Συνέντευξη με τον Ίλια Λομπιανίτζε, δημοσιογράφο και πολιτικό αναλυτή, που ζει στην Τιφλίδα, μέλος του Ενιαίου Κομμουνιστικού Κόμματος Γεωργίας και της Σοσιαλιστικής Πλατφόρμας.
Στη Γεωργία το τελευταίο διάστημα είναι καθημερινές οι διαδηλώσεις κατά της απόφασης του κυβερνώντος κόμματος, «Γεωργιανό Ονειρο», να παγώσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. για το 2028. Το γεγονός αυτό προκάλεσε αντιδράσεις από φιλοδυτικές οργανώσεις, με προεξέχουσα φιγούρα τη φιλοευρωπαία πρόεδρος της Γεωργίας, Σαλομέ Ζουραμπισβίλι. Οι εικόνες από τη Γεωργία θυμίζουν και επαναφέρουν στη μνήμη μας σκηνές από την επονομαζόμενη «Πορτοκαλί Επανάσταση» στην Ουκρανία και το Μαϊντάν.
Για όλα αυτά μιλήσαμε με τον Ίλια Λομπιανίτζε, δημοσιογράφο και πολιτικό αναλυτή, που ζει στην Τιφλίδα, μέλος του Ενιαίου Κομμουνιστικού Κόμματος Γεωργίας και της Σοσιαλιστικής Πλατφόρμας.
Φαίνεται πως Ε.Ε. και ΗΠΑ στήνουν μια ακόμη «έγχρωμη επανάσταση» προς όφελός τους στη Γεωργία. Ποια είναι η γνώμη σας γύρω από τα γεγονότα και μπορείτε να μας μεταφέρετε την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Γεωργία;
Σαφώς ο δυτικός κόσμος έχει ενώσει τις δυνάμεις του για να ανατρέψει την κυβέρνηση στη Γεωργία. Οι ΗΠΑ ανέστειλαν τη στρατηγική εταιρική σχέση, το Ηνωμένο Βασίλειο ανακοίνωσε κυρώσεις και τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και άλλες χώρες της Ε.Ε. καθώς αναμένουμε αναστολή της απελευθέρωσης των θεωρήσεων στην Ε.Ε..
Στις 28 Νοεμβρίου, ο πρωθυπουργός του κυβερνώντος κόμματος (Γεωργιανό Όνειρο) Ιρακλί Κομπαχίτζε ανακοίνωσε την απόφασή του να παγώσει τη διαδικασία ένταξης της χώρας στην Ε.Ε. μέχρι το 2028, διευκρινίζοντας ότι η συνθήκη σύνδεσης εξακολουθεί να επιδιώκεται και ότι μόνο οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις και η λήψη κοινοτικών επιχορηγήσεων θα ανασταλούν. Η συμφωνία σύνδεσης Γεωργίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης διευκολύνει τη συνεργασία σε τομείς όπως το εμπόριο, τομεακές πολιτικές, κ.ά. με στόχο την καλύτερη ευθυγράμμιση της Γεωργίας με τα κοινοτικά πρότυπα. Ο Κομπαχίτζε δήλωσε επίσης ότι η διαδικασία ένταξης και οι κοινοτικές χρηματοδοτήσεις χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο εκβιασμού κατά της Γεωργίας τα τελευταία χρόνια και αυτή η απόφαση ελήφθη για να ελαχιστοποιηθούν αυτές ακριβώς οι πολιτικές του εκβιασμού.
Τον περασμένο Ιούλιο του 2024, ο πρεσβευτής της Ε.Ε. στη Γεωργία, Πάβελ Χερτσίνσκι, είχε ούτως ή άλλως καταστήσει σαφές ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα σταματήσει τη διαδικασία ένταξης της Γεωργίας ανακοινώνοντας το «πάγωμα» βοήθειας ύψους 30 εκ. ευρώ προς το υπουργείο Άμυνας της χώρας. Στο γεγονός αυτό αναφέρθηκε ο Κομπαχίτζε, λέγοντας ότι ήταν η Ε.Ε. που πήρε πρώτη την πρωτοβουλία της αναστολής και ότι η Γεωργία απλά την ακολουθεί. Ο Γεωργιανός Πρωθυπουργός εξήγησε ότι εάν η Ε.Ε. αποφασίσει να ξεκινήσει τις συνομιλίες, η Γεωργία θα αλλάξει επίσης τη θέση της. Μετά από αυτή την απόφαση, οι ΗΠΑ ανέστειλαν τη συνθήκη στρατηγικής εταιρικής σχέσης με τη Γεωργία.
