Ο θάνατος και η κηδεία του Κώστα Σημίτη ήταν το γεγονός που κυριάρχησε το προηγούμενο δεκαήμερο και συνεχίζει να απασχολεί. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κατακλύστηκαν από συζητήσεις αποτιμήσεις και ύμνους για αυτόν και συνεχίζουν ακόμη. Τελευταίο δείγμα τα πολυτελή πολυσέλιδα ένθετα σε μεγάλες αθηναϊκές εφημερίδες σχετικά με την πορεία και τη δράση του. Η κηδεία του μεγαλοπρεπής όσο ελάχιστες τις τελευταίες δεκαετίες. Όλα όπως αρμόζει σε έναν άνθρωπο που χρημάτισε πρωθυπουργός της χώρας για 8 χρόνια και προώθησε όλους τους σχεδιασμούς της παραπαίουσας τότε κυρίαρχης τάξης.
Υπήρξε φυσικά και ιδιαίτερα ισχυρός αντίλογος κυρίως στα κοινωνικά δίκτυα αφού ο λόγος αυτός στα επίσημα μέσα δεν βρίσκει χώρο έκφρασης. Ήταν λόγος ισχυρός, μαζικότατος καλά τεκμηριωμένος στις περισσότερες περιπτώσεις και δίκαιος και εξέφρασε εκατομμύρια ανθρώπους.
Αλλά και η ανακοίνωση του γραφείου τύπου του ΚΚΕ για τον θανόντα, ότι “συνέδεσε το όνομά του με σημαντικά πολιτικά γεγονότα υπερασπιζόμενος πάντα την αστική πολιτική” είναι μία ανακοίνωση σε ουδέτερο ύφος που δεν δικαιολογείται με τη λογική δεν κάνουμε κριτική στους νεκρούς. Αργότερα ο Ριζοσπάστης υπολογίζοντας τις αρνητικές εντυπώσεις και τις αντιδράσεις από την πρώτη τοποθέτηση επανήλθε με άρθρο που έκανε αναφορά στα αντιλαϊκά πεπραγμένα του Κώστα Σημίτη πάλι όμως με τρόπο προσεκτικό κάτι σαν απόπειρα εξισορρόπησης ανάμεσα στην αλήθεια και στο ας μη σκαλίζουμε τα παλιά, που όμως ο λαός πλήρωσε ακριβά.
Η συνολική εικόνα όσων ζήσαμε φανέρωσε δύο διαμετρικά αντίθετων Ελλάδες ακριβώς όπως θα ταξικά και κοινωνικά συμφέροντα, αυτή της ολιγαρχίας και αυτή των εργατών και των εκμεταλλευόμενων. Είναι η εικόνα της Ελλάδας των κυρίαρχων και αυτής της μεγάλης πλειοψηφίας που ακολουθεί το γολγοθά της.
Ποιος όμως ήταν ο ρόλος και η τόσο μεγάλη συμβολή του Κώστα Σημίτη ώστε να αποδοθούν τέτοιες τιμές;
Προς το τέλος της δεκαετίας του ’ 80 και αρχές αυτής του ’90 η χώρα είχε βαλτώσει. Η οικονομική κρίση την έπληττε βαριά και η διαχείριση της με ορισμένα μέτρα προστατευτισμού και ένταση της λιτότητας δεν απέδιδε, παράλληλα οι διεθνείς συνθήκες άλλαξαν δραματικά οδηγώντας στην πλήρη επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού διαδοχικά στις μεγάλες χώρες και παράλληλα οι ανατροπές της χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989-91. Το πολυεθνικό κεφάλαιο αισθάνθηκε απελευθερωμένο να προχωρήσει σε ριζικές ανατροπές στην οικονομία πλήττοντας παράλληλα κάθε εστία αντίστασης στο εσωτερικό των χωρών και γενικότερα στον πλανήτη με κορυφαίες την επίθεση και διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και στη Μέση Ανατολή.
Στις συνθήκες αυτές η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη επιχείρησε την επιβολή μεγάλων νεοφιλελεύθερων παρεμβάσεων με άτσαλο όμως τρόπο απόλυτα επιθετικό που συνάντησαν σθεναρή αντίσταση από τους εργαζόμενους και τη λαϊκή πλειοψηφία με αποτέλεσμα το ΠΑΣΟΚ να κερδίζει τις εκλογές για να πάρει τη διακυβέρνηση, ενώ η κοινωνική και οικονομική κατάσταση επιδεινώνονταν. Στις συνθήκες αυτές αναδείχτηκε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης προτείνοντας ένα πρόγραμμα διαχείρισης της οικονομίας και των κρατικών υποθέσεων υπό τον τίτλο Εκσυγχρονισμός.
