Γράφει ο Βασίλης Μπάκος
“Η μόνιμη κάλυψη 10.000 θέσεων συμβάλλει καθοριστικά στη δημιουργία ενός σταθερού πυρήνα στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα και αποτελεί βασική προϋπόθεση για περαιτέρω επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο” (Από το Κοινό Δελτίο Τύπου Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων & Αθλητισμού, Υπουργείου Εσωτερικών και Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας & Οικονομικών)
Ο σχολιασμός του αποσπάσματος δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από την ύπουλη φράση “σταθερός πυρήνας” διορισμένων. Έχουμε και λέμε:
-13 χρόνια αδιοριστίας (2008-2021) οδήγησαν σε τρομερό κλείσιμο της ψαλίδας μεταξύ συμβασιούχων και μόνιμων εκπαιδευτικών. Φτάσαμε στο σημείο από εκεί που οι αναπληρωτές/τριες το 2006 αποτελούσαν το 6-7% του κλάδου των εκπαιδευτικών, να αγγίζουν ποσοστά της τάξης του 40%.. 4 στους 10 εκπαιδευτικούς αποτελούν βαλίτσες με πόδια. Αναπληρωτές κι αναπληρωτριες που αναπληρώνουν…. τους εαυτούς τους. Κι αυτό το πράγμα έγινε κανονικότητα. Κι επειδή οι εκπαιδευτικοί δεν είναι νούμερα σε στατιστικές, αλλά χτίζουν ουσιαστικές, δυναμικές παιδαγωγικές σχέσεις με τις μαθήτριες και τους μαθητές, μιλάμε για τη διαμόρφωση ενός σχολείου κινούμενης άμμου, όπου κάθε χρόνο η σύνθεση των σχολείων (ειδικά της επαρχίας) αλλάζει ριζικά. Νέα πρόσωπα, εκ νέου προσαρμογή κάθε Σεπτέμβριο και αποχαιρετισμοί κάθε Ιούνιο..
-“Ωραία”, θα πει κάποιος, “αλλά βήματα έγιναν τα τελευταία χρόνια. Από το 2020 γίνονται σταθερά διορισμοί. Κάτι κινείται, κάτι αλλάζει”. Αμ δε. Οι αναπληρωτές/τριες ξεπέρασαν για άλλη μια χρονιά τις 50.000. Η πραγματικότητα αυτή δεν μπορεί να αλλάξει με διορισμούς στα όρια των συνταξιοδοτησεων. Η μνημονιακή αδιοριστία οδήγησε στη διαμόρφωση μιας πάγιας θλιβερής κατάστασης αστάθειας για εκπαιδευτικούς και μαθητές. Επομένως, δε μιλάμε καν για μερική λύση του προβλήματος, αλλά για συντήρησή του.
– Οι φετινοί διορισμοί λέγεται ότι θα συμπληρωθούν από τη σύσταση οργανικών και τη μονιμοποίηση ενός τμήματος αναπληρωτών ορισμένων ειδικοτήτων που πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Με τον τρόπο αυτόν αφήνονται έξω ολόκληροι κλάδοι που πληρώνονται μέσω ΕΣΠΑ και συντηρείται ένα κλίμα διαίρει και βασίλευε (“γιατί αυτοί κι όχι εμείς”).
– Οι νεοδιόριστοι/ες των τελευταίων χρόνων παραμένουν δόκιμοι ακόμα και μετά το πέρας της διετίας, εάν δε βάλουν τα χέρια τους να βγάλουν τα μάτια τους συμμετέχοντας στην εφαρμογή του ν.4823/2021 και στην “αξιολόγηση”. Πρόκειται για έναν νόμο που αλλάζει το DNA του δημόσιου σχολείου με την κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών κι εκπαιδευτικών, την γραφειοκρατικοποιηση του εκπαιδευτικού έργου, την υπονόμευση συνολικά του δημόσιου χαρακτήρα του σχολείου.
Υπό αυτό το πρίσμα, με δεδομένη αυτή την πραγματικότητα, μπορούμε να καταλάβουμε τι εννοεί η κυβέρνηση με τη φράση “σταθερός πυρήνας” διορισμένων. Παραδέχεται ότι οι μη συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί θα αποτελούν απλά έναν “σταθερό πυρήνα”. Το αίτημα των μαζικών, μόνιμων διορισμών ΟΛΩΝ των αναπληρωτών πετιέται στις καλένδες και καλούμαστε να πούμε κι ευχαριστώ. Αντί να ρίχνουμε τον πήχη των απαιτήσεων, τώρα είναι η ώρα να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα:
-Μαζικοί, μόνιμοι διορισμοί όλων των αναπληρωτών με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία τους.
-Κατάργηση του προσοντολογίου. Καμία σκέψη για γραπτό ΑΣΕΠ. Το πτυχίο δεν είναι κουρελόχαρτο!
-Άμεση έκδοση διαπιστωτικής πράξης μονιμοποίησης σε ΟΛΟΥΣ τους νεοδιόριστους που συμπληρώνουν διετία!
