Ανακοίνωση της Πανελλαδικής Γραμματείας
Ο Μάρτιος είναι ο μήνας της νεολαίας. Το έγκλημα στα Τέμπη, η πολύνεκρη κρατική δολοφονία και η διαχείρισή της αρκούσε για να διαλυθούν σαν χάρτινος πύργος τα στερεότυπα της αδιαφορίας, του συμβιβασμού και της απαξίωσης των κοινωνικών αγώνων που προσάπτονται στις νέες και τους νέους μονότονα τα τελευταία χρόνια.
Η οργή ξεχείλισε. Οργή για ένα έγκλημα αδιανόητο στις συνθήκες του 21ου αιώνα. Οργή για μια κυβέρνηση που, παρά τις εγκληματικές της ευθύνες, το μόνο που επιδιώκει από την πρώτη στιγμή είναι να περάσει -όσο γίνεται- αλώβητη, με τις λιγότερες δυνατές πολιτικές συνέπειες. Βάζει τα συστημικά ΜΜΕ να τροποποιούν το “ποίημα” τόσες φορές και με τέτοιον τρόπο, ώστε να βγάζουν από το κάδρο τις κυβερνητικές ευθύνες.
Πρόκειται για μια οργή βαθιά, καθόλου επιφανειακή. Οι νέοι και οι νέες γνωρίζουν, καταλαβαίνουν ότι το έγκλημα αυτό δεν συντελέστηκε στο κενό. Πίσω από τη μοιραία στιγμή βρίσκεται η απαξίωση, η υποβάθμιση των υποδομών. Πίσω από αυτή την υποβάθμιση βρίσκεται η ιδιωτικοποίηση, σε μια χώρα που έχει ξεπουλήσει και υποθηκεύσει τις υποδομές της για έναν αιώνα. Πρόκειται για την ίδια χώρα που μπήκε στα μνημόνια για να σωθεί από το χρέος, το οποίο όμως εκτοξεύτηκε από το 120% στο 200% του ΑΕΠ. Μια χώρα που έχασε το ¼ του ΑΕΠ της σε καιρό ειρήνης, όσο και η Συρία την ίδια περίοδο που βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Μια χώρα που “έδιωξε” στο εξωτερικό πάνω από μισό εκατομμύριο νέους/νέες την προηγούμενη δεκαετία. Όλα τα παραπάνω έχουν τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων που βάδισαν στις ράγες αυτές, διαχειρίστηκαν τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, τα μνημόνια και την εξάρτηση της Ελλάδας. Έχουν τη σφραγίδα της Ε.Ε που αποτελεί ατμομηχανή της πολιτικής του ξεπουλήματος, της περιστολής δικαιωμάτων, των σκληρών μέτρων.
Μας έχουν τρελάνει τα τελευταία χρόνια ότι η Ελλάδα “βγήκε από το τούνελ” της κρίσης, “απογειώνεται”, βαδίζει στην ανάπτυξη, δημιουργεί ευκαιρίες. Όμως ξέρουμε, ότι η περίοδος της καραντίνας αξιοποιήθηκε για να σκληρύνει η καταστολή, να παρθούν νέα σκληρά μέτρα, να δοκιμαστεί η υπομονή του λαού και της νεολαίας σε μέτρα που -ειδικά από ένα σημείο και μετά- περιόριζαν τις ελάχιστες κοινωνικές μας συναναστροφές την ίδια ώρα που τα νοσοκομεία στέναζαν και συνεχίζουν να στενάζουν από τις ελλείψεις.
