Γράφει ο Γεράσιμος Αραβανής
Η μεγάλη αποχή και η άνοδος της ακροδεξιάς σε ολόκληρη την Ευρώπη που κατέγραψε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των γαλλικών εκλογών ενέτειναν τις συζητήσεις περί του ακροδεξιού κινδύνου και πολλοί βιάστηκαν να υποδείξουν λύσεις αντιμετώπισης του.
Η συγκρότηση του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία με στόχο την καθήλωση της Λεπέν στο δεύτερο γύρο βοηθούντος του αντιδημοκρατικού εκλογικού νόμου έφεραν τη Λεπέν τρίτη στην κατάταξη ως προς τις βουλευτικές έδρες σε αντίθεση με την πρωτιά της στη λαϊκή ψήφο. Αυτό θεωρήθηκε μεγάλη νίκη και πράγματι εμπεριέχει θετικά στοιχεία και μηνύματα αρκεί να αναλυθούν σωστά και να αξιοποιηθούν κατάλληλα. Από την όλη συζήτηση για την ακροδεξιά και τη φασιστική απειλή θέλουμε να επισημάνουμε τα εξής:
Η αναφορά συλλήβδην σε ακροδεξιά, φασισμό, φασιστικοποίηση, δικτατορία είναι λάθος αφού μπλέκουμε ανόμοια πράγματα παρά τα κοινά που έχουν και αναδεικνύονται διαφορετικοί παράγοντες και συνθήκες, πρέπει να αποσαφηνιστεί αυτό που τώρα συμβαίνει, τι είναι αυτό που δυναμώνει εκλογικά και στις κοινωνίες της Ευρώπης την ακροδεξιά και τι είδους απειλή είναι και εν τέλει με ποιο τρόπο αντιμετωπίζεται.
Δεν είναι απάντηση ότι το φασισμό γενικά τον εκτρέφει ο καπιταλισμός και είναι φυσική εξέλιξη της ανάπτυξης, κάτι σαν νομοτέλεια. Στο DNA του καπιταλισμού- Σχέσεις παραγωγής και εκμετάλλευσης, τρόποι απόσπασης της υπεραξίας και αναπαραγωγής του, ιεραρχικό σύστημα δομής και λειτουργίας του, πολιτικό, ιδεολογικό εποικοδόμημα και οι θεσμοί του όντως υπάρχουν σπέρματα της ακροδεξιάς που ανάλογα με τη διακύμανση των εξελίξεων αναπτύσσονται ή μένουν καθηλωμένα και υπό ορισμένες προϋποθέσεις μειώνονται ή εξαλείφονται.
Η αστική τάξη και κυρίως το μονοπωλιακό κεφάλαιο χρησιμοποιεί την ακροδεξιά για να ελέγχει το λαϊκό παράγοντα και τις εξελίξεις είναι μια πηγή της ενδυνάμωσης της. Όμως η ταξική πάλη, η δράση της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων μαζών και η επίδραση της κομμουνιστικής ιδεολογίας είναι ισχυρός παράγοντας που μπορούν να καθορίσουν τις εξελίξεις.
Εντός του καπιταλισμού δεν υπάρχουν μόνο σπέρματα ακροδεξιά, αντιδραστικά και φασιστικά υπάρχουν και τα σπέρματα της επανάστασης και της κομμουνιστικής κοινωνίας. Όσο αναπτύσσεται και δυναμώνει ο καπιταλισμός δυναμώνει και ισχυροποιείται ο νεκροθάφτης του η εργατική τάξη. Η εκμετάλλευση, η καταπίεση, τα κοινωνικά αδιέξοδα, οι συνεχείς κρίσεις του συστήματος που το βάρος του ξεπεράσματος τους πέφτει στις πλάτες της εργατικής τάξης, το τεράστιο κόστος των εξοπλισμών και οι πόλεμοι οδηγούν τους εργάτες και τους εργαζόμενους να αποκτούν ορισμένη συνείδηση της θέσης τους στην κοινωνία, οργανώνονται και κινητοποιούνται, διεκδικούν τη βελτίωση της ζωής τους, τους θέτει αντιμέτωπους με τους εργοδότες τους και το κράτος που τους εκμεταλλεύονται. Με την επίδραση της μαρξιστικής ιδεολογίας και του εργατικού επαναστατικού κόμματος αποκτούν συνείδηση του ρόλου και της προοπτικής τους ως τάξη. Αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανάπτυξη της ακροδεξιάς και του φασισμού.
Κατά συνέπεια η μετατροπή της ακροδεξιάς και του κινδύνου που συνιστά σε φασιστική απειλή και φασισμό είναι μία πιθανή εξέλιξη όχι όμως μονόδρομος. Η επιβολή του φασισμού ως αστική μορφή διακυβέρνησης προϋποθέτει ισορροπία δυνάμεων των αντίπαλων τάξεων της κοινωνίας και τον κίνδυνο να απειληθεί η αστική κυριαρχία, κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή δεν υφίσταται.
Ο αγώνας της εργατικής τάξης και των εργαζομένων μπορεί να διαμορφώσει εξελίξεις στην αντίθετη εντελώς κατεύθυνση προς όφελος των εργαζομένων και του λαού. Εκεί πρέπει να στραφεί η δράση των πρωτοπόρων πολιτικών δυνάμεων και της εργατικής τάξης.
Η ανάπτυξη των αγώνων εναντίον της κυρίαρχης πολιτικής, εναντίον της εκμετάλλευσης, για δικαιώματα και ελευθερίες, για το σταμάτημα των πολέμων, τη στρατιωτικοποίηση των οικονομιών και την αντιδραστικοποίηση των κοινωνιών. Ο αγώνας αυτός πρέπει να πάρει ευρύτερες διαστάσεις να αγκαλιάσει τους εργαζόμενους και ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Δεν είναι αγώνας γύρω από κάποιο κόμμα και προς όφελος κανενός κόμματος, είναι αγώνας για το καλύτερο αύριο του λαού. Εξυπακούεται ότι στα πλαίσια αυτά η πάλη εναντίον των ακροδεξιών και φασιστικών ιδεών και η παρεμπόδιση της ανάπτυξης τους θα έχει ιδιαίτερη διάσταση και ρόλο.
Τα αντιφασιστικά μέτωπα, τα νέα λαϊκά μέτωπα τύπου Γαλλίας δεν είναι η διέξοδος, αφού δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα συμφέροντα του μικροαστισμού και κατ’ επέκταση του κεφαλαίου. Οι κάθε είδους συμμαχίες πρέπει να αντανακλούν την ακριβή εκτίμηση των γεγονότων και της κατάστασης και οι στόχοι της δράσης τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού και να διαμορφώνουν καλύτερες προϋποθέσεις για τους αγώνες την επόμενη μέρα.
