Γράφει ο Γεράσιμος Αραβανής
Το πρόβλημα του νερού στη Λευκάδα είναι πολύχρονο, για μεγάλα χρονικά διαστήματα οξύνεται και πολλές φορές γίνεται εκρηκτικό. Ο κόσμος στερείται το πιο στοιχειώδες αγαθό που η φύση παρέχει αφειδώς και δωρεάν. Φυσικά δεν είναι θέμα κακής διαχείρισης, ολιγωρίας, ανικανότητας κάποιας ή κάποιων δημοτικών αρχών παρότι αυτά υπάρχουν. Οι αντιλήψεις αυτές διαδίδονται από τις παράταξεις που διοίκησαν και διοικούν το δήμο, “ο άλλος, ο προηγούμενος φταίει για όλα”. Είναι πρόβλημα δεκαετιών όχι ημερών ή μηνών.
Τα χρόνια αυτά με την άναρχη και ανεξέλεγκτη τουριστική “ανάπτυξη” η κατανάλωση νερού απογειώθηκε- χιλιάδες βίλες χτίστηκαν και κάθε βίλα μία τουλάχιστον μεγάλη πισίνα οι οποίες αδιαλείπτως γεμίζουν και το νερό ανανεώνεται. Η λύση του προβλήματος βρίσκεται στην παροχή της αναγκαίας ποσότητας νερού και για προοπτική πολλών χρόνων και φυσικά στην καταπολέμηση της κατασπατάλησης και η δίκαιη χρήση του.
Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί εκατομμύρια ευρώ μέριμνα και σχεδιασμό υλοποίησης, αλλά οι δημόσιες επενδύσεις περιορίστηκαν τραγικά και η χρηματοδότηση είναι με το σταγονόμετρο. Τα κονδύλια για έργα ύδρευσης που είχαν εγκριθεί, είναι αλήθεια με τεράστια πίεση και καθυστέρηση, ξαφνικά απεντάχθηκαν. Έτσι οδηγηθήκαμε στη σημερινή εκρηκτική κατάσταση που πλήττει πρωτίστως τα λαϊκά νοικοκυριά, αφού τα ξενοδοχεία και οι βίλες υδρεύονται κανονικά και ο κόσμος μαζεύει σταγόνα σταγόνα με το ποτήρι για να ικανοποιήσει τις στοιχειώδες ανάγκες του, το ίδιο οι επαγγελματίες και μικρές επιχειρήσεις.
Το πρόβλημα όμως δεν τελειώνει εδώ οι βασικές υποδομές του νησιού βρίσκονται σε κακή κατάσταση. Η συλλογή και διαχείριση των απορριμμάτων, γενικά η καθαριότητα είναι στη χειρότερη κατάσταση, οι χωματερές δίπλα στο θαλάσσιο δίαυλο μόλυναν τα πάντα, το έργο της ανακύκλωσης των απορριμμάτων καρκινοβατεί 15 και περισσότερα χρόνια λόγω έλλειψης κονδυλίων, γραφειοκρατίας και ασυμφωνίας για την ανάθεση των έργων και την κατανομή των μιζών. Παρόμοια κατάσταση στην αποχέτευση, τα κονδύλια επέκτασης του δικτύου βελτίωσης του βιολογικού καθαρισμού και δημιουργίας νέου απαγωγού λυμάτων απεντάχθηκαν. Το οδικό δίκτυο βρίσκεται όπως ήταν τη δεκαετία του 80 οι χώροι στάθμευσης είναι ανύπαρκτοι τα αυτοκίνητα πολλαπλασιάστηκαν γεωμετρικά με αποτέλεσμα ο βίος τον κατοίκων να γίνεται αβίωτος. Ο κατάλογος των προβλημάτων είναι μεγάλος.
Ένα στοιχειώδες σχέδιο για την Λευκάδα ως βάση για κάθε ανάπτυξη και εξέλιξη που θα έπαιρνε υπόψη την έκταση του νησιού, την υπάρχουσα οικονομία, τις κάθε είδους υπάρχουσες δυνατότητες καθώς και τις ανάγκες του πληθυσμού, προς ποια κατεύθυνση έπρεπε να αναπτυχθεί, σε ποιους τομείς και σε ποιο βαθμό καθένας ήταν εντελώς αναγκαίο.
Πόσο τουρισμό χωράει η Λευκάδα, ποια είναι η φέρουσα ικανότητα της, είναι άπειρη;
Είναι αναγκαία η διατήρηση άλλων τομέων της παραγωγής και γενικότερα της οικονομίας, μια σχετικά εύρωστη γεωργική παραγωγή με βάση υπάρχουσες δυνατότητες αλλά και τις ανάγκες που αναπτύσσονται; Δεν θα έπρεπε η ακμάζουσα παλαιότερα αλιεία να στηριχθεί και όχι να αφεθεί στο έλεος του ευρωπαϊκό οδηγιών;
Αντί αυτού ορισμένοι “σοφοί”, πολιτικά πρόσωπα, τοπικοί οικονομικοί παράγοντες και παρατρεχάμενοι αποφάνθηκαν ότι το μέλλον είναι η άκρατη ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού, τα φαραωνικά έργα, όπως η υποθαλάσσια ζεύξη Λευκάδας- Αιτωλοακαρνανίας, η επιχειρηματική κατάληψη της γης και των δημοσίων χώρων, η τσιμεντοποίηση της υπαίθρου. Ισχυριζόταν ότι θα κάνουν τη Λευκάδα Μόντε Κάρλο, τελικά έγινε αυτό που βλέπουμε.
