Η ομιλία Τραμπ κατά την ορκωμοσία του μπροστά στον αμερικανικό λαό, τους αντιπάλους του και τον κόσμο ολόκληρο επιβεβαίωσε όσα όλο το προηγούμενο διάστημα ανέφερε και αντανακλούν τις προθέσεις του. Παράλληλα εκφράζουν ένα μεγάλο τμήμα τα κυρίαρχης τάξης των ΗΠΑ και δεν είναι προσωπική πολιτική ή ενός αριθμού συνεργατών του. Αντανακλά συμφέροντα και σηματοδοτήσει στόχους και επιδιώξεις για βαθιές αλλαγές στον καπιταλιστικό κόσμο.
Οι κατευθύνσεις που διατύπωσε περιλαμβάνουν όλη την γκάμα των εσωτερικών ζητημάτων των ΗΠΑ και μία βαθιά διαφορετική αντίληψη για τις διεθνείς σχέσεις όπως ισχύουν σήμερα. Βέβαια από τη διατύπωση προθέσεων ως την εφαρμογή τους υπάρχει απόσταση και μεσολαβούν πλήθος παράγοντες που δρουν ανασχετικά ή υποβοηθούν την εφαρμογή τους και μένει να φανεί, όμως η αποφασιστικότητα του ήταν ισχυρή.
Οι πρώτες εξαγγελίες μετά τη νίκη του θεωρήθηκαν υπερβολές, εντυπωσιοθηρικές, ίδιον του χαρακτήρα του και κατά ένα απλοϊκό τρόπο ερμηνεύτηκαν ως αναθεωρητικές οπισθοδρομικές και εκτός εποχής. Βρισκόμαστε όμως μπροστά σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο που αν υλοποιηθεί θα αλλάξει βαθιά τον κόσμο. Από αυτές τις αλλαγές η εργατική τάξη των ΗΠΑ και οι λαοί παγκόσμια όχι μόνο δεν θα ωφεληθούν αλλά θα χάσουν δικαιώματα και κατακτήσεις θα υποβαθμιστεί περαιτέρω η ζωή τους.
Αρκεί η συγκεκριμένη εξέταση ορισμένων εξαγγελιών του Τραμπ και η σύνδεση μεταξύ τους για να φανούν καθαρά ορισμένοι στόχοι που σημειωτέο δεν γίνεται για πρώτη φορά. Η απειλητική πρόταση για εξαγορά της Γροιλανδίας που σημειωτέο δεν γίνεται πρώτη φορά και η πίεση στον Καναδά ως το σημείο να πάψει να είναι ανεξάρτητο κράτος και να ενταχθεί στις ΗΠΑ ως πεντηκοστή πρώτη πολιτεία παράλληλα με τη στροφή από την ουδετερότητα στην ένταξη στο ΝΑΤΟ της Φιλανδίας και της Σουηδίας παραπέμπουν στον έλεγχο της Αρκτικής του σήμερα η Ρωσία έχει μεγάλη προτεραιότητα στην εκμετάλλευση της. Η Γροιλανδία περιέχει μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου, φυσικού αερίου, σπάνιων γαιών και άλλων ορυκτών και με τη σειρά της η Αρκτική είναι πλούσια σε αποθέματα πετρελαίου, φυσικού αερίου, παλλάδιου νικελίου βωξίτη κ.α. Δεν είναι το πιο εύκολο να αγοράσεις το μεγαλύτερο νησί του κόσμου με την κατάλληλη όμως πίεση και των προσεταιρισμό της πλειοψηφίας των κατοίκων με επιδίωξη την ανεξαρτησία από τη Δανία και τη σύνδεση με τις ΗΠΑ πολλά μπορούν να αλλάξουν.
Ότι ο πρόεδρος Τράμπ άνοιξε ζήτημα κατοχής και διαχείρισης της διώρυγας του Παναμά, εκτόξευσε απειλές εναντίον του Μεξικού και παράλληλα πιέσεις στον Καναδά συν την επικήρυξη του επανεκλεγέντος εκ νέου προέδρου της Βενεζουέλας την ημέρα μάλιστα της ορκωμοσίας του αναβιώνουν το δόγμα Μονρόε το οποίο θεωρούσε της λατινική Αμερική πίσω αυλή των ΗΠΑ και την εμπλοκή οποιαδήποτε άλλης δύναμης εχθρική ενέργεια. Λογικό συμπέρασμα είναι ότι θα επιδιωχθεί ο έλεγχος ολόκληρης της αμερικανικής ηπείρου και αυτό είναι βασική παράμετρος των σχεδιασμών της αμερικανικής ηγεσίας και στρέφεται εναντίον των λαών της λατινικής Αμερικής και της Κίνας που διατηρεί ισχυρά ερείσματα στην περιοχή.
