Το πρώτο το αναφωνούσε ισραηλινός όταν δέρνονταν από παλαιστίνιο στα μεγάλα επεισόδια μετά τη λήξη του ποδοσφαιρικού αγώνα στο Άμστερνταμ. Tο δεύτερο ήταν η απάντηση του παλαιστίνιου. Στην αναφώνηση του ισραηλινού μπορούμε να διακρίνουμε ότι όλα ρυθμίζονται με τα χρήματα, στην απάντηση του παλαιστίνιου βρίσκεται το αίτημα του λαού του για μια Παλαιστίνη ελεύθερη και καλύτερη ζωή για τον λαό του.
Κατά την παρουσίαση των γεγονότων αυτών από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ολόκληρης της Ευρώπης και τα κυρίαρχα μέσα της χώρας μας εκδηλώθηκε όλη η απόκρυψη και η διαστρέβλωση των γεγονότων, η εχθρότητα για τον παλαιστινιακό αγώνα με στόχο να βγουν λάδι οι ισραηλινοί και η πολιτική του ιμπεριαλισμού στη μέση ανατολή να εξωραϊστεί. Η αντικειμενικότητα ακόμη και η οποία αλήθεια είναι άγνωστες λέξεις. Δεν είναι κάτι καινούργιο το ζούμε χρόνια στην παρουσίαση από τα κυρίαρχα μέσα της χώρας των εσωτερικών εξελίξεων και των διεθνών γεγονότων και μάλιστα σε ακραίο βαθμό. Παλαιότερα υπήρχε μόνο η ΥΕΝΕΔ σήμερα οι ΥΕΝΕΔ πλήθυναν και ξεσάλωσαν. Από ορισμένα όμως μέσα ευρωπαϊκά και ιστοσελίδες της χώρας παρουσιάστηκε η πραγματική αλληλουχία των γεγονότων. Οι καραβιές των ισραηλινών διαδήλωναν στο κέντρο του Άμστερνταμ πριν από τον ποδοσφαιρικό αγώνα όπου προπηλάκισαν όσους έφεραν αντίρρηση και κατέβασαν παλαιστινιακές σημαίες από τα γύρω μπαλκόνια που ήταν αναρτημένες και όλα αυτά με το αίσθημα του κυρίαρχου, του άτρωτου, του ανεξέλεγκτου. Αυτό πυροδότησε το κλίμα και οι παλαιστίνιοι αντέδρασαν μετά τη λήξη του αγώνα, η κατάσταση πήρε ανεξέλεγκτη μορφή έγιναν απαράδεκτα γεγονότα.
Τεράστια σημασία έχει η απόπειρα παρουσίασης και εκμετάλλευσης του γεγονότος από την ισραηλινή ηγεσία. Το παρουσίασε ως νέα “νύχτα των κρυστάλλων”, τους παλαιστίνιους δηλαδή ως χιτλερικούς ναζιστές και του ισραηλινούς ως θύματα, ως εκδήλωση αντισημιτισμού και το συνέδεσαν με το ολοκαύτωμα. Ξέχασαν όμως ότι σήμερα το ισραηλινό κράτος πραγματοποιεί ολοκαύτωμα σε βάρος των παλαιστινίων με ξεριζωμό, φυλακίσεις και δολοφονίες. Είναι αυτοί που βομβαρδίζουν τα σχολεία στη Γάζα γιατί πλέον είναι αχρείαστα αφού δεν υπάρχουν παιδιά, που δολοφόνησαν εν ψυχρώ δεκάδες χιλιάδες παλαιστίνιους της Γάζας στην πλειοψηφία τους παιδιά και σήμερα δολοφονούν Λιβανέζους και ισοπεδώνουν το Λίβανο, δολοφονούν ηγέτες οργανώσεων και στελέχη της κυβέρνησης του Ιράν σε ξένες πρωτεύουσες.
Αν δεν τους εμποδίζουν οι λαοί με τους αγώνες τους θα γενικεύσουν τη σύγκρουση στη μέση ανατολή με τις ευλογίες, τους εξοπλισμούς και τα δολάρια των αμερικανών και τη συναίνεση των ευρωπαίων. Ήδη η κυβέρνηση της Τουρκίας ανακοίνωσε τους φόβους της για επίθεση από το Ισραήλ που θα οδηγήσει σε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.
Όλα αυτά η κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις τα βρίσκουν φυσιολογικά, στηρίζουν τους νατοϊκούς και τους πολέμους τους στο όνομα της δημοκρατίας και της συμμαχικής αλληλεγγύης.
Η πολιτική τον ισραηλινών ηγεσιών και τον Άγγλων από το 1948 που δημιούργησαν το κράτος του Ισραήλ έχει ακριβώς αυτό το στόχο: την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών με τον εκτοπισμό των Αράβων από την Παλαιστίνη και την καταστολή κάθε αντίστασης.
Η πολιτική και οι μέθοδοι του κράτους του Ισραήλ οδήγησαν το μίσος ισραηλινών εναντίον των παλαιστινίων και των Αράβων γενικότερα αλλά και το μίσος το παλαιστινίων εναντίον του ισραηλινών αρχών και με ένα τρόπο εναντίον των ισραηλινών σε εκρηκτικό σημείο. Η ευθύνη βαρύνει ολοκληρωτικά τις ισραηλινές ηγεσίες και τους προστάτες τους. Στο λαό του Ισραήλ δεν μπορεί κανείς να προσάψει μια τέτοια κατηγορία όμως με φωτεινές εξαιρέσεις η μεγάλη πλειοψηφία ακολουθεί αυτή την πολιτική του πολέμου και της εκδίωξης των παλαιστινίων τυφλά.
Ο λαός της Παλαιστίνης και οι γύρω αραβικοί λαοί που δέχονται πλήγματα δεκαετίες οργανώνουν την αντίσταση για την επιβίωση τους και την εθνική τους αποκατάσταση. Σε ένα τέτοιο αγώνα εμφανίζονται υπερβολές καταδικαστέες μεν αλλά κατανοητές.
Λύση σε όλα αυτά είναι η αποκατάσταση των Παλαιστινίων στο δικό τους κράτος που φαίνεται να περνάει όμως μέσα από σκληρούς αγώνες για γενικότερες ανακατατάξεις και αλλαγές στους συσχετισμούς σε βάρος του ιμπεριαλισμού. Θα το εγγυηθεί ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού και των αραβικών λαών και η αλληλεγγύη και ο αγώνας των λαών όλου του κόσμου.
Η ενίσχυση της υπόθεσης των παλαιστινίων είναι αγώνας για την υπόθεση κάθε λαού και κάθε χώρας.
