Στις συγκεντρώσεις για το έγκλημα στα Τέμπη, χιλιάδες εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές συνδικάτα και οργανώσεις συγκεντρώθηκαν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις, ζητώντας δικαιοσύνη, καταγγέλλοντας το κράτος δολοφόνο. Η ειρηνική διαδήλωση στη πλατεία Συντάγματος διακόπηκε βίαια από τις δυνάμεις καταστολής, οι οποίες χρησιμοποίησαν χημικά, κρότου-λάμψης και σωματική βία για να διαλύσουν τη συγκέντρωση.
Σε βίντεο που κυκλοφόρησαν, φαίνεται ξεκάθαρα η απροκάλυπτη βαρβαρότητα των ΜΑΤ, τα οποία χτυπούσαν ακόμη και πάνω στα ονόματα των νεκρών που ήταν γραμμένα με κόκκινη μπογιά μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Επιπλέον, αστυνομικοί έριξαν κρότου-λάμψης στο πλήθος και χτυπούσαν με ασπίδες και κλωτσιές, ενώ σε άλλο περιστατικό, ένας αστυνομικός έπεσε με τη μηχανή του πάνω σε έναν διαδηλωτή, τον οποίο στρίμωξε στον τοίχο.
Οι διαλογοί που καταγράφηκαν μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών αποκαλύπτουν την αυθαιρεσία και την καταστολή: αστυνομικοί έδιναν «τελεσίγραφα», απειλώντας με συλλήψεις αν δεν αποχωρούσαν, χωρίς να δίνουν λογικές εξηγήσεις. Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι τυχαία, αλλά αποτέλεσμα των εντολών που δίνονται από την πολιτική ηγεσία, με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, να φέρει βαριά ευθύνη για την επιθετική τακτική της αστυνομίας.
Αυτά τα γεγονότα επιβεβαιώνουν την ταξική φύση του κράτους, το οποίο λειτουργεί ως εργαλείο διατήρησης της τάξης υπέρ των κυρίαρχων οικονομικών συμφερόντων. Η βίαιη καταστολή των εργαζομένων που απαιτούν δικαιοσύνη και ασφάλεια δείχνει ότι το κράτος προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Η ανάγκη για οργάνωση και ενότητα της εργατικής τάξης και του καταπιεζόμενου λαού γίνεται πιο επιτακτική,για μια κοινωνία που θα βασίζεται στην ισότητα και τη δικαιοσύνη.