Παράλληλα εμφανίζει μία τάση συνεννόησης με τη Ρωσία και μία διάθεση να της αναγνωρίσει ένα ιδιαίτερο ρόλο και τη δυνατότητα να ασκεί επιρροή σε ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο. Δείχνει σε αντίθεση με τον Μπάιντεν και τις δυτικές ελίτ να αντιλαμβάνεται ότι ο κόσμος παίρνει σταδιακά πολυπολικά χαρακτηριστικά. Η στάση έναντι της Ρωσίας προφανώς στόχο έχει και μία προσπάθεια απομάκρυνσης της από τη συμμαχία της με την Κίνα την οποία η Αμερική θεωρεί κύριο ανταγωνιστή. Αυτό όμως δεν φαίνεται εύκολος στόχος όπως έδειξε και η τηλεδιάσκεψη μεταξύ των ηγετών των δύο χωρών Ρωσίας και Κίνας την επόμενη της ορκωμοσίας Τραμπ όπου υπογραμμίστηκε η από κοινού υποστήριξη σε ένα διεθνές σύστημα με επίκεντρο τον ΟΗΕ καθώς και η δήλωση υποστήριξης εκ μέρους του προέδρου Πούτιν του Παναμά απέναντι στις απειλές Τραμπ για τη διώρυγα.
Όσον αφορά την ΕΕ ο νέος αμερικανός πρόεδρος και η κυβέρνηση του έχουν βάλει στο στόχαστρο τις κυρίαρχες πολιτικές ελίτ των χωρών της με το χειρότερο τρόπο και με πρωτοφανείς χαρακτηρισμούς, ενώ στηρίζουν σε όλες τις χώρες τις φιλικές στους ακροδεξιές δυνάμεις και με κάποιες εξ αυτών έχουν στενή σχέση και παράλληλα οι επεμβάσεις στα εσωτερικά των ευρωπαϊκών χωρών είναι πρωτοφανείς. Στόχος τους η ενδυνάμωση των φιλικών τους δυνάμεων και η τροποποίηση του πολιτικού συσχετισμού. Αν ληφθούν υπόψιν οι απειλές για επιβολή δασμών στις χώρες της ΕΕ, η παρεμπόδιση του εμπορίου τους με την Κίνα, η απαίτηση για νατοϊκές δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ κάθε χώρας και η αγορά μεγαλύτερων ποσοτήτων LNG και οπλισμού από τις ΗΠΑ φαίνεται η συμπίεση της ΕΕωκαι γενικότερα των συμμάχων τους ώστε ο δυτικός κόσμος να μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ένα αμερικανοκρατούμενο μπλοκ που κυρίαρχο ρόλο θα έχουν οι ΗΠΑ. Η απόσυρση των ΗΠΑ από το Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, από τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα και συνολικά η διάθεση υποβάθμισης της σημασίας πολυμερών θεσμών είναι επίσης ενδεικτική.
Ως προς το εσωτερικό της χώρας στις δηλώσεις κυριάρχησαν η επίθεση στους μετανάστες και η προετοιμασία απέλασης εκατομμυρίων ανθρώπων χωρίς έγγραφα, η κατάργηση συνταγματικών διατάξεων για χορήγηση υπηκοότητας σε παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στη χώρα, η μείωση της φορολογίας κεφαλαίου κάτω από το 15%, η καταγγελία της γουόκ ατζέντας και η επαναφορά στην νομοθεσία και την κρατική πολιτική της αναγνώρισης δύο φύλων, άρρεν και θήλυ, η παραπέρα υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους, η άδεια εξόρυξης ορυκτών καυσίμων στην επικράτεια των ΗΠΑ κ.ά. Μέσω αυτών των μέτρων επιδιώκει την ανάκτηση της ισχύος της χώρας κάνοντας λόγο για νέα χρυσή εποχή των ΗΠΑ.
Τίθεται το ερώτημα: Σχετίζεται η πρόταση από τη Νέα Δημοκρατία και η εκλογή Τασούλα ως προέδρου της δημοκρατίας με την εκλογή Τραμπ και ό,τι αυτή δρομολογεί ή δεν έχει σχέση και πρέπει να δεχτούμε την επιχειρηματολογία της Νέας Δημοκρατίας ότι οι συνθήκες του 2025 είναι πολύ διαφορετικές από αυτές του 2020 και η Σακελλαροπούλου ήταν τότε που υπήρχε ειρήνη επαρκής, αλλά σήμερα που πέφτουν σφαίρες απαιτείται ένας πρόεδρος με τις ανάλογες δυνατότητες;
Ιδιαίτερα αδύναμο φαντάζει το επιχείρημα και καθόλου πειστικό. Η Νέα Δημοκρατία αισθάνεται τον κίνδυνο για την ίδια όπως και όλες οι συντηρητικές νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ευρώπης από τις εξαγγελίες και αντιδράσεις Τραμπ και ετοιμάζονται στον ένα εις τον άλλο βαθμό να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα αναθεωρώντας τη στάση τους σε κρίσιμα ζητήματα. Ορισμένα εξ αυτών είναι η απαίτηση για αύξηση των νατοϊκών δαπανών τους, η προετοιμασία διαπραγμάτευσης σε ότι αφορά την επιβολή δασμών, την πράσινη πολιτική που ήδη εγκαταλείπεται και η οποία στην Ελλάδα προωθήθηκε με καταστροφικό τρόπο, ο πυρετός του δικαιωματισμού που κατέλαβε όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και εκδηλώθηκε ακόμη και με ακρότητες.