Θα εθελοτυφλούσε κάποιος δικαιολογώντας ότι αυτές είναι οι δυνατότητες της χώρας, αφού πέρασε τρικυμίες και κυρίως τη μεγάλη οικονομική κρίση και τα μνημόνια, τα οποία αντιμετωπίζονται σαν φυσικό φαινόμενο και όχι ως φυσική κατάληξη της πολιτικής και της πορείας που είχαν χαράξει.
Δεν είναι έτσι αφού την ίδια ώρα πακτωλός δισεκατομμυρίων πάνε σε άλλες κατευθύνσεις με μοναδικό στόχο και κριτήριο τη γιγάντωση ελάχιστων μεγαλοεπιχειρηματιών με κρατικούς πόρους. Δεκάδες δισεκατομμύρια από κρατικό ταμείο και ευρωπαϊκά προγράμματα κατά βάση θα διατεθούν για μεγάλη ιδιωτική μαρίνα στον κόλπο του Βλυχού η οποία κυριολεκτικά θα τον καταστρέψει. Πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια ετοιμάζονται να σπρώξουν σε μεγαλοκεφαλαιούχο για την κατασκευή υποθαλάσσια ζεύξης που θα καταστρέψει τον Αβλέμονα, θα χαρατσώσει με διόδια διαχρονικά τους Λευκαδίτες και τους επισκέπτες και επιπλέον θα αλλάξει ριζικά το χαρακτήρα, τη μορφή και τη ζωή της Λευκάδας. Έπρεπε κάποιος να γίνει πλούσιος για αυτό με πάθος κρατικές και δημοτικές αρχές βάλθηκαν να του χαρίσουν το Τουριστικό Περίπτερο στο Κάστρο και την περιοχή του κάστρου γενικότερα περιοχή εμβληματική εντελώς αναγκαία για τη διατήρηση της ιστορίας, της ταυτότητας , για την ψυχαγωγία και τη ζωή όλων μας.
Οικονομικοί πόροι υπάρχουν και φαίνονται, “λεφτά υπάρχουν”, όπως έλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου που κατηγορήθηκε άδικα ενώ έλεγε την αλήθεια, όμως αντί να τα πάρει από αυτούς που έπρεπε η κυβέρνησή του και οι επόμενες κυβερνήσεις χρεοκόπησαν τη χώρα και τον εργαζόμενο λαό γιγαντώνοντας τον πλούτο.
Στη βάση αυτών των προβλημάτων βρίσκεται η πολιτική που ασκείται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από όλες τις κυβερνήσεις νεοφιλελεύθερες, κεντρώες και “αριστερές”, είναι η πολιτική που υποστηρίζει για το συμφέρον του το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο και φυσικά σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού και εκεί τα ίδια συμφέροντα κυριαρχούν. Είναι η πολιτική όπως την εκφράζει ο πρωθυπουργός προβάλλοντάς ορισμένους οικονομικούς δείκτες που κινούνται σε θετική κατεύθυνση για να πει ότι πάμε καλά, αλλά αποκρύπτει την σκληρή πραγματικότητα της χώρας η οποία είναι τελευταία στην Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με την Βουλγαρία στο κατά κεφαλή ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, με 27% φτωχούς και πολλούς στα όρια της εξαθλίωσης, με 360 δισεκατομμύρια δημόσιο χρέος, με υποβαθμισμένο δημόσιο σύστημα υγείας και γιγαντωμένο ιδιωτικό τομέα, με τους χαμηλότερους μισθούς και συντάξεις, είναι η χώρα που θεωρεί έκρηξη επενδύσεων το ξεπούλημα της γης, των υποδομών, των κερδοφόρων επιχειρήσεων και κάνει λόγο για ανάπτυξη χωρίς βιομηχανία και γεωργία.
Είναι η πολιτική που διάλυσε και ιδιωτικοποίησε το σιδηρόδρομο και οδήγησε στα Τέμπη, που αφήνει στο έλεος του φυσικών φαινομένων όλη τη χώρα – 1,75 εκατομμύρια καμένα στρέμματα το 2023, που πλημμύρισε και κατέστρεψε τη Θεσσαλία-. Είναι η πολιτική που οδηγεί στην εξαθλίωση και σε υποθέσεις τύπου Βοτανικού, που οδήγησε στο ναυάγιο της Πύλου με 600 ως 700 πρόσφυγες νεκρούς.
Η εικόνα που βλέπουμε στην Λευκάδα είναι αυτή που βλέπουμε σε κάθε γωνιά της χώρας είναι η μικρογραφία της μεγάλης εικόνας που συνθέτει την Ελλάδα της εποχής μας και αυτό είναι το ιδιαίτερος ανησυχητικό.
Η πολιτική αυτή έχει χρεοκοπήσει και o κίνδυνος να χρεοκοπήσει το λαό είναι ορατός. Πρέπει να ηττηθεί από τους εργάτες, το λαό και τη νεολαία με τον αγώνα τους.
