Η κακοκαιρία «Ντάνιελ» άφησε πίσω της ένα τραγικό αποτύπωμα στην Ελλάδα, με ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους και με χιλιάδες άλλους να πλήττονται από τις συνέπειες της φυσικής καταστροφής. Ωστόσο, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από ό,τι φαίνονται με την πρώτη ματιά, καθώς οι επιπτώσεις της κακοκαιρίας δεν περιορίζονται μόνο στους άμεσους θανάτους, αλλά συνδέονται άμεσα με τις διαρθρωτικές αδυναμίες του συστήματος.
Η ακραία κακοκαιρία που έπληξε τις περιοχές της Θεσσαλίας και της Στερεάς Ελλάδας δεν είναι ένα μεμονωμένο φυσικό φαινόμενο. Είναι η αναπόφευκτη συνέπεια της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που αγνοεί τις ανάγκες του λαού και ευνοεί τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Η υποβάθμιση δημόσιων υποδομών, η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων έχουν οδηγήσει σε απογυμνωμένες περιοχές, που δεν είναι σε θέση να αντέξουν τις συνέπειες αυτών των ακραίων καιρικών φαινομένων.
Η πραγματικότητα που αποκαλύπτεται είναι ακόμα πιο ζοφερή όταν αναλογιστούμε τις επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού. Σύμφωνα με την έκθεση του ΚΕΠΥ, οι θάνατοι που καταγράφηκαν το πρώτο τρίμηνο μετά την κακοκαιρία είναι 335, ένα υπερβολικά υψηλό νούμερο που δείχνει τη σοβαρότητα των συνεπειών. Αντίθετα με τις επίσημες αναφορές που μιλούν για 17 νεκρούς, η πραγματικότητα αποδεικνύει πως οι συνέπειες της κακοκαιρίας είναι πολλαπλάσιες. Οι πλημμύρες και οι καταστροφές προκάλεσαν ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης, με αποτέλεσμα την αύξηση των θνησιμότητας και τη σοβαρή επιβάρυνση των τοπικών συστημάτων υγείας, τα οποία εδώ και χρόνια βρίσκονται υπό διάλυση εξαιτίας της υποχρηματοδότησης και των περικοπών.
Η υγειονομική κρίση, λοιπόν, εντάσσεται στο πλαίσιο της συνολικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος που αδιαφορεί για τη ζωή και την ευημερία του λαού. Η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας, η έλλειψη προληπτικών μέτρων, η υποστελέχωση των νοσοκομείων και η εγκατάλειψη των δημόσιων υποδομών καθιστούν την κοινωνία μας ευάλωτη στις φυσικές καταστροφές. Δεν μπορούμε να μιλάμε για «φυσικές καταστροφές» αν δεν αναγνωρίζουμε ότι η πραγματική καταστροφή έρχεται από τη διαχείριση της φύσης και της κοινωνίας από τους καπιταλιστές, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τη ζωή των ανθρώπων ως ένα ακόμη πεδίο κερδοφορίας.
Ο μόνος δρόμος για να προστατέψουμε τη ζωή και την υγεία μας είναι να αγωνιστούμε για την ανατροπή ώστε να οικοδομήσουμε μια κοινωνία που θα βάζει τις ανάγκες του λαού πάνω από τα κέρδη των λίγων. Μια κοινωνία όπου η προστασία από φυσικές καταστροφές θα είναι οργανωμένη και δωρεάν για όλους, χωρίς να αφήνονται άνθρωποι να πεθάνουν αβοήθητοι ή να υποφέρουν για να προστατευτούν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματιών και των πολιτικών τους υπαλλήλων.
με πληροφοριες απο
