1 Στο ερώτημα τι καθόρισε το εκλογικό αποτέλεσμα στις ΗΠΑ δόθηκε κάθε είδους ερμηνεία και απάντηση οι περισσότερες εντελώς αβάσιμες, κυρίως για λόγους διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και διαφόρων σκοπιμοτήτων. Ήταν αποτυχημένη η τετραετία Μπάιντεν, άργησε η αντικατάσταση του, ήταν άστοχη η προεκλογική εκστρατεία της Χάρις κλπ. Υποστηρίχθηκε ότι σημαντικό ρόλο έπαιξε η απόπειρα δολοφονίας του Τραμ που το επιτελείο τού αξιοποίησε του έπακρο. Σαφώς όλα αυτά και άλλα έπαιξαν κάποιο ρόλο που όμως δεν ήταν καθοριστικός για την ψήφο των αμερικανών ψηφοφόρων.
Η πολιτική της “παγκοσμιοποίησης” της ιμπεριαλιστικής διεθνοποίησης του κεφαλαίου στην εποχή της μονοκρατορίας στον ΗΠΑ έχει κερδισμένους και χαμένους στις ΗΠΑ και σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι εργατικές λαϊκές δυνάμεις δέχτηκαν τεράστια οικονομικά πλήγματα σε σημαντικές κατακτήσεις και δικαιώματα που είχαν κατακτήσει με αγώνες, ακόμα και στην καρδιά του ιμπεριαλισμού μεγάλα λαϊκά τμήματα πένονται, είναι στην ανεργία και αδυνατούν να έχουν μία υποφερτή ζωή. Μικρότερες χώρες κυριολεκτικά λεηλατήθηκαν και για τους λαούς τους οι επιπτώσεις είναι τεράστιες το παράδειγμα της Ελλάδας στην εποχή των μνημονίων, σήμερα και στο μέλλον είναι ενδεικτικό. Η συγκέντρωση του πλούτου σε μία μικρή μειοψηφία πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις και οι ανισότητες έγιναν εκρηκτικές. Οι πολεμικές συγκρούσεις κυρίως υποκινούμενες από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους γίνονται περισσότερο άγριες και αιματηρές και παράλληλα προετοιμάζεται το στρατόπεδο του δυτικού ιμπεριαλισμού με επικεφαλής ΗΠΑ προκειμένου να υπερασπίσει την αμερικάνικη ηγεμονία απέναντι στις ανερχόμενες δυνάμεις που συσπειρώνονται στους BRICS, επιταχύνουν τη στροφή στη δημιουργία πολεμικών οικονομιών.
Το ίδιο δύσκολη είναι η κατάσταση ευρύτερων εργατικών και λαϊκών τμημάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες αφού το 70% των Αμερικανών θεωρούν ότι η χώρα τους είναι σε λάθος δρόμο και το 45% ότι δυσκολεύονται οικονομικά να βγάλουν το μήνα κυρίως οι λιγότερο μορφωμένοι, οι κάτοικοι της επαρχίας και μικρών πόλεων, άνεργοι πρώην εργάτες της ανθούσας παλαιότερα βιομηχανίας στις μέσο δυτικές πολιτείες που αποβιομηχανίζονται, ισπανόφωνοι μαύροι και μετανάστες,
Όλη αυτή είναι οι χαμένοι της “παγκοσμιοποίησης” και μαζί μία μερίδα του κεφαλαίου που δεν ωφελείται αρκετά ή φοβάται ότι παραγκωνίζεται από την πολιτική αυτή και τα μέτρα που εφαρμόζει π χ η πράσινη μετάβαση, η ολοκληρωτική απελευθέρωση αγορών και άλλα μέτρα από τα οποία ωφελήθηκε τα μέγιστα το μεγαλύτερο τμήμα της ολιγαρχίας των ΗΠΑ όχι ολόκληρη.
Σε αυτή τη μεγάλη πλειοψηφία των Αμερικανών απευθύνθηκε ο Τραμπ με βάση τα πραγματικά προβλήματα της και με όσα αισθάνεται ότι την απειλούν. Στο επίκεντρο έθεσε την οικονομία, τη μείωση των φόρων, την επαναφορά όσων επιχειρήσεων μετεγκαταστάθηκαν στο εξωτερικό, τη μεγαλύτερη άντληση υδρογονάνθρακων για να γεμίζουν οι εργαζόμενοι φθηνά τα ρεζερβουάρ τους και πολλά άλλα όπως το μεταναστευτικό που οι άνεργοι και φτωχοί Αμερικανοί θεωρούν ότι οι μετανάστες τους παίρνουν τις δουλειές, τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και κυρίως τη συνέχιση ή όχι των δύο μεγάλων πολέμων που λαμβάνουν χώρα αυτά τα χρόνια στην Ουκρανία και στην Παλαιστίνη, πόλεμοι που η συνέχιση τους θα σημάνει νέες δεκάδες και εκατοντάδες δισεκατομμύρια από το κρατικό ταμείο σε βάρος των εργαζόμενων.
