Ενώ ο υπουργός Γεωργιάδης φωτογραφίζεται χαμογελαστός μπροστά σε φρεσκοβαμμένους τοίχους και καινούρια κουφώματα, η πραγματικότητα αποκαλύπτει το ταξικό και σάπιο περιεχόμενο της «αναβάθμισης» στην Υγεία. Στον Κηφισό, τα ιατρικά απόβλητα του Τζανείου Νοσοκομείου ξεβράζονται σε λόφους σκουπιδιών, πεταμένα από ιδιωτική εταιρεία. Αυτή είναι η «δημόσια Υγεία» που παραδίδεται στα χέρια των εργολάβων: μάσκες, σύριγγες, συνταγές και απορρίμματα — όλα ένα με τη λάσπη. Το μόνο που δεν ανακαινίστηκε ήταν η αξιοπρέπεια του λαού και των εργαζομένων.
Και πιο νότια, στο Βενιζέλειο της Κρήτης, οι γιατροί δεν αντέχουν άλλο. Δεν παραιτήθηκαν ένας-ένας, από «εξάντληση» ή «ατομική κόπωση», όπως θα ήθελε η κυβέρνηση να πιστέψουμε. Παραιτήθηκαν συντονισμένα, συλλογικά, οργανωμένα. Γιατί βλέπουν καθημερινά ασθενείς να μένουν αβοήθητοι, κλινικές να διαλύονται και το κράτος να θωρακίζει εργολαβίες αντί για ανθρώπινες ζωές. Γιατί δεν είναι συνένοχοι στη μετατροπή του δημόσιου νοσοκομείου σε υποκατάστημα επιχειρηματικών συμφερόντων.
Αυτό είναι το “νέο ΕΣΥ” τους: λιγότεροι γιατροί, περισσότερα μπάζα. Περισσότερη εργολαβία, λιγότερη φροντίδα. Όλα για το κεφάλαιο, τίποτα για τον λαό.
Η απάντηση δεν θα έρθει από κανέναν «ανασχηματισμό» ή τεχνικό έλεγχο. Θα έρθει από τη συλλογική πάλη των εργαζομένων, των υγειονομικών, των λαϊκών στρωμάτων που αρνούνται να ζήσουν με τα σκουπίδια της πολιτικής τους. Για δημόσια και δωρεάν Υγεία, για μια κοινωνία όπου το δικαίωμα στη ζωή δεν θα μετριέται σε εργολαβικά τιμολόγια.