Σε ανάλογες προσαρμογές προβαίνει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης χωρίς αναστολές και ιδιαίτερους δισταγμούς εξάλλου είναι γνωστός για τις πιρουέτες του και τις άρχισε έγκαιρα πριν ακόμα την εκλογή του νέου αμερικανού προέδρου. Ένθερμος υποστηρικτής του δικαιωματισμού εμφανίστηκε πριν λίγο καιρό στην τηλεόραση με το Γάλλο φιλόσοφο επικριτή της γουόκ ατζέντας Πασκάλ Μπρυκνέρ να δηλώσει ότι δεν έχει σχέση με το δικαιωματισμό και τα φύλλα είναι δύο, τα βιολογικά φύλλα και το επανέλαβε πρόσφατα. Σε διάφορες συζητήσεις που εμφανίζεται για τις αμυντικές δαπάνες επαίρεται ότι η Ελλάδα δαπανά πάνω από 2% ως 2,5% του ΑΕΠ της και συμφωνεί με τη μεγαλύτερη αύξηση τους ευθυγραμμιζόμενος με την αμερικάνικη ηγεσία ενώ ΕΕ εμφανίζεται πρωτοπόρος. Στο μεταναστευτικό δεν απαιτούνται ιδιαίτερες προσαρμογές από τη χώρα αφού αυτή πρωτοπόρησε τόσο που ο Βορίδης καλεί την αμερικανική κυβέρνηση να μελετήσει την πολιτική της ελληνικής για να αντιμετωπίσει τα θέματα της με τους μετανάστες.
Ο Κώστας Τασούλας ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι προϊόν των αναγκών της Νέας Δημοκρατίας να προσαρμοστεί στους νέους ανέμους που φυσούν παγκόσμια που πέραν των άλλων ευνοούν τα κόμματα της ακροδεξιάς που στη χώρα μας απειλούν τη Νέα Δημοκρατία. Με τις επιλογές αυτές του πρωθυπουργού η διείσδυση στο κέντρο που ήταν σύνθημα και βασική επιλογή του δίνουν τη θέση τους στη συσπείρωση της δεξιάς ώστε να οχυρώσει το χώρο του. Αυτό είναι πιθανόν να οδηγήσει σε αναπροσανατολισμό συνολικά των στόχων του και αφού η περίπτωση κυβερνητικής συνεργασίας με κεντροαριστερές δυνάμεις ιδίως με το ΠΑΣΟΚ απομακρύνεται ο πρωθυπουργός ενδέχεται να προκρίνει μία αυτόνομη πορεία και εκλογική κάθοδο επιδιώκοντας με δεύτερη και τρίτη ενδεχομένως εκλογική αναμέτρηση την αυτοδυναμία συμπιέζοντας την ακροδεξιά ή συνεργαζόμενος με τμήματά της. Άλλωστε τα σημεία αντιπαράθεσης με τα κόμματα δεξιότερα της νέας δημοκρατίας φροντίζει σε μεγάλο βαθμό να τα αμβλύνει ακολουθώντας επιλογές που τα ικανοποιούν. Ενδεικτική είναι η ψήφιση για την προεδρία της χώρας του Τασούλα από τα περισσότερα εξ’ χρόνων.
Από ότι φαίνεται οι κοινωνίες στον καπιταλιστικό κόσμο και γενικότερα στον πλανήτη βρίσκονται μπροστά σε μία βαθιά αλλαγή από την οποία οι εργαζόμενοι θα δεχθούν μεγάλα πλήγματα στις οικονομικές αποδοχές τα δικαιώματα τους κατακτήσεις τους, ό,τι απέμεινε από αυτές, νέους περιορισμούς των ελευθεριών τους και νέους ελέγχους. Οι αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις παγκόσμια θα ενταθούν και μαζί οι πολεμικές συγκρούσεις. Η εργατική τάξη και το εργατικό λαϊκό κίνημα πρέπει να αποπροσανατολίσουν την τακτική και την δράση τους με επίκεντρο τα δικά τους συμφέροντα να προτάξουν τη δικές τους ανάγκες και τους δικούς του στόχους και να μην παρασυρθούν είτε προς την κατεύθυνση να αντιμετωπιστεί η “λαίλαπα” Τραμπ στηρίζοντας τις κυρίαρχες σήμερα δυνάμεις ή θεωρώντας ότι ο άνεμος που φέρνει η νίκη Τραμπ θα ωφελήσει και τους ίδιους. Η αυτοτελής οργάνωση της δράσης τους στη βάση των δικών της προβλημάτων και διεκδικήσεων είναι ο δρόμος τους.