του Γεράσιμου Αραβανή
Πρόσφατα στο Ριζοσπάστη δημοσιεύτηκε η εισηγητική ομιλία του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ στη σύνοδο της κεντρικής επιτροπής με θέμα “Η κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και τα καθήκοντα του κόμματος”.
Η διεθνής κατάσταση σταδιακά γίνεται όλο και πιο δύσκολη, οι πολεμικές επιχειρήσεις πυκνώνουν και γίνονται περισσότερο καταστροφικές, ο κίνδυνος νέων εστιών αυξάνεται και κυρίως ότι δεν είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους, δεν πρόκειται για τοπικούς πόλεμους, αλλά συνδέονται υπό την έννοια ότι πίσω από όλους αυτούς βρίσκονται οι ίδιες μεγάλες δυνάμεις που εμπλέκονται στον ένα ή τον άλλο βαθμό εκμεταλλεύονται τοπικά προβλήματα και τους υποκινούν. Σε μεγάλο βαθμό χώρες σε ολόκληρο τον πλανήτης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε εντάσσονται σε δύο αντίπαλα συμμαχικά μπλοκ και δείχνει να είναι σύγκρουση μέχρι εσχάτων.
Η Ελλάδα στον πόλεμο της Ουκρανίας ιδιαίτερα ξόδεψε δισεκατομμύρια ευρώ και άφθονα οπλικά συστήματα, αλλά και στη γάζα και ευρύτερα στη μέση ανατολή έχει σοβαρή εμπλοκή στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ευρωπαϊκής ένωσης.
Σε αυτές τις συνθήκες η ολομέλεια της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ εξέτασε την κατάσταση και διαμόρφωσε το σχέδιο δράσης της. Από την πρώτη ματιά εντυπωσιάζει το γεγονός ότι ολόκληρη η ομιλία του γραμματέα και η λογική από την οποία διέπεται είναι προβληματική, αφού αφορά τη διαμόρφωση των όρων ρήξης με την αστική τάξη της χώρας και κατάληψης της εξουσίας αν οι συνθήκες εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο και οι εξελίξεις το επιτρέψουν. Η διαχείριση της σημερινής κατάσταση απουσιάζει, θέμα ανάπτυξης των αγώνων για την αποτροπή της γενίκευσης του πολέμου δεν τίθεται και φυσικά δεν υπάρχει σχέδιο για κάτι τέτοιο. Θεωρείται μάλλον φυσιολογική εξέλιξη ο πόλεμος στις συνθήκες στην ιμπεριαλισμού της όξυνσης των ανταγωνισμών και ο λαϊκός παράγοντας απόλυτα ανίσχυρος να τον ανασχέσει ή να τον καθυστερήσει. Ή Θεωρείται η δράση εναντίον του πολέμου πασιφισμός, ο πόλεμος είναι μήτρα της επανάστασης και για αυτό η κομμουνιστές πρέπει να προετοιμάζονται. Σε τελική ανάλυση ο πόλεμος είναι προϋπόθεση της επαναστατικής κατάστασης αν δεν είναι η μοναδική προϋπόθεση και ως εκ τούτου είναι ευπρόσδεκτος.
Όμως στις συνθήκες της επαναστατικής κρίσης όταν θα τεθεί το ζήτημα της εξουσίας πρέπει ο υποκειμενικός παράγοντας να είναι πανέτοιμος και η προετοιμασία του είναι μακρόχρονη δεν είναι θέμα ημερών ή μηνών, οι βάσεις πρέπει να έχουν τεθεί ολόκληρη την προηγούμενη περίοδο. Οι προϋποθέσεις που θα υπάρχουν τότε οικοδομούνται από σήμερα μέσα στους καθημερινούς αγώνες. Το μαζικό πρωτοπόρο μαρξιστικό λενινιστικό κόμμα βαθιά ριζωμένο στην εργατική τάξη με το αναγκαίο στρατηγικό σχέδιο με εδραιωμένη αντιιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική συνείδηση και πολιτικές συμμαχίες, το πλατύ εργατικό κίνημα εδραιωμένο στην ταξική υπόθεση είναι υπόθεση πολυετούς προσπάθειας ιδεολογικής και πολιτικής όχι στη βάση συνθημάτων και διαλέξεων αλλά μέσα στους ανηλεείς κοινωνικούς αγώνες. Για αυτό ακριβώς το λόγο η πάλη σήμερα εναντίον του ιμπεριαλισμού και των πολέμων ανεξαρτήτως του βαθμού επιτυχίας είναι κρίσιμη για τη θετική κατάληξη των εξελίξεων.
Η υποτίμηση των σημερινών καθηκόντων υπέρ των μεγάλων επαναστατικών καθηκόντων του μέλλοντος θα οδηγήσει σε αρνητικές εξελίξεις, ιδιαίτερα αν το συσχετίσουμε με το γεγονός ότι η αγωνία του εκλογικού ποσοστού και της κοινοβουλευτικής ενίσχυσης είναι έντονη.
Το άμεσο καθήκον των κομμουνιστών και των πρωτοπόρων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων είναι η διαμόρφωση ισχυρού κινήματος εναντίον των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των πολέμων δικτυωμένου μέσα στην κοινωνία και πρώτα πρώτα στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα αφού αυτά τα τμήματα κυρίως θα πληρώσουν το λογαριασμό της στρατιωτικοποιημένης οικονομίας και του πολέμου.
