«Δεν υπάρχει κράτος που να έχει παντού γιατρούς».
Η συγκεκριμένη δήλωση του Υπουργού Υγείας αποτελεί ίσως την πιο ειλικρινή δήλωση που έχουμε ακούσει ποτέ από αυτόν. Του .. ξέφυγε στην προσπάθεια του να αιτιολογήσει πρόσφατο θάνατο τουρίστριας στη Μαγνησία.
Ο ..πονηρός Άδωνης, δεν εξηγεί φυσικά ότι αναφέρεται στα κράτη του Δυτικού – καπιταλιστικού κόσμου.
Από την άλλη πλευρά, στη σοσιαλιστική Κούβα, γιατροί υπάρχουν παντού, και είναι πάντα διαθέσιμοι.
Όντως, κανένα αστικό κράτος δεν έχει παντού γιατρούς. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια χώρα όπως η Ελλάδα, με γεωγραφικές, και όχι μόνο, ιδιαιτερότητες.
Και γιατί δεν έχει παντού; Πολύ απλά, γιατί το κόστος συντήρησης μονάδας υγείας με το απαραίτητο ιατρονοσηλευτικο προσωπικό και τις αναγκαίες υλικοτεχνικές υποδομές, είναι μεγάλο.
Άλλωστε σε ποια ακριτική περιοχή της χώρας μας έχουν στηθεί ιδιωτικά θεραπευτήρια;
Όταν η υγεία του λαού οργανώνεται στη λογική κόστους – οφέλους, αποτελεί και αυτή εμπόρευμα.
Υπάρχουν περιοχές στις οποίες δεν συμφέρει να έχεις ιατρούς, ακόμα και αν κατοικεί κόσμος.
Μοιραία κάποιοι θα πεθαίνουν, ενώ είναι εφικτό να σωθούν.
Στον καπιταλισμό λοιπόν, που όλα μπορούν να είναι εμπόρευμα, είτε θα αποδεχτείς τη βαρβαρότητα και την κανονικοποίηση της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής είτε θα αγωνιστείς να την ανατρέψεις.
