα μπροστά στους μαθητές μου να βγω έξω. Το ίδιο και ο διευθυντής. Ζήτησα τότε έγγραφο της αποπομπής μου. Οι μαθητές στο μεταξύ επενέβηκαν και άρχισαν να διαμαρτύρονται. Με ταπείνωσαν και προκειμένου να κάνω κάτι που δεν μου επιτρέπουν οι αρχές μου, αναγκάστηκα να φύγω. Οι μαθητές με ακολούθησαν, παρά τις απειλές του διευθυντή πως δεν θα τους έδινε απολυτήρια. Ο επιθεωρητής στο γραφείο με απειλούσε αλλά μετά από ένα τηλεφώνημα που είχε, μου ζήτησε συμβιβασμό. Η ΔΟΕ κατάγγειλε το επεισόδιο στο υπουργείο και ζήτησε ευθύνες. Οι ανακρίσεις που έγιναν ήταν προκατειλημμένες σε βάρος μου αφού τις έκανε ο Επιθεωρητής μέσης εκπαίδευσης κ. Μπενάτσος, που εκλέχτηκε επί χούντας. Από το γραφείο του καλούσε τους δασκάλους και τους ορμήνευε τι να καταθέσουν. Οι περισσότεροι δάσκαλοι του σχολείου μου δεν κλήθηκαν να καταθέσουν. Ούτε φυσικά εγώ και οι μαθητές μου. Έβγαλαν την απόφασή τους χωρίς καν να έχω απολογηθεί. Με διώκουν γιατί είμαι συνδικαλιστής!».
Η απεργία πείνας κράτησε 9 ημέρες. Στο διάστημα αυτό η συμπαράσταση ήταν πραγματικά συγκινητική. Στην Αττική προκηρύχθηκε 48ωρη απεργία από την Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ). Την πρώτη μέρα η συμμετοχή αγγίζει το 90%. Η σκέψη για γενίκευση της απεργίας σε πανελλαδική κλίμακα δε χρειάστηκε να υλοποιηθεί. Ο Γιάννης Βαγενάς επέστρεψε στη θέση του. Ήταν μια πρώτη, σημαντική νίκη στον μαραθώνιο αγώνα για Παιδεία στο ύψος των αναγκών του λαού μας, που πήρε τη σκυτάλη από το μεγάλο πανεκπαιδευτικό και παλλαϊκό ποτάμι της δεκαετίας του 1960, από την αντιδικτατορική πάλη και το Πολυτεχνείο. Ήταν μια νίκη που έδωσε το παράδειγμα και τον τόνο για τους αγώνες της δεκαετίας του 1970 και του 1980.
Και έρχεται η υπουργός Παιδείας Ν.Κεραμέως την Πέμπτη να “κοτσάρει” τροπολογία σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών (!!) δηλώνοντας: «Χρειάστηκαν τέσσερις δεκαετίες για να καταφέρουμε το αυτονόητο: να αξιολογηθούν οι εκπαιδευτικοί μας, σε μία καθαρά βελτιωτική διαδικασία, που θα αποφέρει μόνο οφέλη στους ίδιους, στα παιδιά μας, στο εκπαιδευτικό σύστημα, σε ολόκληρη την κοινωνία» και κραδαίνοντας ότι «μετά από 41 χρόνια, ξεκινάει με οριζόντιο τρόπο και η ατομική αξιολόγηση».
