Η είδηση για τον κίνδυνο διακοπής λειτουργίας του Τμήματος Αιμοδοσίας στο Θριάσιο Νοσοκομείο δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Είναι μια ακόμη απόδειξη της βαθιάς σήψης του συστήματος, που θυσιάζει τις κοινωνικές ανάγκες στο βωμό του κέρδους.
Το πρόβλημα της υποστελέχωσης, όπως και η γενικότερη υποχρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων, δεν είναι “απλή αμέλεια” ή αποτέλεσμα “κακής διαχείρισης”. Είναι αποτέλεσμα μιας συνειδητής πολιτικής που επιδιώκει την υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας, για να ανοίξει ο δρόμος στην πλήρη εμπορευματοποίηση της υγείας και την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Η Υγεία ως Εμπόρευμα και η Ταξική Διάσταση του Προβλήματος
Η αστική τάξη, μέσω των κυβερνήσεών της, επιβάλλει πολιτικές που μετατρέπουν την υγεία από κοινωνικό δικαίωμα σε εμπόρευμα. Η υποστελέχωση του Θριάσιου και άλλων νοσοκομείων είναι απόρροια της στρατηγικής αυτής:
- Αποδυνάμωση του δημόσιου συστήματος υγείας, ώστε οι εργαζόμενοι να καταφεύγουν σε ιδιωτικές δομές.
- Κατάργηση κλινών, υπηρεσιών και τμημάτων που θεωρούνται “ασύμφορα” για το κράτος των μονοπωλίων.
- Ελαστικοποίηση της εργασίας και συνθήκες εξουθένωσης για τους υγειονομικούς, με αποτέλεσμα τη συνεχή αποψίλωση του δυναμικού.
Αυτός ο προσανατολισμός δεν αφορά μόνο τη χώρα μας. Αντανακλά την παγκόσμια πολιτική της του νεοφιλελεύθερου μοντέλου διαχείρισης που αντιμετωπίζει τις λαϊκές ανάγκες ως κόστος.
Η μόνη απάντηση απέναντι στην επίθεση αυτή είναι η συλλογική οργάνωση και πάλη της εργατικής τάξης και ολοκληρου του λαού. Η κατάσταση στο Θριάσιο πρέπει να γίνει αφετηρία για την ενίσχυση του αγώνα:
Διεκδίκηση πλήρους στελέχωσης και χρηματοδότησης του δημόσιου συστήματος υγείας.
Κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στην υγεία, που απομυζά τον πλούτο των εργαζομένων.
Δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους, με ευθύνη του κράτους και έλεγχο από τους εργαζόμενους.
Η υγεία, όπως και κάθε κοινωνική υπηρεσία, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως πεδίο κερδοφορίας. Μόνο σε μια κοινωνία, όπου τα μέσα παραγωγής θα ανήκουν στην εργατική τάξη, μπορούν να διασφαλιστούν οι όροι για ένα ολοκληρωμένο, πλήρως στελεχωμένο σύστημα υγείας, που θα καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες.
Η περίπτωση του Θριάσιου είναι άλλη μια υπενθύμιση ότι ο αγώνας για τη σωτηρία του δημόσιου συστήματος υγείας είναι ταυτόχρονα αγώνας για την ανατροπή του συστήματος που ζούμε. Μέσα από την οργανωμένη πάλη, με μπροστάρηδες τους εργαζόμενους και τη νεολαία, μπορούμε να οικοδομήσουμε μια κοινωνία όπου η υγεία δεν θα είναι προνόμιο, αλλά δικαίωμα.
