Γιώργος Ι. Αλλαμανής, ΕφΣυν
Η υποψήφια των Δημοκρατικών για την προεδρία των ΗΠΑ δηλώνει ότι «δεν σκοπεύει να σωπάσει» για τη γενοκτονία στη Γάζα, όμως την ίδια ώρα πλειοδοτεί στη διπλωματική στήριξη και στην πώληση οπλικών συστημάτων προς το Ισραήλ.
Κάμαλα Χάρις έχει αφηγηθεί δημοσίως μια ιστορία πέντε-έξι φορές τα τελευταία χρόνια. «Οταν ήμουν μικρό κορίτσι, συμμετείχα σε εράνους για να φυτευτούν δέντρα στο Ισραήλ. Από τότε μέχρι σήμερα, είναι ακλόνητη η προσήλωσή μου στην ύπαρξη και την ασφάλεια του ισραηλινού κράτους και του ισραηλινού λαού».
Το επανέλαβε και τον περασμένο Ιούλιο, όταν συναντήθηκε στην Ουάσινγκτον με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου. Απέφυγε να παρευρεθεί στην ομιλία που εκφώνησε στο Κογκρέσο ο καταζητούμενος ως εγκληματίας πολέμου Ισραηλινός πρωθυπουργός. «Πάρα πολλοί άμαχοι έχουν σκοτωθεί στη Λωρίδα της Γάζας», δήλωσε. Και τόνισε ότι «δεν σκοπεύει να σωπάσει» για το θέμα.
Μαθήματα υποκρισίας, από μια πολιτικό που ως αντιπρόεδρος στόμα είχε και μιλιά δεν είχε για να διαφοροποιηθεί από τη φιλοϊσραηλινή στάση του απερχόμενου προέδρου Τζο Μπάιντεν. Οσοι έσπευσαν να διακρίνουν «διαφοροποίηση» διαψεύστηκαν αμέσως.
Σε προεκλογική εκδήλωση του Δημοκρατικού Κόμματος στο Μίσιγκαν Αραβοαμερικανοί ακτιβιστές στήθηκαν στην ουρά να τη χαιρετήσουν. Είχαν σχέδιο. Οταν τους έδωσε το χέρι, τη βιντεοσκόπησαν προτείνοντάς της να συναντηθούν «για να κουβεντιάσουν το ενδεχόμενο επιβολής εμπάργκο στην πώληση αμερικανικών όπλων στο Ισραήλ».
Πολιτικάντικα, η Χάρις είπε «ναι». Λίγο αργότερα, καταθορυβημένος, ο σύμβουλός της για θέματα εθνικής ασφάλειας, Φιλ Γκόρντον, τα «μάζεψε». «Δεν υποστηρίζει το εμπάργκο. Θα συνεχίσει να εργάζεται για την προστασία των αμάχων στη Γάζα», ανακοίνωσε.
«Τώρα μιλάω εγώ!»
Μετά, ήρθε το… αυτογκόλ. Φιλοπαλαιστίνιοι ακτιβιστές διέκοψαν ομιλία της Χάρις φωνάζοντας συνθήματα κατά της γενοκτονίας στη Γάζα. Αντί να τους απαντήσει, τους κατέταξε –χυδαία και κουτοπόνηρα– στους οπαδούς του… Ντόναλντ Τραμπ. «Ξέρετε κάτι; Αν εσείς θέλετε να νικήσει ο Τραμπ, πείτε το. Διαφορετικά, τώρα μιλάω εγώ!», είπε αυστηρά.
Και η βάση του κόμματος; Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ποσοστό 56% των Δημοκρατικών που έχουν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους πιστεύει ότι «το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία». Ταυτόχρονα όμως, ένα εντυπωσιακό 88% εκφράζει «ενθουσιασμό για την αντικατάσταση του Μπάιντεν από τη Χάρις». Αρα το στοίχημα για τη νυν αντιπρόεδρο τίθεται κυνικά: δεν θέλει το αιματοκύλισμα στη Λωρίδα της Γάζας να γίνει ένα από τα κεντρικά θέματα της προεκλογικής της εκστρατείας.
Ηδη ο Τραμπ τής καταλογίζει ότι δεν είναι αρκετά φιλοϊσραηλινή. «Λογικό» αν σκεφτεί κανείς ότι εκείνος έκανε ως πρόεδρος τρεις πρωτοφανείς κινήσεις. Ηρε την αντίθεση των ΗΠΑ στους παράνομους εβραϊκούς οικισμούς, αναγνώρισε ως «ισραηλινό έδαφος» τα κατεχόμενα συριακά Υψίπεδα του Γκολάν και –το κυριότερο– αναγνώρισε ως «πρωτεύουσα του Ισραήλ» την Ιερουσαλήμ, κίνηση που σόκαρε ακόμη και πολύπειρους διπλωμάτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Προσοχή όμως. Καμία απ’ αυτές τις κινήσεις του Τραμπ δεν πήρε πίσω η κυβέρνηση Μπάιντεν. Με αντιπρόεδρο τη Χάρις, πλειοδότησε στον εξοπλισμό και τη διπλωματική στήριξη του Ισραήλ. Το 69% των οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών που αγοράζουν οι Ισραηλινοί –και «δοκιμάζουν» στη Γάζα– είναι made in USA. Κι επειδή όλα έχουν σημασία, στη δεύτερη θέση με 30% βρίσκεται η πολεμική βιομηχανία της πολιτισμένης Γερμανίας. Αλλες χώρες (Ιταλία, Βρετανία κ.λπ.) ακολουθούν με πολύ χαμηλά ποσοστά.
Κάν’ το όπως ο Μπάιντεν
Το know how για την απρόσκοπτη παροχή οπλικών συστημάτων στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF) το ‘χει ο Μπάιντεν. Η Χάρις, αν εγκατασταθεί στο Οβάλ Γραφείο, απλά θα πάρει τη σκυτάλη.
Παράδειγμα: Μόνο δύο φορές η παρούσα κυβέρνηση αναγκάστηκε από τη νομοθεσία να ζητήσει την έγκριση του Κογκρέσου για μεγάλες παραγγελίες. Μία για 14.000 παρτίδες πυρομαχικών αρμάτων μάχης (αξίας 106 εκατ. δολαρίων) και μία για εξαρτήματα κατασκευής οβίδων πυροβολικού (αξίας 147 εκατ. δολαρίων). Παράλληλα και συστηματικά, μετά την έναρξη των επιχειρήσεων έγιναν πάνω από 100 αποστολές μικρότερης αξίας η κάθε μία, ώστε να περάσουν κάτω από τα ραντάρ της ευρείας δημοσιότητας.
Είπαμε για τα δέντρα της μικρής Κάμαλα. Η ντε φάκτο προεδρική υποψήφια των Δημοκρατικών δεν είναι η μόνη που ακολουθεί τον δρόμο της εξιδανίκευσης του ισραηλινού κράτους. Η πρόεδρος τη Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έστειλε πέρυσι βιντεοσκοπημένο μήνυμα για την 75η επέτειο της ίδρυσής του. Εξήρε τους Εβραίους πρωτεργάτες «που κυριολεκτικά έκαναν την έρημο να ανθίσει». Το υπονοούμενο είναι σαφές: μετά τον όλεθρο του Ολοκαυτώματος οι Ισραηλίτες έχτισαν νέα πατρίδα σε περιοχή ερημική, στέρφα, ακατοίκητη.
Δεν ανήκε σε κανέναν. Κατάληψη αδεσπότων, που μας έλεγαν στη Νομική.
