Γράφει ο Τάκης Παπακωνσταντινόπουλος
Είναι γενική παραδοχή ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας έχει εξασθενήσει.
Δεν υπήρξε ποτέ ισχυρό,είχε αδυναμίες που φάνηκαν κυρίως στην Υγειονομική κρίση, οι συνέπειες της οποίας μειώθηκαν όχι από την επάρκεια του Συστήματος, αλλά από τον τιτάνιο αγώνα γιατρών και Υγειονομικών.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν με τις υπάρχουσες συγκυρίες κυρίως οικονομικές είναι εφικτό να γίνει ικανό να προσφέρει σύγχρονες και δωρεάν υπηρεσίες στον λαό.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας που ιδρύθηκε πριν 4 δεκαετίες δημιούργησε την ελπίδα ότι θα έλυνε το πρόβλημα της υγειονομικής φροντίδας με ποιοτικές υπηρεσίες και χωρίς οικονομική επιβάρυνση του πολίτη.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας είχε οικοδομηθεί με κορμό τα νοσοκομεία, με γιατρούς αποκλειστικής απασχόλησης και χαρακτήρα διαφορετικό από την παροχή αποκλειστικά δευτεροβάθμιας περίθαλψης ,αφού μεγάλο μέρος των ασθενών συνωστίζονταν στα εξωτερικά ιατρεία για περιπτώσεις που έπρεπε να είχαν αντιμετωπιστεί από δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Όμως οι δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που περιλαμβάνουν και την ψυχική υγεία, την πρόληψη, τις εξαρτήσεις κ.α ή δεν αναπτύχθηκαν ή λειτούργησαν υποτυπωδώς χωρίς να εντάσσονται σε ένα σχέδιο δομών πρωτοβάθμιας περίθαλψης που να συνδέονται μεταξύ τους .
Η χρηματοδότηση ήταν πολύ κάτω της απαιτούμενης και οι ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και μέσα δημιούργησαν διαλυτική κατάσταση.
Οι αρχικά σχετικά αξιοπρεπείς αμοιβές των γιατρών, με την μόνιμη καθήλωση τους, βοήθησαν να αναπτυχθούν νοσηρά φαινόμενα χρηματισμού από μικρή μερίδα γιατρών και η εκάστοτε κυβέρνηση έκλεινε τα μάτια αφού δεν ήθελε να δαπανήσει χρήματα για αξιοπρεπείς αμοιβές.
Ακόμα χειρότερα, οι εργασιακές σχέσεις των γιατρών έπαψαν να είναι μόνιμες και μπήκαν στο σύστημα γιατροί με προσωρινές σχέσεις εργασίας (πχ επικουρικοί) και σε πορεία ακόμα πιο αρνητικής εξέλιξης, γιατροί να εργάζονται και στον ιδιωτικό τομέα και ελευθεροεπαγγελματίες στο δημόσιο σύστημα.
Τα απογευματινά ιατρεία στα οποία νοσοκομειακοί γιατροί εξέτασαν επ αμοιβή ασθενείς, “αναβαθμίστηκαν” με την καθιέρωση των απογευματινών χειρουργείων που για να εξυπηρετηθεί ο ασθενής πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του ιατρική πράξη που έχει καταβάλει μέσω της φορολογίας του και τις ασφαλιστικές του εισφορές.
Η πορεία ιδιωτικοποίησης έφερε τους εργολάβους για την καθαριότητα και τους μάνατζερ που λειτουργούν σαν κόφτες αναγκαίων υπηρεσιών υγείας για να μην υπάρχει υπέρβαση από τους οικονομικούς στόχους.
Δηλαδή οικονομία ανεξάρτητα των αναγκών και περισσότερα έσοδα από την οικονομική συμμετοχή του ασθενή με διάφορους τρόπους.
Η κατάσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας σήμερα επιγραμματικά και με αριθμούς είναι η ακόλουθη:
· Ελλείψεις 6.500 γιατρών και 25.000 νοσηλευτών.Μεγάλο μέρος των εργαζομένων στην υγεία ζει στην ανασφάλεια λόγω της προσωρινότητας και οι συνεχείς μετακινήσεις και η υπερεφημέρευση δημιουργούν ένα εξοντωτικό περιβάλλον.
· Φέτος είναι 3.000 λιγότεροι από πέρσυ υγειονομικοί, έκλεισαν 100 κλίνες ΜΕΘ.
· Είχαμε μια αύξηση των ιδιωτικών νοσοκομείων και παράλληλη μείωση των δημόσιων με αποτέλεσμα τα ιδιωτικά νοσοκομεία να είναι περισσότερα των δημόσιων!
· Οι συμβασιούχοι υγειονομικοί είναι στον αέρα και η μη ανανέωση των συμβάσεων τους θα φέρει περισσότερους εργολάβους στα νοσοκομεία.