Στο επίκεντρο της απεύθυνσης του είχε τα πραγματικά προβλήματα των ψηφοφόρων παρότι οι απαντήσεις του δεν έδιναν πραγματική απάντηση, δεν οδηγούσαν σε λύσεις υπέρ των εργαζομένων. Στην πραγματικότητα η πολιτική Τραμπ είχε στο επίκεντρο της τα συμφέροντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου που θεωρεί ότι πλήττεται από την πολιτική της “παγκοσμιοποίησης” και σε τελική ανάλυση εξυπηρετούσε το συνολικό συμφέρον του συστήματος. Κατάφερε να συγκεντρώσει το λαϊκό κόσμο και να αποκλείσει έστω προσωρινά πιστεύουμε τη δημιουργία μιας ριζοσπαστικής ανατρεπτικής προοπτικής.
Το περιεχόμενο και ο χαρακτήρας της προεκλογικής καμπάνιας του Τραμπ έδωσε αποτελέσματα, από το 70% των Αμερικανών που θεωρούσαν ότι χώρα πορεύεται σαν λάθος δρόμο με βάση της δημοσκοπήσεις συγκέντρωσε το 61% και το 71% όσων δήλωναν οργισμένοι από αυτή την κατάσταση.
Η αλήθεια είναι ότι δεν καθόρισαν τη συμπεριφορά των αμερικανών ψηφοφόρων μόνο τα εισοδήματά τους παρά την καίρια σημασία τους πιο σωστό θα ήταν να μιλήσουμε για το κοινωνικό πρόβλημα της χώρας αυτής σήμερα πιο συγκεκριμένα την ανέχεια και συνολικά τη ζωή των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, τις δυσκολίες αυτών και των παιδιών τους την απογοήτευση από το πολιτικό σύστημα και την αδυναμία να διακρίνουν κάποια αισιόδοξη προοπτική. Είναι η πλήρης απογοήτευση από τις εξελίξεις, από τη ζωή τους και τη γενική κατάσταση που τη θεωρούν πλέον παγιωμένη.
2 Πολύ μίλησαν για επάνοδο της Αμερικής στην παλιά εσωστρέφεια και τον απομονωτισμό από τα διεθνή ζητήματα, αυτό είναι αυταπάτη. Ποτέ η Αμερική δεν είχε απομονωθεί πάντα από την πρώτη στιγμή που αναπτύχθηκε ως δύναμη έκανε πολέμους, κατέκτησε αποικίες, ανακήρυξε ολόκληρη τη νότια Αμερική σε πίσω πόρτα των Ηνωμένων Πολιτειών. Απλώς παρέμβαινε στις εξελίξεις στην κατάλληλη ώρα για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της. Μια χώρα που σε μεγάλο βαθμό ζει από την εκμετάλλευση του κόσμου ολόκληρου δεν απομονώνεται.
3 Αντίθετα ή Χάρις θέτοντας ανοιχτά στο επίκεντρο της εκστρατεία της τα συμφέροντα των χρηματιστών και των μεγάλων ολιγαρχών έκανε κεντρικά προβλήματα τα ατομικά δικαιώματα, τις αμβλώσεις, τα προβλήματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και την απειλή για τη δημοκρατία προβάλλοντας την αποκρουστική μορφή της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στη σημερινή εποχή δηλαδή τη δυνατότητα κάθε τέσσερα χρόνια να ψηφίζουν οι άνθρωποι και τίποτε περισσότερο.
Αποδείχτηκε ότι με μία τέτοια τακτική εκλογές δεν κερδίζονται οι ψηφοφόροι προτιμούν καθαρές και συγκεκριμένες απαντήσεις, καθαρά συνθήματα διεισδυτικά, όπως πρώτα η Αμερική, Χρυσός αιώνας για τις ΗΠΑ κ.α. που έριξε ο Τραμπ.
