του Γεράσιμου Αραβανή
Στην Αθήνα αναμένεται το επόμενο διάστημα ο τούρκος υπουργός εξωτερικών προκειμένου να αρχίσει με τον Έλληνα ομόλογό του συζητήσεις σχετικά με τις θαλάσσιες ζώνες -ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα -με στόχο οι όποιες διαφορές αφού προσδιοριστούν να παραπεμθούν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Ως γνωστόν όμως στη Χάγη αποστέλλεται από δύο χώρες υπογεγραμμένο συνυποσχετικό που περιλαμβάνει συγκεκριμένα τις διαφορές επί των οποίων το διεθνές δικαστήριο θα πρέπει θα αποφανθεί.
Η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνει με κάθε ευκαιρία ότι αναγνωρίζει ως διαφορά μόνο την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Αντίθετα η Τουρκία καμιά ευκαιρία δεν χάνει να εμφανίσει σε όλους τους τόνους πολλές διαφορές που μάλιστα αφορούν σε σοβαρά όχι απλά κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας αλλά την Κυριαρχία της χώρας χρησιμοποιώντας πολλές φορές την προβολή στρατιωτικής ισχύος με ποιο πρόσφατο παράδειγμα το επεισόδιο στη θάλασσα της Κάσου. Προβάλλει τον ισχυρισμό ότι τα νησιά του Αιγαίου είναι ειδική περίπτωση και κατά συνέπεια πέραν των χωρικών υδάτων των 6 ναυτικών μιλίων δεν έχουν καμία επήρεια στην ΑΟΖ, ότι στο Αιγαίο υπάρχουν πλέον τον 100 νησιών ακόμη και κατοικημένων, νησίδες και βραχονησίδες με αδιευκρίνιστο καθεστώς κυριαρχίας, προβάλλει το επιχείρημα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών ακόμη και την παράλογη απαίτηση αξιωματούχοι του ελληνικού κράτους να μην επισκέπτονται τα νησιά επίσημα.
Στην πραγματικότητα συμφωνία για παραπομπή στη Χάγη προϋποθέτει διευκρίνηση και συμφωνία των δύο μερών επί αυτών των θεμάτων. Ακόμη και πρόσφατα όμως η τουρκική κυβέρνηση πρόβαλε και μάλιστα πολύ αναλυτικά με ανακοίνωση της αυτές τις διεκδικήσεις της.
Το ερώτημα που προβάλει είναι σε όλες αυτές τις μέχρι τώρα συναντήσεις των δύο πρωθυπουργών και στο ενδιάμεσο αξιωματούχων των δύο κυβερνήσεων συζητούνται μόνο μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, μείωσης των εντάσεων, θέματα εμπορικά ή όλα αυτά τα θέματα που προβάλλει η Τουρκία έχουν ήδη μπει στο τραπέζι, όπως πάρα πολλοί και από πολλές πλευρές αναρωτούνται ανοιχτά; Αν έτσι είναι η επίσκεψη Φυνταν για να αρχίσει η συζήτηση για τη Χάγη φαίνεται λογική συνέχεια ειδάλλως είναι στο κενό.
Σε τι υπολογίζει λοιπόν ο πρωθυπουργός και παίρνει τέτοιο ρίσκο όταν οι τούρκοι είναι αμετακίνητοι στη διεκδικήσεις τους; Αν ποντάρει στο γεγονός ότι η Τουρκία θα υποχωρήσει μάλλον αυταπατάται, ή ότι η Ελλάδα είναι ο πιο πιστός σύμμαχος των αμερικανών και του ΝΑΤΟ θα πιέσουν για μία ευνοϊκή λύση των προβλημάτων αυτών για τα συμφέροντα της χώρας πέφτει απολύτως έξω γνωρίζει ελάχιστα από την ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα.
Οι αμερικανοί είναι αδιάφοροι ποιος έχει την κυριαρχία στην περιοχή του Αιγαίου, ποιος βλάπτεται, τίνος τα δικαιώματα καταπατώνται, θέλουν ηρεμία και όσο το δυνατόν λιγότερες εντάσεις στην περιοχή, θέλουν τον έλεγχο του αιγαίου για λογαριασμό του ΝΑΤΟ και τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που υπάρχουν στο υπέδαφος να τα εκμεταλλεύονται οι πολυεθνικές. Δεν πρόκειται να διακινδυνεύσουν να σπρώξουν την Τουρκία ολοκληρωτικά απέναντί τους αυτό εξάλλου το έχουν δείξει κατ’ επανάληψη.
Είναι ψευδείς οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης ότι δεν συζητήθηκαν καθόλου τα θέματα αυτά και η αποκάλυψη τους θα έχει μεγάλες συνέπειες για τη χώρα και την ίδια την κυβέρνηση, αφού είτε θα αναγκαστεί να παραδώσει κυριαρχία της χώρας ή κάτω από τη το φόβο της αντίδρασης του ελληνικού λαού η διαπραγμάτευση θα λήξει.