Και πώς να μην έρθει αιφνιδιαστικά σαν τον κλέφτη η υπουργός, όταν έχει πάρει τις μαζικές, μαχητικές και αποφασιστικές απαντήσεις της πλειοψηφίας του κλάδου; Όταν η απεργία-αποχή από τα σχέδια δράσης στις αρχές της περσινής χρονιάς άγγιξε το 85%; Όταν δεν κατάφερε να κάμψει συντριπτικά τον κλάδο και το δημόσιο σχολείου ούτε με τις απανωτές, κατά παραγγελία, δικαστικές αποφάσεις;
Οι εκπαιδευτικοί και σημαντικό κομμάτι του λαού γνωρίζουν ότι η αξιολόγηση έρχεται να κουμπώσει πάνω στις κατευθύνσεις για «αυτονομία» της σχολικής μονάδας, η οποία καθιστά τα σχολεία έρμαια των χορηγών. Έρχεται να κουμπώσει με την κατηγοριοποίηση των σχολείων, με τη διάρρηξη του ενιαίου χαρακτήρα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, των βιβλίων και των αναλυτικών προγραμμάτων. Προσθέτει έναν τεράστιο γραφειοκρατικό όγκο δουλειάς μέχρι εξαντλήσεως στους εκπαιδευτικούς, που τους αποσπά από τα διδακτικά τους καθήκοντα και τον παιδαγωγικό τους ρόλο και τους μετατρέπει σε διεκπεραιωτές γραφειοκρατικών καθηκόντων. Μια αξιολόγηση που πλάι στην ανασφάλεια των εκπαιδευτικών έρχεται να ενισχύσει αποφασιστικά και τους εμπόρους της γνώσης στο κυνήγι των «τυπικών προσόντων».
Η απάντηση στα περί “βελτιωτικού χαρακτήρα” της αξιολόγησης έρχεται από την Αγγλία της γκετοποίησης και υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου και του μεγάλου κύματος burn out των εκπαιδευτικών. Η απάντηση έρχεται από την Πορτογαλία που η “αξιολόγηση” και η “αυτονομία” των σχολείων οδηγεί στο πέρασμα των σχολείων στην ευθύνη των δήμων -κάτι που σημαίνει απολύσεις στην εκπαίδευση. Είναι ένας από τους βασικούς λόγους της πολυήμερης απεργίας και των μαζικών εκπαιδευτικών κινητοποιήσεων στη χώρα αυτή.
Πανηγυρίζει η υπουργός και δηλώνει ότι η ατομική αξιολόγηση ξεκινά από βδομάδα. Προτεραιότητα δίνεται στους νεοδιόριστους που κρατιούνται σε ομηρία από το καλοκαίρι και δεν μονιμοποιούνται μετά το πέρας της διετίας, ώστε να λειτουργήσουν σαν “αχίλλειος πτέρνα” του κλάδου εκβιαζόμενοι για τη μονιμοποίηση τους. Ακολουθούν όλοι.. “Οριζόντια”, όπως μας λέει η υπουργός.
Τώρα, λοιπόν, είναι η ώρα του ξεσηκωμού. Η συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις του επόμενου 10ημέρου πρέπει να είναι μεγάλη. Να στηριχτεί η πρόταση για κήρυξη κλαδικής και πανεργατικής απεργίας για το σύνολο των εκπαιδευτικών αιτημάτων με ιδιαίτερη αιχμή το μπλοκάρισμα της αξιολόγησης, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις-μέτρα ενάντια στην ακρίβεια, για τα ζητήματα των μονιμοποιήσεων των νεοδιόριστων, τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και το προσοντολόγιο, για μαζικές προσλήψεις εκπαιδευτικών αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία, για τη μείωση του ωραρίου των εκπαιδευτικών νηπιαγωγείων και ολιγοθέσιων δημοτικών σχολείων, για τα εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα.
Ειδικότερα για την αξιολόγηση, να στηριχτεί η πρόταση για:
- Κήρυξη νέας Απεργίας-Αποχής από όλες τις αξιολογικές διαδικασίες του 4823/21 (αυτοαξιολόγηση και ατομική αξιολόγηση)
- Κήρυξη στάσεων εργασίας για την κάλυψη των εκπαιδευτικών, για να μην μπει κανένας επιθεωρητής στην τάξη
- Κινητοποιήσεις και μπλοκάρισμα όλων των διαδικασιών σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο
Παρακαταθήκη μας οι μεγάλοι αγώνες του λαού μας για τη δημόσια παιδεία, πυξίδα μας το δίκιο μας, οδηγός μας ο στόχος για μια Παιδεία στο ύψος των αναγκών των μαθητών μας και του λαού.
Συνεχίζουμε, θα νικήσουμε!
