Σε μια αιφνιδιαστική αλλά άκρως πολιτική κίνηση, ο Θανάσης Οικονόμου ανακοίνωσε την παραίτησή του από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ, καθώς και την αποχώρησή του από την παράταξη της ΔΑΣ. Με μια εκτενή τοποθέτηση, εξήγησε τους λόγους που τον οδήγησαν στην απόφαση αυτή, εστιάζοντας στη βαθιά πολιτική διαφωνία του με τη στάση της παράταξης όσον αφορά τον χαρακτήρα των δημόσιων συγκοινωνιών.
Όπως ανέφερε, η υποψηφιότητά του με τη ΔΑΣ βασίστηκε στην πεποίθηση ότι η συγκεκριμένη παράταξη υπερασπίζεται αταλάντευτα τα συμφέροντα των εργαζομένων, τόσο σε επίπεδο μισθολογικών και εργασιακών δικαιωμάτων όσο και στη διεκδίκηση αποκλειστικά κρατικών συγκοινωνιών. Ωστόσο, όπως σημείωσε, η ΔΑΣ μεθοδευμένα αποφεύγει πλέον να θέσει ως αίτημα την κρατική ιδιοκτησία και λειτουργία των συγκοινωνιών, ακολουθώντας τη γραμμή του πολιτικού φορέα που την καθοδηγεί.
«Η γενική θέση ενάντια στα κέρδη και υπέρ των ασφαλών, φθηνών συγκοινωνιών δεν θίγει την καρδιά του προβλήματος», δήλωσε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας ότι χωρίς τη σαφή διεκδίκηση κρατικών συγκοινωνιών, ο συνδικαλιστικός αγώνας καθίσταται ανίσχυρος απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων. Μάλιστα, τόνισε ότι η μετατόπιση της θέσης της ΔΑΣ έγινε χωρίς εσωτερική διαδικασία ή συλλογική απόφαση, γεγονός που οδήγησε στην προσωπική του επιλογή να αποχωρήσει.
Παράλληλα, κατήγγειλε μεθοδεύσεις εις βάρος του, με την παράταξη να προσπαθεί την τελευταία στιγμή να εμφανιστεί ως υπέρμαχος των δημόσιων συγκοινωνιών, προκειμένου να αποτρέψει τη δημόσια κριτική. «Δεν θα γίνω μέρος αυτής της υποκρισίας», ξεκαθάρισε, τονίζοντας ότι δεν επιδιώκει προσωπική βολή, αλλά την προάσπιση αρχών που για τον ίδιο είναι αδιαπραγμάτευτες.
Η τοποθέτησή του έκλεισε με ένα σαφές μήνυμα:
Ο σιδηρόδρομος, όπως και κάθε κρίσιμη υποδομή μεταφοράς, δεν μπορεί να παραδίδεται στα νύχια του κεφαλαίου, που θυσιάζει την ανθρώπινη ζωή στον βωμό του κέρδους. Η τραγωδία των Τεμπών δεν ήταν ατύχημα· ήταν το προδιαγεγραμμένο έγκλημα της πολιτικής που βλέπει τις συγκοινωνίες ως πεδίο επενδύσεων και όχι ως κοινωνικό δικαίωμα. Μόνο ένας αποκλειστικά δημόσιος, ενιαίος σιδηρόδρομος, σχεδιασμένος με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και όχι την κερδοφορία των μονοπωλίων, μπορεί να εξασφαλίσει ασφαλείς, σύγχρονες και προσιτές μεταφορές. Ο αγώνας για δημόσιες συγκοινωνίες είναι αγώνας ταξικός, αγώνας ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που ξεπουλάει τον δημόσιο πλούτο και αφαιρεί ζωές.
ολόκληρη η τοποθέτηση:
Αθήνα, 25/02/2025
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Ο.Α.Σ.Α
Συνάδελφοι,
Όπως γνωρίζετε ζήτησα από το σημερινό Δ.Σ. να δεχτεί την παραίτηση μου από μέλος της Διοίκησης.
Έχω όμως υποχρέωση προς τα μέλη της Διοίκησης και προς τους εργαζόμενους να εξηγήσω τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτή μου την απόφαση. Έθεσα υποψηφιότητα στις εκλογές του Σωματείου με την παράταξη της ΔΑΣ με την οποία τελικά εκλέχτηκα στη Διοίκηση του Σωματείου, με γνώμονα ότι μέσω της συγκεκριμένης παράταξης θα υπηρετήσω πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντα των εργαζομένων. Τα συμφέροντα των εργαζομένων δεν είναι μια γενική και αόριστη έννοια. Στηρίζονται σε δύο αλληλένδετους άξονες. Την βελτίωση των μισθολογικών και εργασιακών δικαιωμάτων από την μία σε συνδυασμό με την διεκδίκηση αποκλειστικά κρατικών μέσων συγκοινωνίας.