Η κατάσταση στη Γεωργία με τις διαδηλώσεις που υποστηρίζουν τη συνεργασία με την Ε.Ε. δείχνει πολύ παρόμοια με το Μαϊντάν στην Ουκρανία το 2014 ή όχι;
Το σενάριο είναι σχεδόν το ίδιο με την Ουκρανία. Θα έλεγα ακόμη και κωμικά ακριβές σε ορισμένες περιπτώσεις (όπως το επεισόδιο του χριστουγεννιάτικου δέντρου με εικόνες και ούτω καθεξής). Η απειλή του Μαϊντάν είναι πραγματική και θα οδηγήσει σε κατάρρευση και καταστροφή της χώρας εάν τυχόν επιτύχει.
Διαμαρτυρίες πραγματοποιούνται καθημερινά, σε διάφορες περιοχές, αλλά η Τιφλίδα είναι φυσικά το επίκεντρο ως πρωτεύουσα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η συμμετοχή σχεδόν πάντα δεν ξεπερνά τις 20 με 25 χιλιάδες κόσμου. Οι περισσότερες διαδηλώσεις είναι ειρηνικές, αν και υπάρχουν και κάποιοι εξαιρετικά βίαιοι διαδηλωτές, που χρησιμοποιούν μολότοφ, κροτίδες ή πέτρες. Κάποιοι άλλοι στήνουν οδοφράγματα χρησιμοποιώντας κάδους απορριμμάτων, ταχυδρομικά κουτιά. Έχει παρατηρηθεί επίσης ένας ύποπτα υψηλός αριθμός ξένων υπηκόων στις διαδηλώσεις αυτές, συμπεριλαμβανομένων: Ουκρανών, Βρετανών, Αμερικανών και άλλων υπηκόων από χώρες της Ευρώπης.
Η εργατική τάξη ως οργανωμένη δύναμη (κεντρικά συνδικάτα, ανεξάρτητα συνδικάτα, ομάδες πρωτοβουλίας, ανθρακωρύχοι, μεταλλουργοί, μητροπολιτικοί εργάτες κ.λπ.) όχι μόνο δεν στηρίζει αυτές τις διαμαρτυρίες αλλά έχει δημόσια ταχθεί εναντίον τους. Υπάρχουν φυσικά κάποιοι εργάτες που συμμετέχουν στις διαμαρτυρίες, αλλά όχι ως οργανωμένη δύναμη, μόνο μεμονωμένα. Πίσω από όλα αυτά κρύβονται κυρίως φιλοευρωπαϊκές οργανώσεις ή δυτικές ΜΚΟ και πολλές φορές ενθαρρύνονται ή υποκινούνται από αξιωματούχους της Ε.Ε. και των ΗΠΑ με τις δηλώσεις τους. Ο αυτοαποκαλούμενος ηγέτης τους είναι η φιλοδυτική πρόεδρος, Σαλομέ Ζουραμπισβίλι.
Η μόνη αριστερή δύναμη που υποστηρίζει τις διαμαρτυρίες είναι οι φιλελεύθεροι αριστεροί διανοούμενοι ή οι φιλοδυτικές αριστερές οργανώσεις και μερικά αριστερά φοιτητικά κινήματα. Γνωρίζουμε ότι φοιτητές ενθαρρύνονται από τους καθηγητές τους να βάλουν σε δεύτερη μοίρα τις σπουδές τους και τις υποχρεώσεις τους για να βγουν στους δρόμους. Οι διοργανωτές προσπαθούν τώρα ανοιχτά να φέρουν τα παιδιά από τα σχολεία στις διαμαρτυρίες. Η Πρόεδρος μάλιστα δημοσίευσε σχετική ανάρτηση στον λογαριασμό της στο X (πρώην Twitter).