4 Η συζήτηση πλέον γίνεται για την επόμενη μέρα των εκλογών και κυρίως σε σχέση με το τι θα κάνει η αμερικανική κυβέρνηση με τους δύο εν εξελίξει πολέμους, με τους δασμούς και γενικότερα τη στάση έναντι της Κίνας και άλλων χωρών πώς θα πολιτευτεί γενικότερα στη Μέση Ανατολή κατά βάση έναντι του Ιράν με δεδομένη την πρόθεση της ολοκληρωτικής στήριξης του Ισραήλ και βεβαίως ποια θα είναι η στάση της απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ΕΕ παραπαίει, ουσιαστικά βρίσκεται σε πολύπλευρη κρίση οικονομική κοινωνική και πολιτική την οποία παρά τα πολλά αντιλαϊκά μέτρα που έχει πάρει και παίρνει δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Πολλές αντιθέσεις και τεράστια προβλήματα στο εσωτερικό της μεταξύ των διαφόρων χωρών καθώς και προβλήματα προσανατολισμού της, δεν μπόρεσε να αποφασίσει σε ποια κατεύθυνση πρέπει να εξελιχθεί και αυτό λειτουργεί πλέον καταλυτικά. Κινδυνεύει να συνθλιβεί στο ανταγωνισμό ΗΠΑ – Κίνας. Τελευταία δυναμώνει μία τάση που υποστηρίζει την ανάγκη ανασυγκρότησης της οικονομίας της, τόνωση της βιομηχανίας μέσο παροχής ως το 2030 800 δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο από κρατικούς πόρους που μόνο μέσω ευρωομολόγου μπορούν να αντληθούν. Επανέρχεται έντονα η τάση για δημιουργία ευρωστρατού με ένα βαθμό ανεξαρτησίας έναντι του ΝΑΤΟ και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική που όμως συναντά ισχυρές αντιδράσεις και επιπλέον το κόστος της θα είναι τεράστιο και πολλοί δεν είναι διατεθειμένοι να το καταβάλουν.
Η εκλογή Τραμπ αναμένεται να δυναμώσει αυτή την τάση όπως φάνηκε στη σύνοδο της Βουδαπέστης. Το επόμενο διάστημα η αμερικάνικη κυβέρνηση θα κάνει περισσότερο σαφείς τις προθέσεις και τις προτεραιότητες της.
Σε κάθε περίπτωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναμένονται σημαντικές εξελίξεις κυρίως ως προς την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, μέτρα εναντίον των μεταναστών και των προσφύγων, επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων και στις αποδοχές τους, προετοιμασία ευρωστρατού και διαμόρφωση πολεμικής οικονομίας. Κοινός παρονομαστής της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα είναι η μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζόμενων.
5 Η εύκολη επικράτηση Τραμπ με πολιτική ουσιαστικά ανασυγκρότησης του καπιταλισμού στις ΗΠΑ και παραπλανώντας και εγκλωβίζοντας τα πληττόμενα εργατικά και λαϊκά στρώματα κατέστη δυνατή γιατί η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι δεν έχουν δική τους φωνή, δική τους οργάνωση ταξικά ανεξάρτητη με βάση τα πραγματικά συμφέροντά τους. Αυτό δεν είναι μόνο πρόβλημα των εργαζομένων των ΗΠΑ αλλά και των εργαζομένων της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου. Λείπει η επεξεργασμένη πολιτική από τη σκοπιά των συμφερόντων των αναγκών και της προοπτικής της εργατικής τάξης για όλα τα προβλήματα, η απάντηση σχετικά με ποιο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα ώστε να υπηρετούνται οι λαϊκές ανάγκες, λείπει ο πολιτικός φορέας, το λενινιστικό κόμμα που παρεμβαίνει στις εξελίξεις με βάση τη μαρξιστική θεωρία και τη σύγχρονη καπιταλιστική πραγματικότητα που αναπτύσσει τους αγώνες για την ικανοποίηση των άμεσων αναγκών με στόχο τη νίκη επί της αστικής τάξης και της σοσιαλιστική οργάνωσης κοινωνίας. Και παράλληλα μία πολιτική συμμαχιών εκείνων των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα αποτελέσουν το υποκείμενο της κοινωνικής αλλαγής.
Στις ΗΠΑ δεν έγινε ανεκτός ούτε καν ένας ριζοσπαστικός ρεφορμισμός με κάποια φιλολαϊκά στοιχεία όπως τον εξέφρασε ο Σάντερς για αυτό και εξαναγκάστηκε σε αποχώρηση. Στην Ευρώπη παρόμοιες προσπάθειες έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς σε πολλές χώρες ιδιαίτερα στις καμπές των εξελίξεων. Πρόσφατα το Νέο Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία που συμμαχεί με το Μακρόν για να αποκλείσει τη Λεπέν από την κυβέρνηση, παλιότερα οι Ποδέμος και ο ΣΥΡΙΖΑ για να μας σώσουν από τα μνημόνια. Σήμερα στην Ελλάδα της κρίσης και του μεγάλου κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων εμφανίζονται πολλοί σωτήρες από τα δεξιά και από τα αριστερά. Είναι ένας επιπλέον λόγος για ένα πολιτικό υποκείμενο με μία εργατική πολιτική με στέρεα υλικά και ξεκάθαρη προοπτική. Η πορεία για τους κομμουνιστές και όλες και τις δυνάμεις της ανατροπής θα είναι σύνθετη και δύσκολη.
