Μεγάλη Παρασκευή, στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας, ένας 57χρονος τραυματιοφορέας άφησε την τελευταία του πνοή την ώρα που πάλευε — όχι μόνο για να σώσει ζωές, αλλά και ενάντια σε ένα σύστημα που ξεζουμίζει τους εργαζομένους, τους εξοντώνει καθημερινά, και στο τέλος τους πετά σαν άδεια σακιά όταν σωριαστούν.
Ο συνάδελφος έπαθε ανακοπή, την ώρα που μετέφερε ασθενή στα επείγοντα. Τον βρήκαν πεσμένο στα σκαλιά, μόνο του, όπως μόνοι παραμένουν καθημερινά όλοι όσοι ματώνουν μέσα στα δημόσια νοσοκομεία για ένα σύστημα υγείας που λειτουργεί στις πλάτες των εργατών, με ελλείψεις προσωπικού, με άθλιες συνθήκες, με εξαντλητικά ωράρια.
Η απώλειά του δεν είναι απλά «μία τραγωδία» όπως θα βιαστούν να πουν τα δελτία ειδήσεων. Είναι ένα έγκλημα, αποτέλεσμα ενός κράτους που αδιαφορεί πλήρως για τη ζωή, την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων. Γιατί ο τραυματιοφορέας, ο νοσηλευτής, ο γιατρός της βάρδιας, δεν είναι μόνοι τους όταν καταρρέουν — μαζί τους καταρρέει και το ψέμα μιας «πολιτείας πρόνοιας» που υποκριτικά τους χειροκροτούσε στα μπαλκόνια μέσα στην πανδημία.
Η οικογένεια του συναδέλφου δεν θα λάβει τίποτα. Ούτε αποζημίωση, ούτε δικαίωμα αναπλήρωσης θέσης για ένα μέλος της οικογένειας. Γιατί η τάξη μας, η εργατική τάξη, είναι για το κράτος αναλώσιμη.
Οι τραυματιοφορείς, οι καθαρίστριες, οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι οδηγοί των ασθενοφόρων, όλοι όσοι υπηρετούν τη δημόσια υγεία, παραμένουν εκτός βαρέων και ανθυγιεινών. Εξοντώνονται σωματικά και ψυχικά, κι όμως το κράτος και το κεφάλαιο τούς βλέπουν μόνο σαν νούμερα σε λίστες προσωπικού.
Η ώρα της ταξικής αναμέτρησης κοντοζυγώνει. Η εργατική τάξη δεν θα μετρά άλλους νεκρούς χωρίς φωνή! Ο θάνατος του συναδέλφου είναι προσκλητήριο αγώνα για συνδικάτα μαχητικά, για ενότητα όλων των εργαζομένων, για σύγκρουση με αυτό το άδικο, εκμεταλλευτικό σύστημα.
Γιατί μόνο με την οργάνωση και την πάλη μπορούμε να επιβάλλουμε:
- Κατοχύρωση των επαγγελμάτων υγείας στα βαρέα και ανθυγιεινά.
- Αναγνώριση των θανάτων εν ώρα εργασίας ως εργατικά δυστυχήματα.
- Άμεση στήριξη των οικογενειών των εργαζομένων που χάνονται στο καθήκον.
- Μαζικές προσλήψεις, ανθρώπινα ωράρια, ασφάλεια στην εργασία.
