Γράφει ο Πέτρος Ιωαννίδης
Η αποστροφή του Δ. Κουτσούμπα για το φαινόμενο των sugar daddies άνοιξε μια σειρά επιθέσεων ενάντια στο ΚΚΕ, και στο κομμουνιστικό κίνημα γενικότερα. Ακούστηκε ότι το ΚΚΕ και το κομμουνιστικό κίνημα είναι ότι πιο συντηρητικό υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, μάθαμε πως στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού οι γυναίκες εκδίδονταν για ένα Zwan, και άλλα τέτοια γλαφυρά που υπάρχουν στα βιβλία που πουλούσε ο υπουργός Υγείας.
Μετά από καιρό, η αστική τάξη με προμετωπίδα τη ΝΔ βγαίνει να «συμμαζέψει» το ΚΚΕ. Μπροστά στις ευρωεκλογές, και με τη ρευστότητα που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία είναι επικίνδυνο για την άρχουσα τάξη να εκδηλωθεί ένα ρεύμα αμφισβήτησης ενάντια στην ΕΕ που είναι κυρίαρχη επιλογή της.
Με το ΚΚΕ υπάρχουν διαφωνίες σε πολλά, έχει ασκήθει έντονη κριτική στο πρόγραμμα και στην τακτική που εφαρμόζει στο κίνημα. Στην παρούσα φάση της μεγάλης λαϊκής δυσαρέσκειας και των πληγμάτων αξιοπιστίας που δέχεται η κυβέρνηση μπορεί να αποδειχτεί φορέας υποδοχής δυσαρέσκειας και επιλογή που κινείται έξω από τα όρια της αστικής πολιτικής διαχείρισης. Και για αυτό η άρχουσα τάξη ξεκίνησε εκστρατεία περιορισμού της επιρροής του.
Ταυτόχρονα, η επίθεση των κομμάτων του αστικού κοινοβουλίου στο κομμουνιστικό κίνημα αποσκοπεί στο να ξαναθολώσει την εικόνα στο συνειδητό νέων ανθρώπων. Η νεολαία βρίσκεται σε φάση αναζήτησης οράματος, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Φάνηκε σε κάποιο βαθμό στις κινητοποιήσεις ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όπου η φοιτητική νεολαία σε μεγάλη πλειοψηφία της τάσσεται ενάντια στην ίδρυση και λειτουργία τους. Η σύγκλιση του νεολαιίστικου με το κομμουνιστικό κίνημα αγχώνει την άρχουσα τάξη. Και προσπαθεί να ξαναβάλει στο κάδρο αντικομουνισμό τύπου Άδωνη.
Η κριτική που ασκείται στον Δ. Κουτσούμπα είναι ότι στην προσπάθεια του να εισχωρήσει σε νεανικό ακροατήριο επέλεξε να «παίξει» με όρους επικοινωνίας. Ατάκες και εξυπνακισμοί, που γίνονται viral. Όμως η επικοινωνία, όσο εύκολα σε ανεβάζει τόσο εύκολα μπορεί να σε κατεβάσει και σίγουρα δεν χτίζει ριζοσπαστική ανατρεπτική συνείδηση. Η τακτική αυτή του Γ.Γ. έρχεται σε αντιστάθμισμα της τακτικής του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο κίνημα: τακτική σεχταρισμού και απομονωτισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι στις φοιτητικές κινητοποιήσεις, από ένα σημείο και μετά ξεκίνησαν οι χωριστές συγκεντρώσεις, οι ξεχωριστές πορείες, ακόμα και επεισόδια για το ποιο πανό θα είναι στην κεφαλή της πορείας.
Όσον αφορά την ουσία των δηλώσεων του Δ. Κουτσούμπα: το φαινόμενο είναι υπαρκτό και στη χώρα μας. Σίγουρα θα ενταθεί και εξαιτίας των ιδιωτικών πανεπιστημίων και των δανείων που θα αρχίσουν να παίρνουν οι φοιτητές για να σπουδάσουν. Η μετατροπή του δικαιώματος της μόρφωσης σε εμπόρευμα οδηγεί σε αυτά τα φαινόμενα. Η οικονομική ανάγκη είναι η κύρια αιτία αντίστοιχων φαινομένων.
Πρόκειται για τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος, που όταν αναδεικνύεται ενοχλούνται τα αστικά κόμματα και τα παπαγαλάκια τους.
