του Γιάννη Φασουλά
Μεγάλη συζήτηση έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια για την βραχυχρόνια μίσθωση ( το γνωστό ως AIRBNB ) αφού από πολλούς θεωρείται ως η κύρια αιτία της αύξησης των ενοικίων.
Από την άλλη μεριά υπάρχουν πολλές χιλιάδες νοικοκυριά που δεν θα τα έβγαζαν πέρα με την ακρίβεια και το κόστος ζωής αν δεν είχαν τα έσοδα από την βραχυχρόνια μίσθωση.
ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΟΜΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ;
Ας δούμε τι στοιχεία υπάρχουν.
Μέχρι και τον Απρίλη φέτος είχαν καταγραφεί στο σύνολο της επικράτειας 220.000 κατοικίες η δωμάτια ως βραχυχρόνια μίσθωση είτε για όλους τους μήνες του χρόνου, είτε για κάποιους μήνες.
Στην Αθήνα στο κέντρο και γύρω από αυτό είναι περίπου 20.000. Σχεδόν 35.000 στην Κρήτη και ανάλογα στην υπόλοιπη Ελλάδα κυρίως στα νησιά.
Η φορολογία τους ( ίδια με την μακροχρόνια μίσθωση ) απέφερε στο κράτος 600 εκατομμύρια ευρώ ( 2023 ) ενώ από την αρχή του χρόνου θεσπίστηκαν νέα μέτρα.
Όποιος διαθέτει από τρία και πάνω ( σπίτια, διαμερίσματα, δωμάτια ) στην βραχυχρόνια μίσθωση, υποχρεούται σε έναρξη επιχείρησης ενώ επιβλήθηκε νέος φόρος για κάθε διανυκτέρευση με βραχυχρόνια μίσθωση. Ο νέος αυτός φόρος αποδίδεται στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Ηδη έχει ανακοινωθεί ότι από τον Σεπτέμβρη θα αποφασιστούν και νέα μέτρα για την βραχυχρόνια μίσθωση που μελετιούνται από την κυβέρνηση, κυρίως μέτρα φορολογικά.
Είναι επομένως ένα σύνθετο πρόβλημα που απαιτεί σοβαρή μελέτη από ένα κράτος που θέλει να δώσει λύσεις στο πρόβλημα της στέγασης.
Τέτοιες λύσεις είναι και οι παρακάτω :
Να επανασυσταθεί ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας ( ΟΕΚ ) χτίζοντας σύγχρονες εργατικές πολυκατοικίες η να δίνει άτοκα και επιδοτούμενα δάνεια κυρίως σε νέες οικογένειες για αγορά πρώτης κατοικίας.
Να σταματήσουν οι εκπλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας που τις αρπάζουν τα φανς στο 30% της αξίας τους ( αφού οι δανειολήπτες αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις τους λόγω της περικοπής των αποδοχών τους και της ακρίβειας ) και τις κρατούν κλειστές η τις πωλούν μόνο σε κατοίκους εξωτερικού. Τα φανς πρέπει να καταργηθούν.
Να καταργηθεί η βραχυχρόνια μίσθωση από εταιρίες που νοικιάζουν ολόκληρες πολυκατοικίες. Να επιτρέπεται το πολύ μόνο δύο κατοικίες για κάθε ΑΦΜ.
Να παρθούν μέτρα για τα 200.000 κλειστά σπίτια μόνο στην Αττική που πολλά από αυτά ανήκουν στο δημόσιο.
Να αυξηθούν σημαντικά οι αποδοχές εργαζομένων και συνταξιούχων που παραμένουν σε εξευτελιστικά επίπεδα με την ακρίβεια να τσακίζει κόκαλα.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να πάρει τέτοια μέτρα. Απλώς βρήκε και άλλον ένα τρόπο να επιβάλει νέες φορολογίες. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση στις οικογένειες που βρήκαν ένα νόμιμο τρόπο να ανταπεξέλθουν στην ακρίβεια όχι για να ζήσουν αλλά απλώς να επιβιώσουν.
Και φυσικά δεν θα μείνει εκεί.
Αν οι εργαζόμενοι, οι συνδικαλιστικοί φορείς, συνολικά η αριστερά δεν προβάλουν στις διεκδικήσεις τους, δεν επιβάλουν με τους αγώνες τους τέτοιες λύσεις, τότε τόσο περισσότερο θα αυξάνει η φορομπηχτική πολιτική με το πρόσχημα – και – της στέγασης για την εργατική τάξη και τους μικρομεσαίους, ενώ αντίστοιχα θα αυξάνεται η φοροδιαφυγή και η φοροαπαλλαγή για το μεγάλο κεφάλαιο.