Το προηγούμενο διάστημα είχαμε νέα μέτρα στην Παιδεία που στοχεύουν στο να περιορίσουν το δικαίωμα στη μόρφωση των παιδιών από τα πιο φτωχά στρώματα, μέσα σε ένα σχολείο και πανεπιστήμιο με λειτουργία ιδιωτικών οικονομικών κριτηρίων, με την πανεπιστημιακή αστυνομία να φυλάει τα συμφέροντα των “λίγων κι εκλεκτών” και με τους επιθεωρητές-μπαμπούλες να ελέγχουν τον βαθμό υποταγής των εκπαιδευτικών σε αυτή την πολιτική. Το πρόσφατο νομοσχέδιο για την υγεία οδηγεί στο να βάζει ο λαός ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για το υπέρτατο αγαθό, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η αντίσταση καθυστέρησε την πλήρη εφαρμογή αυτών των μέτρων και ανάγκασε την κυβέρνηση να ρίξει και το τελευταίο “δημοκρατικό” φύλλο συκής επιστρατεύοντας την καταστολή και τον αυταρχισμό. Σε κάθε περίπτωση κίνδυνος είναι εδώ.
Μέσα σε όλα αυτά ο πόλεμος στην Ουκρανία έδειξε πόσο υποτακτικό είναι το οικονομικό και πολιτικό σύστημα της χώρας στους αμερικανονατοϊκούς. Η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε την Ελλάδα μια απέραντη αμερικανονατοϊκή βάση. Η σημερινή κυβέρνηση έδωσε γη, νερό, όπλα και αμέριστη πολιτική στήριξη στους φασίστες του Κιέβου, τις μαριονέτες των ΗΠΑ. Με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις εγκληματικές κυρώσεις προς τη Ρωσία δικαιολόγησαν το τεράστιο κύμα ακρίβειας, που οδήγησε τον ελληνικό λαό να πληρώνει τα καθημερινά ψώνια “χρυσά”.
Και μέσα σε αυτή την κατάσταση ήρθε το έγκλημα στα Τέμπη. Έγκλημα που συντελέστηκε πάνω στις ράγες του κέρδους, της ιδιωτικοποίησης, της “απελευθέρωσης”. Αλλά και στις ράγες των μνημονίων, της διάλυσης εδώ και δεκαετίες των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας. Και έρχεται η στιγμή που το αίτημα για ασφάλεια και δικαιοσύνη, συναντάει τον προβληματισμό για το τι μεταφορές, τι παιδεία, τι υγεία, τι κοινωνία θέλουμε. Και μπαίνει το ερώτημα: “πώς μπορεί να πάει αλλιώς, πώς μπορούμε να ζήσουμε ανθρώπινα;”
Και όταν μπαίνει το συγκεκριμένο δια ταύτα αρχίζει να φαίνεται καθαρά το μεγάλο κενό που υπάρχει μέσα στο κίνημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει εξετάσεις στο σύστημα την 5ετία της διακυβέρνησης. Έφερε το τρίτο μνημόνιο, επί διακυβέρνησης του ξεκίνησε το ξεπούλημα του ΟΣΕ και άλλων σημαντικών υποδομών της χώρας. Το ΚΚΕ είναι λάβρο απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις, όμως στο δια ταύτα, στο πώς θα καταφέρουμε να ανακόψουμε αυτή την πορεία, πώς θα μπορέσουμε να συγκρουστούμε με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την φτωχοποίηση και το ξεπούλημα δεν έχει άμεση απάντηση. Όχι απλά δεν έχει στην προμετωπίδα του το αίτημα να γίνει άμεσα δημόσιος ο σιδηρόδρομος και οι μεταφορές, αλλά θεωρεί μάλιστα αυτό το αίτημα απατηλό. Δεν έχει στον άμεσο προσανατολισμό του να μετατρέψει την οργή σε πολιτικό ρεύμα αμφισβήτησης της πολιτικής του διαρκούς εγκλήματος απέναντι στον λαό. Λείπει ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο σωστό σύνθημα “αυτό το έγκλημα να μην ξεχαστεί” και στον στόχο για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Οι υπόλοιπες δυνάμεις του κινήματος, πολλές από τις οποίες βγήκαν με γενικά σωστά συνθήματα και προσανατολισμό, είναι εγκλωβισμένες στον μικρόκοσμό τους, την εσωστρέφεια και τα χρόνια προβλήματα που ταλανίζουν τον χώρο της κομμουνιστικής/αντικαπιταλιστικής αριστεράς.
