του Λεωνίδα Βατικιώτη
Και να μην ξέραμε τι είχε προηγηθεί του πρωινού της 1ης Φεβρουαρίου 2024 εύκολα θα το μαντεύαμε από την φωτογραφία που δημοσιεύτηκε. Από τα αριστερά προς τα δεξιά, η πρόεδρος της ΕΕ Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, ο γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, η ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς και άλλοι να γελούν ή να κοιτούνε με αυτοπεποίθηση μπροστά, ξέροντας πώς πήραν ό,τι ήθελαν. Σε εμφανή αντίθεση, ο Όρμπαν με το κεφάλι κάτω, σκυθρωπός, ταπεινωμένος.
Ο εκβιασμός που του ασκήθηκε ξεπερνούσε οποιαδήποτε απειλή ή πίεση έχει ασκηθεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κράτος μέλος της. Το επίμαχο ήταν η έγκριση οικονομικής βοήθειας ύψους 50 δισ. ευρώ στην Ουκρανία για τα επόμενα 4 χρόνια, μέχρι δηλαδή το 2027. Η Ουκρανία διαφωνούσε, όπως έχει αποστασιοποιηθεί συστηματικά τα τελευταία δύο χρόνια απέναντι σε πολλές αποφάσεις που αφορούν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Δεν ψήφισε για παράδειγμα τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ενώ σε μια πρόσφατη συνεδρίαση που τέθηκε σε ψηφοφορία η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ουκρανία αποχώρησε από την αίθουσα αφήνοντας τους παριστάμενους να ψηφίσουν ομόφωνα, όπως προβλέπεται, την έναρξη των διαδικασιών.
Τώρα όμως ήταν διαφορετικά. Επειδή η έγκριση των 50 δισ. ευρώ απαιτούσε την ομόφωνη έγκριση και των 27, έγκαιρα η ΕΕ είχε ειδοποιήσει την Βουδαπέστη ότι σε περίπτωση που τολμήσει να θέσει πάλι βέτο, τότε η μαγιάρικη οικονομία θα κατεδαφιστεί! Θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη! Κι αυτό μάλιστα κατόπιν ενός καλοδουλεμένου σχεδίου!
Ο μαφιόζικος εκβιασμός έγινε γνωστός την Κυριακή 28 Ιανουαρίου, από δημοσίευμα των Financial Times, με άρθρο που είχε τίτλο «Οι Βρυξέλλες απειλούν να πλήξουν την οικονομία της Ουγγαρίας αν ο Όρμπαν βάλει βέτο στην βοήθεια στην Ουκρανία». Το δημοσίευμα αναφερόταν σε ένα εμπιστευτικό σχέδιο που καταστρώθηκε στις Βρυξέλλες, και το οποίο έγινε γνωστό στη βρετανική εφημερίδα, βάσει του οποίου χαράκτηκε μια στρατηγική συντριβής της οικονομίας της Ουγγαρίας σε περίπτωση που ο πρωθυπουργός της επέμενε στο βέτο. Το σχέδιο περιλάμβανε υπονόμευση του εθνικού νομίσματος και της εμπιστοσύνης των επενδυτών, άνοδο του κόστους δανεισμού, εκτροχιασμό του δημοσιονομικού ελλείμματος και του δημόσιου χρέους και στο τέλος πτώση των ρυθμών μεγέθυνσης και άνοδο του πληθωρισμού και της ανεργίας!
Βάσει των όσων έγραφε το επίσημο έγγραφο «σε περίπτωση μη συμφωνίας την 1η Φεβρουαρίου, άλλοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα δηλώσουν δημόσια ότι υπό το φως της μη δημιουργικής συμπεριφοράς του Ούγγρου πρωθυπουργού δεν μπορούν να φανταστούν» ότι ευρωπαϊκά κονδύλια θα συνεχίσουν να ρέουν στη Ουγγαρία. Μιλάμε ότι είχαν στήσει κανονικό θέατρο, με αγανακτισμένους πρωθυπουργούς, να παρελαύνουν μπροστά από κάμερες παριστάνοντας τους εξοργισμένους! Χωρίς αυτή τη χρηματοδότηση «οι χρηματοπιστωτικές αγορές, ευρωπαϊκές και πολυεθνικές εταιρείες θα ενδιαφερθούν λιγότερο να επενδύσουν στην Ουγγαρία», έγραφε κατά λέξη το έγγραφο της ΕΕ! Κι αυτή η τιμωρία «γρήγορα θα πυροδοτούσε μια περαιτέρω αύξηση στο κόστος χρηματοδότησης του δημοσιονομικού ελλείμματος και πτώση στο νόμισμα».