Ο Σημίτης είχε ως οδηγό την άποψη ότι τα μεγάλα προβλήματα της χώρας διαχρονικά δεν είχαν την αιτία τους σε εξωτερικές δυνάμεις και παρεμβάσεις, στην εξάρτηση της χώρας παρά τα τρανταχτά ιστορικά γεγονότα που βίωσε ελληνικός λαός, αντίθετα προέρχονταν από το εσωτερικό της χώρας την κοινωνική δομή της και τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν. Η οικονομική καχεξία, οι πολλές χρεοκοπίες, οι απαρχαιωμένες υποδομές, οι πελατειακές σχέσεις και οι λανθασμένες πολιτικές εκεί βρίσκονταν η αιτία. Οπότε μία πολιτική εκσυγχρονισμού θα θεράπευε τις αιτίες και θα οδηγούσε τη χώρα σε ανάπτυξη και πρόοδο.
Από αυτή την αντίληψη απέρρεε η πάση θυσία ένταξη στην ΟΝΕ και το ευρώ αφού το πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν ο ιδεώδης για αυτόν χώρος για την ανάπτυξη της χώρας και παράλληλα η μεγαλύτερη ενσωμάτωση στο ατλαντισμό και στις κάθε είδους περιπέτειες που οδηγούσε – αμερικάνικες και νατοϊκές επεμβάσεις, πιο χαρακτηριστικές η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας όπου η κυβέρνησή του παρέδωσε στους αμερικανούς έδαφος λιμάνια και εναέριο χώρο για να την ισοπεδώσουν, στις επεμβάσεις στη μέση ανατολή κλπ. Θεωρούσε ότι πολιτική έναντι της Τουρκίας έπρεπε να τροποποιηθεί βαθιά, λογική που οδήγησε στο Ελσίνκι, στην αναγνώριση γκρίζων ζωνών και δικαιωμάτων της Τουρκίας στο Αιγαίο με αποκορύφωμα τα Ίμια και το ευχαριστούμε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Στην οικονομία εφάρμοσε το νεοφιλελευθερισμό του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ίσως κάπως πιο προσεκτικά και σε πράσινο φόντο το ίδιο όμως σκληρό αντιλαϊκό και επικίνδυνο. Παρέδωσε στο ιδιωτικό κεφάλαιο τις πιο μεγάλες και κερδοφόρες επιχειρήσεις, δημόσιους οργανισμούς, γη και περιουσιακά στοιχεία ότι πιο κερδοφόρο, απομείωσε την αξία της εργασίας και μεθοδικά προώθησε την χρηματιστικοποίηση της οικονομίας, οι τράπεζες απογειώθηκαν, το χρηματιστήριο εκτινάχθηκε και στην άνοδο του συνοδεύτηκε με τη ληστεία της συντριπτικής πλειοψηφία στον μικροκαταθετών που επακολούθησε ενεργό ρόλο είχαν ο Σημίτης και ο υπουργός του των οικονομικών, η βιομηχανία και η αγροτική παραγωγή υποβαθμίστηκαν δραματικά και βαριά βιομηχανία της χώρας έγινε πλέον ο τουρισμός και οι υπηρεσίες. Τα μεγάλα έργα υποδομής και οι ολυμπιακοί αγώνες συνέβαλαν στη διόγκωση του δημόσιου χρέους και εν τέλει στη χρεοκοπία της χώρας με αποτέλεσμα τα μνημόνια και την απώλεια του 26% του ΑΕΠ και τη μείωση του εργατικού εισοδήματος και των συντάξεων ως και 50%.Η εξαρτημένη Ελλάδα δέχτηκε τις πιο βαριές δεσμεύσεις στο ξένο κεφάλαιο και στους δανειστές ως το 2060.
Στην περίοδο Σημίτη η διαφθορά και η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος γνώρισε νέες μεγάλες δόξες στήθηκε τεράστιο πάρτυ εργολάβων, μεγαλοεπιχειρηματιών, μέσων μαζικής ενημέρωσης και πολιτικής εξουσίας. Από τη siemens ως την τεράστια διασπάθιση πόρων για εξοπλιστικά, το πάρτι του χρηματιστηρίου. Αρκετοί υπουργοί του κατέληξαν στη φυλακή.
Ορισμένες εκφράσεις του είναι χαρακτηριστικές:
Ευχαριστώ τις Ενωμένες Πολιτείες Αμερικής μετά τα Ίμια
Αυτή είναι η Ελλάδα μετά το ναυάγιο του Σάμινα
Όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα
Αυτοί που έχασαν τις οικονομίες τους στο χρηματιστήριο ας πρόσεχαν.
Κριτήριο κάθε επιτυχούς διακυβέρνησης είναι τα αποτελέσματα της και για την διακυβέρνηση Σημίτη είναι η χρεοκοπία της χώρας μόλις 5 χρόνια μετά τη λήξη της θητείας του.
Συνεχιστής του σημιτικού εκσυγχρονισμού είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης που πήρε μαζί του πλειάδα στελεχών και συνεργατών του Σημίτη αξιοποιώντας την πείρα τους. Είναι η συνέχιση της πολιτικής του εκσυγχρονισμού που προωθεί το κεφάλαιο.
Η αστική Ελλάδα τίμησε τη συνεισφορά του Σημίτη ο λαός όμως δεν έχει κανένα λόγο να το κάνει και δεν το κάνει. Πρέπει να εντείνει τους αγώνες του για να αποκρούσει αυτή την πολιτική.
Τ.Κ.
