Στα 51 χρόνια από το ορόσημο της πάλης του λαού και της νεολαίας απέναντι στη δικτατορία και τις ΗΠΑ – ΝΑΤΟ μπορούμε να διακρίνουμε και να αναλογιστούμε τη δύναμη της λαϊκής αντίστασης, της πάλης και των θυσιών που κρατούν άσβεστη τη φλόγα του αγώνα, συγκινούν και συνεγείρουν χιλιάδες και χιλιάδες στο διάβα των χρόνων.
Το Πολυτεχνείο ζει! Αυτό το σύνθημα ακούγεται δυνατά κάθε χρόνο. Αν σκεφτούμε ότι τα βασικά προτάγματα του Πολυτεχνείου ήταν “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία-Ανεξαρτησία-Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ”, τότε συνειδητοποιούμε το βάθος της επικαιρότητας, αλλά και των ανεκπλήρωτων αιτημάτων.
Μετά από τρία μνημόνια, με την καπιταλιστική οικονομική κρίση του 2009 να μην έχει ξεπεραστεί, με την ακρίβεια και τον πληθωρισμό να εξανεμίζουν μισθούς και λαϊκά εισοδήματα, το ΨΩΜΙ δεν είναι δεδομένο. Σημαντικό κομμάτι της εργατικής τάξης και του λαού παλεύουν καθημερινά για να τα βγάλουν πέρα. Το 90% του ελληνικού λαού έχει προβεί σε σημαντικές περικοπές βασικών αγαθών.
Η δημόσια και δωρεάν ΠΑΙΔΕΙΑ δέχεται μια σφοδρή επίθεση. Τα σχολεία λειτουργούν με ιδιωτικονομικά κριτήρια, τα πανεπιστήμια το ίδιο. Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και η συζήτηση γύρω από την επιβολή διδάκτρων στα «δημόσια» πανεπιστήμια, αποδεικνύει ότι η Παιδεία δεν είναι πλέον δημόσια, ούτε δωρεάν.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ασφυκτιά τραυματισμένη μεταξύ ενός συνολικού νομικού οπλοστασίου απέναντι στον λαό από τη μια και της κρατικής τρομοκρατίας, βίας και καταστολής από την άλλη. Εάν είσαι απεργός εργάτης ή διαδηλωτής, Παλαιστίνιος που σηκώνει τη σημαία της χώρας του απέναντι σ η αύρα της ελευθερίας διαπερνά άμεσα το πετσί σου. Οι κυβερνήσεις μειοψηφίας ορίζουν τις τύχες της χώρας προς όφελος των ελάχιστων, των ξένων και ντόπιων μονοπωλιακών ομίλων.
Η δεινή οικονομική θέση του λαού είναι αποτέλεσμα ενός συγκεκριμένου δρόμου -καπιταλιστικής- ανάπτυξης, της πρόσδεσης της χώρας στο οικονομικό, πολιτικό, στρατιωτικό και δημοσιονομικό άρμα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ, στο έδαφος της δράσης του μονοπωλιακού κεφαλαίου και της εξουσίας του στη χώρα. Η επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα είναι αποτέλεσμα των αναγκών αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Οι δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα βρίσκονται στον προκρούστη του ντόπιου και ξένου μεγάλου κεφαλαίου και των μηχανισμών τους.
Η αντιιμπεριαλιστική πάλη, με αιχμή του δόρατος την απεμπλοκή της χώρας από κάθε πόλεμο, γίνεται ακόμη πιο κατανοητή από ευρύτερο κόσμο βλέποντας να συντελείται η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού με τις δυτικές κυβερνήσεις (ανάμεσα στις οποίες και την ελληνική) να στηρίζουν απροκάλυπτα, ωμά και ξετσίπωτα το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ.
Την ίδια ώρα, μέσα στο έδαφος της Ευρώπης μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ένας πόλεμος εμπρηστές του οποίου είναι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε . Καθήκον του αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού κινήματος είναι η πάλη για την απεμπλοκή της χώρας και του λαού από οποιοδήποτε ΝΑΤΟϊκό έγκλημα με το κλείσιμο των βάσεων, την έξοδο από το ΝΑΤΟ και την αποδέσμευση από την ΕΕ.
Η κρίση σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο γίνεται αξεπέραστη, στο εσωτερικό του οι αντιθέσεις οξύνονται. Το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να ξεπεράσει την κρίση. Ο σοσιαλισμός ως αναγκαιότητα έρχεται ξανά στην ημερήσια διάταξη.
Σήμερα χρειάζεται να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο ένα μαζικό, ενωτικό κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο που θα παλεύει με σταθερό προσανατολισμό απέναντι στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Την επιτυχία του μετώπου αυτού μπορεί να την εξασφαλίσει μόνο η ύπαρξη ενός κομμουνιστικού, επαναστατικού υποκειμένου, ενός Κομμουνιστικού Κόμματος με αυτά τα χαρακτηριστικά. Για τη δημιουργία αυτών των προϋποθέσεων τα μέλη του Εργατικού Αγώνα δίνουν όλες τους τις δυνάμεις.
Το Πολυτεχνείο ζει! Έξω οι ΗΠΑ, οι βάσεις και το ΝΑΤΟ! Αλληλεγγύη στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού!
Τιμάμε αγωνιστικά το Πολυτεχνείο.
Καλούμε σε μαζική συμμετοχή στις αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις σε κάθε πόλη.