Ο οδικός χάρτης εκβιασμού της Ουγγαρίας, που άνετα στοιχειοθετεί την κατηγορία εκβιασμού και σύστασης εγκληματικής συμμορίας για την ηγεσία της ΕΕ, δείχνει ότι ολόκληρο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί την μεγαλύτερη αντιδημοκρατική εκτροπή που έχει ποτέ συντελεστεί επί ευρωπαϊκού εδάφους. Η μαφιόζικη απειλή– ή συμφωνείς να στείλουμε 50 δισ. στον Ζελένσκυ ή διαλύουμε την οικονομία της χώρας σου – διατυπώνεται προς έναν πρωθυπουργό που εκλέγεται ανελλιπώς από το 2010. Διατυπώνεται από πρόσωπα μάλιστα, όπως η Ούρσουλα ή ο Μισέλ, που δεν φέρουν καμία νομιμοποίηση. Η εκλογή τους ακόμη και αν προηγήθηκε ήταν κωμωδία, αποτέλεσμα ισορροπιών και ανταλλαγών μεταξύ βαρόνων του χρήματος.
Οι μαφιόζικοι εκβιασμοί προς την Ουγγαρία δείχνουν επίσης ότι στην πράξη δικαίωμα βέτο (ύστατο όπλο άμυνας των μικρών χωρών της ΕΕ απέναντι στις μεγάλες) δεν υφίσταται! Ξεπερνιέται από αδίστακτους εκβιασμούς που διενεργούνται πίσω από τις κλειστές κουρτίνες και στο βάθος σκοτεινών διαδρόμων, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Οι πρακτικές «νύχτας» που υιοθετεί η ΕΕ για να επιβάλει την πολιτική της, γίνονται ακόμη πιο προκλητικές και εξοργιστικές αν αξιολογηθούν βάσει του ζητούμενου τους. Πιθανά όλοι οι πολίτες να συμφωνούσαν αν αυτά τα 50 δισ. ευρώ δίνονταν για ανθρωπιστική βοήθεια στην μαρτυρική Γάζα ή για να χρηματοδοτηθούν τα καύσιμα των ευρωπαίων αγροτών (που την ίδια ώρα πολιορκούσαν τις Βρυξέλλες!) ή για να στηριχθούν τα δημόσια συστήματα υγείας με προσλήψεις προσωπικού ή για να κρατικοποιηθούν οι ιδιωτικές ΑΠΕ. Όμως δίνονται για να συνεχισθεί ο πόλεμος για άλλα τέσσερα χρόνια, υπονομεύοντας τις προοπτικές της ειρήνης! Την ίδια ώρα μάλιστα οι ΗΠΑ, με αφορμή το βέτο των Ρεπουμπλικανών στην πρόταση έγκρισης 60 δισ. δολ., σταμάτησαν να χρηματοδοτούν την Ουκρανία. Κι έτσι η κάλυψη του κόστους του πολέμου με τη Ρωσία εξελίσσεται σε μια αμιγώς ευρωπαϊκή υπόθεση, εντείνοντας την φτώχεια στη γηραιά ήπειρο.
Το βάθος του εγγενούς αυταρχισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποκαλύπτεται κι από μια άλλη πλευρά της Συνόδου Κορυφής της 1ης Φεβρουαρίου. Ο Όρμπαν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο να συναινέσει στην χρηματοδότηση του πολέμου επειδή έγκαιρα οι ηγέτες της ΕΕ απέρριψαν το σχέδιο Β’ που προέβλεπε να περάσει η χρηματοδότηση τη Ουκρανίας από τα κοινοβούλια των 26 άλλων κρατών μελών της ΕΕ. Δεδομένου ότι όλες αυτές οι χώρες επιβάλλουν λιτότητα και περικοπές στο εσωτερικό τους, η δημόσια συζήτηση και η ψήφιση μιας τέτοιας πρότασης θα έφερνε στο φως την διπροσωπία τους: Ότι την ίδια ώρα που κόβουν μισθούς και συντάξεις στο εσωτερικό τους στέλνουν 50 δισ. στην Ουκρανία. Χώρια τα 28 δισ. ευρώ που έχουν ήδη δοθεί από την έγκριση του πολέμου!
Κι έτσι αποφάσισαν η συζήτηση να διεξαχθεί εν κρυπτώ!
