Διανύουμε μία πολύ δύσκολη περίοδο για την εργατική τάξη και τους λαούς στη χώρα μας και παγκόσμια. Ο καπιταλισμός αδυνατεί να ξεπεράσει τη μεγάλη κρίση και τα αδιέξοδά του. Εντείνει στο έπακρο την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και την καταλήστευση των λαών, στρέφεται όλο και πιο πολύ στον πόλεμο, στην πολεμική οικονομία, τη διόγκωση των πολεμικών δαπανών και τους εξοπλισμούς. Η μονοκρατορία των ΗΠΑ υποχωρεί. Άλλες ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις ανέρχονται, διεκδικώντας μεγαλύτερο ρόλο στις παγκόσμιες και περιφερειακές υποθέσεις. Ισχυρά τμήματα του πολυεθνικού κεφαλαίου που τα εκφράζει πολιτικά ο Τραμπ στις ΗΠΑ απαντούν στα αδιέξοδα του καπιταλισμού θέτοντας τέρμα στη φιλελεύθερη πολιτική της “παγκοσμιοποίησης”. Το λογαριασμό αυτής της πολιτικής θα τον πληρώσουν πάλι πολύ ακριβά οι λαοί.
Σε αυτή την επίθεση του κεφαλαίου, η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι, αδυνατούν να αντιτάξουν αποφασιστική και αποτελεσματική αντίσταση που θα περιορίσει τις απώλειες και θα διαμορφώσει όρους αντεπίθεσης.
Ο ιδεολογικός, πολιτικός και οργανωτικός κατακερματισμός των δυνάμεων της αντίστασης και πρωτίστως των δυνάμεων κομμουνιστικής αναφοράς συνεχίζεται και μεγαλώνει. Υπήρξαν προσπάθειες μελέτης της πορείας και των αποτυχιών του κομμουνιστικού κινήματος με σημαντικές επισημάνσεις, απόπειρες επιστημονικής μελέτης του σημερινού καπιταλισμού με θετικά αποτελέσματα. Όλα αυτά όμως αποδείχθηκαν ανεπαρκή῾ η αδυναμία διαμόρφωσης επαναστατικού προγράμματος που θα απαντά στις άμεσες ανάγκες των εργαζομένων και θα προετοιμάζει τη μελλοντική αναμέτρηση για την εξουσία είναι προφανής.
Από τη σκοπιά μας θέλουμε να διατυπώσουμε δύο-τρεις σύντομες επισημάνσεις.
• Κρίσιμος παράγοντας είναι η υπεράσπιση της μαρξιστικής – λενινιστικής θεωρίας και η ενσωμάτωση των συμπερασμάτων τηςαποτυχίας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον αιώνα που πέρασε῾ αλλιώς ο κίνδυνος εκτροπής και ενσωμάτωσης ελλοχεύει.
• Κομβικό ζήτημα είναι η μελέτη του σύγχρονου καπιταλισμού στην Ελλάδα και παγκοσμίως: η περιγραφή των τάξεων και των ταξικών αντιθέσεων῾ η περιγραφή του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου με τις αντιθέσεις, τις συμμαχίες και τα μπλοκ που διαμορφώνονται. Έτσι, η εργατική τάξη θα μπορεί να διαμορφώσει τους στόχους και να καθορίσει τους συμμάχους της.
• Το κόμμα – πολιτική πρωτοπορία, το κομμουνιστικό κόμμα, πρέπει να παραμείνει κόμμα της εργατικής τάξης που λειτουργεί δημοκρατικά με ανταλλαγή ιδεών, αντιλήψεων και διαφάνεια στις γραμμές του αλλά δρα συγκεντρωτικά στη βάση των αποφάσεων. Η νίκη επί της αστικής τάξης, η κατάληψη της εξουσίας και ο μετασχηματισμός της καπιταλιστικής σε κομμουνιστική κοινωνία είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο και σύνθετο καθήκον῾ θα συναντήσει τη συνασπισμένη αντίσταση της εγχώριας και διεθνούς κεφαλαιοκρατίας και, για το λόγο αυτό, οι άνευρες και χειραγωγήσιμες πλατιές συμμαχίες πρέπει να αποκλειστούν.
• Οι μεγάλες ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές μεταξύ των δυνάμεων κομμουνιστικής αναφοράς είναι γνωστές῾ όμως η ενιαία δράση στη βάση ενός συνεκτικού προγραμματικού πλαισίου που θα διεκδικεί λύσεις, θα αποκαλύπτει τις αιτίες των προβλημάτων και θα διατυπώνει αιτήματα που θα υπερβαίνουν την αστική πολιτική και θα δείχνουν προς την σοσιαλιστική κοινωνία είναι απαραίτητη.
• Οι κινητοποιήσεις για το έγκλημα των Τεμπών και άλλες αντίστοιχες φανερώνουν ότι μεγάλο τμήμα της νεολαίας και του λαού, με τις ασάφειες και τις αναστολές του αναζητά διέξοδο πέρα από τα πλαίσια της πολιτικής που εφαρμόζεται. Οι δυνάμεις κομμουνιστικής αναφοράς δεν κατάφεραν να το συγκινήσουν και να το κινητοποιήσουν. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα σήμερα. Απαιτούνται σαφείς απαντήσεις και προτάσεις, πρωτοβουλίες που θα συνεγείρουν και θα κινητοποιήσουν ευρύτερες μάζες και όχι μικροκομματικές σκοπιμότητες και διαγκωνισμοί για την μικροϊδιοκτησία που δυστυχώς στο χώρο μας είναι συχνά φαινόμενα.