· Η ψυχιατρική δήθεν μεταρρύθμιση θα οδηγήσει στην αποδυνάμωση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας και την παραχώρηση τους στον ιδιωτικό τομέα και στις ΜΚΟ και ΑΜΚΕ.
· Η συμμετοχή των ασφαλισμένων στο φάρμακο εκτινάχθηκε στα ύψη και πολλαπλασιάζονται οι περιπτώσεις διακοπής της θεραπείας λόγω αδυναμίας πληρωμής της συμμετοχής.
· Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η κατάσταση του λεγόμενου Εθνικού Συστήματος Υγείας.
· Το μεγάλο στοίχημα είναι αν μπορεί να επιδράσει καταλυτικά ένα μέτωπο για την υγεία με υγειονομικούς ,φορείς ,λαό και βέβαια την αριστερά να πρωτοστατεί σε αυτή την προσπάθεια και να ανακόψει τον φρενήρη ρυθμό προς την ιδιωτικοποίηση.
· Παράλληλα να υπάρξει σχεδιασμός για την οικοδόμηση Εθνικού Συστήματος Υγείας σε σύγχρονες βάσεις, με επαρκή στελέχωση με επιστημονικό δυναμικό και σύγχρονο εξοπλισμό.
· Με αυτά τα δεδομένα οι υπηρεσίες θα είναι ποιοτικές και θα παρέχονται δωρεάν σε αυτούς που τις έχουν ανάγκη.
· Η ιδιωτική πρωτοβουλία όπως εκφράζεται με τους επιχειρηματικούς ομίλους που αποβλέπουν στην αποκόμιση τεράστιων κερδών ποντάροντας στις αδυναμίες του υπάρχοντος συστήματος περίθαλψης, πρέπει να αποβληθεί.
· Σαν άμεσα μέτρα λοιπόν είναι η αποκατάσταση της αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών με κατάργηση των απογευματινών ιατρείων και των χειρουργείων.
· Απομάκρυνση εργολάβων για παροχή υπηρεσιών που μπορεί η ίδια δομή υγείας με κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό να την αναλάβει όπως πχ καθαριότητα.
· Η σύγκριση της καθαριότητας των συνεργείων με τις καθαρίστριες πριν την εισβολή των εργολάβων είναι σαφώς κατώτερη, αφού η καθαριότητα χώρων που αναπτύσσονται μικρόβια απαιτεί πιο λεπτομερή εργασία που μόνο το ανθρώπινο χέρι μπορεί να κάνει.
· Κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων σε κάθε μονάδα του ΕΣΥ,μονιμοποίηση των συμβασιούχων, υπερδιπλασσιασμός των μισθών των γιατρών ο οποίος είναι σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα.
· Η επαρκής στελέχωση θα μειώσει την εξοντωτική εργασία και εφημερία και θα αποτελέσει κίνητρο για ένταξη των γιατρών στο Σύστημα Υγείας.
· Εκτός από τα άμεσα ,πρέπει να γίνει σχεδιασμός του Συστήματος Υγείας σε νέες στέρεες βάσεις που θα εξυπηρετεί ένα και μοναδικό στόχο :
· Την προάσπιση της υγείας του λαού και μάλιστα δωρεάν χωρίς την διείσδυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
· Το νέο σύστημα θα είναι άρτια οργανωμένο με δομές που θα αφορούν την πρόληψη, την νοσοκομειακή και μετανοσοκομειακή περίθαλψη που θα αλληλοσυνδέονται και θα μπορεί ο ασθενής να μετακινείται από την μια βαθμίδα στην άλλη με επιστημονικά κριτήρια ,σε αντίθεση με την τωρινή χαώδη κατάσταση από υποβαθμισμένες, ασύνδετες μεταξύ τους δομές που μεταφράζεται σε απώλειες ζωών που θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί.
· Η επαρκής χρηματοδότηση είναι αναγκαία για να λειτουργήσει ένα πραγματικό Εθνικό Σύστημα Υγείας και είναι εφικτή.
· Ας σκεφτούμε πόσα δις χάνονται από την μη φορολόγηση του πλούτου, τι τεράστια ποσά δίνονται για στρατιωτικές δαπάνες οι οποίες μόνο την άμυνα της δικής μας χώρας δεν εξυπηρετούν.
· Υπολογίζεται ότι οι δαπάνες για μια στρατιωτική άσκηση λίγων ημερών που συνήθως γίνεται για λογαριασμό του ΝΑΤΟ θα αρκούσαν να χτιστούν τρία νοσοκομεία.
· Από τα παραπάνω εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι χρειάζεται αγώνας δρόμου με την αριστερά στην πρώτη γραμμή, για την οικοδόμηση ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού δωρεάν Δημόσιου Συστήματος Υγείας.
