Η αθανασία, για πολλούς, βρίσκεται στην αιώνια κατοικία ενός σαρκικού αλλά άφθαρτου σώματος. Ωστόσο, μια άλλη μορφή αιωνιότητας εκπορεύεται στο επίπεδο του ασώματου: ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει _αντέχοντας όσο οι δικές του ιδέες. Υπό αυτή την έννοια, οι απλοί άνθρωποι μετά βίας θυμούνται, στην καλύτερη περίπτωση, για τρεις γενιές. Τότε, ο χρόνος του σε αυτόν τον κόσμο σβήνει και έρχεται ο άλλος θάνατος: η λήθη.
Νόμιζαν ότι σκότωσαν τον Ερνέστο στη Λα Ιγκέρα της Βολιβίας. Αλλά οι δολοφόνοι του δεν γνώριζαν ότι οι σφαίρες μπορούν να καταστήσουν αδρανή μόνο τη σάρκα, την ίδια σάρκα που στη συνέχεια καταβροχθίζει η γη. Εκείνη την ημέρα δολοφονήθηκε ένας άντρας και γεννήθηκε ένα σύμβολο: ο Τσε.
Ο Αντάρτης επέστρεψε γιγαντιαίος, δεκαπλάσιος … χιλιαπλάσιος, έπαψε να είναι μόνο Κουβανός, γύρισε για να κατακτήσει τον κόσμο με το ίδιο βαθύ βλέμμα της εμβληματικής φωτογραφίας του Korda, ένα σοκαρισμένο βλέμμα μετά τον πόνο και την αδικία, ενώ έλαβε χώρα ο πένθιμος αποχαιρετισμός των θυμάτων του σαμποτάζ που διέπραξε η CIA στο γαλλικό πλοίο La Coubre.
Πάντα με την πλευρά του δίκιου. Είχε χαϊδέψει τη Λατινική Αμερική στο ταξίδι του με τη μοτοσικλέτα και, αφού πάτησε το πόδι του στο γιοτ Granma, η ζωή του άλλαξε για πάντα. Μέσα από ένα απλό κουράγιο άνοιξε τα πέρατα στην εθνική ιστορία.
Παρά τους περιορισμούς που του επέβαλλε το άσθμα του, έγινε ο για πάντα επαναστάτης, ένας από αυτούς που δεν γνώριζαν φόβο και _ξεκινώντας με την κατάκτηση και απελευθέρωση της Σάντα Κλάρα, βοήθησε σημαντικά στην επίτευξη της πολυπόθητης ελευθερίας της χώρας που τον έκανε γιο της.
Γι’ αυτό παραμένει άγρυπνος σε εγρήγορση, με το όπλο παρά πόδα, στο μέρος όπου αναπαύονται τα λείψανά του, εκεί στο κέντρο της Κούβας, σαν φάρος που φωτίζει το νησί της επανάστασης και ακτινοβολεί στον κόσμο. Και η πόλη ξυπνά κάθε μέρα για να τη δει, όπως έκανε τον Οκτώβριο του 1997, όταν εκατοντάδες… χιλιάδες κάτοικοι της Βίγια Κλάρα κρατούσαν στα χέρια τους ένα λουλούδι για τον Τσε.
Η κόρη του, Aleida Guevara March, είχε εκφράσει, λίγους μήνες νωρίτερα, ότι τα λείψανα του ίδιου και των συναγωνιστών του επέστρεψαν στην Κούβα “μεταμορφωμένα σε ήρωες, αιώνια νέα, γενναία, δυνατά, τολμηρά. Κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει αυτό. Θα είναι πάντα ζωντανός δίπλα στα παιδιά του, την καρδιά του λαού”.
Στα μέρη, που εκείνη τη 17η Οκτωβρίου, στην κοσμοπλημμύρα χιλιάδων λαού που του απέτισε φόρο τιμής στη Σάντα Κλάρα, υπήρχε ένα κορίτσι δίπλα στον πατέρα της. Στα μικροσκοπικά της χέρια κουβαλούσε ένα τριαντάφυλλο, προς τιμήν του combatiente _ comandante.
“Τι ανόητοι αυτοί που προσπάθησαν να τον σκοτώσουν! Τραυμάτισαν τη σάρκα του, αλλά εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε ο ήρωας, με το λυτρωτικό του αστέρι στο μέτωπο _φιλημένο από την αθανασία.”
από: ατέχνως