Κεντρική επιδίωξη των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων και των ΜΜΕ είναι το κίνημα αυτό της νεολαίας να ατονίσει. Οι αγώνες να ανασταλούν. Το συμφέρον, όμως, της νεολαίας και του λαού είναι οι αγώνες να δυναμώσουν. Το κίνημα οργής να εκφραστεί και στην κάλπη. Οι αγώνες θα δώσουν τη λύση.
Η Κίνηση Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας καλεί τη νεολαία να έρθει σε επαφή με τις θέσεις, τα κείμενα, τις οργανώσεις της. Δε λέμε ότι κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια, ούτε ότι διαθέτουμε μαγικές συνταγές για τον λαό και τη νεολαία. Όμως θεωρούμε ότι η χαμένη ευκαιρία του 2010-2015 πρέπει να γίνει μάθημα. Πιστεύουμε ότι η πάλη για την οριστική απαλλαγή από τα προβλήματα, την κρίση και το τέλμα θα έρθει με την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης, του καπιταλισμού. Όμως ένα τόσο σημαντικό διακύβευμα δεν έρχεται πιο κοντά ούτε με γενική θεωρητική ζύμωση για τον σοσιαλισμό/κομμουνισμό, ούτε με την απλή κινηματική διαχείριση του δικαιολογημένου θυμού και της αγανάκτησης του λαού και της νεολαίας.
Είναι επιτακτική ανάγκη να δυναμώσει το πολιτικό, κοινωνικό, ιδεολογικό ρεύμα που θα μπορεί να ενώνει πλατιά τμήματα της κοινωνίας που πλήττεται, με στόχο να μετράμε νίκες, να χαλάμε σχέδια και κατευθύνσεις του συστήματος, να βάζουμε μπροστά το μεγάλο πρόβλημα της χώρας: ότι ντόπιοι και ξένοι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, ΕΕ και ΗΠΑ, έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε κράτος κακοπληρωμένων σερβιτόρων έχοντας διαλύσει την παραγωγή της. Για παράδειγμα, ένα αίτημα που θα μπορούσε να συσπειρώσει άμεσα τον κόσμο και έρχεται σε ρήξη με τη στρατηγική που μας έφερε ως εδώ είναι η άμεση επανακρατικοποίηση του σιδηροδρόμου χωρίς αποζημίωση, με συμμετοχή στη λειτουργία και στη χάραξη της πολιτικής του των εργαζομένων του, εκπροσώπων της εργατικής τάξης της χώρας και της κοινωνίας. Για να έχει το κράτος την αποκλειστική ευθύνη του εκσυγχρονισμού του δικτύου και της ασφάλειας των μεταφορών. Ένα αίτημα ενταγμένο σε ένα συνολικότερο πλαίσιο που διαμορφώνει προϋποθέσεις για νίκες ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, μπορεί να οδηγήσει στην τελική νίκη. Για μια ζωή που η δουλειά, οι δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα θα είναι εξασφαλισμένα. Για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια και ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Αυτή η συζήτηση, η κατεύθυνση και ο προσανατολισμός θέλουμε να ανοίξει το επόμενο διάστημα. Καλούμε τη νεολαία να έρθει σε επαφή μαζί μας, να συστρστρευτεί σε αυτή την μεγάλη υπόθεση. Να έχει ενεργό ρόλο σε αυτή την αναγκαία διαδικασία.
Επικοινωνήστε με τον Εργατικό Αγώνα. Δράστε από κοινού με τα μέλη του. Ενταχθείτε στις γραμμές του!
e-mail: ergatikos.agwnas@gmail.com
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 6955566361 (Βασίλης), 6907701342 (Νίκος)