Ο δεύτερος άξονας που αφορά τον αποκλειστικά κρατικό χαρακτήρα της συγκοινωνίας ξεπερνά τα όρια της εξυπηρέτησης των εργασιακών δικαιωμάτων και αφορά το κοινωνικό σύνολο. Είναι μια παλλαϊκή ανάγκη μια παλλαϊκή απαίτηση, ένα αίτημα ευρύτερης συσπείρωσης όπως απέδειξε η όχι πολύ μακρινή ιστορία του Κλάδου μας. Οι εποχές φυσικά έχουν αλλάξει. Η σαρωτική επιβολή μνημονιακών νεοφιλελεύθερων πολιτικών έχουν επηρεάσει συνειδήσεις, συνδικαλιστές, παρατάξεις, κόμματα. Έχουμε γίνει πολύ ανεκτικοί στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων. Η τραγωδία όμως των Τεμπών επανάφερε κατά τη γνώμη μου επιτακτικά την ανάγκη να ξαναθυμηθούμε τί είμαστε και τί υπηρετούμε, να διαγνώσουμε αντικειμενικά την πραγματικότητα, να ξανασταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να μπούμε μπροστά ως συνδικαλιστές της αστικής συγκοινωνίας σε έναν δύσκολο αλλά ελπιδοφόρο αγώνα απαιτώντας αποκλειστικά κρατικές συγκοινωνίες.
Αυτή είναι η άποψη μου την οποία όμως δεν την ασπάζεται πλέον η παράταξη της ΔΑΣ ως αποτέλεσμα της θέσης που έχει ο πολιτικός φορέας που την καθοδηγεί. Η ΔΑΣ σε πληθώρα ανακοινώσεων, ομιλιών, αρθρογραφίας συνδικαλιστών αρνήθηκε επίμονα – και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις εξήγησε το γιατί – να θέσει αίτημα αποκλειστικά κρατικών μέσων συγκοινωνίας. Η θέση αυτή επαναλαμβάνω είναι θέση του ΚΚΕ του φορέα που καθοδηγεί την ΔΑΣ. Η γενική θέση κατά των κερδών, η θέση για ασφαλείς, φθηνές συγκοινωνίες ΔΕΝ θίγει την καρδιά του προβλήματος, δεν μπορεί να συσπειρώσει και σε τελική ανάλυση να σταθεί εμπόδιο στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων και της αφαίμαξης του δημόσιου πλούτου. Αυτή είναι η πολιτική διαφωνία που έχω με την παράταξη της ΔΑΣ. Είναι διαφωνία που προέκυψε από την αλλαγή θέσης της ΔΑΣ χωρίς μάλιστα να προηγηθεί καμία εσωτερική διαδικασία που να προκύψει συλλογικά αυτή η μετατόπιση. Από εκεί και πέρα ξεκαθαρίζω ότι η απόφαση αποχώρησης μου δεν γίνεται στα πλαίσια αναδιάρθρωσης των δυνάμεων όπως κακώς ανέφερε η ΔΑΣ σε ανακοίνωση της αλλά είναι μια προσωπική απόφαση λόγω διαφωνίας μου. Πρέπει όμως να επισημάνω ότι μόλις ζήτησα να μπει στην ημερήσια διάταξη η αποχώρηση μου από το ΔΣ, η ΔΑΣ σε μια κίνηση αντιπερισπασμού έσπευσε να εκδίδει ανακοινώσεις βάζοντας για πρώτη φορά αίτημα «δημόσιες συγκοινωνίες». Θεωρώ ότι η αντιφατική αυτή στάση είναι προσχηματική και γίνεται καθαρά για να προλάβει τη όποια κριτική θα ασκούσα δημόσια μιας και η θέση μου είναι εδώ και χρόνια είναι διατυπωμένη στα όργανα της παράταξης αλλά και του πολιτικού φορέα που την καθοδηγεί. Επομένως βρέθηκα προσωπικά μπροστά σε μια μεθόδευση με στόχο την συνδικαλιστική μου υπονόμευση.
Με βάση τα παραπάνω δηλώνω την ανεξαρτητοποίηση μου από την ΔΑΣ. Θεωρώ ότι ο συνδικαλιστής πρέπει να έχει την τιμιότητα και την ηθική να υπερασπίζεται τις θέσεις του και να μην τις μετατοπίζει ανάλογα με την συγκυρία και κυρίως να έχει την ηθική υπόσταση να προχωράει και σε αυτοκριτική. Τα παραπάνω δεν χωράνε στο σημερινό πλαίσιο λειτουργίας της ΔΑΣ. Θα συνεχίσω να είμαι συνδικαλιστικά ενεργός υπερασπιζόμενος αυτά που πιστεύω εδώ και χρόνια για το λαϊκό κίνημα, για το κίνημα στις συγκοινωνίες, για την ανάγκη συλλογικής και ενωτικής αντίστασης στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που σαρώνει τις ζωές μας. Θα συνεχίσω να κοιτάω στα μάτια με ευθύτητα τους συναδέλφους μου, τους συνδικαλιστές όλων των παρατάξεων εκπέμποντας το μήνυμα ότι δεν κοροϊδεύω και δεν πρόκειται να κοροϊδέψω ανεξάρτητα του προσωπικού κόστους που έχει αυτή η στάση μου. Για μένα είναι στάση ζωής και είναι αδιαπραγμάτευτη.
Παρά τις μεθοδεύσεις που έγιναν και τις μηχανορραφίες της τελευταίας στιγμής δηλώνω ότι ως ανεξάρτητο πλέον μέλος του ΔΣ καταθέτω στην παραίτηση μου για να παραχωρήσω τη θέση μου σε συνάδελφο-μέλος της ΔΑΣ ώστε να μην αφήσω ούτε μια υπόνοια ότι ενδιαφέρομαι για την προσωπική μου βολή.
Αυτό θα κριθεί έτσι κι αλλιώς από αυτούς που απευθυνόμαστε, δηλαδή τους εργαζόμενους.
Αθανάσιος Οικονόμου