Οι δε, μαχητές του Geo (Γεωργιανή Λεγεώνα), μονάδα Γεωργιανών που πολεμάει υπέρ του καθεστώτος Ζελένσκι στην Ουκρανία, δημοσίευσαν βίντεο απευθυνόμενοι στην Πρόεδρο για να σχηματίσουν την Εθνική Φρουρά στην οποία θα ενταχθούν, αλλά από όσο γνωρίζω, δεν έχουν έρθει ακόμα στη χώρα μας.
Πόσο σημαντικό εργαλείο είναι η παραπληροφόρηση στα χέρια των δυτικών μέσων ενημέρωσης;
Η παραπληροφόρηση είναι πολύ αποτελεσματικό εργαλείο καθώς καταφέρνει να αποπροσανατολίζει τις συνειδήσεις του κόσμου, να μπερδεύει και να δημιουργεί λάθος εντυπώσεις. Σε πολλές περιπτώσεις τα ΜΜΕ της Δύσης διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα έτσι ώστε να ευθυγραμμίζεται με τις πολιτικές τους. Τα επίσημα μέσα ενημέρωσης είναι απλώςστενογράφοι για την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ, και αυτή η κοινή προσπάθεια μέσω των δυτικών μέσων μαζικής ενημερώσεις είναι αυτό που φέρνει αποτελέσματα. Αυτές τις διαμαρτυρίες, τις ενθαρρυμένες και υποστηριζόμενες από την Δύση, τις χειρίζονται με τους πληρεξουσίους τους στη Γεωργία, με ΜΚΟ, με συνδεδεμένους και στρατολογημένους διπλωμάτες με διανοούμενους και πολιτικά κόμματα.
Κατά τη γνώμη μου, οι υπηρεσίες ασφαλείας είχαν την πληροφορία ότι αυτές οι διαδικασίες έπρεπε να ξεκινήσουν στα μέσα Δεκεμβρίου (όταν η νυν Πρόεδρος όφειλε να εγκαταλείψει το αξίωμα και ένας να έχει ήδη εκλεγεί). Και ανάγκασαν τις φιλοευρωπαϊκές μάζες να βγουν αρκετές εβδομάδες νωρίτερα, πριν σχεδιάσουν διεξοδικά ή ακόμα και φέρουν πίσω τους μαχητές που αναφέρθηκαν παραπάνω. Λαμβάνοντας υπόψη τις θέσεις των πολιτικών ηγετών της Ε.Ε. και των ΗΠΑ (και παρά το γεγονός ότι ο ΟΑΣΕ ανακοίνωσε ότι θα συνεργαστεί με τη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση), αυτή είναι μια ξεκάθαρη προσπάθεια έγχρωμης επανάστασης.
Εάν η εν λόγω προσπάθεια πετύχει, η ρωσική παρέμβαση θα είναι σχεδόν αναπόφευκτη, καθώς η Γεωργία μετά το 2008 είναι σχεδόν αποστρατιωτικοποιημένη και θα είναι σαν να έχει επιβληθεί πραξικόπημα του ΝΑΤΟ. Και αυτό θα ήταν το «δεύτερο μέτωπο», για κάποιο λόγο όταν μιλάμε για δεύτερο μέτωπο, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η Γεωργία πρέπει να επιτεθεί στη Ρωσία, κάτι που είναι παράλογο. Στην πραγματικότητα, το πραξικόπημα υπέρ του ΝΑΤΟ είναι αρκετό για να αναγκάσει τη Ρωσία να αντιδράσει. Και όλοι οι ΝΑΤΟϊκοί και οι φιλοευρωπαίοι μετά την καταστροφή της Γεωργίας, θα γράφουν άρθρα για μια άλλη «απρόκλητη επίθεση» από τη Ρωσία στον ειρηνικό γείτονά της.
